Ang Puwerte nga Tingadlaw sa Juda
1Amo ini ang ginsiling sang Ginoo sa akon parte sa malawig nga tingadlaw: 2“Nagapangasubo gid ang Juda; ang iya sini mga banwa nagapalangluya. Nagapungko ang mga pumuluyo sini sa duta nga nagapangasubo, kag mabatian ang mga paghinibi sa Jerusalem. 3Ginasugo sang mga manggaranon ang ila mga suluguon sa pagsag-ob. Nagakadto sila sa mga buho nga pulunduhan sang tubig pero wala sing tubig. Gani nagabalik sila nga wala sing sulod ang ila suludlan. Tungod sa puwerte nga kahuya, ginatabunan nila ang ila mga ulo. 4Naglitik ang duta kay wala sing ulan. Kag tungod sa kahuya, ginatabunan sang mga mangunguma ang ila mga ulo. 5Bisan ang usa ginbayaan niya ang iya bag-o lang natawo nga bata kay wala na sing hilamon. 6Ang talunon nga mga asno nagatindog sa mahawan nga mga bukid kag nagahangos pareho sang ginauhaw nga talunon nga mga ido.14:6 talunon nga mga ido: sa English, jackals. Nagapalangdulom ang ila panulok tungod kay wala na sila sing halalbon.”
7Nagsiling ang mga tawo, “O Ginoo, nakasala kami sa imo. Permi kami nagatalikod sa imo, kag takos kami nga silutan. Pero buligi kami para sa imo kadungganan. 8O Ginoo, ikaw lang ang paglaom sang Israel. Ikaw ang iya manluluwas sa tion sang kalisod. Ngaa nga daw sa dumuluong ka lang sa amon? Ngaa nga daw sa nagaagi ka lang sing isa ka gab-i sa amon nasyon? 9Pareho bala ikaw sa tawo nga wala sing may mahimo?14:9 wala sing may mahimo: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. Pareho man bala ikaw sa isa ka soldado nga wala sing ikasarang sa pagbulig? Kaupod ka namon, O Ginoo, kag imo kami katawhan; gani indi kami pagpabay-i.”
10Amo ini ang sabat sang Ginoo sa mga tawo: “Luyag gid ninyo nga magpalayo sa akon; ginapagustuhan lang ninyo ang inyo kaugalingon. Gani indi ko na kamo pagbatunon bilang akon katawhan. Dumdumon ko ang inyo mga kalautan kag silutan ko kamo.”
11Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Indi ka magpangamuyo para sa kaayuhan sang sini nga mga tawo. 12Bisan magpuasa pa sila, indi ko sila pagpamatian sa ila pagpangayo sang bulig sa akon. Bisan maghalad pa sila sang halad nga ginasunog kag halad nga regalo, indi ko ina pagbatunon. Sa baylo, pamatyon ko sila paagi sa inaway, sa gutom, kag sa mga kalalat-an.”
13Pero nagsiling ako, “O Ginoong Dios, nahibaluan mo nga permi sila ginahambalan sang mga propeta nga wala kuno sing magaabot nga inaway ukon gutom, tungod kay nagsiling ka nga hatagan mo sila sang kalinong sa ila nasyon.” 14Nagsabat ang Ginoo, “Ina nga mga propeta nagapanagna sing butig sa akon ngalan. Wala ko sila ginpadala ukon ginsugo, kag wala ako nagpakighambal sa ila. Ang ginasugid nila sa inyo nga mga palanan-awon wala naghalin sa akon; ang ila mga ginatagna wala sing pulos nga halin lang sa ila madaya nga tagipusuon. 15Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga silutan ko ining butigon nga mga propeta nga nagapanagna sa akon ngalan bisan wala ko sila ginsugo. Nagasiling sila nga wala kuno sing inaway ukon gutom nga magaabot sa sini nga nasyon. Ina nga mga propeta malaglag paagi sa inaway kag gutom. 16Kag kon parte sa mga tawo nga ila ginasugiran sang ila mga mensahi, ang ila mga bangkay ipanghaboy sa mga dalan sang Jerusalem. Magakalamatay sila tungod sa inaway kag gutom. Wala sing may maglubong sa ila, sa ila mga asawa, kag sa ila mga kabataan. Ipaagom ko sa ila ang silot nga nagakabagay sa ila.
