Jeremias 3 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 3:1-25

1“Kon bulagan sang bana ang iya asawa kag magpamana liwat ang iya asawa, indi niya siya pagbawion, kay makapahigko gid ini sa inyo duta. Kamo nga mga Israelinhon nagakabuhi pareho sang babayi nga nagabaligya sang iya lawas. Madamo ang inyo mga ginahigugma nga mga dios-dios. Pero sa pihak sini, ginatawag ko gihapon kamo sa pagbalik sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

2“Tan-awa ang mahawan nga mga bukid nga ginasimbahan ninyo. May lugar pa bala didto nga wala ninyo mahigkuan? Ginhigkuan ninyo ang duta tungod sa inyo nga pagsimba sa mga dios-dios kag sa inyo kalautan. Pareho kamo sa babayi nga nagabaligya sang iya lawas, nga nagapungko sa higad sang dalan nga nagahulat sang lalaki. Pareho man kamo sang hurong3:2 hurong: sa Hebreo, Arabo. nga nagahulat sang iya mabiktima sa kamingawan. 3Amo ini kon ngaa wala mag-ulan sa tion sang tig-ululan. Kay pareho na gid kamo sa isa ka babayi nga nagabaligya sang iya lawas, nga wala na gid sing huya. 4Kag karon nagasiling kamo sa akon, ‘Amay ko, kaupod3:4 kaupod: ukon, abyan. ko ikaw halin sang bata pa ako. 5Permi ka na lang bala akig sa akon? Ang imo bala kaakig magpadayon hasta san-o?’ Amo ina ang inyo ginahambal, pero ginahimo ninyo ang tanan nga malaot nga inyo mahimo.”

Ginsunod sang Juda ang Israel

6Sang panahon sang paghari ni Josia, nagsiling ang Ginoo sa akon, “Nakita mo bala ang ginhimo sang indi matutom nga Israel? Nagsimba siya sa mga dios-dios sa tagsa ka mataas nga bukid kag sa idalom sang tagsa ka madabong nga kahoy. Pareho siya sa babayi nga nagpanginlalaki. 7Abi ko pagkatapos nga nahimo niya ini tanan magabalik siya sa akon, pero wala siya magbalik. Kag nakita ini sang iya maluibon nga utod nga amo ang Juda. 8Ginbulagan ko ang Israel kag ginpalakat tungod sang iya pagpanginlalaki nga amo ang pagsimba sa mga dios-dios. Pero nakita ko nga ang iya maluibon nga utod nga amo ang Juda wala mahadlok sa pihak sini. Nagpanginlalaki man siya 9paagi sa pagsimba sa mga dios-dios nga bato kag kahoy, gani ginhigkuan niya ang duta. Ginsunod niya ini kay wala man lang sing kaso sa iya ang pagsimba sa mga dios-dios. 10Sa pihak sina tanan, wala nagbalik sa akon sing sinsero ang maluibon nga Juda. Nagpakuno-kuno lang siya nga nagbalik sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

11Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Bisan indi matutom ang Israel sa akon mas maayo pa sila sang sa maluibon nga Juda. 12Karon, lakat ka, kag isugid ini nga mensahi sa Israel:3:12 Israel: sa Hebreo, aminhan. Ako, ang Ginoo, nagasiling: Magbalik ka, Israel nga indi matutom, kay maluluy-on ako. Indi ako maakig sa imo hasta san-o. 13Akuon mo lang ang imo sala nga nagrebelde ka sa Ginoo nga imo Dios kag nagsunod sa iban nga mga dios paagi sa pagsimba sa ila sa idalom sang tagsa ka madabong nga kahoy. Akuon mo nga wala ka magtuman sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

