Panawagan sa Pagsalig sa Dios
1-2Nagsiling ang Ginoo, “Magpamati kamo sa akon, kamo nga gusto maluwas51:1-2 gusto maluwas: ukon, gusto nga mangin matarong. kag nagadangop sa akon. Dumduma ninyo si Abraham kag si Sara nga inyo mga katigulangan. Pareho sila sa bato nga sa diin gintiphag kamo ukon sa guhab nga sa diin ginkali kamo. Sang gintawag ko si Abraham, isa lang siya, pero ginbendisyunan ko siya kag ginhatagan sang madamo nga mga kaliwat.
3“Kaluoyan ko gid ang Jerusalem51:3 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. nga naguba. Ang mga desierto sini himuon ko nga pareho sa Eden nga akon katamnan. Makita ang kalipay kag kasadya sa Jerusalem kag may pagpasalamat kag mga pagkinanta man.
4“Pamati kamo sa akon, O katawhan ko. Talupangda ninyo ako, O nasyon ko. Ihatag ko ang akon kasuguan kag magapasanag ini sa mga nasyon. 5Madali ko na lang kamo hatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Sa indi madugay luwason ko kamo. Pagadumalahan ko ang mga nasyon. Ang ara sa malayo nga mga lugar51:5 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. magahulat sa akon kag magalaom sang akon gahom. 6Tan-awa ninyo ang kalangitan kag ang kalibutan. Madula ang kalangitan pareho sa aso, kag magagabok ang kalibutan pareho sa panapton, kag magakalamatay ang mga pumuluyo sini pareho sa mga sapat-sapat. Pero ang kaluwasan nga ihatag ko magapadayon sa wala sing katapusan. Ang kadalag-an nga may pagkamatarong nga halin sa akon mangin inyo hasta san-o. 7Pamatii ninyo ako, kamo nga nakahibalo kon ano ang husto kag nagatuman sang akon kasuguan! Indi kamo magkahadlok sa mga pagpakahuya ukon mga pagyaguta sang mga tawo sa inyo. 8Kay mangin pareho sila sa panapton nga gin-ut-ot sang mga sapat-sapat. Pero ang kadalag-an nga may pagkamatarong nga ihatag ko magapadayon sa wala sing katapusan. Ang kaluwasan nga halin sa akon mangin inyo hasta san-o.”
9Sige na, Ginoo, buligi kami. Gamita ang imo gahom sa pagluwas sa amon. Buligi kami pareho sa imo ginhimo sang una. Indi bala ikaw ang nag-utod-utod sa dragon nga si Rahab?51:9 Rahab: Ang dako nga sapat nga nagarepresentar sang Egipto. 10Indi bala nga ikaw man ang nagpamala sang dagat sa paghimo sang alagyan sa tunga sini agod makatabok ang imo katawhan nga imo ginluwas sa Egipto? 11Magabalik sa Jerusalem51:11 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ang imo mga ginluwas nga nagakinanta, nga wala untat ang ila kalipay. Madula na ang ila kasubo, kag magaawas ang ila kalipay.
12Nagsabat ang Ginoo, “Ako amo ang nagapabakod kag nagapalipay sa inyo. Gani ngaa mahadlok kamo sa inyo kapareho nga tawo nga mapatay man lang pareho sa hilamon? 13Ginkalimtan na bala ninyo ako nga naghimo sa inyo? Ako ang naghumlad sang kalangitan kag nagbutang sang mga pundasyon sang kalibutan. Ngaa nagakabuhi kamo nga permi lang nahadlok sa kaakig sang mga nagapigos sa inyo kag gusto maglaglag sa inyo? Ang ila kaakig indi na makaano sa inyo. 14Sa indi madugay buy-an ang mga ginbihag sa inyo. Indi sila mapatay sa ginprisohan sa ila, kag indi sila mawad-an sang pagkaon. 15Kay ako, ang Ginoo nga inyo Dios, ang nagalabugay sang dagat kag nagapalinagumba sang mga balod. Makagagahom nga Ginoo ang akon ngalan. 16Gintudlo ko sa inyo kon ano ang akon ipahambal, kag ginaprotektaran ko kamo sang akon gahom. Ako ang nagpahamtang sang kalangitan kag ang nagbutang sang mga pundasyon sang kalibutan, kag ako ang nagsiling sa Jerusalem,51:16 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ‘Ikaw ang akon katawhan.’ ”
17Magbangon ka, Jerusalem! Ang kaakig sang Ginoo pareho sa ilimnon nga gin-ubos mo inom hasta nga nagduling-duling ka sa kahubog. 18Wala sing isa sa imo katawhan51:18 katawhan: sa literal, kabataan. nga magatuytoy sa imo; wala sing isa sa ila nga magabulig sa imo. 19Natabo sa imo ining duha ka kalamidad: naguba ka tungod sa inaway kag nag-antos sa kagutom ang imo katawhan. Wala sing may nabilin sa imo katawhan nga mag-uloulo kag maglipay sa imo. 20Nagkalalipong sila kag nagahamyang sa eskina sang tagsa ka dalan. Pareho sila sa usa nga nasiod sa lambat. Naaguman nila ang puwerte nga kaakig sang Ginoo; ginsabdong sila sang imo Dios.