17“Jeremias, isiling ini sa mga tawo: ‘Adlaw-gab-i wala untat ang akon paghibi kay grabe ang pilas sang akon katawhan nga ginakabig ko nga akon birhen nga bata, kag nasakitan gid sila. 18Kon magkadto ako sa mga uma kag mga banwa, makita ko ang mga bangkay sang nagkalamatay sa inaway kag sa gutom. Ang mga propeta kag mga pari nagapadayon sa ila buluhaton, pero wala sila nakahibalo kon ano ang ila ginabuhat.14:18 nagapadayon… ginabuhat: ukon, gindala sa duta nga wala nila mahibaluan.’ ”
Nagdangop ang mga Tawo sa Dios
19O Ginoo, ginsikway mo na gid bala ang Juda? Ginakaugtan mo gid bala ang Jerusalem?14:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Ngaa bala nga ginpilasan mo kami sing tama gid, sa bagay nga indi na kami mag-ayo? Naglaom kami nga hatagan mo kami sang kalinong, pero wala nag-abot. Naglaom kami nga ayuhon mo kami, pero kahadlok ang nag-abot sa amon. 20O Ginoo, ginaako namon ang amon kalautan kag ang sala sang amon mga katigulangan. Nakasala gid kami kontra sa imo. 21O Ginoo, para sa kadungganan sang imo ngalan indi kami pag-isikway. Indi pagpakahuy-i ang imo halangdon nga trono. Dumduma ang imo kasugtanan sa amon, kag indi paggub-a. 22Wala sing bisan isa nga dios-dios sang mga nasyon nga makapaulan. Bisan ang langit mismo indi makapaulan kundi ikaw lang gid, Ginoo nga amon Dios. Ikaw lang ang makahimo sini, gani sa imo kami nagalaom.
Ang Matinding Tagtuyot sa Juda
1Ito ang sinabi sa akin ng Panginoon tungkol sa mahabang tagtuyot: 2“Nagluluksa ang Juda; ang mga lungsod niyaʼy nanlulupaypay. Nakaupo ang mga mamamayan niya sa lupa na umiiyak, at naririnig ang iyakan sa Jerusalem. 3Inutusan ng mayayaman ang mga alipin nila na umigib ng tubig. Pumunta sila sa mga balon pero walang tubig doon. Kaya bumalik silang walang laman ang mga lalagyan, at nagtakip ng mga ulo dahil sa matinding hiya. 4Nabitak ang lupa dahil walang ulan. At dahil sa hinagpis, tinakpan ng mga magbubukid ang mga ulo nila. 5Kahit ang usa ay iniwanan ang anak niya na kasisilang pa lang dahil wala nang sariwang damo. 6Ang mga asnong-gubat ay tumatayo sa mga burol at humihingal na parang asong-gubat.14:6 asong-gubat: sa Ingles, “jackal.” Nanlalabo na ang kanilang paningin dahil sa kawalan ng pagkain.”
7Sinabi ng mga tao, “O Panginoon, nagkasala po kami sa inyo. Palagi kaming lumalayo sa inyo kaya dapat lang kaming parusahan. Pero tulungan po ninyo kami ngayon, alang-alang sa karangalan ng pangalan ninyo. 8O Panginoon, kayo po ang tanging pag-asa ng Israel, ang Tagapagligtas niya sa panahon ng kaguluhan. Bakit naging parang dayuhan kayo rito sa amin? Bakit po kayo parang manlalakbay na tumitigil lang ng isang gabi sa bansa namin? 9Katulad rin po ba kayo ng taong walang magagawa at sundalong walang kakayahang magligtas? Kasama namin kayo, O Panginoon, at kami ay inyong mga mamamayan, kaya huwag nʼyo po kaming pababayaan.”
