Jeremias 20 – HLGN & CARS

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 20:1-18

Si Jeremias kag si Pashur

1Ang pari nga si Pashur, nga anak ni Imer, amo sadto ang pinakamataas nga opisyal sa templo sang Ginoo. Sang mabatian niya ang mga ginpanghambal ni Jeremias, 2ginpahanot niya siya kag ginpapriso didto sa puwertahan sang templo sang Ginoo nga ginatawag Puwertahan ni Benjamin. 3Pagkaaga, ginpaguwa ni Pashur si Jeremias. Nagsiling si Jeremias sa iya, “Pashur, gin-ilisan na sang Ginoo ang imo ngalan. Tawgon ka na subong nga Magor Misabib.20:3 Magor Misabib: buot silingon sa Hebreo, napalibutan sang kahadlok. 4Kay amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Kahadlukan mo ang imo kahimtangan kag ang kahimtangan sang tanan mo nga abyan. Makita mo mismo sila nga pamatyon sang ila mga kaaway sa inaway. Itugyan ko ang bug-os nga Juda sa hari sang Babilonia. Ang iban nga mga pumuluyo sini iya pamatyon kag ang iban pagabihagon. 5Ipaagaw ko sa mga kaaway ang tanan nga manggad sang sini nga siyudad sang Jerusalem—ang tanan nila nga pinangabudlayan, ang tanan nga malahalon nga mga butang pati ang tanan nga manggad sang mga hari sang Juda. Dal-on ini tanan sang mga kaaway sa Babilonia. 6Kag pati ikaw, Pashur, kag ang bug-os mo nga panimalay, pagadal-on sa Babilonia. Didto ka mapatay kag ilubong, pati ang tanan mo nga abyan nga imo gintagnaan sing butig.”

Nagreklamo si Jeremias sa Dios

7O Ginoo, gindayaan kag gindaog mo ako. Nangin kaladlawan ako sa mga tawo, kag wala sing untat ang ila pagyaguta sa akon. 8Kon maghambal ako ginasinggit ko gid ang mensahi parte sa pagpamintas kag pagpanglaglag. Kag ining imo mensahi amo ang naghimo sa akon nga kaladlawan kag talamayon permi. 9Kon kaisa nagasiling ako nga indi na ako maghambal parte sa imo ukon magsugid sang imo mga mensahi. Pero indi ko mapunggan, kay ang imo pulong daw sa kalayo nga nagadabdab sa akon tagipusuon kag mga tul-an. Ginakapoy na ako sa pagpugong sini. 10Nabatian ko ang mga pagyaguta sang mga tawo. Ginasunod-sunod nila ang akon mga ginahambal nga, “Makahaladlok ang nagapalibot sa aton!” Nagasiling pa sila, “Isugid ta siya sa iya nga pagtraidor.” Bisan ang tanan ko nga abyan nagahulat sang akon pagkapukan. Nagasiling sila, “Basi kon madayaan siya. Dayon madaog naton siya kag mabalusan.”

11Pero kaupod ko ikaw, Ginoo. Pareho ka sa maisog nga soldado, gani ang mga nagahingabot sa akon malaglag kag indi magdaog. Mahuy-an gid sila kag indi magmadinalag-on, kag indi gid malimtan ang ila kahuy-anan hasta san-o. 12O Ginoo nga Makagagahom, nahibaluan mo kon sin-o ang matarong. Nahibaluan mo ang tagipusuon kag hunahuna sang tawo. Ipakita sa akon ang imo pagtimalos sa ila, kay gintugyan ko sa imo ang akon kaso.

13Magkanta kita kag magdayaw sa Ginoo! Kay ginaluwas niya ang mga bululigan sa kamot sang malaot nga mga tawo.

