Jeremias 30 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 30:1-24

Ang mga Promisa sang Dios sa Iya Katawhan

1-2Nagsiling ang Ginoo kay Jeremias, “Ako, ang Ginoo, ang Dios sang Israel, nagasiling nga isulat mo sa libro ang tanan nga ginsiling ko sa imo. 3Kay magaabot ang tion nga pabalikon ko ang akon katawhan nga taga-Israel kag taga-Juda sa ila duta halin sa pagkabihag.30:3 pabalikon… pagkabihag: ukon, ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang akon katawhan nga taga-Israel kag taga-Juda. Huo, pabalikon ko sila sa duta nga ginhatag ko sa ila mga katigulangan nga ila panag-iyahan. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

4-5Amo pa gid ini ang ginsiling sang Ginoo parte sa Israel kag Juda: “Mabatian ang pagsininggit sang mga tawo sa kahadlok. Puwerte ang ila kakulba kag wala sila sang kalinong. 6Karon may pamangkot ako sa inyo. Makabata bala ang mga lalaki? Ti, ngaa nakita ko ang mga lalaki nga nagapalanglapsi kag nagauyat sa ila tiyan pareho sang babayi nga nagapasakit? 7Daw ano ka makahaladlok ang ina nga adlaw kon mag-abot na! Wala gid sing may makapareho sa sina nga adlaw. Tion ina sang kalisod sa mga kaliwat ni Jacob, pero sa ulihi maluwas sila sa sina nga kahimtangan. 8Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagasiling nga sa sina nga tion, indi na sila pag-ulipunon sang mga taga-iban nga lugar. Daw pareho lang nga balion ko ang gota sa ila mga liog kag panghukson ang ila mga kadena. 9Magaalagad na sila sa akon, ang Ginoo nga ila Dios, kag sa ila hari nga kaliwat ni David nga akon ipadala sa ila.

10“Gani indi kamo magkahadlok ukon magpakulba, kamo nga mga kaliwat ni Jacob nga akon alagad. Ako, ang Ginoo, nagasiling nga kuhaon ko gid kamo dira sa malayo nga lugar nga sa diin ginbihag kamo. Dayon magakabuhi kamo nga may kalinong. Indi na kamo maano kag wala na sing may magpahadlok sa inyo. 11Kay kaupod ninyo ako kag luwason ko kamo. Laglagon ko sing bug-os ang tanan nga nasyon nga sa diin ginpalapta ko kamo, pero indi ko ini paghimuon sa inyo. Pero wala nagakahulugan nga indi ko na kamo pagsilutan. Disiplinahon ko kamo sing nagakaigo. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

12-13Nagsiling pa gid ang Ginoo sa iya katawhan: “Ang inyo mga pilas indi na mag-ayo kay grabe na gid ini. Wala gid sing may makabulig ukon makabulong sa inyo. Wala gid sing bulong para sa inyo. 14Ginkalimtan na kamo sang inyo kadampig nga mga nasyon; wala na sila nagasapak sa inyo. Ginsalakay ko kamo pareho sang pagsalakay sang kaaway. Puwerte gid ang akon pagsilot sa inyo tungod kay grabe ang inyo mga sala kag puwerte kadamo. 15Ngaa nagareklamo kamo nga ang inyo pilas wala nagaayo? Ginhimo ko ina sa inyo tungod kay grabe ang inyo mga sala kag puwerte kadamo.

16“Pero ang tanan nga maglaglag sa inyo laglagon man; ang tanan ninyo nga mga kaaway pagabihagon. Ang tanan nga nagsalakay kag nagpanguha sang inyo mga pagkabutang salakayon kag panguhaon man ang ila mga pagkabutang. 17Pero kamo ayuhon ko, kag bulngon ko ang inyo mga pilas, tungod kay nagasiling ang iban nga kamo nga mga taga-Jerusalem30:17 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ginsikway kag ginpabay-an. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

18Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Pabalikon ko ang mga kaliwat ni Jacob sa ila mga banwa halin sa pagkabihag.30:18 Pabalikon… pagkabihag: ukon, Ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang mga banwa sang mga kaliwat ni Jacob. Kaluoyan ko ang ila mga banwa. Patindugon nila liwat ang ila mga banwa30:18 ang ila mga banwa: ukon, ang Jerusalem. kag ang mabakod nga mga parte sini didto mismo sa ginpatindugan sadto. 19Dayon magakanta sila sang mga pagpasalamat kag magahinugyaw sa kalipay. Padamuon ko sila kag padunggan. 20Ang ila mga kabataan magauswag pareho sang una. Palig-unon ko sila sa akon presensya, kag silutan ko ang bisan sin-o nga magpigos sa ila. 21Ang ila pangulo magahalin mismo sa ila. Papalapiton ko siya sa akon, kag magapalapit siya. Kay wala sing tawo nga mangahas nga magpalapit sa akon kon indi ko papalapiton. Ako, ang Ginoo, nagasiling nga 22mangin katawhan ko sila kag ako mangin ila Dios. 23Pamati! Ang akon kaakig pareho sang bagyo ukon buhawi nga magahampas sa ulo sang malaot nga mga tawo. 24Indi gid madula ang akon puwerte nga kaakig hasta mahimo ko ang akon luyag nga himuon. Kag sa ulihi, maintiendihan ninyo ini.”

