Isaias 49 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 49:1-26

Ang Buluhaton sang Alagad sang Ginoo

1Pamati kamo sa akon, kamo nga ara sa malayo nga mga lugar.49:1 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Sa wala pa ako matawo gintawag na ako sang Ginoo nga mag-alagad sa iya. 2Ginhimo niya ang akon mga pulong nga pareho katalom sang espada. Ginprotektaran niya ako sang iya gahom. Ginhimo niya ako nga pareho sa mahining nga pana nga handa na nga gamiton. 3Nagsiling siya sa akon, “Israel, ikaw ang akon alagad. Paagi sa imo, padunggan ako sang mga tawo.” 4Pero nagsiling ako, “Ang akon pagpangabudlay wala man lang sing pulos; gin-usikan ko ang akon kusog sa wala sing kapuslanan.” Pero ginatugyan ko lang ini sa Ginoo nga akon Dios; siya ang magabalos sa akon mga ginhimo.

5Ang Ginoo amo ang naghimo sa akon nga mangin iya alagad agod pabalikon kag tipunon ko ang mga Israelinhon sa iya. Ginpadunggan ako sang Ginoo kag siya nga akon Dios amo ang nagahatag sa akon sang kusog. 6Nagsiling siya, “Ikaw nga akon alagad, may dako pa ako nga buluhaton nga ipabuhat sa imo, luwas sa pagpabalik mo sa mga Israelinhon nga akon ginaprotektaran. Himuon ko pa ikaw49:6 Himuon ko pa ikaw: ukon, Ginhimo ko ikaw. nga pareho sa suga nga magapasanag sa mga nasyon, agod nga paagi sa imo maangkon sang mga tawo sa bug-os nga kalibutan49:6 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. ang akon kaluwasan.”

7Nagsiling ang Ginoo, ang Manluluwas kag Balaan nga Dios sang Israel, sa tawo nga ginatamay kag ginakangil-aran sang mga nasyon, kag alagad sang mga pangulo, “Makita sang mga hari kon sin-o ka gid kag magatindog sila sa pagtahod sa imo. Ang mga pangulo magasaludo sa pagpadungog sa imo. Matabo ini tungod sa akon, ang Ginoo nga matutom, ang Balaan nga Dios sang Israel. Ako ang nagpili sa imo.”

Patindugon Liwat ang Jerusalem

8Amo ini ang ginsiling sang Ginoo: “Sa husto nga tion49:8 Sa husto nga tion: ukon, Sa tion nga ipakita ko ang akon kaayo. nga luwason ko ikaw, sabton kag buligan ko ikaw. Protektaran ko ikaw kag paagi sa imo mahimo ako sang kasugtanan sa mga tawo. Tukuron mo liwat ang duta sang Israel nga naguba, kag ihatag mo ini liwat sa akon katawhan. 9Magasiling ka sa mga Israelinhon nga ginbihag kag ginpriso sa madulom nga lugar, ‘Guwa kamo! Hilway na kamo!’

“Mangin pareho sila sa mga karnero nga magahalab sa higad sang mga alagyan ukon sa mga bukid nga mahawan sadto. 10Indi na sila paggutumon ukon pag-uhawon. Indi sila maano sang init sang adlaw ukon sang mainit nga hangin sang desierto. Kay ako nga nagakabalaka sa ila magatuytoy sa ila sa mga tuburan. 11Himuon ko nga dalan nila ang tanan ko nga mga bukid. Ang mataas nga mga lugar mangin karsada. 12Magaabot ang akon katawhan halin sa malayo—ang iban halin sa aminhan, ang iban sa nakatundan, kag ang iban pa gid halin sa Sinim.”49:12 Sinim: sa iban nga mga kopya sang Hebreo, Aswan, nga isa ka lugar sa bagatnan sang Egipto.

13Magkanta ka sa kalipay, O kalangitan! Magkalipay ka O kalibutan! Magkanta kamo nga mga bukid! Kay kaluoyan kag lipayon sang Ginoo ang iya katawhan nga nagaantos. 14Pero nagsiling ang katawhan sang Jerusalem,49:14 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. “Ginsikway na kami sang Ginoo; ginkalimtan na niya kami.”

15Pero nagsabat ang Ginoo, “Malipat bala ang isa ka iloy sa iya anak? Indi niya bala pagkabalak-an ang iya ginbata? Bisan malipat siya, indi gid ako malipat sa inyo!

