Isaias 42 – HLGN & NIRV

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 42:1-25

Ang Alagad sang Ginoo

1Nagsiling ang Ginoo, “Ari ang akon alagad nga akon ginapabaskog. Ginpili ko siya kag nalipay ako sa iya. Gamhan ko siya sang akon Espiritu, kag ipaluntad niya ang hustisya sa mga nasyon. 2Indi siya magsinggit ukon maghambal sing mabaskog sa mga dalan. 3Indi niya pagpabay-an ang mga maluya sa pagtuo42:3 mga maluya sa pagtuo: ukon, mga ginapigos. ukon pagtalikdan ang mga nadulaan na sang paglaom. Sa iya katutom ipaluntad gid niya ang hustisya. 4Indi gid siya magkaluya ukon madulaan sang paglaom hasta nga mapaluntad niya ang hustisya sa kalibutan. Bisan ang mga tawo sa malayo nga mga lugar42:4 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Amo man sa bersikulo 10 kag 12. magalaom sa iya mga pagpanudlo.” 5Amo ini ang ginasiling sang Dios, ang Ginoo nga nagtuga sang kalangitan nga daw sa tela nga iya ginhumlad. Ginporma niya ang kalibutan kag ang tanan nga ara sa sini. Siya man ang naghatag sang ginhawa sa mga tawo kag sa tanan nga tinuga nga nagakabuhi sa kalibutan. 6Nagsiling siya sa iya nga alagad, “Ako, ang Ginoo, amo ang nagtawag sa imo sa pagpakita sang akon pagkamatarong. Buligan kag protektaran ko ikaw kag paagi sa imo mahimo ako sang kasugtanan sa mga tawo. Himuon ko ikaw nga pareho sa suga nga magapasanag sa mga nasyon, 7agod magpamuklat sa mga bulag kag maghilway sa mga nabihag, nga napriso sa madulom nga prisohan. 8Ako ang Ginoo, amo ina ang akon ngalan! Indi ko pag-ihatag ang akon kadungganan sa kay bisan sin-o ukon ang pagdayaw nga para sa akon sa mga dios-dios. 9Ang akon mga gintagna natuman, kag karon ipahayag ko ang mga bag-o nga mga butang antes ini matabo.”

Kanta sa Pagdayaw sa Dios

10Magkanta kamo sang bag-o nga kanta sa Ginoo! Magkanta kamo sang mga pagdayaw sa iya, bisan kamo nga ara sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Dayawa ninyo siya, kamo nga nagapanakayon kag tanan kamo nga mga tinuga sa dagat, kag kamo nga nagaestar sa malayo nga mga lugar. 11Dayawa ninyo siya, kamo nga ara sa mga banwa sang kamingawan kag kamo nga mga pumuluyo sang Kedar. Magkanta kamo sa kalipay, kamo nga katawhan sang Sela. Maghinugyaw kamo sa putokputokan sang mga bukid. 12Padunggi ninyo kag dayawa ang Ginoo, kamo nga ara sa malayo nga mga lugar. 13Magapakig-away ang Ginoo pareho sa isa ka soldado nga handa na gid sa pagpakig-away. Magasinggit siya bilang tanda sa pagsalakay, kag magadaog siya kontra sa iya mga kaaway. 14Nagasiling siya, “Sa malawig nga tion naghipos lang ako kag ginpunggan ko ang akon kaugalingon. Pero subong, ipakita ko ang akon kaakig. Masinggit ako nga nagahangos pareho sa manugbata nga ginasakitan. 15Laglagon ko ang mga bukid, kag palayaon ang mga tanom. Himuon ko ang mga suba nga mamala nga duta kag pamalahon ko ang mga katubigan. 16Tuytuyan ko ang akon katawhan nga mga bulag sa kamatuoran sa dalan nga wala pa nila maagyan. Pasanagan ko ang ila madulom nga alagyan, kag tapanon ko ang mga kudolkudol nga mga lugar nga ila pagalaktan. Himuon ko ini nga mga butang, kag indi ko sila pag-isikway. 17Pero ang mga nagasalig sa mga dios-dios, nga nagakabig sa mga imahen nga ila dios-dios, magapalagyo sa kahuya.”

Ang Israel Pareho sang Bungol kag Bulag

18Nagsiling ang Ginoo sa iya katawhan, “Kamo nga pareho sa bungol kag bulag, pamati kamo kag magtulok! 19Alagad ko kamo kag akon pinili. Ginapadala ko kamo bilang akon mensahero, pero wala sing may makapareho sa inyo sa pagkabulag kag pagkabungol. 20Madamo na ang inyo nakita pero wala ninyo ini ginasapak. Makabati kamo kuntani pero wala kamo nagapamati.”

