Buligan sang Dios ang Israel
1Nagsiling ang Ginoo, “Kamo nga mga katawhan sa malayo nga mga lugar,41:1 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Amo man sa bersikulo 5. maghipos kamo kag magpamati sa akon. Kamo nga mga nasyon, magpakabakod kamo kag magpalapit sa akon, kag ihambal ninyo ang inyo mga reklamo. Magtipon kita kag husayon naton ini. 2Sin-o bala ang nagtawag sa matarong nga mandadaog halin sa sidlangan agod ini siya mag-alagad sa iya? Sin-o bala ang nagapasakop sang mga nasyon kag mga hari sa sini nga mandadaog? Ginalaglag niya sila paagi sa iya espada kag pana; pareho sila sa yab-ok ukon upa nga ginpalid sang hangin. 3Ginalagas niya sila kag wala sing may nagabalabag sa iya, bisan sa lugar nga wala pa niya makadtui. 4Sin-o bala ang naghimo sining tanan? Sin-o bala ang nagbuot sang tanan nga nagakalatabo halin pa sa una nga henerasyon? Kundi ako, ang Ginoo nga ara na sa pag-umpisa sang kalibutan kag ara man ako gihapon sa katapusan sini.
5“Ang mga tawo sa malayo nga mga lugar, bisan sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan, nakakita sang akon binuhatan, kag nagkurog sila sa kahadlok. Nagtipon sila, 6kag ang kada isa nagabuligay kag nagapabakod sa isa kag isa. 7Ang mga panday, platero, kag iban pa nga mga trabahador41:7 iban pa nga mga trabahador: Indi klaro sa Hebreo kon ano ini nga klase sang mga trabahador. nga nagahimo sang mga dios-dios nagapabakod sa isa kag isa, nga nagasiling, ‘Maayo gid ang aton obra.’ Dayon ginalansang nila ang dios-dios sa iya sini bulutangan agod indi matumba.
8“Pero ikaw, Israel nga akon alagad kag pinili, nga ang imo katawhan mga kaliwat ni Abraham nga akon abyan, 9gintawag ko ikaw kag ginkuha halin sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Ginsilingan ko ikaw, ikaw ang akon alagad. Ginpili ko ikaw kag wala ko ikaw pagsikwaya. 10Indi ka magkahadlok kay kaupod mo ako. Indi ka magkabalaka kay ako ang imo Dios. Pabaskugon ko ikaw kag buligan. Proteksyunan ko ikaw paagi sa akon gahom nga magaluwas sa imo. 11Ang tanan nga nagakaakig sa imo sigurado gid nga mahuy-an kag magasalasala. Magakalawala ang mga nagakontra sa imo. 12Bisan pangitaon mo ang imo mga kaaway indi mo na sila makita. Sila nga nagapakig-away sa imo mangin wala sing pulos. 13Kay ako, ang Ginoo nga imo Dios, nagapabakod sa imo kag nagasiling sa imo nga indi ka magkahadlok kay buligan ko ikaw. 14Bisan gamay ka lang kag maluya,41:14 maluya: sa literal, daw ulod. indi ka magkahadlok kay ako mismo ang magabulig sa imo. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. Ako ang imo Manluluwas, ang balaan nga Dios sang Israel. 15Pamati! Himuon ko ikaw nga pareho sa gamit sa panglinas nga bag-o kag may matalom kag madamo nga mga unto. Linason kag dugmukon mo ang mga bukid kag himuon nga daw sa mga upa. 16Pahanginan mo sila kag mapalid sila; laptahon sila sang buhawi. Pero ikaw magakalipay sa Ginoo; magadayaw ka sa Balaan nga Dios sang Israel.
17“Kon magpangita sang tubig ang akon katawhan nga mga imol, kag wala sila sing may makita kag magmala ang ila tutunlan sa kauhaw, ako nga Ginoo magabulig sa ila; ako nga Dios sang Israel indi magsikway sa ila. 18Pailigon ko ang mga suba sa mahawan nga mga bukid kag ang mga tuburan sa mga patag. Himuon ko ang desierto nga katubigan, kag ang mamala nga duta nga mga tuburan. 19Patubuon ko sa desierto ang mga kahoy nga sedro, akasya, mirto, olibo, pino, enebro, kag sipres, 20agod makita, mahibaluan, kag maintiendihan sang katawhan nga ako, ang Ginoo, ang Balaan nga Dios sang Israel, amo ang naghimo sini.”
