Jeremias 17 – HLGN & TNCV

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 17:1-27

Ang Sala sang Juda kag ang Silot sa Iya

1Nagsiling ang Ginoo, “Kamo nga katawhan sang Juda, ang inyo mga sala gin-inggreb sa inyo matig-a nga mga tagipusuon, pareho sang mga pulong nga gin-inggreb sa bato ukon sa mga sulosungay nga mga pamusod sang inyo mga halaran. 2Bisan ang inyo mga kabataan nagasimba sa inyo mga halaran kag sa mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera sa idalom sang madabong nga mga kahoy kag sa ibabaw sang mga bukid, 3pati na sa mga bukid sa uma. Gani ipakuha ko sa inyo mga kaaway ang inyo mga manggad kag mga pagkabutang, pati na ang inyo mga simbahan sa mataas nga mga lugar, tungod sa sala nga nahimo sang bug-os ninyo nga nasyon. 4Madula sa inyo ang duta nga ginhatag ko sa inyo. Ipaulipon ko kamo sa inyo mga kaaway sa duta nga wala ninyo mahibalui, tungod kay ginpaakig gid ninyo ako pareho sang nagadabadaba nga kalayo nga indi mapatay.”

5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Pakamalauton ko ang tawo nga nagabiya sa akon kag nagasalig sa tawo lang. 6Pareho siya sa kahoy-kahoy sa desierto nga wala sing maayo nga palaabuton. Magaestar siya sa mamala kag maasin nga duta nga wala sing may nagaestar. 7Pero bulahan ang tawo nga nagasalig sa akon, nga ang iya paglaom ara lang sa akon. 8Pareho siya sa kahoy nga gintanom sa higad sang sapa, nga nagapangalapkap ang iya mga gamot pakadto sa tubig. Ini nga kahoy wala mahadlok kon mag-abot ang tig-ilinit ukon ang malawig nga tingadlaw. Ang iya mga dahon permi lang berde kag wala untat ang iya pagpamunga.

9“Dayaon gid ang tagipusuon sang tawo kag puwerte gid kalaot. Wala sing may makatungkad kon daw ano gid ini kalaot. 10Pero ako, ang Ginoo, nakahibalo kon ano ang ara sa tagipusuon kag hunahuna sang tawo. Balusan ko ang kada isa suno sa iya pagginawi kag mga binuhatan. 11Ang tawo nga nakaangkon sang manggad sa malain nga paagi pareho siya sang pispis nga naglumlom sa itlog nga indi iya. Sa ulihi, sa tunga-tunga sang iya pagpangabuhi, madula ang iya manggad kag magaguwa nga buang-buang siya.”

12O Ginoo, ang imo templo amo ang imo matahom nga trono halin pa sang una. 13Ikaw Ginoo, ang paglaom sang Israel. Mahuy-an gid ang tanan nga nagabiya sa imo. Ilubong gid sila sa idalom sang duta, kay ginsikway nila ikaw, ang tuburan nga nagahatag sang kabuhi.

14O Ginoo, ayuha ako kag magaayo ako; luwasa ako kag maluwas ako. Kay ikaw ang akon ginadayaw. 15Nagasiling ang mga tawo sa akon, “Diin na atong ginasiling sang Ginoo? Ngaa nga wala pa ini matabo?” 16O Ginoo, wala ako magpatumbaya sa akon buluhaton bilang manugbantay sang imo katawhan. Wala gid ako nagpilit sa imo nga padal-an sila sang kalaglagan. Nahibaluan mo ang akon mga ginsiling. 17Indi ako pagpahadluka, kay ikaw ang akon dalangpan sa tion sang kalaglagan. 18Pakahuy-i kag pahadluka ang mga nagahingabot sa akon, pero ako iya indi. Padal-i sila sang kalaglagan agod malaglag sila sing bug-os.