21Luyag gid sang Ginoo nga padunggan ang iya kasuguan agod mapakita niya ang iya pagkamatarong.42:21 mapakita niya ang iya pagkamatarong: ukon, luwason niya ang iya katawhan. 22Pero karon ang iya katawhan ginkawatan, gin-agawan sang mga pagkabutang, ginpriso sa buho ukon sa prisohan, kag wala gid sing may nagbulig sa ila. 23May ara bala sa inyo nga luyag magpamati ukon magsapak sining inyo nabatian halin karon? 24Sin-o bala ang nagtugot nga kawatan kag agawan sang pagkabutang ang Israel? Indi bala ang Ginoo, nga sa iya nakasala kita? Kay wala naton pagsunda ang iya mga pamaagi kag wala naton pagtumana ang iya kasuguan. 25Gani ginpakita sang Ginoo ang iya puwerte nga kaakig sa aton paagi sa pagpaantos sa aton sa inaway. Ang iya kaakig pareho sa kalayo nga naglikop kag nagsunog sa aton, pero wala naton ini ginhunahuna kag ginsapak.

New International Reader’s Version

Isaiah 42:1-25

The Lord’s Chosen Servant

1“Here is my servant. I take good care of him.

I have chosen him. I am very pleased with him.

I will put my Spirit on him.

He will bring justice to the nations.

2He will not shout or cry out.

He will not raise his voice in the streets.

3He will not break a bent twig.

He will not put out a dimly burning flame.

He will be faithful and make everything right.

4He will not grow weak or lose hope.

He will not give up until he brings justice to the earth.

The islands will put their hope in his teaching.”

5God created the heavens and stretches them out.

The Lord spreads out the earth with everything that grows on it.

He gives breath to its people.

He gives life to those who walk on it.

He says to his servant,

6“I, the Lord, have chosen you to do what is right.

I will take hold of your hand.

I will keep you safe.

You will put into effect my covenant with the people of Israel.

And you will be a light for the Gentiles.

7You will open eyes that can’t see.

You will set prisoners free.

Those who sit in darkness will come out of their cells.

8“I am the Lord. That is my name!

I will not let any other god share my glory.

I will not let statues of gods share my praise.

9What I said would happen has taken place.

Now I announce new things to you.

Before they even begin to happen,

I announce them to you.”

A Song of Praise to the Lord

10Sing a new song to the Lord.

Sing praise to him from one end of the earth to the other.

Sing, you who sail out on the ocean.

Sing, all you creatures in it.

Sing, you islands.

Sing, all you who live there.

11Let the desert and its towns raise their voices.

Let those who live in the settlements of Kedar be glad.

Let the people of Sela sing for joy.

Let them shout from the tops of the mountains.

12Let them give glory to the Lord.

Let them praise him in the islands.

13The Lord will march out like a mighty warrior.

He will stir up his anger like a soldier getting ready to fight.

He will shout the battle cry.

And he will win the battle over his enemies.

14The Lord says, “For a long time I have kept silent.

I have been calm and quiet.

But now, like a woman having a baby,

I cry out. I gasp and pant.

15I will completely destroy the mountains and hills.

I will dry up everything that grows there.

I will turn rivers into dry land.

I will dry up the pools.

16Israel is blind.

So I will lead them along paths

they had not known before.

I will guide them on roads they are not familiar with.

I will turn the darkness into light as they travel.

I will make the rough places smooth.

Those are the things I will do.

I will not desert my people.

17Some people trust in statues of gods.

They say to them, ‘You are our gods.’

But they will be dishonored.

They will be put to shame.

Israel Can’t See or Hear

18“Israel, listen to me! You can hear,

but you do not understand.

Look to me! You can see,

but you do not know what you are seeing.

19The people of Israel serve me. But who is more blind than they are?

Who is more deaf than the messengers I send?

Who is more blind than the one who has promised to be faithful to me?

Who is more blind than the servant of the Lord?

20Israel, you have seen many things.

But you do not pay any attention to me.

Your ears are open.

But you do not listen to anything I say.”

21The Lord wanted his people to see

how great and glorious his law is.

He wanted to show them

that he always does what is right.

22Enemies have carried off everything they own.

All my people are trapped in pits

or hidden away in prisons.

They themselves have become like stolen goods.

No one can save them.

They have been carried off.

And there is no one who will say, “Send them back.”

23Family of Jacob, who among you will listen to what I’m saying?

People of Israel, which one of you will pay close attention in days to come?

24Who allowed you to be carried off like stolen goods?

Who handed you over to robbers?

The Lord did it!

We have sinned against him.

Israel, you wouldn’t follow his ways.

You didn’t obey his law.

25So he poured out his great anger on you.

He had many of you killed in battle.

You were surrounded by flames.

But you didn’t realize what was happening.

Many of you were destroyed.

But you didn’t learn anything from it.