Isaias 59 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 59:1-21

Mga Paandam Batok sa mga Makasasala

1Pamati! Indi maluya ang Ginoo nga indi siya makaluwas sa inyo, ukon indi siya bungol nga indi siya makabati kon magpanawag kamo sa iya. 2Ang inyo mga sala amo ang nagapaseparar sa inyo sa Dios kag amo ang kabangdanan nga nagtalikod siya sa inyo kag indi na magpamati sang inyo mga pangamuyo. 3Kay nagapamatay kamo sang tawo, kag nagahimo sang iban pa nga kalautan. Nagabutig kamo kag nagahambal sang malain. 4Wala kamo nagahunahuna sang hustisya; ang inyo mga akusasyon sa inyo isigkatawo wala sing kamatuoran. Nagaplano kamo sing malain, kag dayon ginahimo ninyo ini. 5-6Ang inyo malain nga mga plano pareho sa itlog sang man-og nga dalitan, nga ang magkaon sini mapatay. Pareho man ini sa lawa sang damang nga indi puwede mahimo nga bayo, gani wala sing pulos ang inyo malain nga mga plano. Malain ang inyo mga ginahimo, kag nagapamintas kamo. 7Nagadali kamo sa paghimo sang sala kag maabtik kamo nga magpatay sang mga inosente. Malain ang inyo mga ginahunahuna, kag bisan diin kamo magkadto nagapanglaglag kamo. 8Wala kamo sing may nahibaluan parte sa kalinong.59:8 kalinong: ukon, maayo nga pag-inupdanay. Ginabaliwala ninyo ang hustisya kag ginatiko pa gani ninyo ini. Ang nagasunod sa sining ginahimo ninyo indi man makaeksperiensya sang kalinong. 9Amo ina nga wala pa pagsiluti sang Dios ang aton mga kaaway, kag wala pa niya kita ginhatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Naghulat kita sang kasanag, pero kadulom ang nag-abot. Amo ina nga nagalakat kita sa kadulom. 10Nagapangapkap kita pareho sa bulag, kag nagakasandad kita bisan udtong-adlaw nga daw sa nagalakat kita sa kadulom. Pareho man kita sa mga bangkay kon ikomparar sa makusog nga mga tawo. 11Nagaugayong kita sa kasubo pareho sa nagauwang nga oso59:11 oso: sa English, bear. kag pareho sa huni sang pating. Nagapaabot kita nga silutan sang Dios ang aton mga kaaway kag luwason niya kita, pero wala gihapon natabo. 12Kay madamo na ang aton mga sala sa atubangan sang Dios, kag amo ini ang nagapamatuod nga dapat kita silutan. Huo, nakahibalo kita nga permi kita nagapakasala. 13Nagrebelde kita kag nagluib sa Ginoo; nagtalikod kita sa aton Dios. Ginadaogdaog kag ginapigos naton ang iban. Ginahunahuna naton sing maayo kon paano naton himuon ang aton pagbinutig. 14Amo ina nga wala pa pagsiluti sang Dios ang aton mga kaaway kag wala pa niya kita ginhatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Kay indi na makita ang kamatuoran bisan diin; ang mga tawo indi na masaligan. 15Huo, nadula na ang kamatuoran, kag ang mga nagalikaw sa paghimo sang malain ginahingabot.

Nakita ini sang Ginoo, kag wala siya malipay nga wala na sing hustisya. 16Natingala siya sa iya nakita nga wala gid sing bisan isa nga nagbulig sa mga ginapigos. Gani paagi sa iya nga gahom ginluwas niya sila, kag ang iya pagkamatarong nakabulig sa iya. 17Gin-gamit niya bilang panagang sa dughan ang pagkamatarong kag gin-gamit niya bilang helmet ang kaluwasan. Ginsuksok niya bilang bayo ang pagtimalos kag ang puwerte nga kaakig. 18Balusan niya ang iya mga kaaway suno sa ila binuhatan; pati atong sa malayo nga mga lugar.59:18 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Maagom gid nila ang iya kaakig. 19Bisan diin tahuron kag padunggan siya sang mga tawo, kay magaabot siya pareho sa nagahuganas nga tubig, nga ginahuyop sang mabaskog nga hangin.59:19 mabaskog nga hangin: ukon, Espiritu sang Dios; ukon, hangin nga halin sa Dios.