Ang Adlaw nga Inugpahuway

19Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Magtindog ka sa mga puwertahan sang Jerusalem. Didto ka mag-una tindog sa puwertahan nga ginaagyan sang mga hari sang Juda, kag dayon sa iban pa nga puwertahan. 20Kag silinga ang mga tawo, ‘Pamatii ninyo ang mensahi sang Ginoo, kamo nga mga hari kag katawhan sang Juda, kag kamo tanan nga nagaestar sa Jerusalem nga nagaagi sa sini nga mga puwertahan. 21Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Kon ginahatagan ninyo sang bili ang inyo kaugalingon, indi kamo magdala sang inyo mga balaligya sa puwertahan sang Jerusalem sa Adlaw nga Inugpahuway. 22Huo, indi gid kamo mag-obra ukon magdala sang inyo mga balaligya halin sa inyo nga balay sa sini nga adlaw. Kabiga ninyo ini nga isa ka pinasahi nga adlaw. Ginmando ko ini sa inyo mga katigulangan, 23pero wala gid sila magpamati sa akon. Mga matig-a sila sang ulo! Indi nila pagbatunon ang akon pagdisiplina sa ila. 24Pero kon magtuman lang kamo sa akon, nga indi kamo mag-obra ukon magdala sang inyo mga balaligya sa mga puwertahan sang Jerusalem sa Adlaw nga Inugpahuway, kundi kabigon ninyo ini nga isa ka pinasahi nga adlaw, 25pakamaayuhon ko kamo. May ara gid permi nga hari nga magagahom diri sa Jerusalem nga kaliwat ni David. Magasakay ang hari kag ang iya mga opisyal sa mga karwahe kag mga kabayo kag magaparada pasulod sa mga puwertahan sang siyudad, kaupod sang katawhan sang Juda kag Jerusalem. Kag ini nga siyudad sang Jerusalem pagaestaran hasta san-o. 26Magasimba ang mga tawo sa templo sang Ginoo halin sa mga lugar sa palibot sang Jerusalem kag sa mga banwa sang Juda kag Benjamin, kag halin sa mga bulobukid sa nakatundan,17:26 mga bulobukid sa nakatundan: sa Hebreo, Shefela. sa mga kabukiran, kag sa Negev. Magadala sila sa templo sang mga halad nga ginasunog kag sang iban pa nga mga halad, pareho sang halad nga regalo, halad sa pagpasalamat, kag mga insenso. 27Pero kon indi kamo magsunod sa akon kag indi ninyo pagkabigon nga pinasahi nga adlaw ang Adlaw nga Inugpahuway, kag magdala kamo sang inyo mga balaligya sa mga puwertahan sang Jerusalem sa sina nga adlaw, pagasunugon ko ang mga puwertahan sang Jerusalem pati ang mabakod nga mga parte sang sini nga siyudad, kag wala gid sing may makapatay sa sini nga kalayo.’ ”

Thai New Contemporary Bible

เยเรมีย์ 17:1-27

1“บาปของยูดาห์ถูกสลักไว้ด้วยปากกาเหล็ก

จารึกไว้ด้วยปลายเพชร

ลงบนแผ่นหัวใจของเขา

และบนเชิงงอนที่แท่นบูชาของพวกเขา

2แม้แต่ลูกหลานของเขาก็ระลึกถึง

แท่นบูชาและเสาเจ้าแม่อาเชราห์17:2 คือ สัญลักษณ์ของเจ้าแม่อาเชราห์

ข้างต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขา

และบนภูเขาสูงทั้งหลาย

3ภูเขาของเรา17:3 หรือภูเขาทั้งหลายในดินแดนนั้น

และทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพวกเจ้า

ตลอดจนสถานบูชาบนที่สูงของเจ้า

เราจะให้ศัตรูมาริบไป

เพราะบาปทั่วแดนของเจ้า

4โดยความผิดของเจ้าเอง

เจ้าจะสูญเสียกรรมสิทธิ์ที่เรามอบให้

เราจะส่งเจ้าไปเป็นทาสของศัตรู

ในดินแดนซึ่งเจ้าไม่รู้จัก

เพราะเจ้าจุดไฟโทสะของเรา

มันจะเผาผลาญตลอดไป”

5องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

“คำสาปแช่งตกอยู่แก่ผู้ที่ไว้วางใจในมนุษย์

พึ่งพละกำลังของเขา

และเอาใจออกห่างองค์พระผู้เป็นเจ้า

6เขาจะเป็นเหมือนพุ่มไม้ในถิ่นกันดาร

มองไม่เห็นความเจริญรุ่งเรืองที่มาถึง

เขาจะอาศัยในถิ่นแห้งแล้งของทะเลทราย

ในเขตดินกร่อยซึ่งไม่มีใครอาศัย

7“แต่ความสุขมีแก่ผู้ที่ไว้วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า

ผู้ที่มีความเชื่อมั่นในพระองค์

8เขาจะเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมน้ำ

ซึ่งหยั่งรากลงไปริมธารน้ำ

มันไม่กลัวความร้อนที่มาถึง

ใบของมันเขียวขจีอยู่เสมอ

มันไม่วิตกในปีที่แห้งแล้ง

และไม่หยุดออกผล”

9จิตใจเป็นตัวล่อลวงเหนือกว่าสิ่งอื่นใด

และเสื่อมทรามจนสุดจะแก้

ใครจะเข้าใจจิตใจนั้นได้?

