Isaias 51 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 51:1-23

Panawagan sa Pagsalig sa Dios

1-2Nagsiling ang Ginoo, “Magpamati kamo sa akon, kamo nga gusto maluwas51:1-2 gusto maluwas: ukon, gusto nga mangin matarong. kag nagadangop sa akon. Dumduma ninyo si Abraham kag si Sara nga inyo mga katigulangan. Pareho sila sa bato nga sa diin gintiphag kamo ukon sa guhab nga sa diin ginkali kamo. Sang gintawag ko si Abraham, isa lang siya, pero ginbendisyunan ko siya kag ginhatagan sang madamo nga mga kaliwat.

3“Kaluoyan ko gid ang Jerusalem51:3 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. nga naguba. Ang mga desierto sini himuon ko nga pareho sa Eden nga akon katamnan. Makita ang kalipay kag kasadya sa Jerusalem kag may pagpasalamat kag mga pagkinanta man.

4“Pamati kamo sa akon, O katawhan ko. Talupangda ninyo ako, O nasyon ko. Ihatag ko ang akon kasuguan kag magapasanag ini sa mga nasyon. 5Madali ko na lang kamo hatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Sa indi madugay luwason ko kamo. Pagadumalahan ko ang mga nasyon. Ang ara sa malayo nga mga lugar51:5 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. magahulat sa akon kag magalaom sang akon gahom. 6Tan-awa ninyo ang kalangitan kag ang kalibutan. Madula ang kalangitan pareho sa aso, kag magagabok ang kalibutan pareho sa panapton, kag magakalamatay ang mga pumuluyo sini pareho sa mga sapat-sapat. Pero ang kaluwasan nga ihatag ko magapadayon sa wala sing katapusan. Ang kadalag-an nga may pagkamatarong nga halin sa akon mangin inyo hasta san-o. 7Pamatii ninyo ako, kamo nga nakahibalo kon ano ang husto kag nagatuman sang akon kasuguan! Indi kamo magkahadlok sa mga pagpakahuya ukon mga pagyaguta sang mga tawo sa inyo. 8Kay mangin pareho sila sa panapton nga gin-ut-ot sang mga sapat-sapat. Pero ang kadalag-an nga may pagkamatarong nga ihatag ko magapadayon sa wala sing katapusan. Ang kaluwasan nga halin sa akon mangin inyo hasta san-o.”

9Sige na, Ginoo, buligi kami. Gamita ang imo gahom sa pagluwas sa amon. Buligi kami pareho sa imo ginhimo sang una. Indi bala ikaw ang nag-utod-utod sa dragon nga si Rahab?51:9 Rahab: Ang dako nga sapat nga nagarepresentar sang Egipto. 10Indi bala nga ikaw man ang nagpamala sang dagat sa paghimo sang alagyan sa tunga sini agod makatabok ang imo katawhan nga imo ginluwas sa Egipto? 11Magabalik sa Jerusalem51:11 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ang imo mga ginluwas nga nagakinanta, nga wala untat ang ila kalipay. Madula na ang ila kasubo, kag magaawas ang ila kalipay.

12Nagsabat ang Ginoo, “Ako amo ang nagapabakod kag nagapalipay sa inyo. Gani ngaa mahadlok kamo sa inyo kapareho nga tawo nga mapatay man lang pareho sa hilamon? 13Ginkalimtan na bala ninyo ako nga naghimo sa inyo? Ako ang naghumlad sang kalangitan kag nagbutang sang mga pundasyon sang kalibutan. Ngaa nagakabuhi kamo nga permi lang nahadlok sa kaakig sang mga nagapigos sa inyo kag gusto maglaglag sa inyo? Ang ila kaakig indi na makaano sa inyo. 14Sa indi madugay buy-an ang mga ginbihag sa inyo. Indi sila mapatay sa ginprisohan sa ila, kag indi sila mawad-an sang pagkaon. 15Kay ako, ang Ginoo nga inyo Dios, ang nagalabugay sang dagat kag nagapalinagumba sang mga balod. Makagagahom nga Ginoo ang akon ngalan. 16Gintudlo ko sa inyo kon ano ang akon ipahambal, kag ginaprotektaran ko kamo sang akon gahom. Ako ang nagpahamtang sang kalangitan kag ang nagbutang sang mga pundasyon sang kalibutan, kag ako ang nagsiling sa Jerusalem,51:16 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ‘Ikaw ang akon katawhan.’ ”

