Ang Alagad sang Ginoo
1Nagsiling ang Ginoo, “Ari ang akon alagad nga akon ginapabaskog. Ginpili ko siya kag nalipay ako sa iya. Gamhan ko siya sang akon Espiritu, kag ipaluntad niya ang hustisya sa mga nasyon. 2Indi siya magsinggit ukon maghambal sing mabaskog sa mga dalan. 3Indi niya pagpabay-an ang mga maluya sa pagtuo42:3 mga maluya sa pagtuo: ukon, mga ginapigos. ukon pagtalikdan ang mga nadulaan na sang paglaom. Sa iya katutom ipaluntad gid niya ang hustisya. 4Indi gid siya magkaluya ukon madulaan sang paglaom hasta nga mapaluntad niya ang hustisya sa kalibutan. Bisan ang mga tawo sa malayo nga mga lugar42:4 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Amo man sa bersikulo 10 kag 12. magalaom sa iya mga pagpanudlo.” 5Amo ini ang ginasiling sang Dios, ang Ginoo nga nagtuga sang kalangitan nga daw sa tela nga iya ginhumlad. Ginporma niya ang kalibutan kag ang tanan nga ara sa sini. Siya man ang naghatag sang ginhawa sa mga tawo kag sa tanan nga tinuga nga nagakabuhi sa kalibutan. 6Nagsiling siya sa iya nga alagad, “Ako, ang Ginoo, amo ang nagtawag sa imo sa pagpakita sang akon pagkamatarong. Buligan kag protektaran ko ikaw kag paagi sa imo mahimo ako sang kasugtanan sa mga tawo. Himuon ko ikaw nga pareho sa suga nga magapasanag sa mga nasyon, 7agod magpamuklat sa mga bulag kag maghilway sa mga nabihag, nga napriso sa madulom nga prisohan. 8Ako ang Ginoo, amo ina ang akon ngalan! Indi ko pag-ihatag ang akon kadungganan sa kay bisan sin-o ukon ang pagdayaw nga para sa akon sa mga dios-dios. 9Ang akon mga gintagna natuman, kag karon ipahayag ko ang mga bag-o nga mga butang antes ini matabo.”
Kanta sa Pagdayaw sa Dios
10Magkanta kamo sang bag-o nga kanta sa Ginoo! Magkanta kamo sang mga pagdayaw sa iya, bisan kamo nga ara sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Dayawa ninyo siya, kamo nga nagapanakayon kag tanan kamo nga mga tinuga sa dagat, kag kamo nga nagaestar sa malayo nga mga lugar. 11Dayawa ninyo siya, kamo nga ara sa mga banwa sang kamingawan kag kamo nga mga pumuluyo sang Kedar. Magkanta kamo sa kalipay, kamo nga katawhan sang Sela. Maghinugyaw kamo sa putokputokan sang mga bukid. 12Padunggi ninyo kag dayawa ang Ginoo, kamo nga ara sa malayo nga mga lugar. 13Magapakig-away ang Ginoo pareho sa isa ka soldado nga handa na gid sa pagpakig-away. Magasinggit siya bilang tanda sa pagsalakay, kag magadaog siya kontra sa iya mga kaaway. 14Nagasiling siya, “Sa malawig nga tion naghipos lang ako kag ginpunggan ko ang akon kaugalingon. Pero subong, ipakita ko ang akon kaakig. Masinggit ako nga nagahangos pareho sa manugbata nga ginasakitan. 15Laglagon ko ang mga bukid, kag palayaon ang mga tanom. Himuon ko ang mga suba nga mamala nga duta kag pamalahon ko ang mga katubigan. 16Tuytuyan ko ang akon katawhan nga mga bulag sa kamatuoran sa dalan nga wala pa nila maagyan. Pasanagan ko ang ila madulom nga alagyan, kag tapanon ko ang mga kudolkudol nga mga lugar nga ila pagalaktan. Himuon ko ini nga mga butang, kag indi ko sila pag-isikway. 17Pero ang mga nagasalig sa mga dios-dios, nga nagakabig sa mga imahen nga ila dios-dios, magapalagyo sa kahuya.”
Ang Israel Pareho sang Bungol kag Bulag
18Nagsiling ang Ginoo sa iya katawhan, “Kamo nga pareho sa bungol kag bulag, pamati kamo kag magtulok! 19Alagad ko kamo kag akon pinili. Ginapadala ko kamo bilang akon mensahero, pero wala sing may makapareho sa inyo sa pagkabulag kag pagkabungol. 20Madamo na ang inyo nakita pero wala ninyo ini ginasapak. Makabati kamo kuntani pero wala kamo nagapamati.”