14Ginapakamalaot ko ang adlaw nga natawo ako! Wala ko ginapakamaayo ang adlaw nga ginbata ako sang akon iloy! 15Ginapakamalaot ko ang tawo nga nagbalita sa akon amay nga, “Lalaki ang imo anak!” nga nakapalipay gid sa akon amay. 16Kabay pa nga ina nga tawo mangin pareho sang mga banwa nga ginlaglag sang Ginoo nga wala sing luoy-luoy. Kabay pa nga mabatian niya ang mga singgit kag pag-ugayong sang mga tawo sa inaway sa bilog nga adlaw. 17Kay wala niya ako pagpatya sang ara pa ako sa tiyan sang akon iloy. Kuntani ang tiyan sang akon iloy amo na lang ang akon lulubngan, ukon ginbusong na lang niya kuntani ako hasta san-o. 18Ngaa nga natawo pa ako? Agod lang bala makita ko ang kagamo kag kalisod, kag mapatay ako sa kahuya?

Священное Писание

Иеремия 20:1-18

Иеремия и Пашхур

1Когда Пашхур, сын Иммера, начальник охраны дома Вечного, услышал Иеремию, пророчествующего это, 2он велел избить пророка Иеремию и посадить его в колодки у Верхних Вениаминовых ворот храма Вечного. 3На следующий день, когда Пашхур освободил его из колодок, Иеремия сказал ему:

– Вечный даёт тебе имя не Пашхур, а Магор-Миссавива («ужас со всех сторон»)! 4Потому что так говорит Вечный: «Я сделаю тебя ужасом для тебя самого и всех твоих друзей; ты своими глазами увидишь, как они падут от мечей врагов. Я отдам всю Иудею в руки царя Вавилона, который угонит народ Иудеи в Вавилон или предаст мечу. 5Я отдам врагам всё достояние этого города: все его доходы, все драгоценности, все сокровища царей Иудеи, и они разграбят их и унесут в Вавилон. 6А ты, Пашхур, вместе со всеми, кто живёт в твоём доме, отправишься в плен в Вавилон. Там ты умрёшь, там тебя и похоронят – и тебя, и всех твоих друзей, которым ты пророчествовал ложь».

Отчаяние Иеремии

7Вечный, Ты уговаривал меня, и я уговорён;

Ты сильнее, и Ты одолел меня.

Надо мною смеются весь день,

всякий меня высмеивает.

8Лишь начну говорить, – кричу,

возвещая зверства и разрушения.

Принесло мне слово Вечного

ежедневные издевательства и насмешки.

9И сказал я: «Не стану о Нём вспоминать

и не буду впредь говорить во имя Его»,

но Его слово, как огонь, жжёт мне сердце,

как огонь, заключённый в моих костях.

Я устал его сдерживать,

не могу.

10Слышу, как многие шепчут:

«Ужас со всех сторон!

Заявите же на него!

Давайте заявим на него!»

Все друзья мои ждут,

чтобы я оступился:

«Может, поддастся он на обман,

и мы его одолеем

и отомстим ему».

11Но со мною Вечный, словно грозный воин,

и мои гонители споткнутся и не одолеют меня.

Опозорятся они смертельно, не добившись успеха;

никогда не забудется их унижение.

12Вечный, Повелитель Сил, испытывающий праведных

и видящий сердце и разум,

дай мне увидеть, как Ты отомстишь им,

ведь я доверил Тебе своё дело.

13Пойте Вечному!

Славьте Вечного!

Он спасает жизнь бедняка

от рук нечестивцев.

14Будь проклят день, когда я родился!

День, когда мать родила меня, да не будет благословен!

15Будь проклят тот, кто известил отца:

«У тебя родился сын!» –

и привёл его в ликование.

16Пусть уподобится тот человек городам,

которые Вечный разрушил без жалости.

Пусть слышит он утром плач,

а в полдень – боевой клич,

17за то, что во чреве меня не убил,

чтобы стала мне мать могилой,

чтобы чрево осталось беременным вовеки.

18Для чего я вышел из чрева?

Смотреть на беду и муки

и в позоре окончить дни?