Ang Pagmasakit ni Hezekia
(2 Har. 20:1-11; 2 Cro. 32:24-26)
1Sadto nga tion, nagmasakit si Hezekia kag daw mapatay na siya. Nagkadto sa iya si Propeta Isaias nga anak ni Amoz kag nagsiling, “Nagasiling ang Ginoo nga himuon mo na ang nagakadapat mo nga himuon kay indi ka na mag-ayo kundi mapatay ka.”
2Pagkabati sini ni Hezekia, nag-atubang siya sa dingding kag nagpangamuyo sa Ginoo. 3Siling niya, “Ginoo, dumduma kon paano ako nagkabuhi nga matutom sa imo kag nag-alagad sing tinagipusuon, kag kon paano ako naghimo sing maayo sa imo panulok.” Kag naghilibion siya sing tudo.
4Nagsiling ang Ginoo kay Isaias 5nga magbalik siya kay Hezekia kag ihambal ini: “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang imo katigulangan nga si David: Nabatian ko ang imo pangamuyo kag nakita ko ang imo mga luha. Dugangan ko pa sang 15 ka tuig ang imo kabuhi. 6Luwason ko ikaw kag ang ini nga siyudad sa kamot sang hari sang Asiria. Protektaran ko ini nga siyudad. 7Amo ini ang tanda nga akon ihatag sa pagpamatuod nga tumanon ko ining akon promisa: 8Pabalikon ko sing napulo ka gutlo ang landong sang adlaw sa orasan nga ginpahimo ni Ahaz.” Kag natuman ini.
9Amo ini ang ginsulat ni Haring Hezekia sang Juda sang nag-ayo na siya sa iya sakit: 10Abi ko nga mapatay na ako nga bataon pa, kag magpabilin sa lugar sang mga patay. 11Abi ko indi ko na makita ang Ginoo diri sa kalibutan sang mga buhi, ukon indi ko na makita ang mga tawo sa sini nga kalibutan. 12Diutayan lang madula ang akon kabuhi pareho sa tolda sang manugbantay sang karnero nga ginpalid. Abi ko mautod na ang akon kabuhi pareho sa tela nga gin-utod sa teral.38:12 teral: ukon, hablanan (sa English, loom). Ginagamit ini sa paghimo sang tela. Halin sa aga hasta sa gab-i naghulat ako nga tapuson mo na ang akon kabuhi. 13Naghulat ako nga mapainubuson hasta sa kaagahon, nga nagahunahuna nga mapatay ako nga daw sa ginadugmok sang leon ang akon mga tul-an. Halin sa aga hasta sa gab-i naghulat ako nga tapuson mo na ang akon kabuhi. 14Nagpangayo ako sang bulig nga ang akon tingog daw sa huni sang salimbabatang ukon dugwak. Nag-ugayong ako nga daw sa huni sang pating. Ginkapoy ang akon mga mata sa pagtangla sa langit. Ginoo, buligi ako sa sini nga kalisod.
15Pero ano pa ang masiling ko? Kay ginsabat na niya ako kag siya mismo ang nag-ayo sa akon. Magakabuhi ako sing mapainubuson tungod sa mapait nakon nga inagihan.
16Paagi sini, Ginoo, nagabaskog ang kabuhi sang tawo, kag ako mismo nagbaskog. Gin-ayo mo ako kag gintugutan nga mabuhi. 17Matuod nga ang akon gin-antos para sa akon kaayuhan. Tungod sa imo gugma, ginluwas mo ako sa kalaglagan kag ginpatawad mo ang akon mga sala. 18Kay paano pa ako makadayaw sa imo kon patay na ako? Ang mga patay indi na makadayaw sa imo ukon makalaom sang imo pagkamatutom. 19Ang mga buhi amo lang ang makadayaw sa imo pareho sang akon ginahimo subong. Ang tagsa ka henerasyon magasugid sa masunod nga henerasyon sang imo katutom. 20Ginoo, ikaw ang akon manluluwas, gani sa bug-os namon nga kabuhi, magakanta kami sa imo templo nga nagatukar sang mga instrumento.
