Jeremias 2 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 2:1-37

Ginsikway sang Israel ang Dios

1Nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Lakat ka kag ihambal ini sa mga taga-Jerusalem: Nadumduman ko kon daw ano ang inyo katutom kag pagpalangga sa akon sang una pareho sang isa ka bataon nga babayi nga bag-o lang ginkasal. Nagsunod kamo sa akon bisan pa sa kamingawan nga wala sing mga tanom. 3Kamo nga mga Israelinhon ginseparar para sa akon. Kaangay kamo sa nahauna nga parte sang patubas nga ginahatag sa akon. Ang mga naghalit sa inyo ginsilutan ko, kag nalaglag sila. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

4Kamo nga katawhan sang Israel nga mga kaliwat ni Jacob, pamatii ninyo ang ginasiling sang Ginoo. 5Amo ini ang iya ginasiling: “Ano bala nga sala ang nakita sang inyo mga katigulangan sa akon nga nagpalayo gid sila sa akon? Nagsunod sila sa mga dios-dios nga wala sing pulos, kag tungod sini nangin wala man sila sing pulos. 6Wala na sila nagpangita sa akon bisan ako pa ang nagpaguwa sa ila sa Egipto kag nagpanguna sa ila sa kamingawan nga wala sing mga tanom—ang duta nga desierto, may mga buho, mamala, delikado, kag wala sing tawo nga nagaestar ukon nagaagi. 7Gindala ko kamo sa maayo nga duta sa pagpulos sang maayo nga mga patubas sini. Pero pag-abot ninyo didto, ginhigkuan ninyo ang duta nga akon ginapanag-iyahan, kag ginhimo ninyo ini nga makangilil-ad. 8Bisan ang mga pari wala nagpangita sa akon. Ang mga nagatudlo sang kasuguan wala makakilala2:8 makakilala: ukon, malapit nga relasyon. sa akon. Ang mga pangulo nagrebelde kontra sa akon. Kag ang mga propeta naghambal sang mga mensahi sa ngalan ni Baal, kag nagsunod sa mga dios-dios nga wala sing pulos. 9Gani akusaron ko kamo liwat kag ang inyo mga kaliwat sa palaabuton. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

10“Magkadto kamo sa nakatundan, sa mga isla sang Kitim, kag magkadto man kamo sa sidlangan, sa duta sang Kedar. Usisaa ninyo kon may natabo nga pareho sini: 11May nasyon bala nga nagbaylo sang iya dios, bisan pa nga indi ini matuod nga dios? Pero ang akon katawhan ginbaylo nila ako nga ila dungganon nga Dios sa mga dios nga wala sing pulos. 12Naurungan ang kalangitan sa ginhimo sang akon katawhan; daw sa nagkurog ini tungod sa puwerte nga kahangawa. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

13“Ang akon katawhan nakahimo sang duha ka sala: Ginsikway nila ako, ang tuburan nga nagahatag sang kabuhi, kag ginsimba nila ang iban nga mga dios, nga daw pareho lang nga nagbuho sila sang pulunduhan sang tubig nga nagakahubas. 14Ang Israel wala natawo nga ulipon. Ngaa nga ginabiktima siya sang mga kaaway? 15Ang iya mga kaaway daw leon nga nagangurob sa iya. Ginlaglag nila ang iya duta, kag ginsunog ang iya mga banwa, kag wala na ini ginaestaran. 16Ang mga tawo sang Memfis kag Tapanhes ang naglaglag sa iya.2:16 naglaglag sa iya: sa Syriac, nagbuka sang iya ulo.

17“Kamo mismo nga mga Israelinhon ang nagdala sang sini nga kalaglagan sa inyo. Kay ginsikway ninyo ako, ang Ginoo nga inyo Dios, sang ginpangunahan ko kamo sa dalanon. 18Karon, ano ang inyo nakuha sa pagdangop ninyo sa Egipto kag sa Asiria? Ngaa nagakadto pa kamo sa Suba sang Nilo2:18 Nilo: sa Hebreo, Shihor, nga isa ka bahin sang Suba sang Nilo. kag sa Suba sang Eufrates? 19Tungod sa inyo kalautan kag pagtalikod sa akon, silutan ko kamo. Hunahunaa ninyo sing maayo kon daw ano kalain kag kapait nga sikwayon ninyo ang Ginoo nga inyo Dios kag indi pagtahuron. Ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang nagasiling sini.

