Isaias 49 – HLGN & NIRV

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 49:1-26

Ang Buluhaton sang Alagad sang Ginoo

1Pamati kamo sa akon, kamo nga ara sa malayo nga mga lugar.49:1 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Sa wala pa ako matawo gintawag na ako sang Ginoo nga mag-alagad sa iya. 2Ginhimo niya ang akon mga pulong nga pareho katalom sang espada. Ginprotektaran niya ako sang iya gahom. Ginhimo niya ako nga pareho sa mahining nga pana nga handa na nga gamiton. 3Nagsiling siya sa akon, “Israel, ikaw ang akon alagad. Paagi sa imo, padunggan ako sang mga tawo.” 4Pero nagsiling ako, “Ang akon pagpangabudlay wala man lang sing pulos; gin-usikan ko ang akon kusog sa wala sing kapuslanan.” Pero ginatugyan ko lang ini sa Ginoo nga akon Dios; siya ang magabalos sa akon mga ginhimo.

5Ang Ginoo amo ang naghimo sa akon nga mangin iya alagad agod pabalikon kag tipunon ko ang mga Israelinhon sa iya. Ginpadunggan ako sang Ginoo kag siya nga akon Dios amo ang nagahatag sa akon sang kusog. 6Nagsiling siya, “Ikaw nga akon alagad, may dako pa ako nga buluhaton nga ipabuhat sa imo, luwas sa pagpabalik mo sa mga Israelinhon nga akon ginaprotektaran. Himuon ko pa ikaw49:6 Himuon ko pa ikaw: ukon, Ginhimo ko ikaw. nga pareho sa suga nga magapasanag sa mga nasyon, agod nga paagi sa imo maangkon sang mga tawo sa bug-os nga kalibutan49:6 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. ang akon kaluwasan.”

7Nagsiling ang Ginoo, ang Manluluwas kag Balaan nga Dios sang Israel, sa tawo nga ginatamay kag ginakangil-aran sang mga nasyon, kag alagad sang mga pangulo, “Makita sang mga hari kon sin-o ka gid kag magatindog sila sa pagtahod sa imo. Ang mga pangulo magasaludo sa pagpadungog sa imo. Matabo ini tungod sa akon, ang Ginoo nga matutom, ang Balaan nga Dios sang Israel. Ako ang nagpili sa imo.”

Patindugon Liwat ang Jerusalem

8Amo ini ang ginsiling sang Ginoo: “Sa husto nga tion49:8 Sa husto nga tion: ukon, Sa tion nga ipakita ko ang akon kaayo. nga luwason ko ikaw, sabton kag buligan ko ikaw. Protektaran ko ikaw kag paagi sa imo mahimo ako sang kasugtanan sa mga tawo. Tukuron mo liwat ang duta sang Israel nga naguba, kag ihatag mo ini liwat sa akon katawhan. 9Magasiling ka sa mga Israelinhon nga ginbihag kag ginpriso sa madulom nga lugar, ‘Guwa kamo! Hilway na kamo!’

“Mangin pareho sila sa mga karnero nga magahalab sa higad sang mga alagyan ukon sa mga bukid nga mahawan sadto. 10Indi na sila paggutumon ukon pag-uhawon. Indi sila maano sang init sang adlaw ukon sang mainit nga hangin sang desierto. Kay ako nga nagakabalaka sa ila magatuytoy sa ila sa mga tuburan. 11Himuon ko nga dalan nila ang tanan ko nga mga bukid. Ang mataas nga mga lugar mangin karsada. 12Magaabot ang akon katawhan halin sa malayo—ang iban halin sa aminhan, ang iban sa nakatundan, kag ang iban pa gid halin sa Sinim.”49:12 Sinim: sa iban nga mga kopya sang Hebreo, Aswan, nga isa ka lugar sa bagatnan sang Egipto.

13Magkanta ka sa kalipay, O kalangitan! Magkalipay ka O kalibutan! Magkanta kamo nga mga bukid! Kay kaluoyan kag lipayon sang Ginoo ang iya katawhan nga nagaantos. 14Pero nagsiling ang katawhan sang Jerusalem,49:14 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. “Ginsikway na kami sang Ginoo; ginkalimtan na niya kami.”

