Jeremias 16 – HLGN & CST

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 16:1-21

Wala Gintugutan si Jeremias sa Pagpangasawa

1Nagsiling pa gid ang Ginoo sa akon, 2“Indi ka gid magpangasawa ukon magpamata sa sini nga lugar. 3Kay sugiran ko ikaw kon ano ang matabo sa mga bata nga natawo sa sini nga lugar kag sa ila sini mga ginikanan. 4Magakalamatay sila sa grabe nga balatian. Wala sing may magpangasubo ukon maglubong sa ila. Maglalapta ang ila mga bangkay pareho sang mga ipot sa palahalban. Ang iban sa ila magakalamatay sa inaway kag sa gutom, kag ang ila mga bangkay kaunon sang mga pispis kag talunon nga mga sapat.”

5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Indi ka magsulod sa balay nga may nagapangasubo sa patay. Indi ka magpangasubo ukon magpakita sang imo kaluoy para kay bisan sin-o. Kay ginbawi ko na ang akon pagpakamaayo, paghigugma, kag kaluoy sa sini nga mga tawo. 6Magakalamatay ang bisan sin-o sa sini nga duta, manggaranon man ukon imol, kag wala sing may maglubong sa ila. Wala sing may magpilas sang iya kaugalingon ukon magpakiskis sang iya ulo sa pagpakita sang iya pagpangasubo sa napatay. 7Wala sing may maghatag sang pagkaon ukon ilimnon agod lipayon ang mga nagapangasubo sa patay, bisan pa gani sa namatyan sang amay ukon iloy. 8Indi ka man magsulod sa balay nga may punsyon kag magkaon kag mag-inom didto. 9Kay ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagasiling: ‘Makita mo mismo sa imo tiyempo nga untaton ko ang pagkinalipay kag pagkinasadya sa sini nga lugar, pati ang pagkinalipay sang bag-ong kasal.’

10“Kon isugid mo ini nga mga butang sa mga tawo kag magpamangkot sila, ‘Ano bala nga sala ang aton nahimo sa Ginoo nga aton Dios nga ginpaandaman niya kita nga magaabot sa aton ining puwerte nga kalaglagan?’ 11silingon mo sila nga amo ini ang akon sabat: Tungod kay ginsikway ako sang inyo mga katigulangan. Nag-alagad sila kag nagsimba sa iban nga mga dios. Ginsikway nila ako kag wala nila pagtumana ang akon kasuguan. 12Kag kamo mas malaot pa sang sa inyo mga katigulangan. Ginsunod ninyo ang katig-a sang inyo malaot nga tagipusuon imbes nga magsunod kamo sa akon. 13Gani palayason ko kamo sa sini nga duta pakadto sa duta nga wala ninyo mahibalui ukon sang inyo mga katigulangan. Kag didto pagusto kamo sa pag-alagad sa iban nga mga dios; kag indi ko gid kamo pagkaluoyan.

14“Pero magaabot ang tion nga ang mga tawo indi na magsumpa sing pareho sini: ‘Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo nga nagpaguwa sa mga Israelinhon sa Egipto.’ 15Sa baylo, magasiling sila, ‘Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo nga nagpaguwa sa mga Israelinhon sa nasyon sa aminhan kag sa tanan nga nasyon nga sa diin ginpalapta niya sila.’ Kay ibalik ko sila sa duta nga ginhatag ko sa ila mga katigulangan.

16“Pero karon padal-an ko sila anay sang madamo nga kaaway nga pareho sang mangingisda nga magadakop sa ila. Ang ila mga kaaway pareho man sa mga mangangayam nga magapangita sa ila sa mga bukid kag sa mga kuweba. 17Nakita ko ang tanan nila nga pagginawi. Wala gid sing may natago sa akon. Nakita ko ang ila mga sala. 18Gani pabayaron ko sila sing doble sa ila kalautan kag sala, tungod kay gindagtaan nila ang duta nga akon ginapanag-iyahan paagi sa pagsimba sa ila makangilil-ad kag patay nga mga dios-dios.”