20“Sadto anay, sang gin-ulipon kamo, pareho kamo sa baka nga may gota ukon sa priso nga may kadena, pero sang ginhilway ko na kamo, indi kamo mag-alagad sa akon. Sa baylo, nagsimba kamo sa mga dios-dios sa tagsa ka mataas nga bukid kag sa idalom sang tagsa ka madabong nga kahoy. Pareho kamo sa babayi nga nagabaligya sang iya lawas. 21Gintanom ko kamo pareho sang isa ka maayo gid nga klase sang ubas. Pero ngaa nangin isa kamo ka dunot kag wala sing pulos nga ubas? 22Bisan magpaligo pa kamo kag magpanghabon sing tudo makita ko man gihapon ang higko sang inyo sala. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.

23“Paano kamo makasiling nga wala kamo mahigkui kag wala kamo nagsimba sa mga imahen ni Baal? Hunahunaa ninyo kon ano nga pagpakasala ang ginhimo ninyo sa pulopatag sang Hinom. Talupangda ang sala nga inyo nahimo. Pareho kamo sa isa ka babayi nga kamelyo nga nagapahigal,2:23 nagapahigal: buot silingon, gusto magpakasta. nga wala nagapahimunong. 24Pareho man kamo sa isa ka babayi nga asno nga talunon nga nagaaliwasa kay gusto na gid magpakasta. Kon magpahigal siya wala sing may makapugong sa iya. Indi na mabudlayan sa pagpangita sa iya ang lalaki nga asno sa tion sang tigkalasta.

25Mga Israelinhon, nagkalaupod na ang inyo mga sandalyas, kag nagmalala na ang inyo mga tutunlan sa pagsunod sa iban nga mga dios. Pero nagsiling kamo, ‘Indi mahimo nga talikdan namon ang iban nga mga dios. Ginahigugma namon sila kag magasunod kami sa ila.’

26“Pareho sang isa ka kawatan nga mahuy-an kon siya madakpan, mahuy-an man kamo nga katawhan sang Israel. Huo, mahuy-an kamo kag ang inyo mga hari, mga opisyal, mga pari, kag mga propeta. 27Nagasiling kamo nga ang kahoy inyo amay kag ang bato inyo iloy. Nagtalikod kamo sa akon, pero kon ara kamo sa kalisod nagapangayo kamo sing bulig sa akon. 28Diin na ang mga dios nga inyo ginhimo para sa inyo kaugalingon? Palapita sila kon matuod nga maluwas nila kamo sa inyo kalisod. Kadamo gid sang inyo mga dios, pareho kadamo sang mga banwa sa Juda. 29Ngaa magreklamo kamo sa akon? Indi bala nga kamo ang nagrebelde sa akon? 30Ginsilutan ko ang inyo mga anak, pero wala ini sang maayo nga nahimo sa ila. Indi sila gusto nga disiplinahon. Kamo mismo ang nagpamatay sang inyo mga propeta, pareho sang pagpatay sang gutom nga leon sa iya biktima.

31“Kamo nga katawhan sa sini nga henerasyon, pamatii ang akon ginasiling. Pareho bala ako sang isa ka desierto sa inyo nga mga taga-Israel, ukon pareho sang isa ka lugar nga tama kadulom? Ti, ngaa nagasiling kamo, ‘Pagusto na kami sa amon himuon. Indi na kami magpalapit sa Dios.’

32“Malimtan bala sang isa ka dalaga ang iya alahas, ukon ang iya bayo sa kasal? Pero kamo nga akon katawhan, ginkalimtan ninyo ako sa malawig nga tion. 33Maayo gid kamo maglagas sa inyo mga ginapalangga nga mga dios-dios. Bisan ang babayi nga hanas sa pagbaligya sang iya lawas makatuon sa inyo. 34Ang inyo mga bayo may mantsa sang dugo sang inosente nga mga imol. Ginpamatay ninyo sila bisan wala sila nadakpan nga nagsulod sa inyo balay sa pagpangawat. Pero bisan ginhimo ninyo ini, 35nagsiling pa kamo, ‘Wala kami sing sala. Ang Ginoo indi akig sa amon.’ Pero pagasilutan ko gid kamo tungod nga nagsiling kamo nga wala kamo sing sala.

