Ang Puwerte nga Tingadlaw sa Juda
1Amo ini ang ginsiling sang Ginoo sa akon parte sa malawig nga tingadlaw: 2“Nagapangasubo gid ang Juda; ang iya sini mga banwa nagapalangluya. Nagapungko ang mga pumuluyo sini sa duta nga nagapangasubo, kag mabatian ang mga paghinibi sa Jerusalem. 3Ginasugo sang mga manggaranon ang ila mga suluguon sa pagsag-ob. Nagakadto sila sa mga buho nga pulunduhan sang tubig pero wala sing tubig. Gani nagabalik sila nga wala sing sulod ang ila suludlan. Tungod sa puwerte nga kahuya, ginatabunan nila ang ila mga ulo. 4Naglitik ang duta kay wala sing ulan. Kag tungod sa kahuya, ginatabunan sang mga mangunguma ang ila mga ulo. 5Bisan ang usa ginbayaan niya ang iya bag-o lang natawo nga bata kay wala na sing hilamon. 6Ang talunon nga mga asno nagatindog sa mahawan nga mga bukid kag nagahangos pareho sang ginauhaw nga talunon nga mga ido.14:6 talunon nga mga ido: sa English, jackals. Nagapalangdulom ang ila panulok tungod kay wala na sila sing halalbon.”
7Nagsiling ang mga tawo, “O Ginoo, nakasala kami sa imo. Permi kami nagatalikod sa imo, kag takos kami nga silutan. Pero buligi kami para sa imo kadungganan. 8O Ginoo, ikaw lang ang paglaom sang Israel. Ikaw ang iya manluluwas sa tion sang kalisod. Ngaa nga daw sa dumuluong ka lang sa amon? Ngaa nga daw sa nagaagi ka lang sing isa ka gab-i sa amon nasyon? 9Pareho bala ikaw sa tawo nga wala sing may mahimo?14:9 wala sing may mahimo: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. Pareho man bala ikaw sa isa ka soldado nga wala sing ikasarang sa pagbulig? Kaupod ka namon, O Ginoo, kag imo kami katawhan; gani indi kami pagpabay-i.”
10Amo ini ang sabat sang Ginoo sa mga tawo: “Luyag gid ninyo nga magpalayo sa akon; ginapagustuhan lang ninyo ang inyo kaugalingon. Gani indi ko na kamo pagbatunon bilang akon katawhan. Dumdumon ko ang inyo mga kalautan kag silutan ko kamo.”
11Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Indi ka magpangamuyo para sa kaayuhan sang sini nga mga tawo. 12Bisan magpuasa pa sila, indi ko sila pagpamatian sa ila pagpangayo sang bulig sa akon. Bisan maghalad pa sila sang halad nga ginasunog kag halad nga regalo, indi ko ina pagbatunon. Sa baylo, pamatyon ko sila paagi sa inaway, sa gutom, kag sa mga kalalat-an.”
13Pero nagsiling ako, “O Ginoong Dios, nahibaluan mo nga permi sila ginahambalan sang mga propeta nga wala kuno sing magaabot nga inaway ukon gutom, tungod kay nagsiling ka nga hatagan mo sila sang kalinong sa ila nasyon.” 14Nagsabat ang Ginoo, “Ina nga mga propeta nagapanagna sing butig sa akon ngalan. Wala ko sila ginpadala ukon ginsugo, kag wala ako nagpakighambal sa ila. Ang ginasugid nila sa inyo nga mga palanan-awon wala naghalin sa akon; ang ila mga ginatagna wala sing pulos nga halin lang sa ila madaya nga tagipusuon. 15Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga silutan ko ining butigon nga mga propeta nga nagapanagna sa akon ngalan bisan wala ko sila ginsugo. Nagasiling sila nga wala kuno sing inaway ukon gutom nga magaabot sa sini nga nasyon. Ina nga mga propeta malaglag paagi sa inaway kag gutom. 16Kag kon parte sa mga tawo nga ila ginasugiran sang ila mga mensahi, ang ila mga bangkay ipanghaboy sa mga dalan sang Jerusalem. Magakalamatay sila tungod sa inaway kag gutom. Wala sing may maglubong sa ila, sa ila mga asawa, kag sa ila mga kabataan. Ipaagom ko sa ila ang silot nga nagakabagay sa ila.
