Isaias 44 – HLGN & NTLR

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 44:1-28

Ang Promisa sang Dios sa Israel

1“Pero karon, pamati, O Israel nga akon alagad, ang katawhan nga akon pinili, nga mga kaliwat ni Jacob. 2Ako, ang Ginoo, amo ang naghimo kag nagbulig sa imo. Indi ka magkahadlok, ikaw nga akon alagad kag pinili ko nga katawhan. 3Kay hatagan ko ikaw sang tubig nga magapaumpaw sang imo kauhaw kag magabasa sang imo mamala nga duta. Gamhan ko sang akon Espiritu ang imo mga kaliwat kag bendisyunan ko sila. 4Magauswag sila pareho sa nagalambo nga tanom nga bugana sang tubig ukon mga kahoy sa higad sang mga sapa. 5May ara nga magasiling, ‘Ako iya sang Ginoo,’ kag may iban nga magasiling, ‘Kaliwat ako ni Jacob.’ May ara man nga magasulat sa ila kamot sang ngalan sang Ginoo, kag magakabig sang ila kaugalingon nga sakop sila sang katawhan sang Israel.

Wala sing Pulos ang mga Dios-dios

6“Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Hari kag Manluluwas sang Israel, ang Makagagahom nga Ginoo: Ako amo ang ginsuguran kag ang katapusan sang tanan. Luwas sa akon wala na sing iban pa nga Dios. 7Sin-o bala ang pareho sa akon? Isugid niya sa akon atubangan kon ano ang nagkalatabo halin sang gintukod ko nga isa ka nasyon ang akon katawhan sang una nga panahon. Kag isugid man niya kon ano ang magakalatabo sa palaabuton. 8Indi kamo magkahadlok ukon magpakulba. Indi bala nga ginpahibalo ko na sang una pa ang akon katuyuan sa inyo? Kamo mismo ang akon mga saksi. May iban pa bala nga Dios luwas sa akon? Wala gid! Wala na ako sing may nahibaluan pa nga palalipdan nga bato luwas sa akon.” 9Wala sing pulos ang tanan nga nagahimo sang mga dios-dios. Kag ining mga dios-dios nga ila ginapakamahal wala sing bili. Sila mismo makapamatuod nga wala ini sing bili. Kay indi ini makakita kag wala sing may nahibaluan. Amo gani nga nagakahuy-an ang mga nagasimba sini. 10Buang-buang ang tawo nga nagahimo sang mga dios-dios nga indi man lang niya mapuslan. 11Pamati! Mahuy-an ang tanan nga nagasimba sa mga dios-dios, kay ang naghimo sini mga tawo man lang. Patipuna sila tanan sa pagdepensa sang ila kaugalingon. Mahadlok gid sila kag mahuy-an.

12Ang panday sang metal nagabutang sang metal sa baga. Dayon ginamaso niya ini sing tudo agod pormahon nga dios-dios. Nagaluya siya sa kagutom kag daw malipong sa kauhaw. 13Ang panday sang kahoy nagatakos sang isa ka utod nga kahoy. Ginakuritan niya sa dagway sang dios-dios, kag dayon ginakurtihan niya paagi sa iya mga gamit. Ginaporma niya ini sa matahom nga dagway sang tawo agod ibutang sa isa ka templo. 14Agod may gamiton siya nga kahoy, nagautod siya sang sedro, ukon sipres, ukon terebinto. Ini nga mga kahoy ginapatubo niya sa kagulangan. Nagatanom man siya sang kahoy nga pino, kag paagi sa ulan nagatubo ini. 15Ginagamit niya ang iban nga mga kahoy nga gatong, agod makapainit siya kag makaluto sang tinapay. Kag ang iban nga mga kahoy ginahimo niya nga dios-dios, kag ginaludhan niya kag ginasimba. 16Ginasunog niya ang iban nga mga kahoy kag nagasugba siya sang karne sa baga sini. Dayon nagakaon siya sang sinugba kag nagakabusog. Nagapainit-init man siya sa kalayo kag nagasiling, “Hay, maayo kay nainitan ako.” 17Kag ang iban nga mga kahoy, ginahimo niya nga dios-dios. Nagaluhod siya kag nagasimba sa sini nga mga dios-dios, kag nagapangamuyo nga nagasiling, “Luwasa ako, kay ikaw ang akon dios.”