16“O Jerusalem indi ko gid ikaw malimtan. Ginsulat ko ang imo ngalan sa akon mga palad. Ginahunahuna ko permi nga mapatindog liwat ang imo mga pader. 17Madali na lang mag-abot ang magapatindog liwat sa imo,49:17 magapatindog liwat sa imo: Amo ini sa iban nga dumaan nga mga teksto. Sa Hebreo, ang imo mga anak (ukon kaliwat). kag ang mga naglaglag sa imo magahalin na sa imo. 18Tan-awa sa imo palibot, ang imo katawhan nagatipon na kag nagapalapit sa imo. Ako, ang Ginoo nga buhi, nagasumpa nga ipabugal mo sila pareho sang pagpabugal sang kalaslon nga babayi sa mga alahas nga iya ginasuksok. 19Nalaglag ka kag nangin mamingaw, pero karon puy-an ka na sang imo katawhan, kag halos indi sila makaigo sa imo. Kag atong mga naglaglag sa imo magapalayo. 20Ang imo katawhan nga natawo sang panahon sang imo pagpangasubo49:20 panahon sang imo pagpangasubo: Ang buot silingon, ang panahon sang pagkalaglag sang Jerusalem kag pagkabihag sang katawhan sini. magasiling sa imo, ‘Tama ini kagamay nga lugar para sa amon. Kinahanglan namon ang mas dako pa nga lugar.’ 21Dayon masiling ka sa imo kaugalingon, ‘Sin-o bala ang nagbata sini sa ila para sa akon? Nagkalamatay ang kadam-an sang akon katawhan,49:21 katawhan: sa literal, mga anak. Amo man sa bersikulo 22. kag tungod sini nagpangasubo ako. Ang iban sa ila ginbihag sa iban nga lugar, kag nag-isahanon na lang ako. Gani diin ini sila naghalalin? Sin-o ang nagsagod sa ila?’ ”

22Amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios: “Pamati! Sinyasan ko ang mga nasyon, kag ibalik nila sa imo ang imo katawhan nga daw sa mga bata nga ginakugos.49:22 nga daw sa mga bata nga ginakugos tungod nga buligan sila sang mga taga-Persia sa ila nga pagpauli. 23Magaalagad sa imo ang mga hari kag mga rayna; sila ang magaatipan sa imo. Magaluhod sila sa imo bilang pagtahod, kag magapasakop gid sila sa imo.49:23 magapasakop gid sila sa imo: sa literal, dilapan nila ang yab-ok sa imo mga tiil. Dayon mahibaluan mo nga ako amo ang Ginoo, kag ang mga nagasalig sa akon indi gid mapaslawan.”

24Makuha mo bala ang mga ginpang-agaw sang mapintas49:24 mapintas: Amo ini sa Dead Sea Scrolls, Syriac, kag Latin Vulgate. Sa Masoretic Text, matarong. nga mga soldado? Maluwas mo bala ang mga ginpangbihag nila?

25Pero amo ini ang ginasiling sang Ginoo: “Huo, maluwas mo ang mga ginpangbihag sang mapintas nga mga soldado kag makuha mo ang mga ginpang-agaw nila. Kay magapakig-away ako sa mga nagapakig-away sa imo kag luwason ko ang imo katawhan.49:25 katawhan: sa literal, mga anak. 26Ipakaon ko sa mga nagapigos sa imo ang ila kaugalingon nga lawas, kag daw sa mahubog sila sa ila kaugalingon nga dugo. Dayon mahibaluan sang tanan nga tawo nga ako amo ang Ginoo, ang imo Manluluwas kag Manughilway, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob.”

La Bible du Semeur

Esaïe 49:1-26

Le deuxième chant du Serviteur

1Vous tous qui habitez les îles ╵et les régions côtières, ╵écoutez-moi !

Et vous peuples lointains, ╵prêtez-moi attention !

J’ai été appelé par l’Eternel ╵dès le sein maternel,

et il a mentionné mon nom ╵dès avant ma naissance.

2Il a fait de ma bouche ╵une épée acérée49.2 Voir Hé 4.12 ; Ap 1.16.,

il m’a couvert ╵de l’ombre de sa main49.2 Voir 51.16.,

et il a fait de moi ╵une flèche aiguisée ;

il m’a tenu caché, ╵dans son carquois.

3Il m’a dit : « Tu es mon serviteur, Israël ;

je manifesterai ╵ma splendeur au travers de toi. »

4Cependant, moi, j’ai dit :

« Je me suis fatigué pour rien,

c’est inutilement, ╵oui, c’est en pure perte, ╵que j’ai usé mes forces…

Mais l’Eternel me fera droit

et il tient en réserve ╵ma récompense. »

5Et maintenant, voici ╵ce que dit l’Eternel,

celui qui m’a formé ╵dès le sein de ma mère

pour que je sois son serviteur,

pour ramener Jacob à lui

et pour rassembler Israël ╵auprès de lui.

Je serai honoré ╵aux yeux de l’Eternel

et mon Dieu est la source de ma force.

6Et il a dit aussi : ╵« Tu ne seras pas seulement ╵mon serviteur

pour rétablir ╵les tribus de Jacob

et ramener ceux que j’ai préservés ╵du peuple d’Israël.

Car je t’établirai ╵pour être la lumière ╵des autres peuples

afin que mon salut parvienne ╵aux extrémités de la terre49.6 Voir 42.6. Cité en Ac 13.47. Allusion en Lc 2.32 (voir Jn 8.12 ; Ac 26.23).. »

7Voici ce que dit l’Eternel

qui délivre Israël, ╵qui en est le Dieu saint,

à l’homme méprisé

et détesté du peuple,

celui dont les despotes ╵ont fait leur serviteur :

Les rois t’apercevront, ╵et ils se lèveront,

les princes te verront, ╵ils se prosterneront,

afin d’honorer l’Eternel ╵qui est fidèle,

oui, le Saint d’Israël, ╵qui t’a choisi.