10“เราผู้เป็นพระยาห์เวห์พิเคราะห์ดูจิตใจ

และตรวจสอบความคิด

เพื่อให้บำเหน็จแก่ทุกคนตามผลการกระทำ

และตามความประพฤติของเขา”

11ผู้ซึ่งมั่งมีด้วยวิธีทุจริต

ก็เหมือนนกที่กกไข่ซึ่งมันไม่ได้วาง

เมื่อถึงวัยกลางคน ทรัพย์สมบัติก็พรากจากเขาไป

และในบั้นปลายเขาจะกลายเป็นคนโง่เขลา

12สถานนมัสการของข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นบัลลังก์อันรุ่งเรือง

ได้รับการเทิดทูนไว้ตั้งแต่ต้น

13ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นความหวังของอิสราเอล

คนทั้งปวงที่ละทิ้งพระองค์จะอัปยศอดสู

ผู้ที่หันไปจากพระองค์จะถูกจารึกไว้ในธุลีดิน

เพราะเขาละทิ้งองค์พระผู้เป็นเจ้า

ผู้ทรงเป็นบ่อน้ำพุซึ่งมีน้ำที่ให้ชีวิต

14ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงรักษาข้าพระองค์ แล้วข้าพระองค์จะหายดี

ขอทรงช่วย แล้วข้าพระองค์จะรอด

เพราะพระองค์คือผู้ที่ข้าพระองค์ถวายการสรรเสริญ

15พวกเขาพร่ำพูดกับข้าพระองค์ว่า

“ไหนล่ะ พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า?

ให้มันเป็นไปตามนั้น เดี๋ยวนี้สิ!”

16ข้าพระองค์ไม่ได้หนีจากการเป็นคนเลี้ยงแกะของพระองค์

พระองค์ทรงทราบว่าข้าพระองค์ไม่ได้ปรารถนาวันแห่งความสิ้นหวัง

สิ่งที่ข้าพระองค์เอ่ยปากบอกพวกเขา ก็แจ้งอยู่ต่อหน้าพระองค์

17ขออย่าทรงเป็นเหตุให้ข้าพระองค์คร้ามกลัว

พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์ในวันแห่งภัยพิบัติ

18ขอให้ผู้กดขี่ข่มเหงข้าพระองค์ต้องอับอายขายหน้า

แต่ขอทรงปกป้องข้าพระองค์จากความอัปยศ

ขอให้พวกเขาอกสั่นขวัญแขวน

แต่ขอทรงคุ้มครองข้าพระองค์ให้พ้นจากความหวาดหวั่น

ขอทรงนำวันแห่งภัยพิบัติมายังเขา

ขอทรงทำลายเขาด้วยหายนะที่รุนแรงเป็นสองเท่า

รักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์

19องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงไปยืนอยู่ที่ประตูเมืองเยรูซาเล็มซึ่งกษัตริย์ยูดาห์เสด็จเข้าออก รวมทั้งประตูอื่นๆ ทั้งหมดของเยรูซาเล็ม 20จงบอกคนทั้งปวงว่า ‘จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด กษัตริย์ยูดาห์ ชนยูดาห์ และชาวกรุงเยรูซาเล็มซึ่งผ่านเข้าออกประตูเหล่านี้ 21องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่าจงระวังอย่าแบกสิ่งของในวันสะบาโต หรือนำสิ่งใดผ่านเข้าออกประตูของเยรูซาเล็ม 22อย่าแบกสิ่งใดออกจากบ้านเรือนของเจ้า หรือกระทำกิจการงานใดๆ ในวันสะบาโต แต่จงรักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ตามที่เราได้บัญชาบรรพบุรุษของเจ้าไว้ 23แต่คนเหล่านั้นไม่ฟัง ไม่ใส่ใจ พวกเขาดื้อดึงหัวแข็ง ไม่ยอมใส่ใจและรับฟังคำตักเตือน 24องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า แต่ถ้าพวกเจ้าใส่ใจเชื่อฟังเรา และไม่แบกสิ่งใดผ่านประตูในวันสะบาโต แต่รักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์โดยไม่ทำงานใดๆ ในวันนั้น 25เมื่อนั้นเหล่ากษัตริย์ผู้ครองบัลลังก์ของดาวิดจะเข้าออกประตูต่างๆ ของกรุงนี้พร้อมกับเหล่าขุนนาง พวกเขาจะนั่งบนรถม้าศึกและหลังม้า ติดตามด้วยชนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็ม และกรุงนี้จะมีผู้คนอาศัยอยู่ตลอดไป 26ประชาชนจากเมืองต่างๆ ของยูดาห์ และหมู่บ้านต่างๆ รอบเยรูซาเล็ม จากเขตแดนของเบนยามิน จากเชิงเขาตะวันตก จากแถบภูเขาและเนเกบ จะนำเครื่องเผาบูชา ธัญบูชา เครื่องหอม และเครื่องบูชาขอบพระคุณมายังพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า 27แต่หากพวกเจ้ายไม่เชื่อฟังเรา ไม่ยอมรักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ หากเจ้ายังนำสัมภาระผ่านประตูเมืองทั้งหลายของเยรูซาเล็มในวันสะบาโต เราก็จะจุดไฟเผาประตูเมืองเหล่านี้ เป็นไฟไม่รู้ดับซึ่งจะเผาผลาญป้อมต่างๆ ของเมืองนี้จนหมดสิ้น’ ”