Isaias 65 – HLGN & CST

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 65:1-25

Silot kag Kaluwasan

1Nagsiling ang Ginoo, “Nagpakilala ako sa mga tawo nga wala nagpamangkot parte sa akon. Nakita nila ako bisan wala sila nagpangita sa akon. Ginpahayag ko ang akon kaugalingon bisan wala sila nagpanawag sa akon.

2“Sige ang akon paabot nga magbalik sa akon ang akon katawhan nga mga matig-a sing ulo, nga wala nagasunod sa maayo nga pagginawi, kundi ang ila lang hunahuna ang ila ginasunod. 3Ginapaakig nila ako; ginapakita gid nila sa akon atubangan ang ila wala untat nga pagsimba sa ila mga dios-dios paagi sa paghalad sa mga katamnan kag pagsunog sang insenso sa atop sang ila mga balay. 4Kon gab-i nagapungko sila sa mga lulubngan kag sa mga tago nga lugar agod magpakig-estorya sa mga kalag sang mga patay. Nagakaon pa sila sang karne sang baboy kag sang iban pa nga pagkaon nga ginadumilian sa ila nga kaunon. 5Nagasiling sila sa iban, ‘Indi ka magpalapit sa akon kay basi kon mahigkuan mo ako. Mas balaan ako sang sa imo!’ Ini nga mga tawo nagapaugot sa akon permi. Ang akon kaakig sa ila pareho sa kalayo nga nagadabadaba sa bilog nga adlaw.”

6-7Nagsiling pa ang Ginoo, “Pamati! Nasulat na ang akon sentensya kontra sa akon katawhan. Indi lang ako maghipos, kundi magtimalos ako. Balusan ko gid sila sing nagakadapat sa ila mga sala kag sa mga sala sang ila mga katigulangan. Kay nagsunog sila sang insenso kag nagpasipala sa akon sa mga bukid. Gani balusan ko gid sila sing nagakadapat sa ila mga ginhimo.” 8Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Wala ginapierdi ang pinungpong sang mga ubas nga may malain nga mga bunga kay ang maayo nga mga bunga mapuslan pa. Amo man sina ang himuon ko sa akon katawhan, indi ko sila paglaglagon tanan; luwason ko ang mga nagaalagad sa akon. 9May ibilin ako nga mga buhi sa mga kaliwat ni Jacob pati na sa tribo ni Juda, kag sila ang magapanubli sang akon duta nga may madamo nga mga bukid. Sila nga akon mga pinili kag mga alagad magaestar sa sini nga duta. 10Pakamaayuhon ko sila nga nagadangop sa akon. Ang kapatagan sang Sharon kag sang Acor mangin palahalban sang ila mga kasapatan.

11“Pero silutan ko kamo nga nagasikway sa akon kag wala nagasapak sa akon balaan nga bukid kundi nagahalad sa mga dios-dios nga ginapatihan ninyo nga nagahatag sa inyo sang suwerte kag maayo nga kapalaran. 12Ang inyo kapalaran amo ang kamatayon, kag magakalaubos kamo patay. Kay sang nagpanawag ako wala kamo nagsabat; sang naghambal ako wala kamo nagpamati. Naghimo kamo sang kalautan sa akon atubangan; kag kon ano ang indi ko nagustuhan, amo ang inyo ginahimo. 13Gani ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga ang akon mga alagad magakaon kag magainom, pero kamo iya gutumon kag uhawon. Magakalipay sila, pero kamo iya pakahuy-an. 14Magakanta sila sa kalipay, pero kamo iya magahibi sa kasubo kag kalain sang buot. 15Sila nga akon mga pinili magagamit sang inyo ngalan sa pagpakamalaot, kag ako, ang Ginoong Dios, magapatay sa inyo. Pero sila nga akon mga alagad pagahatagan ko sang bag-o nga ngalan. 16Ang bisan sin-o sa duta sang Israel nga magbendisyon ukon magsumpa, magahimo sini sa akon ngalan—ang Dios nga masaligan.65:16 Dios nga masaligan: ukon, Dios nga nagasugid sang matuod. Kay kalimtan ko na ang nagligad nga mga kalisod; dulaon ko na ini sa akon panulok.

17“Pamati! Mahimo ako sang bag-o nga langit kag bag-o nga duta. Ang daan nga langit kag duta malimtan na. 18Gani magkalipay kamo kag magkinasadya sa wala sing katapusan sa akon himuon. Kay himuon ko ang Jerusalem nga kalipayan sang mga tawo, kag ang iya katawhan magahatag man sing kalipay. 19Magakalipay ako sa Jerusalem kag sa iya katawhan. Indi na mabatian ang mga paghinibi didto ukon ang pagpangayo sang bulig. 20Wala na didto sang mapatay nga lapsag pa ukon bataon pa. Ang mapatay nga 100 ka tuig ang iya edad kabigon nga bataon pa, kag ang mapatay nga wala makaabot sa 100 kabigon nga ginsilutan ko. 21Sa sina nga tion magapatindog ang akon katawhan sang ila balay kag estaran nila ini. Magatanom sila sang mga ubas kag kaunon nila ang mga bunga sini. 22Indi na ang ila mga kaaway ang makapulos sang ila mga balay kag mga tanom. Kay subong nga nagakabuhi sing malawig ang kahoy, magakabuhi man sing malawig ang akon katawhan, kag makapulos gid sila sa ila mga ginpangabudlayan. 23Indi sila magpangabudlay sa wala sing pulos, ukon magbata sang mga bata nga dimalason sa ulihi. Kay sila nga katawhan kag ang ila mga kaliwat ginpakamaayo ko. 24Sa wala pa sila makapangayo ukon samtang nagapangayo pa lang sila, sabton ko na sila. 25Magakaon ang mabangis nga mga ido65:25 mabangis nga mga ido: sa English, wolves. upod sa mga karnero. Ang mga leon magaharab sang dagami pareho sa mga baka. Kag ang mga man-og indi na magpangagat. Wala na sing may magpanghalit ukon magpangguba sa akon balaan nga bukid. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Isaías 65:1-25

