Ang Silot para sa Katawhan sang Juda
1Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Bisan si Moises kag si Samuel pa ang magpakitluoy sa akon para sa sini nga mga tawo, indi ko gid sila pagkaluoyan. Gani ipalayo sila sa akon presensya. Pahalina sila! 2Kon magpamangkot sila kon sa diin sila pakadto, silinga sila nga amo ini ang akon ginasiling: Ang natalana nga mapatay, mapatay gid. Ang iban natalana nga mapatay sa inaway, kag ang iban sa gutom. Ang iban natalana nga bihagon. 3Ako, ang Ginoo, nagasiling nga padal-an ko sila sang apat ka klase sang manuglaglag: Pamatyon sila sa inaway, tabanon sang mga ido ang ila mga bangkay, kag ubuson sila kaon sang mga pispis, kag sang talunon nga mga sapat. 4Himuon ko sila nga makangilil-ad sa tanan nga ginharian sa kalibutan tungod sa ginhimo ni Manase (nga anak ni Hezekia) sa Jerusalem, sang siya ang hari sa Juda.
5“Kamo nga katawhan sang Jerusalem, sin-o ayhan ang maluoy sa inyo? Sin-o ayhan ang magpangasubo para sa inyo? Kag sin-o ayhan ang magpamangkot kon ano na ang inyo kahimtangan? 6Ginsikway ninyo ako; permi kamo nagatalikod sa akon. Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga iuntay ko ang akon mga kamot sa paglaglag sa inyo. Natak-an na ako sa pagkaluoy sa inyo. 7Silutan ko kamo nga daw sa mga upa nga ginpahanginan sa mga puwertahan sang siyudad. Laglagon ko kamo kag ang inyo mga kabataan, tungod kay wala kamo magbiya sa inyo malaot nga pagginawi. 8Padamuon ko ang inyo mga balo nga babayi, nga daw mas madamo pa sang sa balas sa baybayon. Sa udtong-adlaw padal-an ko sang manuglaglag ang mga iloy sang inyo mga kabataan nga lalaki. Sa hinali magaabot sa ila ang kasubo kag kahadlok. 9Malipong kag haluson na makaginhawa ang iloy nga mapatyan sang pito ka anak nga lalaki. Ang iya mga anak pareho sang adlaw nga nagsalop sang temprano pa. Mahuy-an gid siya kay mawad-an siya sang mga anak. Kag ang mabilin nga buhi ipapatay ko pa sa ila mga kaaway. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
Nagreklamo si Jeremias
10Kaluluoy gid sa akon! Kuntani wala na lang ako gintawo sang akon iloy. Ginakontra ako bisan diin sa bug-os nga Juda. Wala ako sing may gin-utangan ukon ginpautang, pero ginapakamalaot ako sang tanan. 11Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Sa pagkamatuod, mangin maayo ang tanan para sa imo. Magapangabay ang imo mga kaaway nga pangamuyuan mo sila sa tion sang kalisdanan kag kalalat-an.
12“Subong nga wala sing may makabali sang kabilya nga salsalon ukon saway, wala man sing may makapierdi sang mga kaaway nga halin sa aminhan. 13Ipaagaw ko sa mga kaaway ang inyo mga manggad kag mga pagkabutang tungod sa tanan ninyo nga sala nga nahimo sa bug-os nga nasyon. 14Ipaulipon ko kamo sa inyo mga kaaway sa lugar nga wala ninyo mahibalui, kag ipaagom ko sa inyo ang akon kaakig nga pareho sang nagadabadaba nga kalayo.”
15Nagsiling si Jeremias, “O Ginoo, nahibaluan mo ang tanan! Dumduma kag buligi ako. Timalusi ang mga nagahingabot sa akon. Nakahibalo ako nga indi ka dali maakig, gani indi pagkuhaa ang akon kabuhi. Dumduma kon paano ako nag-antos sa kahuy-anan tungod sa imo. 16Sang naghambal ka sa akon, ginpamatian ko ikaw. Ang imo mga pulong amo ang akon kalipay, kay imo ako, O Ginoong Dios nga Makagagahom. 17Wala ako mag-upod sa iban sa pagpangalipay kag pagkinasadya. Nag-isahanon lang ako tungod nga nagpakighambal ka sa akon, kag ginsugiran mo ako sang imo kaakig. 18Ngaa bala nga wala sing katapusan ang akon kasakit? Ngaa bala nga indi na mag-ayo ang akon pilas? Indi na bala ini mabulong? Paslawon mo bala ako pareho sang sapa nga nagamala kon tingadlaw?”
