Jeremias 15 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 15:1-21

Ang Silot para sa Katawhan sang Juda

1Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Bisan si Moises kag si Samuel pa ang magpakitluoy sa akon para sa sini nga mga tawo, indi ko gid sila pagkaluoyan. Gani ipalayo sila sa akon presensya. Pahalina sila! 2Kon magpamangkot sila kon sa diin sila pakadto, silinga sila nga amo ini ang akon ginasiling: Ang natalana nga mapatay, mapatay gid. Ang iban natalana nga mapatay sa inaway, kag ang iban sa gutom. Ang iban natalana nga bihagon. 3Ako, ang Ginoo, nagasiling nga padal-an ko sila sang apat ka klase sang manuglaglag: Pamatyon sila sa inaway, tabanon sang mga ido ang ila mga bangkay, kag ubuson sila kaon sang mga pispis, kag sang talunon nga mga sapat. 4Himuon ko sila nga makangilil-ad sa tanan nga ginharian sa kalibutan tungod sa ginhimo ni Manase (nga anak ni Hezekia) sa Jerusalem, sang siya ang hari sa Juda.

5Kamo nga katawhan sang Jerusalem, sin-o ayhan ang maluoy sa inyo? Sin-o ayhan ang magpangasubo para sa inyo? Kag sin-o ayhan ang magpamangkot kon ano na ang inyo kahimtangan? 6Ginsikway ninyo ako; permi kamo nagatalikod sa akon. Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga iuntay ko ang akon mga kamot sa paglaglag sa inyo. Natak-an na ako sa pagkaluoy sa inyo. 7Silutan ko kamo nga daw sa mga upa nga ginpahanginan sa mga puwertahan sang siyudad. Laglagon ko kamo kag ang inyo mga kabataan, tungod kay wala kamo magbiya sa inyo malaot nga pagginawi. 8Padamuon ko ang inyo mga balo nga babayi, nga daw mas madamo pa sang sa balas sa baybayon. Sa udtong-adlaw padal-an ko sang manuglaglag ang mga iloy sang inyo mga kabataan nga lalaki. Sa hinali magaabot sa ila ang kasubo kag kahadlok. 9Malipong kag haluson na makaginhawa ang iloy nga mapatyan sang pito ka anak nga lalaki. Ang iya mga anak pareho sang adlaw nga nagsalop sang temprano pa. Mahuy-an gid siya kay mawad-an siya sang mga anak. Kag ang mabilin nga buhi ipapatay ko pa sa ila mga kaaway. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

Nagreklamo si Jeremias

10Kaluluoy gid sa akon! Kuntani wala na lang ako gintawo sang akon iloy. Ginakontra ako bisan diin sa bug-os nga Juda. Wala ako sing may gin-utangan ukon ginpautang, pero ginapakamalaot ako sang tanan. 11Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Sa pagkamatuod, mangin maayo ang tanan para sa imo. Magapangabay ang imo mga kaaway nga pangamuyuan mo sila sa tion sang kalisdanan kag kalalat-an.

12Subong nga wala sing may makabali sang kabilya nga salsalon ukon saway, wala man sing may makapierdi sang mga kaaway nga halin sa aminhan. 13Ipaagaw ko sa mga kaaway ang inyo mga manggad kag mga pagkabutang tungod sa tanan ninyo nga sala nga nahimo sa bug-os nga nasyon. 14Ipaulipon ko kamo sa inyo mga kaaway sa lugar nga wala ninyo mahibalui, kag ipaagom ko sa inyo ang akon kaakig nga pareho sang nagadabadaba nga kalayo.”

15Nagsiling si Jeremias, “O Ginoo, nahibaluan mo ang tanan! Dumduma kag buligi ako. Timalusi ang mga nagahingabot sa akon. Nakahibalo ako nga indi ka dali maakig, gani indi pagkuhaa ang akon kabuhi. Dumduma kon paano ako nag-antos sa kahuy-anan tungod sa imo. 16Sang naghambal ka sa akon, ginpamatian ko ikaw. Ang imo mga pulong amo ang akon kalipay, kay imo ako, O Ginoong Dios nga Makagagahom. 17Wala ako mag-upod sa iban sa pagpangalipay kag pagkinasadya. Nag-isahanon lang ako tungod nga nagpakighambal ka sa akon, kag ginsugiran mo ako sang imo kaakig. 18Ngaa bala nga wala sing katapusan ang akon kasakit? Ngaa bala nga indi na mag-ayo ang akon pilas? Indi na bala ini mabulong? Paslawon mo bala ako pareho sang sapa nga nagamala kon tingadlaw?”

19Gani nagsiling ang Ginoo sa akon, “Kon maghinulsol ka, pabalikon ko ikaw sa akon agod padayon ka nga makaalagad sa akon. Kon maghambal ka sang mapuslanon nga mga butang kag indi mga butang nga wala sing pulos, mangin manughambal ko ikaw. Kinahanglan nga sila ang magdangop sa imo, kag indi ikaw ang magdangop sa ila. 20Himuon ko ikaw nga pareho sang mapag-on nga pader nga saway sa sini nga mga tawo. Magapakig-away sila sa imo, pero indi sila makadaog sa imo, kay kaupod mo ako, kag protektaran kag luwason ko ikaw. 21Luwason ko gid ikaw sa mga kamot sang malaot kag mapintas nga mga tawo.”