21Luyag gid sang Ginoo nga padunggan ang iya kasuguan agod mapakita niya ang iya pagkamatarong.42:21 mapakita niya ang iya pagkamatarong: ukon, luwason niya ang iya katawhan. 22Pero karon ang iya katawhan ginkawatan, gin-agawan sang mga pagkabutang, ginpriso sa buho ukon sa prisohan, kag wala gid sing may nagbulig sa ila. 23May ara bala sa inyo nga luyag magpamati ukon magsapak sining inyo nabatian halin karon? 24Sin-o bala ang nagtugot nga kawatan kag agawan sang pagkabutang ang Israel? Indi bala ang Ginoo, nga sa iya nakasala kita? Kay wala naton pagsunda ang iya mga pamaagi kag wala naton pagtumana ang iya kasuguan. 25Gani ginpakita sang Ginoo ang iya puwerte nga kaakig sa aton paagi sa pagpaantos sa aton sa inaway. Ang iya kaakig pareho sa kalayo nga naglikop kag nagsunog sa aton, pero wala naton ini ginhunahuna kag ginsapak.
Robul Domnului
1Iată, Robul Meu, pe Care Îl sprijin,
Alesul Meu, în Care sufletul Meu Își găsește plăcerea!
Voi pune Duhul Meu peste El,
iar El va aduce neamurilor judecata.
2Nu va striga, nici nu‑Și va ridica vocea
și nu‑Și va face glasul să fie auzit pe stradă.
3Nu va rupe trestia zdrobită
și nu va stinge mucul care încă mai fumegă,
ci cu credincioșie va aduce judecata.
4El nu va slăbi și nu va fi zdrobit,
până nu va așeza judecata pe pământ.
Și insulele vor aștepta Legea Lui.“
5Așa vorbește Dumnezeu, Domnul
Care a creat cerurile și le‑a întins,
Care a desfășurat pământul împreună cu resursele lui,
Care dă suflare oamenilor de pe el
și duh celor ce umblă pe el:
6„Eu, Domnul, Te‑am chemat prin dreptate.
Te voi ține de mână;
Te voi păzi și Te voi face
un legământ pentru popor
și o lumină pentru neamuri,
7ca să deschizi ochii orbilor,
să eliberezi pe prizonieri din captivitate
și din temniță pe cei ce stau în întuneric.
8Eu sunt Domnul. Acesta este Numele Meu!
Nu‑Mi voi da slava altuia
și nici lauda cuvenită Mie, chipurilor cioplite!
9Iată, cele dintâi lucruri s‑au împlinit
și acum vestesc altele noi;
înainte să se împlinească
vi le fac cunoscute.“
O cântare de laudă în cinstea Domnului
10Cântați Domnului o cântare nouă!
Cântați‑I laudele de la marginile pământului,
voi, care coborâți pe mare, și tot ceea ce este în ea,
insule și locuitorii lor!
11Să‑și ridice glasul pustia și cetățile ei,
așezările locuite de Chedar!
Să strige de bucurie locuitorii din Sela,
să strige de pe vârfurile munților!
12Să‑L slăvească pe Domnul
și să vestească lauda Lui pe insule!
13Domnul va înainta ca un viteaz;
asemenea unui războinic Își stârnește râvna:
strigă, scoate un strigăt de luptă
și triumfă asupra dușmanilor săi.
14„Am tăcut pentru multă vreme,
am păstrat tăcerea și M‑am abținut,
dar acum, ca o femeie care naște,
voi striga, voi gâfâi și voi geme.
15Voi pustii munții și dealurile,
le voi usca toată verdeața!
Voi preface râurile în insule15 Sau: țărmuri.
și voi seca iazurile!
16Îi voi duce pe orbi pe un drum necunoscut de ei,
pe cărări neștiute de ei îi voi conduce.
Voi preface întunericul dinaintea lor în lumină,
iar povârnișurile în loc neted.
Acestea sunt lucrurile pe care le voi face pentru ei;
nu‑i voi părăsi!
17Dar cei ce se încred în chipuri cioplite,
cei ce zic chipurilor turnate: «Voi sunteți dumnezeii noștri!»
vor da înapoi, vor fi acoperiți de rușine.
Neascultarea lui Israel
18Ascultați, surzilor!
Priviți, orbilor, și vedeți!
19Cine este orb, dacă nu robul Meu
și surd ca mesagerul pe care l‑am trimis?
Cine este orb precum cel aflat în legământ de pace cu Mine,
orb ca robul Domnului?
20Vezi multe lucruri, dar nu le iei în seamă;
ai deschis urechile, dar nu asculți cu adevărat.“
21Domnul a dorit, în numele dreptății Sale,
să‑Și înalțe Legea și s‑o facă glorioasă.
22Dar acest popor este prădat și jefuit;
prinși în capcană, în gropi sunt cu toții
și ascunși în temnițe;
au devenit o pradă pe care nu este nimeni s‑o scape,
ceva de jefuit despre care nimeni nu zice:
„Dă‑l înapoi!“
23Cine dintre voi însă va lua aminte la aceasta?
Cine va lua seama și va asculta pe viitor?
24Cine l‑a dat pe Iacov pradă tâlharilor
și pe Israel pe mâna jefuitorilor?
Oare nu Domnul,
împotriva Căruia am păcătuit?
Ei n‑au vrut să umble pe căile Lui
și să asculte de Legea Lui.
25De aceea a turnat peste ei văpaia mâniei Lui
și ferocitatea războiului;
i‑a înconjurat cu flăcări, dar tot n‑au înțeles;
i‑a mistuit, dar tot n‑au luat în seamă.
