Ang Sala sang Juda kag ang Silot sa Iya
1Nagsiling ang Ginoo, “Kamo nga katawhan sang Juda, ang inyo mga sala gin-inggreb sa inyo matig-a nga mga tagipusuon, pareho sang mga pulong nga gin-inggreb sa bato ukon sa mga sulosungay nga mga pamusod sang inyo mga halaran. 2Bisan ang inyo mga kabataan nagasimba sa inyo mga halaran kag sa mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera sa idalom sang madabong nga mga kahoy kag sa ibabaw sang mga bukid, 3pati na sa mga bukid sa uma. Gani ipakuha ko sa inyo mga kaaway ang inyo mga manggad kag mga pagkabutang, pati na ang inyo mga simbahan sa mataas nga mga lugar, tungod sa sala nga nahimo sang bug-os ninyo nga nasyon. 4Madula sa inyo ang duta nga ginhatag ko sa inyo. Ipaulipon ko kamo sa inyo mga kaaway sa duta nga wala ninyo mahibalui, tungod kay ginpaakig gid ninyo ako pareho sang nagadabadaba nga kalayo nga indi mapatay.”
5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Pakamalauton ko ang tawo nga nagabiya sa akon kag nagasalig sa tawo lang. 6Pareho siya sa kahoy-kahoy sa desierto nga wala sing maayo nga palaabuton. Magaestar siya sa mamala kag maasin nga duta nga wala sing may nagaestar. 7Pero bulahan ang tawo nga nagasalig sa akon, nga ang iya paglaom ara lang sa akon. 8Pareho siya sa kahoy nga gintanom sa higad sang sapa, nga nagapangalapkap ang iya mga gamot pakadto sa tubig. Ini nga kahoy wala mahadlok kon mag-abot ang tig-ilinit ukon ang malawig nga tingadlaw. Ang iya mga dahon permi lang berde kag wala untat ang iya pagpamunga.
9“Dayaon gid ang tagipusuon sang tawo kag puwerte gid kalaot. Wala sing may makatungkad kon daw ano gid ini kalaot. 10Pero ako, ang Ginoo, nakahibalo kon ano ang ara sa tagipusuon kag hunahuna sang tawo. Balusan ko ang kada isa suno sa iya pagginawi kag mga binuhatan. 11Ang tawo nga nakaangkon sang manggad sa malain nga paagi pareho siya sang pispis nga naglumlom sa itlog nga indi iya. Sa ulihi, sa tunga-tunga sang iya pagpangabuhi, madula ang iya manggad kag magaguwa nga buang-buang siya.”
12O Ginoo, ang imo templo amo ang imo matahom nga trono halin pa sang una. 13Ikaw Ginoo, ang paglaom sang Israel. Mahuy-an gid ang tanan nga nagabiya sa imo. Ilubong gid sila sa idalom sang duta, kay ginsikway nila ikaw, ang tuburan nga nagahatag sang kabuhi.
14O Ginoo, ayuha ako kag magaayo ako; luwasa ako kag maluwas ako. Kay ikaw ang akon ginadayaw. 15Nagasiling ang mga tawo sa akon, “Diin na atong ginasiling sang Ginoo? Ngaa nga wala pa ini matabo?” 16O Ginoo, wala ako magpatumbaya sa akon buluhaton bilang manugbantay sang imo katawhan. Wala gid ako nagpilit sa imo nga padal-an sila sang kalaglagan. Nahibaluan mo ang akon mga ginsiling. 17Indi ako pagpahadluka, kay ikaw ang akon dalangpan sa tion sang kalaglagan. 18Pakahuy-i kag pahadluka ang mga nagahingabot sa akon, pero ako iya indi. Padal-i sila sang kalaglagan agod malaglag sila sing bug-os.
Ang Adlaw nga Inugpahuway
19Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Magtindog ka sa mga puwertahan sang Jerusalem. Didto ka mag-una tindog sa puwertahan nga ginaagyan sang mga hari sang Juda, kag dayon sa iban pa nga puwertahan. 20Kag silinga ang mga tawo, ‘Pamatii ninyo ang mensahi sang Ginoo, kamo nga mga hari kag katawhan sang Juda, kag kamo tanan nga nagaestar sa Jerusalem nga nagaagi sa sini nga mga puwertahan. 21Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Kon ginahatagan ninyo sang bili ang inyo kaugalingon, indi kamo magdala sang inyo mga balaligya sa puwertahan sang Jerusalem sa Adlaw nga Inugpahuway. 22Huo, indi gid kamo mag-obra ukon magdala sang inyo mga balaligya halin sa inyo nga balay sa sini nga adlaw. Kabiga ninyo ini nga isa ka pinasahi nga adlaw. Ginmando ko ini sa inyo mga katigulangan, 23pero wala gid sila magpamati sa akon. Mga matig-a sila sang ulo! Indi nila pagbatunon ang akon pagdisiplina sa ila. 24Pero kon magtuman lang kamo sa akon, nga indi kamo mag-obra ukon magdala sang inyo mga balaligya sa mga puwertahan sang Jerusalem sa Adlaw nga Inugpahuway, kundi kabigon ninyo ini nga isa ka pinasahi nga adlaw, 25pakamaayuhon ko kamo. May ara gid permi nga hari nga magagahom diri sa Jerusalem nga kaliwat ni David. Magasakay ang hari kag ang iya mga opisyal sa mga karwahe kag mga kabayo kag magaparada pasulod sa mga puwertahan sang siyudad, kaupod sang katawhan sang Juda kag Jerusalem. Kag ini nga siyudad sang Jerusalem pagaestaran hasta san-o. 26Magasimba ang mga tawo sa templo sang Ginoo halin sa mga lugar sa palibot sang Jerusalem kag sa mga banwa sang Juda kag Benjamin, kag halin sa mga bulobukid sa nakatundan,17:26 mga bulobukid sa nakatundan: sa Hebreo, Shefela. sa mga kabukiran, kag sa Negev. Magadala sila sa templo sang mga halad nga ginasunog kag sang iban pa nga mga halad, pareho sang halad nga regalo, halad sa pagpasalamat, kag mga insenso. 27Pero kon indi kamo magsunod sa akon kag indi ninyo pagkabigon nga pinasahi nga adlaw ang Adlaw nga Inugpahuway, kag magdala kamo sang inyo mga balaligya sa mga puwertahan sang Jerusalem sa sina nga adlaw, pagasunugon ko ang mga puwertahan sang Jerusalem pati ang mabakod nga mga parte sang sini nga siyudad, kag wala gid sing may makapatay sa sini nga kalayo.’ ”
1“O pecado de Judá está escrito com estilete de ferro,
gravado com ponta de diamante nas tábuas dos seus corações
e nas pontas dos seus altares.