20Nagsiling ang Ginoo, “Magaabot sa Zion59:20 Zion: ukon, Jerusalem. ang magaluwas sa inyo nga mga kaliwat ni Jacob, kag luwason niya ang nagahinulsol sa ila mga sala. 21Kag amo ini ang akon kasugtanan sa inyo: Indi gid madula ang akon Espiritu nga ara sa inyo kag ang akon mga pulong nga akon ginpahambal sa inyo. Isugid ninyo ini sa inyo mga kabataan, kag dayon isugid man nila ini sa ila mga kabataan hasta sa palaabuton nga henerasyon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

Nueva Versión Internacional

Isaías 59:1-21

Pecado, confesión y redención

1La mano del Señor no es corta para salvar

ni es sordo su oído para oír.

2Son las iniquidades de ustedes

las que los separan de su Dios.

Son estos pecados los que lo llevan

a ocultar su rostro para no escuchar.

3Ustedes tienen las manos manchadas de sangre

y los dedos manchados de iniquidad.

Sus labios dicen mentiras;

su lengua murmura maldades.

4Nadie clama por la justicia;

nadie va a juicio con integridad.

Se confía en argumentos sin sentido y se mienten unos a otros.

Conciben malicia y dan a luz perversidad.

5Incuban huevos de víboras

y tejen telarañas.

El que coma de estos huevos morirá;

si uno de ellos se rompe, saldrá una culebra.

6Sus tejidos no sirven para vestido;

no podrán cubrirse con lo que fabrican.

Sus obras son obras de iniquidad

y sus manos generan violencia.

7Sus pies corren hacia el mal;

se apresuran a derramar sangre inocente.

Sus pensamientos son perversos;

dejan ruina y destrucción en sus caminos.

8No conocen la senda de la paz;

no hay justicia alguna en su camino.

Abren senderos tortuosos

y el que anda por ellos no conoce la paz.

9Por eso el derecho está lejos de nosotros,

y la justicia queda fuera de nuestro alcance.

Esperábamos luz, pero todo es tinieblas;

claridad, pero andamos en densa oscuridad.

10Vamos palpando la pared como los ciegos,

andamos a tientas como los que no tienen ojos.

En pleno mediodía tropezamos como si fuera de noche;

andamos entre los fuertes como si estuviéramos muertos.

11Todos nosotros gruñimos como osos,

gemimos como palomas.

Esperábamos la justicia y no llegó;

la liberación sigue lejos de nosotros.

12Tú sabes que son muchas nuestras rebeliones;

nuestros pecados nos acusan.

Nuestras rebeliones no nos dejan;

conocemos nuestras iniquidades.

13Hemos sido rebeldes; hemos negado al Señor.

Le hemos vuelto la espalda a nuestro Dios.

Fomentamos la opresión y la traición;

proferimos las mentiras concebidas en nuestro corazón.

14Así se vuelve la espalda al derecho

y se mantiene alejada la justicia;

a la verdad se le hace tropezar en la plaza

y no damos lugar a la honradez.

15No se ve la verdad por ninguna parte;

al que se aparta del mal lo despojan de todo.

El Señor lo ha visto y le ha disgustado

ver que no hay justicia alguna.

16Lo ha visto y le ha asombrado

ver que no hay nadie que intervenga.

Por eso su propio brazo vendrá a salvarlos;

su propia justicia lo sostendrá.

17Se puso la justicia como coraza

y se cubrió la cabeza con el casco de la salvación;

se vistió con ropas de venganza

y se envolvió en el manto de sus celos.

18Les pagará según sus obras;

a las costas lejanas les dará su merecido:

furor para sus adversarios

y retribución para sus enemigos.

19Desde el occidente temerán al nombre del Señor,

y desde el oriente respetarán su gloria.

Porque vendrá como un torrente caudaloso,

impulsado por el soplo del Señor.

20«El Redentor vendrá a Sión;

¡vendrá a todos los de Jacob que se arrepientan de su rebeldía!»,

afirma el Señor.

21«En cuanto a mí —dice el Señor—, este es mi pacto con ellos: Mi Espíritu que está sobre ti y mis palabras que he puesto en tus labios, no se apartarán más de ti, ni de tus hijos ni de sus descendientes, desde ahora y para siempre», dice el Señor.