18Ini nga mga tawo wala makahibalo ukon makaintiendi sa ila ginahimo. Ang ila mga mata natabunan kag indi sila makakita. Ang ila mga hunahuna natakpan, kag indi sila makaintiendi. 19Wala gid sila nagapamalandong kag nagahunahuna sa pagsiling, “Gin-gatong ko ang iban nga mga kahoy, kag nagluto ako sang tinapay kag nagsugba sang karne sa baga sini, kag ginkaon ko ini. Kag karon himuon ko bala nga makangilil-ad nga butang ang nabilin nga kahoy? Magasimba bala ako sa isa ka utod nga kahoy?”

20Daw pareho lang nga nagkaon siya sang abo. Ang nadulman niya nga hunahuna nagpatalang sa iya, kag indi niya maluwas ang iya kaugalingon. Indi niya mabaton nga ang dios-dios nga ara sa iya indi matuod nga dios.

21Nagsiling ang Ginoo, “Dumduma ini nga mga butang, O Israel, kay alagad ko ikaw. Ginhimo ko ikaw agod mag-alagad sa akon, kag indi ko gid ikaw pagkalimtan. 22Dulaon ko na ang imo mga sala pareho sang gal-om ukon ambon. Balik ka sa akon, kay luwason ko gid ikaw.”

23Magkanta ka sa kalipay, O kalangitan! Singgit sing matunog, O kalibutan! Magkanta kamo nga mga bukid, kag mga kahoy sa kagulangan. Kay himuon gid ini sang Ginoo. Luwason niya ang mga kaliwat ni Jacob; ipakita niya ang iya pagkagamhanan sa Israel.

24Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga inyo Manluluwas, nga nagtuga sa inyo: Ako ang Ginoo nga naghimo sang tanan nga butang. Ako lang gid ang naghumlad sang kalangitan kag nagtuga sang kalibutan. 25Ginpaslaw ko ang mga tagna sang butigon nga mga propeta. Kag ginapabuang ko ang mga manugpakot. Ginabaliskad ko ang mga ginahambal sang mga maalamon, kag ginahimo nga wala sing pulos ang ila nahibaluan. 26Ginatuman ko ang mga tagna sang akon alagad44:26 alagad: ukon, mga alagad. kag mga mensahero. Nagasiling ako nga ang Jerusalem pagaestaran liwat, kag ang iban pa nga mga banwa sang Juda nga nagkalaguba patindugon liwat. 27Kon magmando ako nga magmala ang suba, nagamala ini. 28Nagasiling ako kay Cyrus, “Ikaw ang manugbantay sang akon katawhan, kag himuon mo ang tanan ko nga naluyagan. Magamando ka nga patindugon liwat ang Jerusalem kag ang templo sini.”

Nouă Traducere În Limba Română

Isaia 44:1-28

Israel, alesul Domnului

1Dar acum ascultă, Iacov, robul Meu,

Israel, pe care te‑am ales!

2Așa vorbește Domnul –

Cel Care te‑a făcut,

te‑a întocmit în pântec și te va ajuta:

nu te teme, robul Meu Iacov,

Ieșurun2 Ieșurun înseamnă Drept, Păzitor al Legii., pe care te‑am ales!

3Căci Eu voi turna apă peste pământul însetat

și râuri peste pământul uscat;

voi turna Duhul Meu peste sămânța3 Vezi nota de la 14:20. ta

și binecuvântarea Mea peste urmașii tăi.

4Ei vor răsări ca iarba de pe pajiști

și ca sălciile lângă pâraiele de apă.

5Unul va zice: «Eu sunt al Domnului!»,

un altul se va numi cu numele lui Iacov,

iar un altul își va scrie pe mână: «Al Domnului

și va adopta numele de Israel.“

Măreția Domnului și absurditatea idolilor

6Așa vorbește Domnul,

Împăratul lui Israel și Răscumpărătorul său,

Domnul Oștirilor:

„Eu sunt Cel dintâi și Cel de pe urmă,

iar în afară de Mine nu există alt Dumnezeu.

7Cine este ca Mine? Să proclame,

să vestească și să înfățișeze înaintea Mea

ce s‑a petrecut în vechime,

de când Mi‑am întemeiat poporul?

Ce urmează să se mai întâmple?

Să ne prezică ce se va întâmpla!

8Nu vă fie frică, nu vă înfiorați!

Oare nu v‑am vestit și prezis aceste lucruri în trecut?

Voi sunteți martorii Mei!

Există vreun alt Dumnezeu în afară de Mine?

Nu există o altă Stâncă! Eu nu cunosc vreuna.“

9Toți cei ce întocmesc chipuri cioplite sunt nimic,

iar lucrurile în care‑și găsesc plăcerea nu sunt de niciun folos.

Martorii lor nu văd

și nu cunosc, ca astfel să fie făcuți de rușine.