14Nagsiling pa ang Ginoo, “Magbalik kamo, mga anak nga indi matutom, kay akon kamo.3:14 akon kamo: sa literal, ako inyo agalon. Kuhaon ko ang isa ukon duha sa inyo halin sa kada banwa ukon tribo, kag dal-on sa Israel.3:14 Israel: ukon, Jerusalem; sa Hebreo, Zion. 15Dayon, hatagan ko kamo sang mga pangulo nga akon naluyagan nga magapangulo sa inyo nga may ihibalo kag may pag-intiendi. 16Ako, ang Ginoo, nagasiling nga kon mag-abot na ang tion nga magdamo na gid kamo sa sina nga duta, indi na ninyo paghandumon pa ang Kahon sang Kasugtanan. Indi na ninyo ini paghunahunaon ukon pagdumdumon. Indi na ninyo ini pagkahidlawan, kag indi na kamo maghimo liwat sang sini nga kahon. 17Sa sina nga tion, pagatawgon ninyo ang Jerusalem nga ‘Trono sang Ginoo’ kag ang tanan nga nasyon magatipon sa Jerusalem sa pagpadungog sa ngalan sang Ginoo. Indi na nila pagpasundan ang katig-a sang ila malaot nga tagipusuon. 18Sa sina nga mga inadlaw, ang katawhan sang Juda kag sang Israel magaupod sa pagbalik halin sa pagkabihag sa aminhan pakadto sa duta nga ginhatag ko sa ila mga katigulangan bilang palanublion. 19Ako mismo ang nagsiling, ‘Malipayon gid ako nga kabigon kamo nga akon mga anak kag hatagan sang maayo nga duta, nga amo ang pinakamatahom nga palanublion sa bug-os nga kalibutan.’ Abi ko tawgon ninyo ako nga ‘Amay’ kag indi na kamo magbiya sa akon. 20Pero, pareho sang isa ka asawa nga maluibon sa iya bana, amo man kamo sa akon, katawhan sang Israel. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

21“Mabatian ang ginahod sa ibabaw sang mahawan nga mga bukid. Nagahilibion kag nagapakitluoy ang katawhan sang Israel. Kay malaot na ang ila pagginawi kag ginkalimtan nila ako, ang Ginoo nga ila Dios. 22Katawhan nga indi matutom, magbalik kamo sa akon kay ayuhon ko ang inyo pagkabalingag.”

Nagsabat sila, “Huo, magapalapit kami sa imo kay ikaw ang Ginoo nga amon Dios. 23Matuod gid nga ang amon pagsimba sa mga dios-dios sa mga bukid sayop gid. Sa imo gid lang ang kaluwasan sang Israel, O Ginoo nga amon Dios. 24Halin sang pamatan-on pa kami ang makahuluya nga mga dios-dios amo ang nagpulos sang bunga sang kinabudlayan sang amon mga katigulangan, nga amo ang ila mga kasapatan kag mga kabataan. 25Dapat kami magpanago sa kahuya kay kami kag ang amon mga katigulangan nakasala kontra sa imo, O Ginoo nga amon Dios. Halin sang pamatan-on pa kami hasta subong, wala kami nagsunod sa imo.”

Hoffnung für Alle

Jeremia 3:1-25

Israel hat mich betrogen

1»So spricht der Herr: Wenn ein Mann sich von seiner Frau scheiden lässt und sie einen anderen heiratet, darf er sie dann später wieder zur Frau nehmen? Würde dadurch nicht das ganze Land entweiht? Du aber, Volk Israel, hast dich mit vielen Liebhabern eingelassen – und jetzt willst du zu mir zurückkommen?

2Sieh dich doch um! Kannst du mir einen Hügel nennen, auf dem du nicht Ehebruch begangen und andere Götter angebetet hast? Wie die Araber in der Wüste im Hinterhalt auf Beute lauern, so hast du ständig Ausschau nach deinen Liebhabern gehalten. Mit deiner Hurerei und Bosheit hast du das ganze Land entweiht. 3Darum sind auch die Herbst- und Frühjahrsregen ausgeblieben. Doch du bist eine richtige Hure: Du kennst keine Scham! 4Und jetzt plötzlich rufst du zu mir: ›Mein Vater! Du liebst mich doch von meiner Kindheit an! 5Du wirst doch nicht für immer zornig auf mich sein! Willst du mir nie mehr vergeben?‹ Jawohl, so redest du, und dabei treibst du es immer schlimmer und setzt deinen Kopf durch.«