8Voici ce que dit l’Eternel :

Au moment favorable ╵je répondrai à ton appel,

et au jour du salut ╵je viendrai à ton aide.

Je te protégerai, ╵et je t’établirai

pour conclure une alliance avec le peuple

et pour relever le pays,

pour faire le partage ╵des patrimoines dévastés49.8 Cité en 2 Co 6.2. Voir 42.6.,

9pour dire aux prisonniers : « Sortez »,

et à ceux qui demeurent ╵dans les ténèbres :

« Montrez-vous ! »

Et ils se nourriront ╵partout le long des routes ;

ils trouveront des pâturages ╵sur toutes les collines.

10Ils n’endureront plus ╵ni la faim ni la soif,

la chaleur du désert et le soleil ╵ne les abattront plus

car celui qui les aime ╵les conduira

et il les mènera ╵auprès des sources d’eau49.10 Cité en Ap 7.16-17..

11Et toutes mes montagnes, ╵je les transformerai ╵en chemins praticables,

je remblaierai mes routes.

12Les voici, ils arrivent ╵des pays éloignés,

les uns viennent du nord, ╵les autres du couchant,

d’autres encore ╵de la région d’Assouan49.12 Assouan: dans le sud de l’Egypte. Selon le texte hébreu de Qumrân. Le texte hébreu traditionnel a Sinim, région non identifiée..

13O cieux, poussez des cris de joie !

O terre, éclate d’allégresse !

Faites retentir votre joie, montagnes,

parce que l’Eternel ╵a consolé son peuple

et qu’il a compassion ╵des affligés.

Le retour en grâce de Sion

14Cependant, Sion dit : ╵« L’Eternel m’a abandonnée,

oui, le Seigneur m’a oubliée. »

15Une femme oublie-t-elle ╵l’enfant qu’elle nourrit ?

Cesse-t-elle d’aimer ╵l’enfant qu’elle a conçu ?

Et même si les mères ╵oubliaient leurs enfants,

je ne t’oublierai pas !

16Voici, je t’ai gravée ╵dans le creux de mes mains,

je pense constamment ╵à tes remparts.

17Déjà tes fils49.17 Selon le texte hébreu traditionnel. Le texte hébreu de Qumrân et plusieurs autres versions anciennes ont : ceux qui te rebâtiront. accourent,

ceux qui te détruisaient ╵et qui te ravageaient

s’en iront loin de toi.

18Porte les yeux autour de toi, ╵regarde :

ils se rassemblent tous,

et ils viennent vers toi.

Aussi vrai que je suis vivant,

déclare l’Eternel,

tu t’en revêtiras ╵comme d’une parure,

et tu te les attacheras ╵comme la mariée sa ceinture.

19Car ton pays en ruine,

dévasté, désolé,

deviendra trop étroit ╵pour tous tes habitants ;

ceux qui te dévoraient ╵auront fui loin de toi.

20Tu entendras tes fils ╵dont tu étais privée

te répéter :

« Ce lieu est trop étroit pour nous.

Fais-nous donc de la place,

pour que nous puissions habiter ici ! »

21Alors tu te demanderas :

« Qui donc a mis, pour moi, ╵tous ces enfants au monde ?

J’étais privée d’enfants, ╵stérile,

et bannie en exil.

Qui donc a élevé ceux-ci ?

J’étais demeurée seule :

ceux-là, d’où viennent-ils ? »

22Voici ce que déclare ╵le Seigneur, l’Eternel :

Je ferai signe de la main ╵aux nations étrangères,

je dresserai mon étendard ╵en direction des peuples,

ils amèneront tes fils dans leurs bras,

ils chargeront tes filles ╵sur leurs épaules.

23Des rois s’occuperont de toi ╵comme s’ils étaient tes parents,

et leurs princesses ╵seront tes mères nourricières.

Ils se prosterneront ╵devant toi jusqu’à terre

et ils lécheront la poussière ╵attachée à tes pieds.

Et tu sauras alors ╵que je suis l’Eternel

et qu’on n’est pas déçu ╵quand on compte sur moi.

24Pourrait-on enlever ╵ce qu’a pris le guerrier ?

Les captifs du tyran49.24 D’après le texte hébreu de Qumrân et plusieurs versions anciennes. Le texte hébreu traditionnel a : du juste. ╵seront-ils délivrés ?

25Voici ce que dit l’Eternel :

Les captifs du guerrier ╵lui seront enlevés,

et la proie du tyran ╵va être délivrée.

Je ferai un procès moi-même ╵à ceux qui t’ont fait un procès

et je délivrerai ╵moi-même tes enfants.

26J’amènerai tes oppresseurs ╵à s’entredéchirer.

Et ils s’enivreront ╵du sang les uns des autres ╵comme de vin nouveau ;

alors tout le monde saura

que je suis l’Eternel ╵que c’est moi qui te sauve,

que je suis ton libérateur ╵le Puissant de Jacob.