19Nagsiling ako, “O Ginoo, ikaw ang akon kusog kag mabakod nga dalangpan sa tion sang kalisod. Magapalapit sa imo ang mga nasyon sa bug-os nga kalibutan,16:19 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. kag magasiling, ‘Wala sing pulos ang mga dios-dios sang amon mga katigulangan. Wala gid ini sing may nahimo nga kaayuhan sa ila. 20Makahimo bala ang tawo sang iya dios? Kon makahimo, indi ina matuod nga dios!’ ”

21Nagsiling ang Ginoo, “Gani karon ipakita ko sa ila ang akon gahom kag ikasarang agod mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo.”

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Jeremías 16:1-21

Mensaje de juicio

1La palabra del Señor vino a mí, y me dijo: 2«No te cases, ni tengas hijos ni hijas en este lugar». 3Porque así dice el Señor en cuanto a los hijos y las hijas que han nacido en este lugar, y en cuanto a las madres que los dieron a luz y los padres que los engendraron en este país: 4«Morirán de enfermedades horribles. Nadie llorará por ellos ni los sepultará; se quedarán sobre la faz de la tierra, como el estiércol. La espada y el hambre acabarán con ellos, y sus cadáveres servirán de alimento para las aves del cielo y para las bestias de la tierra».

5Así dice el Señor: «No entres en una casa donde estén de luto, ni vayas a llorar, ni los consueles, porque a este pueblo le he retirado mi paz, mi amor y mi compasión —afirma el Señor—. 6En este país morirán grandes y pequeños; nadie llorará por ellos ni los sepultará; nadie se hará heridas en el cuerpo ni se rapará la cabeza por ellos. 7Nadie ofrecerá un banquete fúnebre a los que estén de duelo para consolarlos por el muerto ni a nadie se le dará a beber la copa del consuelo, aun cuando quien haya muerto sea su padre o su madre.

8»No entres en una casa donde haya una celebración, ni te sientes con ellos a comer y beber. 9Porque así dice el Señor Todopoderoso, el Dios de Israel: Voy a poner fin en este lugar a toda expresión de alegría y de regocijo, y al cántico del novio y de la novia. Esto sucederá en vuestros propios días, y vosotros lo veréis.

10»Cuando anuncies a este pueblo todas estas cosas, ellos te preguntarán: “¿Por qué ha decretado el Señor contra nosotros esta calamidad tan grande? ¿Cuál es nuestra iniquidad? ¿Qué pecado hemos cometido contra el Señor nuestro Dios?” 11Entonces les responderás: “Esto es porque vuestros antepasados me abandonaron y se fueron tras otros dioses, y los sirvieron y los adoraron. Me abandonaron, y no cumplieron mi ley —afirma el Señor—. 12Pero vosotros os habéis comportado peor que vuestros antepasados. Cada uno sigue la terquedad de su corazón malvado, y no me ha obedecido. 13Por eso os voy a arrojar de esta tierra, a un país que ni vosotros ni vuestros antepasados habéis conocido, y allí serviréis a otros dioses día y noche. No os tendré clemencia”.

14»Por eso —afirma el Señor—, vienen días en que ya no se dirá: “Por la vida del Señor, que hizo salir a los israelitas de la tierra de Egipto”, 15sino: “Por la vida del Señor, que hizo salir a los israelitas de la tierra del norte, y de todos los países adonde los había expulsado”. Yo los haré volver a su tierra, la que antes di a sus antepasados.

16»Voy a enviar a muchos pescadores —afirma el Señor—, y ellos los pescarán. Después, enviaré a muchos cazadores, y ellos los cazarán por todas las montañas y colinas, y por las grietas de las rocas. 17Ciertamente mis ojos ven todas sus acciones; ninguna de ellas me es oculta. Su iniquidad no puede esconderse de mi vista. 18Primero les pagaré el doble por su iniquidad y su pecado, porque con los cadáveres de sus ídolos detestables han profanado mi tierra, y han llenado mi herencia con sus abominaciones».

19Señor, fuerza y fortaleza mía,

mi refugio en el día de la angustia:

desde los confines de la tierra

vendrán a ti las naciones, y dirán:

«Solo mentira heredaron nuestros antepasados;

heredaron lo absurdo,

lo que no sirve para nada.

20¿Acaso puede el hombre hacer sus propios dioses?

¡Pero si no son dioses!»

21«Por eso, esta vez les daré una lección;

les daré a conocer mi mano poderosa.

¡Así sabrán que mi nombre es el Señor!