10Ito ang sagot ng Panginoon sa mga tao: “Talagang gusto na ninyong lumayo sa akin; ang sarili lang ninyong kagustuhan ang inyong sinusunod. Kaya ayaw ko na kayong tanggapin bilang aking mga mamamayan. Hindi ko makakalimutan ang kasamaan ninyo at parurusahan ko kayo.”
11Pagkatapos, sinabi sa akin ng Panginoon, “Huwag kang mananalangin para sa kabutihan ng mga taong ito. 12Kahit mag-ayuno pa sila, hindi ko diringgin ang paghingi nila ng tulong sa akin. Kahit na maghandog pa sila ng mga handog na sinusunog at handog na pagpaparangal sa akin, hindi ko iyon tatanggapin. Sa halip, papatayin ko sila sa pamamagitan ng digmaan, gutom, at salot.”
13Pero sinabi ko, “O Panginoong Dios, alam nʼyo po na laging sinasabi sa kanila ng mga propeta na wala raw digmaan o taggutom na darating dahil sinabi nʼyo raw na bibigyan nʼyo sila ng kapayapaan sa bansa nila.” 14Sumagot ang Panginoon, “Ang mga propetang iyan ay nanghuhula ng kasinungalingan sa pangalan ko. Hindi ko sila sinugo at hindi ako nagsalita sa kanila. Hindi galing sa akin ang mga pangitaing sinasabi nila sa inyo; walang kabuluhan at mga kathang-isip lang ang mga inihuhula nila. 15Kaya ako, ang Panginoon, ay nagsasabing, parurusahan ko ang mga sinungaling na propetang iyan. Nagsasalita sila sa pangalan ko kahit na hindi ko sila sinugo. Sinasabi nilang walang darating na digmaan o taggutom sa bansang ito, pero sa digmaan at taggutom sila mapapahamak. 16At tungkol naman sa mga taong naniniwala sa sinabi nila, ang mga bangkay nilaʼy itatapon sa mga lansangan ng Jerusalem. Mamamatay sila sa digmaan at taggutom. Walang maglilibing sa kanila, sa mga asawa nila, at sa mga anak nila. Papatawan ko sila ng parusang nararapat sa kanila.
17“Jeremias, sabihin mo ito sa mga tao: Araw-gabi, walang tigil ang pag-iyak ko dahil malubha ang sugat ng mga mamamayan ko na aking itinuturing na birheng anak, at totoong nasasaktan ako. 18Kung pupunta ako sa mga bukid at lungsod, nakikita ko ang mga bangkay ng mga namatay sa digmaan at taggutom. Ang mga propeta at pari ay patuloy sa gawain nila pero hindi nila alam kung ano ang ginagawa nila.”14:18 patuloy … nila: o, dinala sa mga lupain na hindi nila alam.
Lumapit ang mga Tao sa Panginoon
19O Panginoon, talaga bang itinakwil nʼyo na ang Juda? Talaga bang galit po kayo sa Jerusalem?14:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Bakit nʼyo po kami pinarusahan ng ganito at parang wala na kaming pag-asang gumaling? Umasa po kaming bibigyan nʼyo kami ng kapayapaan, pero hindi naman ito dumating. Umasa po kaming mapapabuti ang kalagayan namin, pero takot ang dumating sa amin. 20O Panginoon, kinikilala namin ang kasamaan namin, pati ang kasalanan ng mga ninuno namin. Nagkasala po kami sa inyo. 21Huwag nʼyo po kaming itakwil, alang-alang sa karangalan ng pangalan ninyo. Huwag nʼyo pong ilagay sa kahihiyan ang marangal nʼyong trono. Alalahanin nʼyo po ang kasunduan nʼyo sa amin. Nawaʼy huwag nʼyo itong sirain. 22Wala ni isang walang kwentang mga dios-diosan ng mga bansa ang makapagpapaulan o makapagpapaambon. Kahit ang langit mismo ay hindi makapagpapaulan. Kayo lang, Panginoon na aming Dios ang tanging makakagawa nito, kaya sa inyo po kami nagtitiwala.
