Ang Palaabuton nga Kagamhanan sang Jerusalem
1Magbangon ka, O Jerusalem, kag magsilak, kay nag-abot na ang imo kaluwasan;60:1 kaluwasan: sa literal, suga. magasilak sa imo ang gamhanan nga presensya sang Ginoo. 2Pagatabunan sang puwerte nga kadulom ang mga nasyon sa kalibutan, pero ikaw iya pagasilakan sang gamhanan nga presensya sang Ginoo. 3Magapalapit sa imo kasanag ang mga nasyon kag ang ila mga hari. 4Tan-awa sa imo palibot; nagatipon na ang imo katawhan sa pagpauli halin sa malayo; pareho sila sa mga bata nga ginakugos.60:4 pareho sila sa mga bata nga ginakugos tungod nga ginabuligan sila sang mga taga-Persia sa ila nga pagpauli. 5Kon makita mo na ini mangin malipayon ka, kag magaawas gid ang imo kalipay, kay ang mga manggad sang mga nasyon pagadal-on sa imo. 6Mapuno ang imo duta sang mga kamelyo sang mga taga-Midian kag sang mga taga-Efa. Magaabot sila sa imo halin sa Sheba nga may dala nga mga bulawan kag mga insenso agod magsimba sa Ginoo. 7Dal-on sang taga-Kedar kag sang taga-Nebayot ang ila mga karnero sa imo, kag ihalad ini sa halaran sang Ginoo agod malipay siya. Himuon pa gid sang Ginoo ang iya templo nga halangdon. 8-9Magapanakayon ang mga barko nga daw sa mga panganod nga nagalupad, kag daw sa mga pating nga nagapadulong sa ila mga pugad. Ini nga mga barko iya sang mga tawo nga nagaestar sa malayo nga mga lugar,60:8-9 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. nga nagalaom sa Ginoo.60:8-9 sa Ginoo: sa Hebreo, sa akon. Pangunahan sila sang mga barko sang Tarshish sa pagdala sang imo katawhan pabalik sa imo halin sa malayo nga mga lugar. Magadala pa sila sang mga bulawan kag mga pilak para sa Ginoo nga imo Dios, ang Balaan nga Dios sang Israel, kay ginapadunggan ka niya. 10Nagasiling ang Ginoo sa imo, “Patindugon sang mga taga-iban nga lugar ang imo mga pader, kag ang ila mga hari magaalagad sa imo. Bisan ginsilutan ko ikaw sa akon kaakig, kaluoyan ko ikaw tungod sa akon kaayo. 11Permi lang nga mangin bukas ang imo puwertahan adlaw-gab-i, sa pagbaton sang mga manggad sang mga nasyon. Magaparada ang mga hari pasulod sa imo. 12Kay malaglag gid sing bug-os ang mga nasyon ukon ginharian nga indi mag-alagad sa imo. 13Ang manggad sang Lebanon mangin imo—ang ila mga kahoy nga sipres, enebro, kag pino60:13 pino: sa English, pine tree.—agod mapatahom ang templo nga akon ginapuy-an. 14Ang mga kaliwat sang mga nagapigos sa imo magapalapit sa imo nga nagasaludo. Magaluhod sa imo tiilan ang mga nagatamay sa imo, kag tawgon ka nila nga ‘Siyudad sang Ginoo,’ ukon ‘Zion nga Siyudad sang Balaan nga Dios sang Israel.’ 15Bisan ginsikway ka kag gindumtan, kag wala sing may nagsapak sa imo, himuon ko ikaw nga halangdon sa wala sing katapusan, kag igakalipay ka sang tanan nga henerasyon. 16Tatapon ka sang mga nasyon kag sang ila mga hari pareho sa isa ka bata nga ginapatiti sang iya iloy. Dayon mahibaluan mo nga ako amo ang Ginoo, ang imo Manluluwas kag Manughilway, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob. 17Bayluhan ko ang mga materyales sang imo templo: ang mga saway bayluhan ko sang bulawan, ang mga salsalon bayluhan ko sang mga pilak, ang mga kahoy bayluhan ko sang saway, kag ang mga bato bayluhan ko sang salsalon. Kag mangibabaw sa inyo ang kalinong kag pagkamatarong. 18Wala na sing pagpamintas nga mabatian sa imo duta. Wala na sing mga kalaglagan nga magaabot sa imo. Magapalibot sa imo ang kaluwasan nga daw sa mga pader, kag magadayaw sa akon ang magasulod sa imo mga puwertahan.