Wala sing Pulos ang mga Dios-dios
21Nagsiling ang Ginoo, ang Hari sang Israel,41:21 Hari sang Israel: sa literal, Hari ni Jacob. sa mga dios-dios, “Sige, magreklamo kag magrason kamo! 22-23Palapit kamo kag singgana kami kon ano ang matabo sa palaabuton. Isugid sa amon ang ginhambal ninyo sadto nga matabo agod mabinagbinag namon kon bala natuman ini. Isugid sa amon kon ano ang matabo sa palaabuton agod mahibaluan namon nga mga dios kamo. Maghimo kamo sing maayo ukon malain agod matingala kag mahadlok kami sa inyo. 24Pero ang matuod, wala kamo sing pulos, kag wala gid kamo sing may nahimo. Ang mga nagapili sa pagsimba sa inyo makangilil-ad. 25Ginpili ko nga magdumala ang isa ka tawo halin sa aminhan. Nagadangop siya sa akon; kag karon nagaabot siya halin sa sidlangan. Laglagon niya ang mga manugdumala pareho sang pagtasak sang manugkolon sa lunang nga himuon niya nga kolon. 26Sin-o bala sa inyo ang nagsugid sang una pa nga matabo ini agod makahibalo kami kag makasiling nga husto siya? Wala gid sing isa nga may nagsugid sa inyo, kag wala sing may nakabati nga may ginhambal kamo. 27Ako, ang Ginoo, amo ang una nga nagsugid sini sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem. Nagpadala ako sa sini nga siyudad sang isa ka mensahero sa pagsugid sang maayong balita nga ara na ang magabulig sa ila. 28Gintan-aw ko kon may ara nga dios-dios nga makalaygay, pero wala gid ako sing may nakita. Wala gid sing isa sa ila nga makasabat sa akon mga pamangkot. 29Tanan sila wala sing pulos, kag wala gid sila sing may mahimo. Pareho sila sa hangin nga umalagi lang.”
The Helper of Israel
1“Be silent before me, you islands!
Let the nations renew their strength!
Let them come forward and speak;
let us meet together at the place of judgment.
2“Who has stirred up one from the east,
calling him in righteousness to his service41:2 Or east, / whom victory meets at every step?
He hands nations over to him
and subdues kings before him.
He turns them to dust with his sword,
to windblown chaff with his bow.
3He pursues them and moves on unscathed,
by a path his feet have not traveled before.
4Who has done this and carried it through,
calling forth the generations from the beginning?
I, the Lord—with the first of them
and with the last—I am he.”
5The islands have seen it and fear;
the ends of the earth tremble.
They approach and come forward;
6they help each other
and say to their companions, “Be strong!”
7The metalworker encourages the goldsmith,
and the one who smooths with the hammer
spurs on the one who strikes the anvil.
One says of the welding, “It is good.”
The other nails down the idol so it will not topple.
8“But you, Israel, my servant,
Jacob, whom I have chosen,
you descendants of Abraham my friend,
9I took you from the ends of the earth,
from its farthest corners I called you.
I said, ‘You are my servant’;
I have chosen you and have not rejected you.
10So do not fear, for I am with you;
do not be dismayed, for I am your God.
I will strengthen you and help you;
I will uphold you with my righteous right hand.
11“All who rage against you
will surely be ashamed and disgraced;
those who oppose you
will be as nothing and perish.
12Though you search for your enemies,
you will not find them.
Those who wage war against you
will be as nothing at all.
13For I am the Lord your God
who takes hold of your right hand
and says to you, Do not fear;
I will help you.
14Do not be afraid, you worm Jacob,
little Israel, do not fear,
for I myself will help you,” declares the Lord,
your Redeemer, the Holy One of Israel.
15“See, I will make you into a threshing sledge,
new and sharp, with many teeth.
You will thresh the mountains and crush them,
and reduce the hills to chaff.
16You will winnow them, the wind will pick them up,
and a gale will blow them away.
But you will rejoice in the Lord
and glory in the Holy One of Israel.
17“The poor and needy search for water,
but there is none;
their tongues are parched with thirst.
But I the Lord will answer them;
I, the God of Israel, will not forsake them.
18I will make rivers flow on barren heights,
and springs within the valleys.
I will turn the desert into pools of water,
and the parched ground into springs.
19I will put in the desert
the cedar and the acacia, the myrtle and the olive.
I will set junipers in the wasteland,
the fir and the cypress together,
20so that people may see and know,
may consider and understand,
that the hand of the Lord has done this,
that the Holy One of Israel has created it.
21“Present your case,” says the Lord.
“Set forth your arguments,” says Jacob’s King.
22“Tell us, you idols,
what is going to happen.
Tell us what the former things were,
so that we may consider them
and know their final outcome.
Or declare to us the things to come,
23tell us what the future holds,
so we may know that you are gods.
Do something, whether good or bad,
so that we will be dismayed and filled with fear.
24But you are less than nothing
and your works are utterly worthless;
whoever chooses you is detestable.
25“I have stirred up one from the north, and he comes—
one from the rising sun who calls on my name.
He treads on rulers as if they were mortar,
as if he were a potter treading the clay.
26Who told of this from the beginning, so we could know,
or beforehand, so we could say, ‘He was right’?
No one told of this,
no one foretold it,
no one heard any words from you.
27I was the first to tell Zion, ‘Look, here they are!’
I gave to Jerusalem a messenger of good news.
28I look but there is no one—
no one among the gods to give counsel,
no one to give answer when I ask them.
29See, they are all false!
Their deeds amount to nothing;
their images are but wind and confusion.
