Isaias 59 – HLGN & NIV

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 59:1-21

Mga Paandam Batok sa mga Makasasala

1Pamati! Indi maluya ang Ginoo nga indi siya makaluwas sa inyo, ukon indi siya bungol nga indi siya makabati kon magpanawag kamo sa iya. 2Ang inyo mga sala amo ang nagapaseparar sa inyo sa Dios kag amo ang kabangdanan nga nagtalikod siya sa inyo kag indi na magpamati sang inyo mga pangamuyo. 3Kay nagapamatay kamo sang tawo, kag nagahimo sang iban pa nga kalautan. Nagabutig kamo kag nagahambal sang malain. 4Wala kamo nagahunahuna sang hustisya; ang inyo mga akusasyon sa inyo isigkatawo wala sing kamatuoran. Nagaplano kamo sing malain, kag dayon ginahimo ninyo ini. 5-6Ang inyo malain nga mga plano pareho sa itlog sang man-og nga dalitan, nga ang magkaon sini mapatay. Pareho man ini sa lawa sang damang nga indi puwede mahimo nga bayo, gani wala sing pulos ang inyo malain nga mga plano. Malain ang inyo mga ginahimo, kag nagapamintas kamo. 7Nagadali kamo sa paghimo sang sala kag maabtik kamo nga magpatay sang mga inosente. Malain ang inyo mga ginahunahuna, kag bisan diin kamo magkadto nagapanglaglag kamo. 8Wala kamo sing may nahibaluan parte sa kalinong.59:8 kalinong: ukon, maayo nga pag-inupdanay. Ginabaliwala ninyo ang hustisya kag ginatiko pa gani ninyo ini. Ang nagasunod sa sining ginahimo ninyo indi man makaeksperiensya sang kalinong. 9Amo ina nga wala pa pagsiluti sang Dios ang aton mga kaaway, kag wala pa niya kita ginhatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Naghulat kita sang kasanag, pero kadulom ang nag-abot. Amo ina nga nagalakat kita sa kadulom. 10Nagapangapkap kita pareho sa bulag, kag nagakasandad kita bisan udtong-adlaw nga daw sa nagalakat kita sa kadulom. Pareho man kita sa mga bangkay kon ikomparar sa makusog nga mga tawo. 11Nagaugayong kita sa kasubo pareho sa nagauwang nga oso59:11 oso: sa English, bear. kag pareho sa huni sang pating. Nagapaabot kita nga silutan sang Dios ang aton mga kaaway kag luwason niya kita, pero wala gihapon natabo. 12Kay madamo na ang aton mga sala sa atubangan sang Dios, kag amo ini ang nagapamatuod nga dapat kita silutan. Huo, nakahibalo kita nga permi kita nagapakasala. 13Nagrebelde kita kag nagluib sa Ginoo; nagtalikod kita sa aton Dios. Ginadaogdaog kag ginapigos naton ang iban. Ginahunahuna naton sing maayo kon paano naton himuon ang aton pagbinutig. 14Amo ina nga wala pa pagsiluti sang Dios ang aton mga kaaway kag wala pa niya kita ginhatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Kay indi na makita ang kamatuoran bisan diin; ang mga tawo indi na masaligan. 15Huo, nadula na ang kamatuoran, kag ang mga nagalikaw sa paghimo sang malain ginahingabot.

Nakita ini sang Ginoo, kag wala siya malipay nga wala na sing hustisya. 16Natingala siya sa iya nakita nga wala gid sing bisan isa nga nagbulig sa mga ginapigos. Gani paagi sa iya nga gahom ginluwas niya sila, kag ang iya pagkamatarong nakabulig sa iya. 17Gin-gamit niya bilang panagang sa dughan ang pagkamatarong kag gin-gamit niya bilang helmet ang kaluwasan. Ginsuksok niya bilang bayo ang pagtimalos kag ang puwerte nga kaakig. 18Balusan niya ang iya mga kaaway suno sa ila binuhatan; pati atong sa malayo nga mga lugar.59:18 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Maagom gid nila ang iya kaakig. 19Bisan diin tahuron kag padunggan siya sang mga tawo, kay magaabot siya pareho sa nagahuganas nga tubig, nga ginahuyop sang mabaskog nga hangin.59:19 mabaskog nga hangin: ukon, Espiritu sang Dios; ukon, hangin nga halin sa Dios.

