Isaias 6 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 6:1-13

Ang Pagtawag kay Isaias

1Sang tuig nga napatay si Haring Uzia, nakita ko ang Ginoo nga nagapungko sa mataas gid nga trono. Ang iya malaba nga bayo naglikop sa templo. 2May mga langitnon nga tinuga6:2 mga langitnon nga tinuga: sa Hebreo, serafim. sa iya uluhan. Ang kada isa sini may anom ka pakpak: ang duha ka pakpak nagatabon sa ila guya, ang duha nagatabon sa ila mga tiil, kag ang duha pa ginagamit nila sa paglupad. 3Nagasiling sila sa isa kag isa:

“Balaan, balaan, balaan ang Ginoo nga Makagagahom! Ang iya gamhanan nga presensya nagalikop sa bug-os nga kalibutan.”

4Sa ila nga tingog, nag-uyog ang mga pundasyon sang templo kag napuno sang aso ang templo. 5Nagsiling ako, “Kaluluoy ako! Sigurado gid nga laglagon ako, tungod kay malaot ang akon ginapanghambal kag nagapuyo ako kaupod sa mga tawo nga malaot man ang ila ginapanghambal. Kag karon, nakita ko gid ang Hari, ang Ginoo nga Makagagahom.”

6Dayon ang isa sa mga langitnon nga tinuga naglupad pakadto sa akon nga nagadala sang baga nga ginkimpit niya sa halaran. 7Ginpatandog niya ang baga sa akon baba kag nagsiling, “Gintandog sini ang imo bibig, kag wala ka na sing sala kay ginpatawad ka na.” 8Dayon nabatian ko ang tingog sang Ginoo nga nagasiling, “Sin-o bala ang akon ipadala? Sin-o bala ang malakat para sa amon?” Nagsabat ako, “Ari ako! Ako ang ipadala.”

9Nagsiling siya, “Lakat kag hambali ang katawhan sang Israel, ‘Sige lang kamo pamati, pero indi kamo makaintiendi. Sige lang kamo tulok, pero indi kamo makakita.’ ”

10Dayon nagsiling pa gid siya, “Patig-aha ang tagipusuon sang sini nga mga tawo. Pabungula sila kag bulaga, kay basi makakita sila kag makabati, kag makaintiendi sila kag magbalik sa akon, kag mag-ayo sila.”

11Nagpamangkot ako, “Ano kadugay, Ginoo?” Nagsabat siya, “Hasta magkalaguba ang mga banwa sang Israel kag wala na sing tawo. Hasta wala na sing may mag-estar sa mga balay, kag ang duta malaglag sing bug-os. 12Hasta nga palayason ko ang mga Israelinhon kag ang ila duta daw pinabay-an na. 13Bisan mabilin pa ang ikanapulo nga bahin sang mga Israelinhon sa duta sang Israel, laglagon gihapon sila. Pero may ginpili ako sa ila nga mabilin. Pareho sila sa tuod sang kahoy nga terebinto nga gintapas.”

Nueva Versión Internacional

Isaías 6:1-13

La misión de Isaías

1El año de la muerte del rey Uzías vi al Señor sentado en un trono alto y excelso; las orlas de su manto llenaban el Templo. 2Por encima de él había serafines, cada uno de los cuales tenía seis alas: con dos de ellas se cubrían el rostro, con dos se cubrían los pies y con dos volaban. 3Y se decían el uno al otro:

«Santo, santo, santo es el Señor de los Ejércitos;

toda la tierra está llena de su gloria».

4Al sonido de sus voces se estremecieron los umbrales de las puertas y el Templo se llenó de humo.

5Entonces grité: «¡Ay de mí, que estoy perdido! Soy un hombre de labios impuros y vivo en medio de un pueblo de labios impuros y mis ojos han visto al Rey, al Señor de los Ejércitos».

6En ese momento voló hacia mí uno de los serafines. Traía en la mano una brasa que, con unas tenazas, había tomado del altar. 7Con ella me tocó los labios y me dijo:

«Mira, esto ha tocado tus labios; tu maldad ha sido borrada y tu pecado, perdonado».

8Entonces oí la voz del Señor que decía:

—¿A quién enviaré? ¿Quién irá por nosotros?

Y respondí:

—Aquí estoy. ¡Envíame a mí!

9Él dijo:

—Ve y dile a este pueblo:

»“Oigan bien, pero no entiendan;

miren bien, pero no perciban”.

10Haz insensible el corazón de este pueblo;

endurece sus oídos

y cierra sus ojos,

no sea que vea con sus ojos,

oiga con sus oídos

y entienda con su corazón,

se convierta y sea sanado».

11Entonces exclamé:

—¿Hasta cuándo, Señor?

Y él respondió:

—Hasta que las ciudades queden destruidas

y sin habitante alguno;

hasta que las casas queden deshabitadas

y los campos asolados y en ruinas;

12hasta que el Señor haya enviado lejos a la gente

y sean muchos los lugares abandonados en el país.

13Y, si aún queda en la tierra una décima parte,

esta volverá a ser devastada.

Pero así como al talar la encina y el roble

queda parte del tronco,

esa parte es el linaje santo.