La Bible du Semeur

Jérémie 15:1-21

La sentence est irrévocable

1Mais l’Eternel me dit : Même si Moïse et Samuel15.1 Deux grands intercesseurs (Ex 32.11-12 ; Nb 11.2 ; 14.13-19 ; 1 S 7.5-9). se tenaient devant moi pour prier pour ce peuple, je ne me soucierais pas d’eux. Chasse-le de ma vue, qu’il parte loin de moi ! 2Et lorsqu’ils te diront : « Où devons-nous aller ? » tu leur diras ceci :

Voici ce que déclare l’Eternel :

Ceux qui sont destinés ╵à la peste ╵s’en iront à la peste ;

ceux qui sont destinés ╵à périr par l’épée ╵s’en iront à l’épée,

ceux qui sont destinés ╵à mourir de famine, ╵iront à la famine ;

ceux qui sont destinés ╵à la déportation, ╵s’en iront en déportation.

3Je leur enverrai quatre sortes de maux, déclare l’Eternel : l’épée pour les abattre, les chiens pour les déchirer, les rapaces et les animaux sauvages pour les dévorer et les détruire. 4Je ferai d’eux un sujet d’épouvante pour tous les royaumes de la terre, à cause de Manassé, fils d’Ezéchias, roi de Juda, et de tout le mal qu’il a commis dans Jérusalem15.4 Voir 2 R 21.1-16 ; 23.26-27 ; 2 Ch 33.1-20..

Plus de sursis

5Qui donc aura pitié de toi, ╵Jérusalem ?

Qui compatira avec toi ?

Qui se détournera de son chemin ╵pour s’informer de ton état ?

6Tu m’as abandonné,

déclare l’Eternel,

tu m’as tourné le dos.

Alors, de mon côté, ╵j’ai levé la main contre toi,

je te détruis ;

j’en ai assez ╵de toujours renoncer ╵à te châtier.

7Je les ai dispersés ╵aux portes du pays ╵comme par un vannage,

j’ai fait périr mon peuple,

je l’ai privé d’enfants

parce qu’ils n’abandonnent pas ╵leur mauvaise conduite.

8Les veuves de mon peuple, par mon action, ╵ont surpassé en nombre

les grains de sable au bord des mers ;

j’ai envoyé contre les mères ╵des jeunes gens,

quelqu’un pour dévaster ╵à l’heure de midi,

j’ai fait fondre sur elles ╵subitement

frayeur et épouvante.

9La mère de sept fils ╵est misérable ;

la voilà haletante,

et le soleil ╵s’éteint déjà pour elle ╵avant la fin du jour.

La voilà toute honteuse ╵et dans la confusion.

Les enfants qui lui restent, ╵je les livre à l’épée

devant leurs ennemis,

l’Eternel le déclare.

La vocation du prophète confirmée

Complainte de Jérémie

10Malheur à moi ! ╵Pourquoi, ma mère, ╵m’as-tu donc mis au monde ?

Tout le pays s’en prend à moi

et me cherche querelle ;

je n’ai rien emprunté ╵et je n’ai rien prêté,

pourtant tous me maudissent !

11L’Eternel répondit :

Moi, je t’assure,

je te délivrerai ╵pour te faire du bien ;

au temps de ton malheur, ╵au temps de ta détresse :

ce sont tes ennemis ╵qui viendront t’implorer15.11 Verset difficile. Au lieu de l’Eternel répondit, l’ancienne version grecque a : oui, que je sois maudit ou Amen. L’expression : je te délivrerai rend un terme diversement lu par les manuscrits hébreux et les versions anciennes. !

12Peut-on briser le fer

– le fer qui vient du nord – ╵ou bien le bronze ?

13Parle ainsi à ce peuple :

Vos biens et vos trésors, ╵je les livrerai au pillage, ╵et on ne te les paiera pas

à cause de tous les péchés ╵que vous avez commis ╵dans tout votre pays15.13 Pour les v. 13-14, voir 17.3-4..

14Et, de vos ennemis, ╵je vous rendrai esclaves15.14 je vous rendrai esclaves: d’après quelques manuscrits hébreux, l’ancienne version grecque, la version syriaque et le texte parallèle de Jr 17.4. Le texte hébreu traditionnel a : je ferai passer (vos ennemis). La différence ne tient qu’à un trait de lettre en hébreu.

dans un pays ╵qui vous est inconnu,

car ma colère attise un feu

qui vous embrasera.

15Toi, tu sais, Eternel !

Soucie-toi donc de moi,

et interviens pour moi !

Fais-leur payer ╵à ces gens qui me persécutent.

Ne permets pas que je pâtisse

de ta patience envers mes ennemis !

Regarde : c’est pour toi ╵que je subis l’opprobre !

16Dès que j’ai trouvé tes paroles,

je les ai dévorées.

Elles ont fait ma joie et mon bonheur,

car je porte ton nom,

ô Eternel, ╵Dieu des armées célestes !

17Je ne me suis pas joint ╵à un cercle de plaisantins ╵pour m’y amuser avec eux.

Non, contraint par ta main, ╵je suis resté à part,

car tu m’avais rempli ╵d’indignation.

18Pourquoi donc ma souffrance ╵est-elle permanente,

et ma plaie douloureuse, ╵rebelle aux soins ?

Vraiment : pour moi tu es ╵une source trompeuse

au débit capricieux !

19Voici la réponse de l’Eternel :

Si tu reviens à moi, ╵je te rétablirai.

Tu pourras te tenir

à mon service.

Si ce qui est précieux, ╵tu le sépares ╵de ce qui est indigne,

tu seras mon porte-parole.

Ils reviendront à toi,

mais ce n’est pas à toi ╵de revenir vers eux.

20Et je ferai de toi, ╵en face de ce peuple,

comme un rempart de bronze ╵inébranlable.

Ils te feront la guerre

mais ils ne l’emporteront pas sur toi

car je suis avec toi : ╵je te protégerai ╵et te délivrerai,

l’Eternel le déclare15.20 Voir Jr 1.18-19..

21Oui, je te délivrerai des méchants,

je te sauverai des violents.