20Nagsiling ang Ginoo, “Magaabot sa Zion59:20 Zion: ukon, Jerusalem. ang magaluwas sa inyo nga mga kaliwat ni Jacob, kag luwason niya ang nagahinulsol sa ila mga sala. 21Kag amo ini ang akon kasugtanan sa inyo: Indi gid madula ang akon Espiritu nga ara sa inyo kag ang akon mga pulong nga akon ginpahambal sa inyo. Isugid ninyo ini sa inyo mga kabataan, kag dayon isugid man nila ini sa ila mga kabataan hasta sa palaabuton nga henerasyon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

New International Version

Isaiah 59:1-21

Sin, Confession and Redemption

1Surely the arm of the Lord is not too short to save,

nor his ear too dull to hear.

2But your iniquities have separated

you from your God;

your sins have hidden his face from you,

so that he will not hear.

3For your hands are stained with blood,

your fingers with guilt.

Your lips have spoken falsely,

and your tongue mutters wicked things.

4No one calls for justice;

no one pleads a case with integrity.

They rely on empty arguments, they utter lies;

they conceive trouble and give birth to evil.

5They hatch the eggs of vipers

and spin a spider’s web.

Whoever eats their eggs will die,

and when one is broken, an adder is hatched.

6Their cobwebs are useless for clothing;

they cannot cover themselves with what they make.

Their deeds are evil deeds,

and acts of violence are in their hands.

7Their feet rush into sin;

they are swift to shed innocent blood.

They pursue evil schemes;

acts of violence mark their ways.

8The way of peace they do not know;

there is no justice in their paths.

They have turned them into crooked roads;

no one who walks along them will know peace.

9So justice is far from us,

and righteousness does not reach us.

We look for light, but all is darkness;

for brightness, but we walk in deep shadows.

10Like the blind we grope along the wall,

feeling our way like people without eyes.

At midday we stumble as if it were twilight;

among the strong, we are like the dead.

11We all growl like bears;

we moan mournfully like doves.

We look for justice, but find none;

for deliverance, but it is far away.

12For our offenses are many in your sight,

and our sins testify against us.

Our offenses are ever with us,

and we acknowledge our iniquities:

13rebellion and treachery against the Lord,

turning our backs on our God,

inciting revolt and oppression,

uttering lies our hearts have conceived.

14So justice is driven back,

and righteousness stands at a distance;

truth has stumbled in the streets,

honesty cannot enter.

15Truth is nowhere to be found,

and whoever shuns evil becomes a prey.

The Lord looked and was displeased

that there was no justice.

16He saw that there was no one,

he was appalled that there was no one to intervene;

so his own arm achieved salvation for him,

and his own righteousness sustained him.

17He put on righteousness as his breastplate,

and the helmet of salvation on his head;

he put on the garments of vengeance

and wrapped himself in zeal as in a cloak.

18According to what they have done,

so will he repay

wrath to his enemies

and retribution to his foes;

he will repay the islands their due.

19From the west, people will fear the name of the Lord,

and from the rising of the sun, they will revere his glory.

For he will come like a pent-up flood

that the breath of the Lord drives along.59:19 Or When enemies come in like a flood, / the Spirit of the Lord will put them to flight

20“The Redeemer will come to Zion,

to those in Jacob who repent of their sins,”

declares the Lord.

21“As for me, this is my covenant with them,” says the Lord. “My Spirit, who is on you, will not depart from you, and my words that I have put in your mouth will always be on your lips, on the lips of your children and on the lips of their descendants—from this time on and forever,” says the Lord.