Juicio y salvación

1«Me di a conocer a los que no preguntaban por mí;

dejé que me hallaran los que no me buscaban.

A una nación que no invocaba mi nombre

le dije: “¡Aquí estoy!”

2Todo el día extendí mis manos

hacia un pueblo rebelde,

que va por mal camino,

siguiendo sus propias ideas.

3Es un pueblo que en mi propia cara

constantemente me provoca;

que ofrece sacrificios en los jardines

y quema incienso en los altares;

4que se sienta entre los sepulcros

y pasa la noche en vigilias secretas;

que come carne de cerdo,

y en sus ollas cocina caldo impuro;

5que dicen: “¡Mantente alejado!

¡No te acerques a mí!

¡Soy demasiado sagrado para ti!”

Todo esto me fastidia como humo en la nariz;

¡es un fuego que arde todo el día!

6»Ante mí ha quedado escrito;

no guardaré silencio.

Les daré su merecido;

lo sufrirán en carne propia,

7tanto por vuestras iniquidades

como por las de vuestros padres

—dice el Señor—.

Por cuanto ellos quemaron incienso en las montañas

y me desafiaron en las colinas,

les haré sufrir en carne propia

las consecuencias de sus acciones pasadas».

8Así dice el Señor:

«Cuando alguien encuentra un buen racimo de uvas,

dice: “No voy a dañarlo,

porque todavía tiene jugo”.

Del mismo modo actuaré yo por amor a mis siervos:

No los destruiré a todos.

9De Jacob sacaré descendientes,

y de Judá, a los que poseerán mis montañas.

Las heredarán mis elegidos,

y allí morarán mis siervos.

10Para mi pueblo que me busca,

Sarón será redil de ovejas;

el valle de Acor, corral de vacas.

11»Pero a vosotros que abandonáis al Señor

y os olvidáis de mi monte santo,

que para los dioses de la Fortuna y del Destino

preparáis mesas y servís vino mezclado,

12os destinaré a la espada;

¡todos vosotros os inclinaréis para ser degollados!

Porque llamé y no me respondisteis,

hablé y no me escuchasteis.

Más bien, hicisteis lo malo ante mis ojos

y optasteis por lo que no me agrada».

13Por eso, así dice el Señor omnipotente:

«Mis siervos comerán,

pero vosotros pasaréis hambre;

mis siervos beberán,

pero vosotros sufriréis sed;

mis siervos se alegrarán,

pero vosotros seréis avergonzados.

14Mis siervos cantarán

con alegría de corazón,

pero vosotros clamaréis

con corazón angustiado;

¡gemiréis con espíritu quebrantado!

15Mis escogidos heredarán vuestro nombre

como una maldición.

El Señor omnipotente os dará muerte,

pero a sus siervos les dará un nombre diferente.

16Cualquiera que en el país invoque una bendición,

lo hará por el Dios de la verdad;

y cualquiera que jure en esta tierra,

lo hará por el Dios de la verdad.

Las angustias del pasado han quedado en el olvido,

las he borrado de mi vista.

Un cielo nuevo y una tierra nueva

17»Prestad atención, voy a crear

un cielo nuevo y una tierra nueva.

No volverán a mencionarse las cosas pasadas,

ni se traerán a la memoria.

18Alegraos más bien, y regocijaos por siempre,

por lo que estoy a punto de crear:

he aquí que voy a crear una Jerusalén feliz,

un pueblo lleno de alegría.

19Me regocijaré por Jerusalén

y me alegraré en mi pueblo;

no volverán a oírse en ella

voces de llanto ni gritos de clamor.

20»Nunca más habrá en ella

niños que vivan pocos días,

ni ancianos que no completen sus años.

El que muera a los cien años

será considerado joven;

pero el que no llegue65:20 el que no llegue. Alt. el pecador que llegue. a esa edad

será considerado maldito.

21Construirán casas y las habitarán;

plantarán viñas y comerán de su fruto.

22Ya no construirán casas para que otros las habiten,

ni plantarán viñas para que otros coman.

Porque los días de mi pueblo

serán como los de un árbol;

mis escogidos disfrutarán

de las obras de sus manos.

23No trabajarán en vano,

ni tendrán hijos para la desgracia;

tanto ellos como su descendencia

serán simiente bendecida por el Señor.

24Antes que me llamen,

yo les responderé;

todavía estarán hablando

cuando ya los habré escuchado.

25El lobo y el cordero pacerán juntos;

el león comerá paja como el buey,

y la serpiente se alimentará de polvo.

En todo mi monte santo

no habrá quien haga daño ni destruya»,

dice el Señor.