Ang Alagad sang Ginoo
1Nagsiling ang Ginoo, “Ari ang akon alagad nga akon ginapabaskog. Ginpili ko siya kag nalipay ako sa iya. Gamhan ko siya sang akon Espiritu, kag ipaluntad niya ang hustisya sa mga nasyon. 2Indi siya magsinggit ukon maghambal sing mabaskog sa mga dalan. 3Indi niya pagpabay-an ang mga maluya sa pagtuo42:3 mga maluya sa pagtuo: ukon, mga ginapigos. ukon pagtalikdan ang mga nadulaan na sang paglaom. Sa iya katutom ipaluntad gid niya ang hustisya. 4Indi gid siya magkaluya ukon madulaan sang paglaom hasta nga mapaluntad niya ang hustisya sa kalibutan. Bisan ang mga tawo sa malayo nga mga lugar42:4 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Amo man sa bersikulo 10 kag 12. magalaom sa iya mga pagpanudlo.” 5Amo ini ang ginasiling sang Dios, ang Ginoo nga nagtuga sang kalangitan nga daw sa tela nga iya ginhumlad. Ginporma niya ang kalibutan kag ang tanan nga ara sa sini. Siya man ang naghatag sang ginhawa sa mga tawo kag sa tanan nga tinuga nga nagakabuhi sa kalibutan. 6Nagsiling siya sa iya nga alagad, “Ako, ang Ginoo, amo ang nagtawag sa imo sa pagpakita sang akon pagkamatarong. Buligan kag protektaran ko ikaw kag paagi sa imo mahimo ako sang kasugtanan sa mga tawo. Himuon ko ikaw nga pareho sa suga nga magapasanag sa mga nasyon, 7agod magpamuklat sa mga bulag kag maghilway sa mga nabihag, nga napriso sa madulom nga prisohan. 8Ako ang Ginoo, amo ina ang akon ngalan! Indi ko pag-ihatag ang akon kadungganan sa kay bisan sin-o ukon ang pagdayaw nga para sa akon sa mga dios-dios. 9Ang akon mga gintagna natuman, kag karon ipahayag ko ang mga bag-o nga mga butang antes ini matabo.”
Kanta sa Pagdayaw sa Dios
10Magkanta kamo sang bag-o nga kanta sa Ginoo! Magkanta kamo sang mga pagdayaw sa iya, bisan kamo nga ara sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Dayawa ninyo siya, kamo nga nagapanakayon kag tanan kamo nga mga tinuga sa dagat, kag kamo nga nagaestar sa malayo nga mga lugar. 11Dayawa ninyo siya, kamo nga ara sa mga banwa sang kamingawan kag kamo nga mga pumuluyo sang Kedar. Magkanta kamo sa kalipay, kamo nga katawhan sang Sela. Maghinugyaw kamo sa putokputokan sang mga bukid. 12Padunggi ninyo kag dayawa ang Ginoo, kamo nga ara sa malayo nga mga lugar. 13Magapakig-away ang Ginoo pareho sa isa ka soldado nga handa na gid sa pagpakig-away. Magasinggit siya bilang tanda sa pagsalakay, kag magadaog siya kontra sa iya mga kaaway. 14Nagasiling siya, “Sa malawig nga tion naghipos lang ako kag ginpunggan ko ang akon kaugalingon. Pero subong, ipakita ko ang akon kaakig. Masinggit ako nga nagahangos pareho sa manugbata nga ginasakitan. 15Laglagon ko ang mga bukid, kag palayaon ang mga tanom. Himuon ko ang mga suba nga mamala nga duta kag pamalahon ko ang mga katubigan. 16Tuytuyan ko ang akon katawhan nga mga bulag sa kamatuoran sa dalan nga wala pa nila maagyan. Pasanagan ko ang ila madulom nga alagyan, kag tapanon ko ang mga kudolkudol nga mga lugar nga ila pagalaktan. Himuon ko ini nga mga butang, kag indi ko sila pag-isikway. 17Pero ang mga nagasalig sa mga dios-dios, nga nagakabig sa mga imahen nga ila dios-dios, magapalagyo sa kahuya.”
Ang Israel Pareho sang Bungol kag Bulag
18Nagsiling ang Ginoo sa iya katawhan, “Kamo nga pareho sa bungol kag bulag, pamati kamo kag magtulok! 19Alagad ko kamo kag akon pinili. Ginapadala ko kamo bilang akon mensahero, pero wala sing may makapareho sa inyo sa pagkabulag kag pagkabungol. 20Madamo na ang inyo nakita pero wala ninyo ini ginasapak. Makabati kamo kuntani pero wala kamo nagapamati.”