21Gani pamatii ninyo ini, kamo nga mga nagaantos kag nagkalahubog indi tungod sang bino. 22Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga inyo Dios nga nagaapin sa inyo: “Pamati! Ginkuha ko na ang akon kaakig nga pareho sa ilimnon nga nakapahubog sa inyo. Indi ko na kamo pagpaimnon sini liwat. 23Ihatag ko ini sa mga nagapaantos sa inyo, nga nagsugo sa inyo nga maghapa agod tapakan nila kamo. Gintapakan nila ang inyo mga likod nga daw sa nagaagi sila sa dalan.”
O mântuire veșnică pentru Sion
1Ascultați‑Mă, voi, care urmăriți dreptatea,
voi, care‑L căutați pe Domnul!
Priviți spre stânca din care ați fost ciopliți
și spre groapa din care ați fost scoși!
2Uitați‑vă la Avraam, părintele vostru,
și la Sara care v‑a născut!
Când l‑am chemat, era doar el singur,
dar Eu l‑am binecuvântat și l‑am înmulțit!
3Domnul va mângâia într-adevăr Sionul,
va mângâia toate ruinele lui;
îi va face pustia ca Edenul,
și deșertul asemenea grădinii Domnului:
bucurie și veselie se vor afla în el,
mulțumire și cântare.
4Ia aminte la Mine, poporul Meu!
Pleacă‑ți urechea la Mine, neamul Meu!
Căci Legea va ieși de la Mine,
iar dreptatea Mea o voi face dintr-odată
o lumină pentru popoare!
5Dreptatea Mea este aproape,
mântuirea Mea a ieșit,
iar brațele Mele vor judeca popoarele.
Insulele așteaptă
și nădăjduiesc în brațul Meu.
6Ridicați‑vă ochii spre ceruri
și priviți în jos spre pământ!
Căci cerurile se vor risipi6 Lit.: vor fi rupte în bucăți. ca fumul,
pământul se va învechi ca o haină,
iar cei ce trăiesc pe el vor muri ca țânțarii.
Mântuirea Mea însă va fi pe vecie,
și dreptatea Mea nu va fi zdrobită.
7Ascultați‑Mă, voi, care cunoașteți dreptatea,
tu, popor, care ai în inimă Legea Mea!
Nu te teme de disprețul oamenilor,
nu te înspăimânta de insultele lor,
8căci îi va mânca molia ca pe o haină,
viermele îi va mânca așa cum mănâncă lâna.
Dreptatea Mea însă va dăinui pe vecie,
iar mântuirea Mea va fi pentru toate generațiile.“
9Trezește‑Te! Trezește‑Te! Îmbracă‑Te în putere,
braț al Domnului!
Trezește‑Te ca în zilele din vechime,
ca în generațiile de demult!
Nu ești Tu Acela Care l‑ai tăiat pe Rahab în bucăți,
Care l‑ai străpuns pe monstru?
10Nu ești Tu Acela Care ai uscat marea,
apele marelui adânc,
Care ai făcut un drum în adâncurile mării,
o cale de trecere pentru cei răscumpărați?
11Răscumpărații Domnului se vor întoarce
și vor intra în Sion cu strigăte de bucurie.
O bucurie veșnică va fi pe capul lor;
bucuria și veselia îi vor copleși,
iar durerea și suspinul vor fugi de la ei.
12„Eu, Eu sunt Cel Ce vă mângâi!
Cine ești tu, ca să te temi de omul care moare,
de fiul omului care este făcut ca iarba,
13și să uiți de Domnul, Creatorul tău,
Care a întins cerurile
și a întemeiat pământul,
și să‑ți fie frică neîncetat, toată ziua,
înaintea mâniei asupritorului care urmărește să distrugă?
Unde este mânia asupritorului?
14Cel subjugat va fi eliberat curând;
el nu va muri în temniță14 Sau: în groapă.
și nici nu‑i va lipsi pâinea.
15Căci Eu sunt Domnul, Dumnezeul tău,
Cel Care stârnește marea și face să‑i urle valurile –
Domnul Oștirilor este Numele Său.
16Am pus cuvintele Mele în gura ta
și te‑am acoperit cu umbra mâinii Mele,
ca să așez16 Lit.: ca să plantez. cerurile, să pun temeliile pământului
și să zic Sionului: «Tu ești poporul Meu!»“
Cupa mâniei Domnului
17Trezește‑te! Trezește‑te!
Ridică‑te, Ierusalime,
tu, care ai băut din mâna Domnului cupa mâniei Lui,
care ai sorbit până la drojdii potirul amețelii!
18Între toți fiii pe care i‑a născut,
nu este niciunul care să‑l călăuzească;
între toți fiii pe care i‑a crescut,
nu este niciunul care să‑l apuce de mână.
19Aceste două nenorociri au venit peste tine:
pustiirea și nimicirea, foametea și sabia.
Cine mai poate să plângă pentru tine?
Cine te mai poate mângâia?
20Fiii tăi zac leșinați la fiecare colț de uliță,
ca o antilopă prinsă în laț.
Sunt plini de mânia Domnului
și de mustrarea Dumnezeului tău.
21De aceea, ascultă aceasta, tu, care ești asuprit,
tu, care ești beat, dar nu de vin!
22Așa vorbește Stăpânul tău,
Domnul și Dumnezeul tău,
Apărătorul poporului Său:
„Iată, ți‑am luat din mână cupa amețelii,
iar din potirul mâniei Mele
nu vei mai bea vreodată!
23O voi pune în mâna celor ce te chinuie,
a celor care ți‑au zis:
«Apleacă‑te, ca să putem călca peste tine!»
Ți‑ai făcut atunci spatele ca pământul
și ca un drum pe care ei să umble!“