17“Jeremias, isiling ini sa mga tawo: ‘Adlaw-gab-i wala untat ang akon paghibi kay grabe ang pilas sang akon katawhan nga ginakabig ko nga akon birhen nga bata, kag nasakitan gid sila. 18Kon magkadto ako sa mga uma kag mga banwa, makita ko ang mga bangkay sang nagkalamatay sa inaway kag sa gutom. Ang mga propeta kag mga pari nagapadayon sa ila buluhaton, pero wala sila nakahibalo kon ano ang ila ginabuhat.14:18 nagapadayon… ginabuhat: ukon, gindala sa duta nga wala nila mahibaluan.’ ”
Nagdangop ang mga Tawo sa Dios
19O Ginoo, ginsikway mo na gid bala ang Juda? Ginakaugtan mo gid bala ang Jerusalem?14:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Ngaa bala nga ginpilasan mo kami sing tama gid, sa bagay nga indi na kami mag-ayo? Naglaom kami nga hatagan mo kami sang kalinong, pero wala nag-abot. Naglaom kami nga ayuhon mo kami, pero kahadlok ang nag-abot sa amon. 20O Ginoo, ginaako namon ang amon kalautan kag ang sala sang amon mga katigulangan. Nakasala gid kami kontra sa imo. 21O Ginoo, para sa kadungganan sang imo ngalan indi kami pag-isikway. Indi pagpakahuy-i ang imo halangdon nga trono. Dumduma ang imo kasugtanan sa amon, kag indi paggub-a. 22Wala sing bisan isa nga dios-dios sang mga nasyon nga makapaulan. Bisan ang langit mismo indi makapaulan kundi ikaw lang gid, Ginoo nga amon Dios. Ikaw lang ang makahimo sini, gani sa imo kami nagalaom.
1The word of the LORD that came to Jeremiah concerning the dearth.14.1 the dearth: Heb. the words of the dearths, or, restraints 2Judah mourneth, and the gates thereof languish; they are black unto the ground; and the cry of Jerusalem is gone up. 3And their nobles have sent their little ones to the waters: they came to the pits, and found no water; they returned with their vessels empty; they were ashamed and confounded, and covered their heads. 4Because the ground is chapt, for there was no rain in the earth, the plowmen were ashamed, they covered their heads. 5Yea, the hind also calved in the field, and forsook it, because there was no grass. 6And the wild asses did stand in the high places, they snuffed up the wind like dragons; their eyes did fail, because there was no grass.
7¶ O LORD, though our iniquities testify against us, do thou it for thy name’s sake: for our backslidings are many; we have sinned against thee. 8O the hope of Israel, the saviour thereof in time of trouble, why shouldest thou be as a stranger in the land, and as a wayfaring man that turneth aside to tarry for a night? 9Why shouldest thou be as a man astonied, as a mighty man that cannot save? yet thou, O LORD, art in the midst of us, and we are called by thy name; leave us not.14.9 we…: Heb. thy name is called upon us
10¶ Thus saith the LORD unto this people, Thus have they loved to wander, they have not refrained their feet, therefore the LORD doth not accept them; he will now remember their iniquity, and visit their sins. 11Then said the LORD unto me, Pray not for this people for their good. 12When they fast, I will not hear their cry; and when they offer burnt offering and an oblation, I will not accept them: but I will consume them by the sword, and by the famine, and by the pestilence.
13¶ Then said I, Ah, Lord GOD! behold, the prophets say unto them, Ye shall not see the sword, neither shall ye have famine; but I will give you assured peace in this place.14.13 assured…: Heb. peace of truth 14Then the LORD said unto me, The prophets prophesy lies in my name: I sent them not, neither have I commanded them, neither spake unto them: they prophesy unto you a false vision and divination, and a thing of nought, and the deceit of their heart. 15Therefore thus saith the LORD concerning the prophets that prophesy in my name, and I sent them not, yet they say, Sword and famine shall not be in this land; By sword and famine shall those prophets be consumed. 16And the people to whom they prophesy shall be cast out in the streets of Jerusalem because of the famine and the sword; and they shall have none to bury them, them, their wives, nor their sons, nor their daughters: for I will pour their wickedness upon them.
17¶ Therefore thou shalt say this word unto them; Let mine eyes run down with tears night and day, and let them not cease: for the virgin daughter of my people is broken with a great breach, with a very grievous blow. 18If I go forth into the field, then behold the slain with the sword! and if I enter into the city, then behold them that are sick with famine! yea, both the prophet and the priest go about into a land that they know not.14.18 go about…: or, make merchandise against a land, and men acknowledge it not 19Hast thou utterly rejected Judah? hath thy soul lothed Zion? why hast thou smitten us, and there is no healing for us? we looked for peace, and there is no good; and for the time of healing, and behold trouble! 20We acknowledge, O LORD, our wickedness, and the iniquity of our fathers: for we have sinned against thee. 21Do not abhor us, for thy name’s sake, do not disgrace the throne of thy glory: remember, break not thy covenant with us. 22Are there any among the vanities of the Gentiles that can cause rain? or can the heavens give showers? art not thou he, O LORD our God? therefore we will wait upon thee: for thou hast made all these things.