6Während der Regierungszeit von König Josia sprach der Herr zu mir: »Hast du gesehen, wie Israel mir die Treue bricht? Auf jedem Hügel, unter jedem dicht belaubten Baum, überall betrügt sie mich mit ihren Liebhabern. 7Ich dachte: ›Bestimmt kehrt sie wieder zu mir zurück, wenn sie genug davon hat.‹ Aber sie kam nicht! Juda, Israels Schwester, die ebenso treulos ist wie sie, sah zu. 8Sie sah auch, wie ich Israel die Scheidungsurkunde gab und sie wegjagte, weil sie die Ehe gebrochen hatte. Doch Juda ließ sich davon nicht abschrecken: Auch sie wurde mir untreu und fing an, Hurerei zu treiben. 9Leichtfertig hat sie Götzen aus Holz und Stein verehrt und den Bund mit mir gebrochen. So entweihte sie das Land. 10Und danach kehrte sie zu mir zurück, aber sie tat es nicht von ganzem Herzen, sondern heuchelte mir bloß etwas vor. Das sage ich, der Herr

Komm zu mir zurück!

11Weiter sprach der Herr zu mir: »Israel hat sich zwar von mir losgesagt, aber trotz allem kann sie eher vor mir bestehen als Juda, diese treulose Frau! 12Deshalb ruf dem Norden zu: So spricht der Herr: Israel, komm zurück zu mir! Du warst mir untreu, doch ich will nicht länger zornig auf dich sein! Denn ich bin ein barmherziger Gott und werde dir vergeben.

13Nur – sieh deine Schuld endlich ein! Gib zu, dass du dich von mir, deinem Gott, losgesagt hast, dass du hinter anderen Göttern hergelaufen bist und ihnen unter jedem dicht belaubten Baum deine Opfer dargebracht hast. Auf mich wolltest du einfach nicht hören. 14Kehr um, abtrünniges Volk, denn ich bin immer noch dein Herr3,14 Oder: Ehemann. – Im Hebräischen ist das ein Wortspiel mit dem Namen des kanaanitischen Gottes Baal.! Ich werde aus jeder Stadt und aus jeder Sippe einige von euch zum Berg Zion zurückbringen.

15Dann setze ich Führer über euch ein, die euch weise und verständig regieren, so wie es mir gefällt. 16Ich verspreche euch: Wenn ihr dann zahlreich geworden seid und euch im Land ausgebreitet habt, dann werdet ihr nicht mehr nach der Bundeslade fragen, sie kommt euch nicht mehr in den Sinn. Ihr werdet sie nicht vermissen und auch keine neue anfertigen. 17Denn in jener Zeit wird man ganz Jerusalem ›Thron des Herrn‹ nennen, und alle Völker werden sich dort versammeln, um meinen Namen anzubeten. Sie werden nicht länger das tun, wozu ihr böses und eigensinniges Herz sie treibt. 18Dann werden Juda und Israel sich wieder zusammenschließen; gemeinsam kehrt ihr aus dem Norden in das Land zurück, das ich euren Vorfahren für immer geschenkt habe.

19Israel, ich wollte dich zu meinem geliebten Kind machen und dir ein herrliches Land geben, das prächtigste weit und breit. Ich dachte, du würdest mich dann ›Vater‹ nennen und dich nicht mehr von mir abwenden. 20Doch wie eine Frau ihren Mann betrügt, so bist auch du mir untreu geworden. Das sage ich, der Herr.

21Hört ihr die Schreie auf den kahlen Hügeln? Die Israeliten weinen und flehen um Gnade, weil sie in die Irre gegangen sind und mich vergessen haben, den Herrn, ihren Gott. 22Kehrt um zu mir, ihr Kinder, die ihr von mir weggelaufen seid, ich will euch von eurer Untreue heilen!«

»Ja, wir kommen zu dir, o Herr«, antworten die Israeliten, »denn nur du bist unser Gott! 23Es ist wahr: Die Götter, zu denen wir auf den Hügeln laut geschrien haben, helfen uns nicht. Nur du, Herr, kannst Israel retten! 24Wir haben diesem schrecklichen Gott Baal gedient und seinetwegen alles verloren, was wir seit Generationen mühsam erworben haben: unseren ganzen Besitz, unsere Schafe und Rinder. Ja sogar unsere Söhne und Töchter haben wir ihm geopfert. 25Nun liegen wir am Boden und schämen uns. Welch eine Schande! Wir haben gegen dich, den Herrn, unseren Gott, gesündigt, wir und unsere Vorfahren, von jeher bis heute. Wir haben nicht auf dich gehört, Herr, unser Gott!«