21Luyag gid sang Ginoo nga padunggan ang iya kasuguan agod mapakita niya ang iya pagkamatarong.42:21 mapakita niya ang iya pagkamatarong: ukon, luwason niya ang iya katawhan. 22Pero karon ang iya katawhan ginkawatan, gin-agawan sang mga pagkabutang, ginpriso sa buho ukon sa prisohan, kag wala gid sing may nagbulig sa ila. 23May ara bala sa inyo nga luyag magpamati ukon magsapak sining inyo nabatian halin karon? 24Sin-o bala ang nagtugot nga kawatan kag agawan sang pagkabutang ang Israel? Indi bala ang Ginoo, nga sa iya nakasala kita? Kay wala naton pagsunda ang iya mga pamaagi kag wala naton pagtumana ang iya kasuguan. 25Gani ginpakita sang Ginoo ang iya puwerte nga kaakig sa aton paagi sa pagpaantos sa aton sa inaway. Ang iya kaakig pareho sa kalayo nga naglikop kag nagsunog sa aton, pero wala naton ini ginhunahuna kag ginsapak.
The Servant of the Lord
1“Here is my servant, whom I uphold,
my chosen one in whom I delight;
I will put my Spirit on him,
and he will bring justice to the nations.
2He will not shout or cry out,
or raise his voice in the streets.
3A bruised reed he will not break,
and a smoldering wick he will not snuff out.
In faithfulness he will bring forth justice;
4he will not falter or be discouraged
till he establishes justice on earth.
In his teaching the islands will put their hope.”
5This is what God the Lord says—
the Creator of the heavens, who stretches them out,
who spreads out the earth with all that springs from it,
who gives breath to its people,
and life to those who walk on it:
6“I, the Lord, have called you in righteousness;
I will take hold of your hand.
I will keep you and will make you
to be a covenant for the people
and a light for the Gentiles,
7to open eyes that are blind,
to free captives from prison
and to release from the dungeon those who sit in darkness.
8“I am the Lord; that is my name!
I will not yield my glory to another
or my praise to idols.
9See, the former things have taken place,
and new things I declare;
before they spring into being
I announce them to you.”
Song of Praise to the Lord
10Sing to the Lord a new song,
his praise from the ends of the earth,
you who go down to the sea, and all that is in it,
you islands, and all who live in them.
11Let the wilderness and its towns raise their voices;
let the settlements where Kedar lives rejoice.
Let the people of Sela sing for joy;
let them shout from the mountaintops.
12Let them give glory to the Lord
and proclaim his praise in the islands.
13The Lord will march out like a champion,
like a warrior he will stir up his zeal;
with a shout he will raise the battle cry
and will triumph over his enemies.
14“For a long time I have kept silent,
I have been quiet and held myself back.
But now, like a woman in childbirth,
I cry out, I gasp and pant.
15I will lay waste the mountains and hills
and dry up all their vegetation;
I will turn rivers into islands
and dry up the pools.
16I will lead the blind by ways they have not known,
along unfamiliar paths I will guide them;
I will turn the darkness into light before them
and make the rough places smooth.
These are the things I will do;
I will not forsake them.
17But those who trust in idols,
who say to images, ‘You are our gods,’
will be turned back in utter shame.
Israel Blind and Deaf
18“Hear, you deaf;
look, you blind, and see!
19Who is blind but my servant,
and deaf like the messenger I send?
Who is blind like the one in covenant with me,
blind like the servant of the Lord?
20You have seen many things, but you pay no attention;
your ears are open, but you do not listen.”
21It pleased the Lord
for the sake of his righteousness
to make his law great and glorious.
22But this is a people plundered and looted,
all of them trapped in pits
or hidden away in prisons.
They have become plunder,
with no one to rescue them;
they have been made loot,
with no one to say, “Send them back.”
23Which of you will listen to this
or pay close attention in time to come?
24Who handed Jacob over to become loot,
and Israel to the plunderers?
Was it not the Lord,
against whom we have sinned?
For they would not follow his ways;
they did not obey his law.
25So he poured out on them his burning anger,
the violence of war.
It enveloped them in flames, yet they did not understand;
it consumed them, but they did not take it to heart.