2Os seus filhos se lembram dos seus altares e dos postes sagrados,
ao lado das árvores verdejantes, sobre os montes altos
3e sobre as montanhas do campo.
As riquezas de vocês e todos os seus tesouros,
eu os darei como despojo,
como preço por todos os seus pecados
nos altares idólatras, em toda a sua terra.
4Você mesmo perdeu a posse da herança
que eu tinha dado a você.
Eu o farei escravo de seus inimigos
numa terra que você não conhece,
pois acendeu-se a minha ira,
que arderá para sempre.”
5Assim diz o Senhor:
“Maldito é o homem que confia nos homens,
que faz da humanidade mortal a sua força,
mas cujo coração se afasta do Senhor.
6Ele será como um arbusto no deserto;
não verá quando vier algum bem.
Habitará nos lugares áridos do deserto,
numa terra salgada onde não vive ninguém.
7“Mas bendito é o homem
cuja confiança está no Senhor,
cuja confiança nele está.
8Ele será como uma árvore plantada junto às águas
e que estende as suas raízes para o ribeiro.
Ela não temerá quando chegar o calor,
porque as suas folhas estão sempre verdes;
não ficará ansiosa no ano da seca
nem deixará de dar fruto”.
9O coração é mais enganoso que qualquer outra coisa
e sua doença é incurável.
Quem é capaz de compreendê-lo?
10“Eu sou o Senhor que sonda o coração
e examina a mente,
para recompensar a cada um
de acordo com a sua conduta,
de acordo com as suas obras.”
11O homem que obtém riquezas por meios injustos
é como a perdiz que choca ovos que não pôs.
Quando a metade da sua vida tiver passado,
elas o abandonarão, e, no final, ele se revelará um tolo.
12Um trono glorioso, exaltado desde o início,
é o lugar de nosso santuário.
13Ó Senhor, Esperança de Israel,
todos os que te abandonarem sofrerão vergonha;
aqueles que se desviarem de ti
terão os seus nomes escritos no pó,
pois abandonaram o Senhor,
a fonte de água viva.
14Cura-me, Senhor, e serei curado;
salva-me, e serei salvo,
pois tu és aquele a quem eu louvo.
15Há os que vivem me dizendo:
“Onde está a palavra do Senhor?
Que ela se cumpra!”
16Mas não insisti eu contigo para que afastasses a desgraça?
Tu sabes que não desejei o dia do desespero.
Sabes o que saiu de meus lábios,
pois está diante de ti.
17Não sejas motivo de pavor para mim;
tu és o meu refúgio no dia da desgraça.
18Que os meus perseguidores sejam humilhados,
mas não eu;
que eles sejam aterrorizados,
mas não eu.
Traze sobre eles o dia da desgraça;
destrói-os com destruição dobrada.
A Guarda do Sábado
19Assim me disse o Senhor: “Vá colocar-se à porta do Povo, por onde entram e saem os reis de Judá; faça o mesmo junto a todas as portas de Jerusalém. 20Diga-lhes: Ouçam a palavra do Senhor, reis de Judá, todo o Judá e todos os habitantes de Jerusalém, vocês que passam por estas portas”. 21Assim diz o Senhor: “Por amor à vida de vocês, tenham o cuidado de não levar cargas nem de fazê-las passar pelas portas de Jerusalém no dia de sábado. 22Não levem carga alguma para fora de casa nem façam nenhum trabalho no sábado, mas guardem o dia de sábado como dia consagrado, como ordenei aos seus antepassados. 23Contudo, eles não me ouviram nem me deram atenção; foram obstinados e não quiseram ouvir nem aceitar a disciplina. 24Mas, se vocês tiverem o cuidado de obedecer-me”, diz o Senhor, “e não fizerem passar carga alguma pelas portas desta cidade no sábado, mas guardarem o dia de sábado como dia consagrado, deixando de realizar nele todo e qualquer trabalho, 25então os reis que se assentarem no trono de Davi entrarão pelas portas desta cidade em companhia de seus conselheiros. Eles e os seus conselheiros virão em carruagens e cavalos, acompanhados dos homens de Judá e dos habitantes de Jerusalém; e esta cidade será habitada para sempre. 26Virá gente das cidades de Judá e dos povoados ao redor de Jerusalém, do território de Benjamim e da Sefelá17.26 Pequena faixa de terra de relevo variável entre a planície costeira e as montanhas., das montanhas e do Neguebe, trazendo holocaustos e sacrifícios, ofertas de cereal, incenso e ofertas de ação de graças ao templo do Senhor. 27Mas, se vocês não me obedecerem e deixarem de guardar o sábado como dia consagrado, fazendo passar cargas pelas portas de Jerusalém no dia de sábado, porei fogo nas suas portas, que consumirá os seus palácios”.
