Silot kag Kaluwasan
1Nagsiling ang Ginoo, “Nagpakilala ako sa mga tawo nga wala nagpamangkot parte sa akon. Nakita nila ako bisan wala sila nagpangita sa akon. Ginpahayag ko ang akon kaugalingon bisan wala sila nagpanawag sa akon.
2“Sige ang akon paabot nga magbalik sa akon ang akon katawhan nga mga matig-a sing ulo, nga wala nagasunod sa maayo nga pagginawi, kundi ang ila lang hunahuna ang ila ginasunod. 3Ginapaakig nila ako; ginapakita gid nila sa akon atubangan ang ila wala untat nga pagsimba sa ila mga dios-dios paagi sa paghalad sa mga katamnan kag pagsunog sang insenso sa atop sang ila mga balay. 4Kon gab-i nagapungko sila sa mga lulubngan kag sa mga tago nga lugar agod magpakig-estorya sa mga kalag sang mga patay. Nagakaon pa sila sang karne sang baboy kag sang iban pa nga pagkaon nga ginadumilian sa ila nga kaunon. 5Nagasiling sila sa iban, ‘Indi ka magpalapit sa akon kay basi kon mahigkuan mo ako. Mas balaan ako sang sa imo!’ Ini nga mga tawo nagapaugot sa akon permi. Ang akon kaakig sa ila pareho sa kalayo nga nagadabadaba sa bilog nga adlaw.”
6-7Nagsiling pa ang Ginoo, “Pamati! Nasulat na ang akon sentensya kontra sa akon katawhan. Indi lang ako maghipos, kundi magtimalos ako. Balusan ko gid sila sing nagakadapat sa ila mga sala kag sa mga sala sang ila mga katigulangan. Kay nagsunog sila sang insenso kag nagpasipala sa akon sa mga bukid. Gani balusan ko gid sila sing nagakadapat sa ila mga ginhimo.” 8Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Wala ginapierdi ang pinungpong sang mga ubas nga may malain nga mga bunga kay ang maayo nga mga bunga mapuslan pa. Amo man sina ang himuon ko sa akon katawhan, indi ko sila paglaglagon tanan; luwason ko ang mga nagaalagad sa akon. 9May ibilin ako nga mga buhi sa mga kaliwat ni Jacob pati na sa tribo ni Juda, kag sila ang magapanubli sang akon duta nga may madamo nga mga bukid. Sila nga akon mga pinili kag mga alagad magaestar sa sini nga duta. 10Pakamaayuhon ko sila nga nagadangop sa akon. Ang kapatagan sang Sharon kag sang Acor mangin palahalban sang ila mga kasapatan.
11“Pero silutan ko kamo nga nagasikway sa akon kag wala nagasapak sa akon balaan nga bukid kundi nagahalad sa mga dios-dios nga ginapatihan ninyo nga nagahatag sa inyo sang suwerte kag maayo nga kapalaran. 12Ang inyo kapalaran amo ang kamatayon, kag magakalaubos kamo patay. Kay sang nagpanawag ako wala kamo nagsabat; sang naghambal ako wala kamo nagpamati. Naghimo kamo sang kalautan sa akon atubangan; kag kon ano ang indi ko nagustuhan, amo ang inyo ginahimo. 13Gani ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga ang akon mga alagad magakaon kag magainom, pero kamo iya gutumon kag uhawon. Magakalipay sila, pero kamo iya pakahuy-an. 14Magakanta sila sa kalipay, pero kamo iya magahibi sa kasubo kag kalain sang buot. 15Sila nga akon mga pinili magagamit sang inyo ngalan sa pagpakamalaot, kag ako, ang Ginoong Dios, magapatay sa inyo. Pero sila nga akon mga alagad pagahatagan ko sang bag-o nga ngalan. 16Ang bisan sin-o sa duta sang Israel nga magbendisyon ukon magsumpa, magahimo sini sa akon ngalan—ang Dios nga masaligan.65:16 Dios nga masaligan: ukon, Dios nga nagasugid sang matuod. Kay kalimtan ko na ang nagligad nga mga kalisod; dulaon ko na ini sa akon panulok.