36“Ordinaryo lang sa inyo ang pagbaylo-baylo sang mga kadampig nga nasyon. Pero pakahuy-an gid kamo sang Egipto nga inyo kadampig pareho sang pagpakahuya sa inyo sang Asiria. 37Pahalinon kamo sa sini nga duta2:37 Pahalinon kamo sa sini nga duta: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. nga ang inyo mga kamot nagatungtong sa inyo mga ulo sa dako nga kasubo. Kay ginsikway ko ang mga nasyon nga inyo ginasaligan. Ini nga mga nasyon indi makabulig sa inyo.”

Hoffnung für Alle

Jeremia 2:1-37

Mein Volk läuft nutzlosen Götzen nach

1Der Herr gab mir wieder eine Botschaft und befahl: 2»Geh nach Jerusalem und rufe den Menschen dort zu: So spricht der Herr: Ich denke daran, Israel, wie du mir treu gewesen bist, als du noch jung warst. Du liebtest mich wie eine Braut ihren Bräutigam. Selbst durch die Wüste bist du mit mir gegangen, dorthin, wo man weder sät noch erntet. 3Du gehörtest mir allein, so wie die ersten Früchte der Ernte mir gehören. Wer sich an dir vergriff, machte sich schuldig, und ich brachte Unheil über ihn.

4Hört, was ich euch sage, ihr Nachkommen von Jakob, all ihr Sippen Israels: 5Was habe ich euren Vorfahren Böses getan, dass sie sich so weit von mir entfernten? Sie liefen nichtigen Götzen nach und wurden dadurch selbst zunichte. 6Von mir, dem Herrn, wollten sie nichts mehr wissen, dabei hatte ich sie doch aus Ägypten geführt. Durch die Wüste hatte ich sie geleitet, durch ein dürres und zerklüftetes Land, das trocken und dunkel ist, das niemand durchwandert und kein Mensch bewohnt. 7Ich brachte euch in ein fruchtbares Land, damit ihr seine besten Früchte genießen könnt. Doch kaum wart ihr angekommen, da habt ihr es entweiht; mein eigenes Land habt ihr zu einem Ort gemacht, den ich verabscheue. 8Die Priester haben nicht nach mir gefragt, sie, die mit dem Gesetz vertraut sein sollten, kannten mich nicht einmal! Die Führer2,8 Wörtlich: Hirten. – So auch in Kapitel 3,15 und 22,22. meines Volkes haben sich gegen mich aufgelehnt, und die Propheten haben im Namen des Gottes Baal geweissagt, nutzlosen Götzen sind sie nachgelaufen! 9Darum muss ich euch weiterhin anklagen, euch und sogar noch eure Enkel! Darauf gebe ich, der Herr, mein Wort.

10Fahrt doch einmal übers Meer nach Zypern, oder sendet Boten bis ins Wüstenland Kedar und forscht nach, ob es so etwas jemals gab: 11Hat eines dieser Völker je seine Götter gewechselt? Und dabei sind sie doch gar keine Götter! Mein Volk aber hat seinen herrlichen Gott mit nutzlosen Götzen vertauscht, die ihm nicht helfen können! 12Entsetzt euch darüber, ihr Himmel, zittert vor Schreck und Empörung! Das sage ich, der Herr. 13Denn mein Volk hat eine doppelte Sünde begangen: Erst haben sie mich verlassen, die Quelle mit Leben spendendem Wasser, und dann haben sie sich rissige Zisternen ausgehauen, die überhaupt kein Wasser halten.«

Deine Untreue bringt dich zu Fall

14»Israel, bist du denn ein Knecht, schon als Sklave geboren, dass jeder dich als Beute nimmt? 15Deine Feinde brüllen wie die Löwen, sie brüllen und verwüsten dein Land, die Städte sind niedergebrannt und menschenleer. 16Und nun werden auch noch die Ägypter aus Memfis und Tachpanhes kommen und dir den Kopf kahl scheren.

17Das alles hast du dir selbst zuzuschreiben, weil du mich, den Herrn, verlassen hast, deinen Gott, der dich so sicher geführt hat! 18Was versprichst du dir davon, nach Ägypten und Assyrien zu reisen? Willst du etwa aus dem Nil und aus dem Euphrat trinken?2,18 Gemeint ist: sich durch ein Bündnis mit diesen Ländern stärken. 19Deine eigene Bosheit wird dich strafen, deine Untreue bringt dich zu Fall: Erkenne doch, wie schmerzlich und bitter es ist, dass du mich, den Herrn, deinen Gott, verlassen hast und mir keine Ehrfurcht mehr erweist. Das sage ich, der allmächtige Herr und Gott.