15Pero nagsabat ang Ginoo, “Malipat bala ang isa ka iloy sa iya anak? Indi niya bala pagkabalak-an ang iya ginbata? Bisan malipat siya, indi gid ako malipat sa inyo!

16“O Jerusalem indi ko gid ikaw malimtan. Ginsulat ko ang imo ngalan sa akon mga palad. Ginahunahuna ko permi nga mapatindog liwat ang imo mga pader. 17Madali na lang mag-abot ang magapatindog liwat sa imo,49:17 magapatindog liwat sa imo: Amo ini sa iban nga dumaan nga mga teksto. Sa Hebreo, ang imo mga anak (ukon kaliwat). kag ang mga naglaglag sa imo magahalin na sa imo. 18Tan-awa sa imo palibot, ang imo katawhan nagatipon na kag nagapalapit sa imo. Ako, ang Ginoo nga buhi, nagasumpa nga ipabugal mo sila pareho sang pagpabugal sang kalaslon nga babayi sa mga alahas nga iya ginasuksok. 19Nalaglag ka kag nangin mamingaw, pero karon puy-an ka na sang imo katawhan, kag halos indi sila makaigo sa imo. Kag atong mga naglaglag sa imo magapalayo. 20Ang imo katawhan nga natawo sang panahon sang imo pagpangasubo49:20 panahon sang imo pagpangasubo: Ang buot silingon, ang panahon sang pagkalaglag sang Jerusalem kag pagkabihag sang katawhan sini. magasiling sa imo, ‘Tama ini kagamay nga lugar para sa amon. Kinahanglan namon ang mas dako pa nga lugar.’ 21Dayon masiling ka sa imo kaugalingon, ‘Sin-o bala ang nagbata sini sa ila para sa akon? Nagkalamatay ang kadam-an sang akon katawhan,49:21 katawhan: sa literal, mga anak. Amo man sa bersikulo 22. kag tungod sini nagpangasubo ako. Ang iban sa ila ginbihag sa iban nga lugar, kag nag-isahanon na lang ako. Gani diin ini sila naghalalin? Sin-o ang nagsagod sa ila?’ ”

22Amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios: “Pamati! Sinyasan ko ang mga nasyon, kag ibalik nila sa imo ang imo katawhan nga daw sa mga bata nga ginakugos.49:22 nga daw sa mga bata nga ginakugos tungod nga buligan sila sang mga taga-Persia sa ila nga pagpauli. 23Magaalagad sa imo ang mga hari kag mga rayna; sila ang magaatipan sa imo. Magaluhod sila sa imo bilang pagtahod, kag magapasakop gid sila sa imo.49:23 magapasakop gid sila sa imo: sa literal, dilapan nila ang yab-ok sa imo mga tiil. Dayon mahibaluan mo nga ako amo ang Ginoo, kag ang mga nagasalig sa akon indi gid mapaslawan.”

24Makuha mo bala ang mga ginpang-agaw sang mapintas49:24 mapintas: Amo ini sa Dead Sea Scrolls, Syriac, kag Latin Vulgate. Sa Masoretic Text, matarong. nga mga soldado? Maluwas mo bala ang mga ginpangbihag nila?

25Pero amo ini ang ginasiling sang Ginoo: “Huo, maluwas mo ang mga ginpangbihag sang mapintas nga mga soldado kag makuha mo ang mga ginpang-agaw nila. Kay magapakig-away ako sa mga nagapakig-away sa imo kag luwason ko ang imo katawhan.49:25 katawhan: sa literal, mga anak. 26Ipakaon ko sa mga nagapigos sa imo ang ila kaugalingon nga lawas, kag daw sa mahubog sila sa ila kaugalingon nga dugo. Dayon mahibaluan sang tanan nga tawo nga ako amo ang Ginoo, ang imo Manluluwas kag Manughilway, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob.”

New International Reader’s Version

Isaiah 49:1-26

The Servant of the Lord

1People who live on the islands, listen to me.

Pay attention, you nations far away.

Before I was born the Lord chose me to serve him.

Before I was born the Lord spoke my name.

2He made my words like a sharp sword.

He hid me in the palm of his hand.

He made me into a sharpened arrow.

He took good care of me and kept me safe.