17Magbangon ka, Jerusalem! Ang kaakig sang Ginoo pareho sa ilimnon nga gin-ubos mo inom hasta nga nagduling-duling ka sa kahubog. 18Wala sing isa sa imo katawhan51:18 katawhan: sa literal, kabataan. nga magatuytoy sa imo; wala sing isa sa ila nga magabulig sa imo. 19Natabo sa imo ining duha ka kalamidad: naguba ka tungod sa inaway kag nag-antos sa kagutom ang imo katawhan. Wala sing may nabilin sa imo katawhan nga mag-uloulo kag maglipay sa imo. 20Nagkalalipong sila kag nagahamyang sa eskina sang tagsa ka dalan. Pareho sila sa usa nga nasiod sa lambat. Naaguman nila ang puwerte nga kaakig sang Ginoo; ginsabdong sila sang imo Dios.

21Gani pamatii ninyo ini, kamo nga mga nagaantos kag nagkalahubog indi tungod sang bino. 22Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga inyo Dios nga nagaapin sa inyo: “Pamati! Ginkuha ko na ang akon kaakig nga pareho sa ilimnon nga nakapahubog sa inyo. Indi ko na kamo pagpaimnon sini liwat. 23Ihatag ko ini sa mga nagapaantos sa inyo, nga nagsugo sa inyo nga maghapa agod tapakan nila kamo. Gintapakan nila ang inyo mga likod nga daw sa nagaagi sila sa dalan.”

La Bible du Semeur

Esaïe 51:1-23

Le salut éternel de Dieu

1Ecoutez-moi,

vous qui êtes en quête de justice,

qui vous tournez vers l’Eternel !

Regardez le rocher

d’où vous avez été taillés,

et la carrière

d’où vous avez été tirés !

2Oui, considérez donc ╵Abraham votre père,

Sara qui vous a mis au monde,

car lorsque j’ai appelé Abraham, ╵il n’avait pas d’enfant.

Je l’ai alors béni ╵et je lui ai donné ╵de nombreux descendants.

3Oui, l’Eternel ╵va consoler Sion,

ses ruines lui inspireront ╵de la compassion ;

il rendra son désert ╵comme l’Eden,

la steppe comme le jardin ╵de l’Eternel.

La joie et l’allégresse ╵y régneront,

et l’on y entendra ╵de la musique ╵et des chants de reconnaissance.

4Prête-moi attention, mon peuple !

Vous, ma nation, ╵tendez vers moi l’oreille,

car je promulguerai la Loi,

et je proclamerai mon droit

pour éclairer les peuples.

5Oui, je ferai bientôt justice,

mon salut va paraître,

mes bras gouverneront les peuples.

Les îles, les régions côtières, ╵mettront leur espérance en moi,

elles s’en remettront ╵au secours de mon bras.

6Levez les yeux au ciel,

baissez-les sur la terre,

car, comme une fumée, ╵le ciel s’évanouira

et, comme un vêtement, ╵la terre s’usera.

Ses habitants mourront ╵comme des mouches,

mais mon salut ╵sera établi pour toujours,

mon œuvre de justice ╵ne sera pas anéantie.

7Ecoutez-moi, ╵vous qui savez ce qui est juste.

Peuple, qui a ma Loi ╵présente à son esprit,

ne crains donc pas ╵les injures des hommes,

que leurs outrages ╵ne t’emplissent pas de frayeur !

8Car ils seront ╵mangés par la vermine ╵comme un habit,

et rongés par les mites ╵comme la laine.

Quant à mon œuvre de justice, ╵elle sera établie pour toujours

et mon salut ╵pour toutes les générations.