20Schon seit jeher hast du dich geweigert, mir zu dienen, du hast dich losgerissen, dich von mir befreit wie von einem drückenden Joch. Und dann warfst du dich anderen Göttern an den Hals wie eine Hure. Auf allen Hügeln und unter jedem dicht belaubten Baum bautest du deine Altäre auf. 21Ich hatte dich als edlen Weinstock eingepflanzt, als Rebe aus bester Züchtung. Wie kommt es dann, dass du zu einem wilden Weinstock wurdest, zu so einer schlechten Rebe? 22Du kannst dich waschen, so viel du willst, mit Seife, sogar mit Natronlauge – den Schmutz deiner Schuld wirst du nicht los, das sage ich, der Herr!

23Wie kannst du da behaupten: ›Ich habe nichts getan! Niemals bin ich anderen Göttern nachgelaufen‹? Führ dir doch vor Augen, was du da unten im Hinnomtal treibst, denk über deine Taten nach! Du bist wie eine brünstige Kamelstute, die ständig hin und her läuft, 24wie eine wilde Eselin, die jeden Pfad in der Wüste kennt; vor Gier schnappt sie nach Luft, und niemand kann sie zurückhalten. Kein Hengst, der sie sucht, muss sich müde laufen: In ihrer Brunstzeit lässt sie sich schnell von ihm finden. 25Israel, lauf dir nicht die Füße wund, sieh zu, dass du nicht verdurstest, wenn du den Göttern hinterherrennst! Du aber sagst: ›Es hat keinen Zweck, mich zu ermahnen! Ich liebe sie nun einmal, die anderen Götter, und hinter ihnen bin ich her!‹

26Doch wie ein Dieb, der auf frischer Tat ertappt wird, kleinlaut dasteht, so muss sich auch Israel schämen: die Könige und führenden Männer, die Priester und Propheten, 27alle, die zu einer Holzstatue sagen: ›Du bist mein Vater!‹, und zu einer Steinsäule: ›Du hast mir das Leben geschenkt!‹ Mir kehren sie nur noch den Rücken zu. Doch wenn sie in Not geraten, dann schreien sie zu mir: ›O Herr, rette uns!‹ 28Ihr Judäer, wo sind nun eure Götter, die ihr euch selbst angefertigt habt? Sollen sie doch kommen und euch aus dem Unglück retten! Denn ihr habt so viele Götter wie Städte im Land! 29Warum klagt ihr mich an?, frage ich euch. Schließlich habt ihr alle mich verlassen! 30Vergeblich habe ich euch geschlagen, ihr wolltet euch nicht ändern. Ich sandte Propheten zu euch, doch ihr habt euch auf sie gestürzt wie wilde Löwen und sie mit euren Schwertern umgebracht.

31Was seid ihr doch für ein Volk! Hört, was ich, der Herr, euch sage: War ich etwa gefährlich für euch wie die Wüste, wie ein Land, in dem Finsternis herrscht? Warum ruft ihr denn: ›Wir wollen weg von dir und kehren nie wieder zurück!‹ 32Vergisst ein Mädchen seinen Schmuck oder eine Braut ihr Hochzeitskleid? Niemals! Mein Volk jedoch hat mich seit langer Zeit vergessen!

33Überall hast du nach Liebhabern gesucht, Israel – das kannst du wirklich gut! Dabei schreckst du selbst vor Verbrechen nicht zurück.2,33 Oder: Dabei kann selbst eine Prostituierte von dir noch etwas lernen. 34Das Blut unschuldiger, armer Menschen klebt an deinen Kleidern. Sie waren keine Einbrecher, du hast sie nicht in Notwehr getötet. Doch trotz allem 35behauptest du: ›Ich habe nichts getan! Gott wird schon nicht länger zornig auf mich sein!‹ Aber glaub mir, ich werde dich vor Gericht bringen, gerade weil du dich für unschuldig hältst!

36Warum läufst du ständig umher und suchst einen neuen Bündnispartner? Ägypten wird dich genauso bitter enttäuschen, wie Assyrien es tat! 37Auch von dort wirst du völlig verzweifelt zurückkehren. Denn ich, der Herr, will von diesen Völkern, auf die du dein Vertrauen setzt, nichts wissen; du wirst mit ihnen kein Glück haben!«