3He said to me, “You are my true servant Israel.

I will show my glory through you.”

4But I said, “In spite of my hard work,

I feel as if I haven’t accomplished anything.

I’ve used up all my strength.

It seems as if everything I’ve done is worthless.

But the Lord will give me what I should receive.

My God will reward me.”

5The Lord formed me in my mother’s body to be his servant.

He wanted me to bring the family of Jacob back to him.

He wanted me to gather the people of Israel to himself.

The Lord will honor me.

My God will give me strength.

6Here is what the Lord says to me.

“It is not enough for you as my servant

to bring the tribes of Jacob back to their land.

It is not enough for you to bring back

the people of Israel I have kept alive.

I will also make you a light for the Gentiles.

Then you will make it possible for the whole world to be saved.”

7The Lord sets his people free.

He is the Holy One of Israel.

He speaks to his servant, who is looked down on and hated by the nations.

He speaks to the servant of rulers. He says to him,

“Kings will see you and stand up to honor you.

Princes will see you and bow down to show you their respect.

I am the Lord. I am faithful.

I am the Holy One of Israel.

I have chosen you.”

Israel Is Brought Back to Their Land

8The Lord says to his servant,

“When it is time to have mercy on you, I will answer your prayers.

When it is time to save you, I will help you.

I will keep you safe.

You will put into effect my covenant with the people of Israel.

Then their land will be made like new again.

Each tribe will be sent back to its territory that was left empty.

9I want you to say to the prisoners, ‘Come out.’

Tell those who are in their dark cells, ‘You are free!’

“On their way home they will eat beside the roads.

They will find plenty to eat on every bare hill.

10They will not get hungry or thirsty.

The heat from the desert sun will not beat down on them.

The God who has tender love for them will guide them.

Like a shepherd, he will lead them beside springs of water.

11I will make roads across the mountains.

I will build wide roads for my people.

12They will come from far away.

Some of them will come from the north.

Others will come from the west.

Still others will come from Aswan in the south.”

13Shout for joy, you heavens!

Be glad, you earth!

Burst into song, you mountains!

The Lord will comfort his people.

He will show his tender love to those who are suffering.

14But the city of Zion said, “The Lord has deserted me.

The Lord has forgotten me.”

15The Lord answers, “Can a mother forget the baby

who is nursing at her breast?

Can she stop having tender love

for the child who was born to her?

She might forget her child.

But I will not forget you.

16I have written your name on the palms of my hands.

Your walls are never out of my sight.

17Your people will hurry back.

Those who destroyed you so completely will leave you.

18Look up. Look all around you.

All your people are getting together

to come back to you.

You can be sure that I live,”

announces the Lord.

“And you can be just as sure that your people

will be like decorations you will wear.

Like a bride, you will wear them proudly.

19“Zion, you were destroyed. Your land was left empty.

It was turned into a dry and empty desert.

But now you will be too small to hold all your people.

And those who destroyed you will be far away.

20The children born during your time of sorrow

will speak to you. They will say,

‘This city is too small for us.

Give us more space to live in.’

21Then you will say to yourself,

‘Whose children are these?

I lost my children.

And I couldn’t have any more.

My children were taken far away from me.

And no one wanted them.

Who brought these children up?

I was left all alone.

So where have these children come from?’ ”

22The Lord and King continues,

“I will call out to the nations.

I will give a signal to them.

They will bring back your sons in their arms.

They will carry your daughters on their hips.

23Their kings will become like fathers to you.

Their queens will be like mothers who nurse you.

They will bow down to you with their faces toward the ground.

They will kiss the dust at your feet to show you their respect.

Then you will know that I am the Lord.

Those who put their hope in me will not be ashamed.”

24Can goods that were stolen by soldiers be taken away from them?

Can prisoners be set free from the powerful Babylonians?

25“Yes, they can,” the Lord answers.

“Prisoners will be taken away from soldiers.

Stolen goods will be taken back from the powerful Babylonians.

Zion, I will fight against those who fight against you.

And I will save your people.

26I will make those who treat you badly eat the flesh of others.

They will drink blood and get drunk on it as if it were wine.

Then everyone on earth will know

that I am the one who saves you.

I am the Lord. I set you free.

I am the Mighty One of Jacob.”