La Bible du Semeur

Jérémie 30:1-24

La restauration du peuple

L’Eternel délivrera

1Message que l’Eternel communiqua à Jérémie :

2Voici ce que déclare l’Eternel, Dieu d’Israël : Consigne par écrit dans un livre tout ce que je t’ai dit. 3Car voici le temps vient, dit l’Eternel, où je ramènerai les captifs30.3 Autre traduction : je changerai le sort. de mon peuple Israël et Juda – c’est l’Eternel qui le déclare. Je les ramènerai dans le pays que j’ai donné à leurs ancêtres et ils le posséderont.

4Voici ce que l’Eternel a dit au sujet d’Israël et de Juda :

L’Eternel guérira

5Voici ce que déclare l’Eternel :

Nous avons entendu ╵des cris d’effroi ;

c’est l’épouvante et non la paix.

6Demandez et voyez : ╵les hommes peuvent-ils ╵à présent enfanter ?

Pourquoi voit-on partout ╵des soldats qui se tiennent ╵les mains collées aux reins,

comme des femmes ╵sur le point d’accoucher ?

Pourquoi ces visages défaits, livides ?

7Malheur ! Quel jour terrible !

Il n’y en a pas d’autre ╵semblable à celui-là !

C’est un temps de détresse ╵pour les descendants de Jacob,

mais ils en seront délivrés.

8Voici ce que déclare l’Eternel, ╵le Seigneur des armées célestes : ╵En ce temps-là,

je briserai le joug ╵pesant sur leurs épaules,

j’arracherai leurs liens

et ils ne seront plus ╵esclaves d’étrangers.

9Ils seront serviteurs ╵de l’Eternel leur Dieu,

et de David, leur roi, ╵que je leur donnerai.

10Et toi, Jacob mon serviteur,

sois donc sans crainte,

déclare l’Eternel,

non, n’aie pas peur, ╵ô Israël !

Car moi, je vais te délivrer, ╵de la terre lointaine,

toi et tes descendants, ╵du pays de l’exil.

Oui, Jacob reviendra, ╵il jouira de la tranquillité ╵et d’une vie paisible ;

personne ne l’inquiétera30.10 Les v. 10-11 ont leur parallèle en 46.27-28..

11Car je suis avec toi,

l’Eternel le déclare,

et je te sauverai.

Je ferai table rase ╵de tous les peuples

chez lesquels je t’ai dispersé.

Mais je ne ferai pas ╵table rase de toi.

Cependant, je te châtierai ╵selon ce qui est juste,

je ne te laisserai ╵certainement pas impuni.

12Car voici ce que l’Eternel déclare :

Ta plaie est incurable,

ta blessure est très douloureuse,

13et il n’y a personne ╵qui prenne en main ta cause,

il ne se trouve aucun remède ╵pour ton ulcère,

il n’y a pas pour toi ╵de guérison.

14Tous tes amants30.14 C’est-à-dire les alliés de Jérusalem (voir 22.20)., Jérusalem, ╵t’ont oubliée :

ils ne se soucient pas de toi

car je t’ai accablée de coups ╵comme ferait un ennemi.

Je t’ai cruellement châtiée

car ton crime est énorme

et tes fautes nombreuses.

15Pourquoi te plains-tu donc ╵de ta blessure,

de ce que ta douleur ╵soit si aiguë ?

Je te l’ai infligée

pour tes crimes énormes

et tes fautes nombreuses.

16Mais ceux qui te dévorent ╵seront tous dévorés ;

et tous tes oppresseurs ╵s’en iront en exil.

Ceux qui t’auront pillée ╵seront pillés eux-mêmes,

oui, ceux qui t’auront dépouillée ╵seront à leur tour dépouillés.

17Car je ferai venir ta guérison,

je soignerai tes plaies,

l’Eternel le déclare,

toi qu’on appelle « Rejetée »,

« Sion dont nul ne se soucie ».

18Voici ce que déclare l’Eternel :

Moi, je vais restaurer ╵les habitations de Jacob,

et j’aurai compassion ╵de toutes ses demeures ;

la ville sera rebâtie ╵sur ses décombres,

le palais sera restauré ╵sur son emplacement.

19Du milieu d’eux s’élèveront ╵des accents de reconnaissance,

on entendra des rires.

Je les multiplierai,

leur nombre ne décroîtra plus ;

je les honorerai,

ils ne seront plus méprisés.

20Ceux qui descendent de Jacob ╵seront comme autrefois

et leur communauté ╵devant moi sera stable ;

je punirai ╵tous ceux qui les oppriment.

21Leur chef sera l’un d’eux,

leur souverain ╵sortira de leurs rangs.

Je le ferai venir

et il s’approchera de moi ;

autrement, qui aurait l’audace

de s’approcher de moi ?

demande l’Eternel.

22Vous, vous serez mon peuple,

et moi, je serai votre Dieu.

Reconstruction

23Voici que la tempête ╵de l’Eternel se lève,

sa fureur se déchaîne,

l’orage tourbillonne,

il se déverse sur la tête ╵de ceux qui font le mal30.23 Les v. 23-24 ont leur parallèle en 23.19-20..

24La colère de l’Eternel ╵ne se calmera pas

avant qu’il ait agi ╵et qu’il ait accompli

les desseins de son cœur.

Dans les jours à venir, ╵vous vous en rendrez compte.