17“Pamati! Mahimo ako sang bag-o nga langit kag bag-o nga duta. Ang daan nga langit kag duta malimtan na. 18Gani magkalipay kamo kag magkinasadya sa wala sing katapusan sa akon himuon. Kay himuon ko ang Jerusalem nga kalipayan sang mga tawo, kag ang iya katawhan magahatag man sing kalipay. 19Magakalipay ako sa Jerusalem kag sa iya katawhan. Indi na mabatian ang mga paghinibi didto ukon ang pagpangayo sang bulig. 20Wala na didto sang mapatay nga lapsag pa ukon bataon pa. Ang mapatay nga 100 ka tuig ang iya edad kabigon nga bataon pa, kag ang mapatay nga wala makaabot sa 100 kabigon nga ginsilutan ko. 21Sa sina nga tion magapatindog ang akon katawhan sang ila balay kag estaran nila ini. Magatanom sila sang mga ubas kag kaunon nila ang mga bunga sini. 22Indi na ang ila mga kaaway ang makapulos sang ila mga balay kag mga tanom. Kay subong nga nagakabuhi sing malawig ang kahoy, magakabuhi man sing malawig ang akon katawhan, kag makapulos gid sila sa ila mga ginpangabudlayan. 23Indi sila magpangabudlay sa wala sing pulos, ukon magbata sang mga bata nga dimalason sa ulihi. Kay sila nga katawhan kag ang ila mga kaliwat ginpakamaayo ko. 24Sa wala pa sila makapangayo ukon samtang nagapangayo pa lang sila, sabton ko na sila. 25Magakaon ang mabangis nga mga ido65:25 mabangis nga mga ido: sa English, wolves. upod sa mga karnero. Ang mga leon magaharab sang dagami pareho sa mga baka. Kag ang mga man-og indi na magpangagat. Wala na sing may magpanghalit ukon magpangguba sa akon balaan nga bukid. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
Guds svar
1Herren siger til sit folk: „Jeg viste mig for dem, der ikke spurgte efter mig. Jeg blev fundet af dem, der ikke søgte mig. Jeg sagde til et folk, som egentlig ikke var mit folk: ‚Se, her er jeg!’
2Dagen lang rakte jeg hænderne ud mod et ulydigt og oprørsk folk, som handlede ondt og fulgte deres egne tanker, 3et folk, som blev ved med at håne mig op i mit åbne ansigt ved at dyrke deres afguder i haverne og brænde offerild på hustagene for fremmede guder. 4Om natten gik de ud til gravhulerne for i al hemmelighed at søge kontakt med de afdøde, og de spiste svinekød og anden uren mad. 5Alligevel sagde de til andre mennesker: ‚Rør ikke ved mig, for du gør mig uren med din synd. Jeg er nemlig hellig og ren.’ De er som en stadig stank i min næse.
6Deres synderegister er langt, og jeg giver ikke op, før de har fået, hvad de fortjener. 7Jeg straffer jer ikke kun for jeres egne synder, men også for jeres forfædres synder. Også de brændte røgelse på bjergene og hånede mig ved at dyrke deres afguder på offerhøjene. I skal få den fulde straf for jeres synd.”
8„Men jeg vil ikke udslette jer alle,” siger Herren. „På en rådden drueklase kan man altid finde enkelte gode druer, der ikke fortjener at blive kasseret. Jeg har da også fundet sande Guds tjenere i Israel, og dem vil jeg ikke lade gå til grunde sammen med de andre. 9Jeg vil frelse en rest af Israels folk og Judas efterkommere. Mine udvalgte, som tjener mig, skal arve landet og bo der. 10Saronsletten bliver græsmarker for deres får, og i Akors dal vil deres kvæg ligge og tygge drøv. Det lover jeg dem af mit folk, som søger mig.
11Men I, som har svigtet mig og mit tempel og i stedet tilbeder lykkeguden og skæbneguden, 12jeres skæbne bliver sværdhug, og jeres lykke bliver at knæle til nedslagtning. For da jeg kaldte, svarede I ikke, og da jeg talte, hørte I ikke efter. I syndede bevidst for øjnene af mig og valgte at handle stik imod min vilje.”
13Derfor siger Gud Herren: „I skal sulte, men de, der tjener mig, skal spise. I skal tørste, men de skal drikke. I skal hænge med hovedet i skam, men de skal glæde sig. 14I skal græde af sorg og jamre i fortvivlelse, men de skal juble af fryd. 15Mine udvalgte vil huske jer som dem, der blev forbandet og dræbt af Herren. Mine tjenere får en bedre fremtid.
16Til den tid vil I igen begynde at bruge mit navn, når I aflægger en ed eller udtaler en velsignelse, for jeg er en trofast Gud. Da vil de gamle problemer være glemt og ikke længere huskes.
17Hør her! Jeg vil skabe en ny himmel og en ny jord, og man vil ikke huske det gamle mere. 18Glæd jer! Fryd jer for evigt over mit nye skaberværk!
Jeg gør Jerusalem til et vidunderligt sted, hvor folk vil juble af glæde. 19Og jeg vil fryde mig over mit folk i Jerusalem. Ingen skal længere græde og jamre af sorg. 20Ingen børn vil dø som spæde, og de gamle vil ikke gå bort før tiden. Hundrede år skal betragtes som en ung alder, og en, der ikke når de hundrede, vil man regne for at være under forbandelse. 21De bygger sig huse og bor der selv, de planter vinmarker og nyder selv dens frugt. 22De bliver ikke jaget fra hus og hjem, og andre røver ikke deres høst. Mit folk vil opnå en høj alder og nyde frugten af deres arbejde. 23De skal ikke arbejde forgæves eller føde børn for bare at miste dem igen. De er Herrens velsignede folk, og velsignelsen skal gå i arv til deres børn. 24Jeg vil gribe ind og hjælpe dem, før de kalder på mig. Ja, før de ved, hvad de skal bede om, vil jeg give dem det, de har brug for. 25Ulven og lammet skal græsse sammen, løven skal æde hø som oksen, men slangen skal spise støv. Til den tid vil der hverken findes ondskab eller ødelæggelse i hele mit hellige bjergland,” siger Herren.