19Gani nagsiling ang Ginoo sa akon, “Kon maghinulsol ka, pabalikon ko ikaw sa akon agod padayon ka nga makaalagad sa akon. Kon maghambal ka sang mapuslanon nga mga butang kag indi mga butang nga wala sing pulos, mangin manughambal ko ikaw. Kinahanglan nga sila ang magdangop sa imo, kag indi ikaw ang magdangop sa ila. 20Himuon ko ikaw nga pareho sang mapag-on nga pader nga saway sa sini nga mga tawo. Magapakig-away sila sa imo, pero indi sila makadaog sa imo, kay kaupod mo ako, kag protektaran kag luwason ko ikaw. 21Luwason ko gid ikaw sa mga kamot sang malaot kag mapintas nga mga tawo.”
1El Señor me dijo: «Aunque Moisés y Samuel se presentaran ante mí, no tendría compasión de este pueblo. ¡Échalos de mi presencia! ¡Que se vayan! 2Y, si te preguntan: “¿A dónde iremos?”, adviérteles que así dice el Señor:
»“Los destinados a la muerte, a la muerte;
los destinados a la espada, a la espada;
los destinados al hambre, al hambre;
los destinados al cautiverio, al cautiverio”.
3»Enviaré contra ellos cuatro clases de calamidades —afirma el Señor—: la espada para matar, los perros para arrastrar, las aves del cielo para devorar y las bestias de la tierra para destruir. 4Los convertiré en motivo de espanto para todos los reinos de la tierra, por causa de lo que Manasés hijo de Ezequías, rey de Judá, hizo en Jerusalén.
5»¿Quién tendrá compasión de ti, Jerusalén?
¿Quién llorará por ti?
¿Quién se detendrá a preguntar por tu salud?
6Tú me has rechazado,
te has vuelto atrás
—afirma el Señor—.
Extenderé mi mano contra ti,
y te destruiré;
estoy cansado de tener compasión de ti.
7Te aventaré con la horquilla
por las puertas de la ciudad.
A ti te dejaré sin hijos,
y a mi pueblo lo destruiré,
porque no cambió su conducta.
8Haré que sus viudas sean más numerosas
que la arena de los mares;
en pleno día enviaré destrucción
contra las madres de los jóvenes.
De repente haré que caigan sobre ellas
la angustia y el pavor.
9Se desmaya la que tuvo siete hijos;
se queda sin aliento.
Su sol se pone en pleno día;
¡se queda avergonzada y humillada!
A sus sobrevivientes los entregaré a la espada
delante de sus enemigos»,
afirma el Señor.
10¡Ay de mí, madre mía,
que me diste a luz
como hombre de contiendas y disputas
contra toda la nación!
No he prestado ni me han prestado,
pero todos me maldicen.
11El Señor dijo:
«De veras te libraré para bien;
haré que el enemigo te suplique
en tiempos de calamidad y de angustia.
12»¿Puede el hombre romper el hierro,
el hierro del norte, y el bronce?
13Por causa de todos tus pecados
entregaré como botín, sin coste alguno,
tu riqueza y tus tesoros,
por todo tu territorio.
14Haré que sirvas15:14 Haré que sirvas (mss. hebreos, LXX y Siríaca); Haré pasar (TM). a tus enemigos
en una tierra que no conoces,
porque en mi ira un fuego se ha encendido,
y arde contra vosotros».
15Tú comprendes, Señor;
¡acuérdate de mí, y cuídame!
¡Toma venganza de los que me persiguen!
Por causa de tu paciencia,
no permitas que sea yo arrebatado;
mira que por ti sufro injurias.
16Al encontrarme con tus palabras,
yo las devoraba;
ellas eran mi gozo
y la alegría de mi corazón,
porque yo llevo tu nombre,
Señor Dios Todopoderoso.
17No he formado parte de grupos libertinos,
ni me he divertido con ellos;
he vivido solo, porque tú estás conmigo
y me has llenado de indignación.
18¿Por qué no cesa mi dolor?
¿Por qué es incurable mi herida?
¿Por qué se resiste a sanar?
¿Serás para mí un torrente engañoso
de aguas no confiables?
19Por eso, así dice el Señor:
«Si te arrepientes,
yo te restauraré y podrás servirme.
Si evitas hablar en vano,
y hablas lo que en verdad vale,
tú serás mi portavoz.
Que ellos se vuelvan hacia ti,
pero tú no te vuelvas hacia ellos.
20Haré que seas para este pueblo
como invencible muro de bronce;
pelearán contra ti,
pero no te podrán vencer,
porque yo estoy contigo
para salvarte y librarte
—afirma el Señor—.
21Te libraré del poder de los malvados;
¡te rescataré de las garras de los violentos!»