19“Ang adlaw kag ang bulan indi na mangin kasanag sa imo kon adlaw kag gab-i, kay ako, ang Ginoo, amo na ang imo kasanag sa wala sing katapusan. Ako nga imo Dios amo na ang imo katahom. 20Ako ang imo mangin adlaw kag bulan nga indi na magsalop; ako ang imo kasanag sa wala sing katapusan. Kag mauntat na ang imo mga pag-antos. 21Ang tanan mo nga katawhan mangin matarong, kag panag-iyahan nila ang duta sang Israel hasta san-o. Ginhimo ko sila; pareho sila sa tanom nga akon gintanom para sa akon kadungganan. 22Diutay lang sila, pero magadamo gid sila. Mga kubos sila, pero mangin gamhanan sila nga nasyon. Ako, ang Ginoo, ang magahimo sini gilayon sa husto nga tion.”
La gloria de Sión
1«¡Levántate y resplandece que tu luz ha llegado!
¡La gloria del Señor brilla sobre ti!
2Mira, las tinieblas cubren la tierra
y una densa oscuridad se cierne sobre los pueblos.
Pero la aurora del Señor brillará sobre ti;
¡sobre ti se manifestará su gloria!
3Las naciones serán guiadas por tu luz,
y los reyes, por tu amanecer esplendoroso.
4»Alza los ojos, mira a tu alrededor:
todos se reúnen y acuden a ti.
Tus hijos llegan desde lejos;
a tus hijas las traen en brazos.
5Verás esto y te pondrás radiante de alegría;
vibrará tu corazón y se henchirá de gozo;
porque te traerán los tesoros del mar,
y te llegarán las riquezas de las naciones.
6Te llenarás con caravanas de camellos,
con dromedarios de Madián y de Efá.
Vendrán todos los de Sabá,
cargando oro e incienso
y proclamando las alabanzas del Señor.
7En ti se reunirán todos los rebaños de Cedar,
te servirán los carneros de Nebayot;
subirán como ofrendas agradables sobre mi altar,
y yo embelleceré mi Templo glorioso.
8»¿Quiénes son los que pasan como nubes
y como palomas rumbo a su palomar?
9En mí esperarán las costas lejanas,
a la cabeza vendrán los barcos de Tarsis
trayendo de lejos a tus hijos
y, con ellos, su plata y su oro,
para la honra del Señor tu Dios,
el Santo de Israel,
porque él te ha llenado de gloria.
10»Los extranjeros reconstruirán tus muros,
y sus reyes te servirán.
Aunque en mi furor te castigué,
por mi bondad tendré compasión de ti.
11Tus puertas estarán siempre abiertas;
ni de día ni de noche se cerrarán.
Te traerán las riquezas de las naciones;
ante ti desfilarán sus reyes.
12La nación o el reino que no te sirva perecerá;
quedarán arruinados por completo.
13»Te llegará la gloria del Líbano,
con los cipreses, junto a los pinos y los abetos,
para embellecer el lugar de mi santuario.
Glorificaré el lugar donde reposan mis pies.
14Ante ti vendrán a inclinarse los hijos de tus opresores;
todos los que te desprecian se postrarán a tus pies,
y te llamarán “Ciudad del Señor”,
“Sión del Santo de Israel”.
15»Aunque fuiste abandonada y aborrecida,
y nadie transitaba por tus calles,
haré de ti el orgullo eterno
y la alegría de todas las generaciones.
16Te alimentarás con la leche de las naciones,
con la riqueza de los reyes serás amamantada.
Sabrás entonces que yo, el Señor, soy tu Salvador;
que yo, el Poderoso de Jacob, soy tu Redentor.
17En vez de bronce te traeré oro;
en lugar de hierro, plata.
En vez de madera te traeré bronce,
y en lugar de piedras, hierro.
Haré que la paz te gobierne
y que la justicia te rija.
18Ya no se sabrá de violencia en tu tierra
ni de ruina y destrucción en tus fronteras,
sino que llamarás a tus muros “Salvación”,
y a tus puertas, “Alabanza”.
19Ya no será el sol tu luz durante el día
ni con su resplandor te alumbrará la luna,
porque el Señor será tu luz eterna;
tu Dios será tu gloria.
20Tu sol no volverá a ponerse
ni menguará tu luna;
será el Señor tu luz eterna
y llegarán a su fin tus días de duelo.
21Entonces todo tu pueblo será justo
y poseerá la tierra para siempre.
Serán el renuevo plantado por mí mismo,
la obra maestra que me glorificará.
22El más débil se multiplicará por miles,
y el menor llegará a ser una nación poderosa.
Yo soy el Señor;
cuando llegue el momento, actuaré sin demora».