L’éveil de la nouvelle création

Le nouvel exode, la nouvelle création

9Réveille-toi ! ╵Réveille-toi !

Revêts-toi de puissance,

ô bras de l’Eternel !

Entre en action ╵comme aux jours d’autrefois,

au temps des premières générations !

N’est-ce pas toi qui abattis ╵Rahav l’Egypte51.9 Voir Ps 87.4 et la note ; Ps 89.11 ; Es 30.7 et la note. Cf. Es 27.1.,

qui transperças ╵le monstre de la mer ?

10N’est-ce pas toi ╵qui desséchas la mer

et qui taris ╵les eaux du grand abîme ?

Toi qui fis un chemin ╵dans les profondeurs de la mer

pour que ton peuple délivré ╵puisse y passer ?

11De même, ceux que l’Eternel ╵a libérés retourneront,

ils iront à Sion ╵avec des cris de joie.

Une joie éternelle ╵couronnera leur tête,

la joie et l’allégresse ╵les accompagneront,

la tristesse et les plaintes ╵fuiront au loin.

Si Dieu est pour nous, qui sera contre nous ?

12C’est moi, c’est moi qui vous console.

Comment donc peux-tu craindre ╵l’homme qui doit mourir,

ou un humain ╵qui a le même sort que l’herbe ?

13As-tu donc oublié ╵l’Eternel qui t’a fait,

qui a tendu le ciel ╵et a fondé la terre ?

Comment peux-tu trembler ╵sans cesse tout le jour

parce que le tyran ╵déchaîne sa fureur

et se prépare à te détruire ?

Maintenant, où est-elle, ╵la fureur du tyran ?

14Bientôt, le prisonnier51.14 Autre traduction : celui qui ploie sous le fardeau. ╵va être libéré,

il ne périra pas ╵au fond de son cachot

et il ne sera plus ╵privé de nourriture.

15Moi, je suis l’Eternel, ton Dieu.

Quand j’agite la mer, ╵ses flots mugissent.

Voici mon nom : ╵le Seigneur des armées célestes.

16Oui, j’ai mis mes paroles dans ta bouche,

je t’ai couvert ╵de l’ombre de ma main51.16 Voir 49.2 ; 59.21.,

pour étendre le ciel, ╵et pour fonder la terre,

et pour proclamer à Sion : ╵« Tu es mon peuple ! »

Jérusalem se relève

17Réveille-toi, réveille-toi,

debout, Jérusalem,

toi qui as bu la coupe ╵remplie de la colère

que l’Eternel t’a présentée,

oui, toi qui as vidé ╵jusqu’à l’ultime goutte

la coupe du vertige.

18Parmi tous les fils ╵que tu as mis au monde,

il n’y en a aucun ╵pour te guider,

et parmi tous les fils ╵que tu as élevés,

il n’y en a aucun ╵pour te prendre la main !

19Deux malheurs t’ont frappé,

mais qui donc te plaindra ?

La dévastation et la destruction,

la famine et l’épée !

Et qui te consolera51.19 D’après le texte hébreu de Qumrân, l’ancienne version grecque, la version syriaque et la Vulgate. Le texte hébreu traditionnel a : qui suis-je pour te consoler ? ou par qui pourrais-je te consoler ? ?

20Tes fils défaillent,

ils sont couchés ╵à tous les coins de rue,

comme des antilopes ╵prises dans un filet.

Ils ont été chargés ╵de la fureur de l’Eternel,

de la sanction ╵infligée par ton Dieu.

21C’est pourquoi, malheureuse, ╵écoute donc ceci,

toi qui es enivrée, ╵mais pas de vin.

22Ainsi parle ton Dieu, ╵l’Eternel, ton Seigneur,

qui va défendre ╵la cause de son peuple :

J’ôterai de ta main

la coupe du vertige,

et tu ne boiras plus

désormais le calice ╵rempli de ma colère,

23car je le mettrai dans la main ╵de tes persécuteurs,

de ceux qui te disaient :

« Incline-toi, ╵afin que nous passions ! »

Et tu as présenté ╵ton dos pour qu’on le foule

comme une rue pour les passants.