10Cine a întocmit vreun dumnezeu sau a turnat vreun chip,

de la care să nu aibă niciun folos?10 Întrebarea este retorică; numai un om fără minte putea face așa ceva.

11Iată, toți confrații lui vor fi făcuți de rușine;

artizanii nu sunt altceva decât oameni.

Să se adune cu toții! Să stea în picioare!

Vor fi înfricoșați, făcuți de rușine laolaltă.

12Fierarul ia o matriță

cu care lucrează în cărbunii aprinși.

O întocmesc cu lovituri de ciocan

și o prelucrează cu puterea mâinii lui.

Apoi i se face foame și rămâne fără putere,

iar pentru că nu bea apă, ajunge foarte obosit.

13Tâmplarul măsoară cu o linie,

însemnează măsura cu un stilet,

apoi finisează lemnul cu o rindea

și îl măsoară cu ajutorul compasului.

Îl face după asemănarea omului,

om în toată splendoarea lui,

și apoi îl pune într‑o casă.

14Taie cedri sau își alege un gorun ori un stejar

pe care îl lăsase să crească printre ceilalți copaci ai pădurii

sau taie un dafin pe care‑l sădise,

iar ploaia îl făcuse să crească.

15Apoi acesta slujește omului ca lemn de foc.

Ia o parte din el și se încălzește.

Aprinde un foc și coace pâine.

Apoi face un dumnezeu și se pleacă înaintea lui;

face un chip cioplit și se închină înaintea lui.

16Jumătate din el îl pune pe foc;

cu acea jumătate își prăjește carne,

mănâncă și se satură.

De asemenea, se încălzește și zice:

„Ah! M‑am încălzit privind la foc!“

17Din ce îi rămâne își face un dumnezeu, un chip cioplit.

Se închină și se pleacă înaintea lui;

se roagă la el și zice:

„Scapă‑mă, căci tu ești dumnezeul meu!“

18Ei nu cunosc, nici nu înțeleg,

căci ochii le sunt acoperiți ca să nu poată vedea,

iar inimile lor sunt – întunecate,

ca să nu poată lua aminte.

19Niciunul nu stă să cugete;

nu are cunoaștere sau pricepere ca să‑și zică:

„Jumătate l‑am pus pe foc;

pe cărbunii lui mi‑am copt pâine,

mi‑am prăjit carne și am mâncat.

Voi face oare din ce a rămas o asemenea urâciune?

Să mă închin eu la o bucată de lemn?“

20El se hrănește cu cenușă

și o inimă înșelătoare îl conduce greșit.

Nu se poate elibera singur, nu poate spune:

„Ceea ce țin în mână nu este oare o minciună?“

21„Ține minte aceste lucruri, Iacov,

căci tu ești robul Meu, Israel!

Eu te‑am întocmit; ești robul Meu.

O, Israel, nu te voi uita!

22Ți‑am șters fărădelegile cum s‑ar duce un nor,

și păcatele cum dispare ceața.

Întoarce‑te la Mine,

căci Eu te‑am răscumpărat!“

23Strigați de bucurie, ceruri, căci Domnul a lucrat!

Strigați, voi, cele mai de jos locuri ale pământului!

Izbucniți în strigăte de bucurie, munților!

Și tu, pădure, cu orice copac al tău!

Căci Domnul l‑a răscumpărat pe Iacov,

Și‑a arătat slava prin Israel.

Ierusalimul, locuit din nou

24Așa vorbește Domnul, Răscumpărătorul tău,

Cel Care te‑a întocmit în pântec:

„Eu sunt Domnul, Cel Care am făcut toate lucrurile,

Cel Care, singur, a desfășurat cerurile,

Cel Care, singur, a întins pământul;

25Cel Care dovedește drept false semnele celor ce vorbesc flecării,

îi arată drept nebuni pe cei care practică divinația,

îi face pe înțelepți să dea înapoi

și le dovedește cunoștința ca fiind prostie;

26Cel Care întărește cuvântul robului Său

și împlinește prevestirea mesagerilor Săi;

Cel Care zice despre Ierusalim: «Va fi locuit!»

și despre cetățile din Iuda: «Vor fi rezidite!

Eu le voi reclădi din ruine!»;

27Cel Care spune adâncului mării: «Fii uscat!

Îți voi usca izvoarele!»;

28Cel Care spune despre Cirus: «El este păstorul Meu;

el va împlini tot ce doresc Eu.

El va zice despre Ierusalim: ‘Să fie rezidit!’,

și despre Templu: ‘Să‑i fie pusă temelia!’»