21Sang wala pa mag-ayo si Hezekia, ginsilingan siya ni Isaias nga pahampulan niya sa iya mga suluguon ang iya hubag sang gindunot nga higos38:21 higos: ang bunga sang kahoy nga higera (ukon, fig tree). agod nga mag-ayo siya. 22Nagpamangkot si Hezekia, “Ano bala ang tanda nga magapamatuod nga magaayo ako kag makakadto sa templo sang Ginoo?”
Ezequias adoece
(2 Rs 20.1-11; 2 Cr 32.24)
1Ezequias adoeceu gravemente, ficando às portas da morte. O profeta Isaías veio visitá-lo. “Põe todos os teus assuntos em ordem”, disse-lhe Isaías, “e prepara-te para morreres. O Senhor manda dizer-te que não recuperarás a saúde.”
2Ezequias voltou-se para o lado da parede e orou assim ao Senhor: 3“Ó Senhor, lembra-te de como eu tenho sido honesto e sincero contigo e como procurei obedecer a tudo o que tens dito!” E começou a chorar intensamente.
4Então o Senhor mandou outra mensagem a Isaías: 5“Vai dizer a Ezequias: O Senhor, o Deus de David, teu antepassado, ouviu a tua oração, viu as tuas lágrimas e deixar-te-á viver mais 15 anos. 6Livrar-te-ei, a ti e a esta cidade, do rei da Assíria; defenderei esta cidade. 7E esta é a prova daquilo que digo: 8Farei com que o Sol recue 10 graus, segundo o relógio de sol de Acaz.”
E o Sol recuou 10 graus.
9Quando o rei Ezequias se restabeleceu, escreveu este poema sobre a sua experiência:
10“Disse no meu íntimo:
vivi metade da minha vida e tenho de deixar tudo.
Ficarei privado do resto dos meus anos
e terei de passar as portas do mundo dos mortos.
11Nunca mais tornarei a ver o Senhor na terra dos vivos.
Nunca mais verei os meus amigos neste mundo.
12A minha vida acaba e desfaz-se como a tenda dum pastor,
como a obra dum tecelão quando chega ao fim.
De um dia para o outro, a minha vida está a ser consumida.
13Passei toda a noite a gemer;
era como se um leão me estivesse a partir os ossos.
De um dia para o outro, a minha vida está a ser consumida.
14No meu delírio chilreava como um grou ou uma andorinha,
gemia como uma pomba.
Levantava os olhos para cima, pedindo ajuda.
Ó Senhor, gritava eu, estou angustiado! Socorre-me!”
15Mas que tenho eu a dizer?
Porque foi ele próprio quem me mandou esta doença.
Todo o meu sono desapareceu,
por causa da amargura do meu coração.
16Ó Senhor, a tua disciplina é boa, dá vida e saúde.
Cura-me e faz com que eu viva!
17Agora já compreendo tudo!
Foi bom para mim passar por toda esta aflição,
porque me livraste carinhosamente da morte;
perdoaste todos os meus pecados.
18Visto que os mortos não te podem louvar,
não podem ficar cheios de esperança e de alegria.
19Os vivos, só os vivos, podem louvar-te
como eu estou a fazer agora.
A nossa geração dará a conhecer à seguinte a tua fidelidade.
20O Senhor veio salvar-me!
Todos os dias da minha vida, de agora em diante,
cantarei hinos de louvor no templo,
acompanhado de instrumentos musicais.
21Isaías tinha dito aos criados de Ezequias: “Façam uma pomada de figos e ponham-na sobre a chaga e ele sarará.”
22Ezequias, nessa altura, até tinha perguntado: “Que sinal me dará o Senhor como prova de que estarei com condições para ir ao templo?”
