Silutan sang Dios ang Iya mga Kaaway
1Kamo nga mga nasyon, palapit kamo kag magpamati sing maayo. Magpamati ang bug-os nga kalibutan kag ang tanan nga ara sa iya. 2Kay akig ang Ginoo sa tanan nga nasyon, naugot siya sa ila mga soldado. Gani laglagon niya sila sing bug-os.34:2 laglagon niya sila sing bug-os: Ang Hebreo nga pulong sini nagakahulugan sang mga gintugyan sa Ginoo paagi sa paghalad ukon paglaglag sini. Pamatyon gid niya sila tanan. 3Indi pag-ilubong ang ila mga bangkay, gani magasungaw ang baho sini, kag ang mga bukid magapula sang ila mga dugo. 4Matunaw ang tanan nga butang sa kalangitan, kag madula ang kalangitan nga daw sa ginlukot nga papel. Magakalahulog ang mga bituon pareho sa mga dahon sang ubas ukon higera nga nagkalalaya kag nagkaladagas. 5Pagkatapos gamit sang Ginoo sang iya espada sa kalangitan, matupa naman ini sa Edom, ang katawhan nga iya laglagon sa pagsilot sa ila. 6Ang espada sang Ginoo mabulit sang dugo kag tambok, nga daw sa gin-gamit sa pag-ihaw sang mga halad nga kanding kag karnero. Ini tungod kay pamatyon sang Ginoo ang mga tawo sa Bozra bilang halad. Madamo ang iya pamatyon sa iban pa nga mga banwa sang Edom. 7Pamatyon man ang ila gamhanan nga mga tawo nga pareho sa mga talunon nga baka kag makusog nga turo nga baka. Ang ila duta mapuno sang dugo kag tambok. 8Kay may ginatigana nga tion ang Ginoo nga magabalos siya sa iya mga kaaway sa pagbulig sa Jerusalem.34:8 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. 9Ang mga sapa sa Edom mangin alkitran kag ang duta mangin asupre. Ang bug-os nga nasyon mangin alkitran nga nagadabadaba. 10Indi ini mapatay adlaw-gab-i. Ang aso sini magatub-ok sa wala sing katapusan. Wala na sing may mag-estar kag mag-agi sa Edom hasta san-o. 11Pagaestaran ini sang mga bukaw kag mga uwak.34:11 mga bukaw kag mga uwak: Indi klaro sa Hebreo kon ano gid ini nga mga sapat. Nagplano na ang Ginoo nga himuon niya ang Edom nga wala sing porma kag mahawan. 12Pagatawgon ini nga “Wala sing Pulos nga Ginharian.” Madula ang tanan niya nga mga manugdumala. 13Magatubo ang mga tunukon nga mga kahoy-kahoy sa ila napaderan nga mga banwa kag sa mabakod nga mga parte sini. Kag dira magaestar ang mga bukaw kag ang talunon nga mga ido.34:13 talunon nga mga ido: sa English, jackals. 14Ang talunon nga mga sapat kag ang mapintas kag maila nga mga ido34:14 mapintas kag maila nga mga ido: sa English, hyenas. magakilita didto. Ang maila nga mga kanding didto magatawag sa ila mga kaupod, kag ang demonyo nga nagaguwa kon gab-i magakadto didto sa pagpahuway. 15Ang mga bukaw magapugad didto, magaitlog, magabuto, kag protektaran nila ang ila mga buto sa idalom sang ila mga pakpak. Ang mga uwak magatipon man didto nga nagaparis-paris.
16Tan-awa ninyo ang libro sang Ginoo kag basaha. Wala sing bisan isa sa mga ginhambal ko nga indi matuman. Wala sing isa sa sadto nga mga sapat nga madula, kag wala sing isa sa ila nga wala sing pares. Kay ginbuot ini sang Ginoo, kag siya mismo34:16 siya mismo: ukon, ang iya Espiritu. amo ang magatipon sa ila. 17Siya ang magapartida sang duta sa mga sapat. Panag-iyahan nila ini hasta san-o, kag didto sila magaestar sa wala sing katapusan.
La rétribution divine
L’anéantissement d’Edom
1Approchez, ô nations, ╵pour écouter,
vous peuples, prêtez attention !
Oui, que la terre entière ╵et tout ce qui l’emplit,
oui, que le monde ╵et tout ce qu’il produit ╵se mettent à l’écoute !
2Car l’Eternel est en colère
contre l’ensemble des nations,
il est furieux ╵contre toutes leurs troupes,
il les voue à lui-même :
il les livre au massacre.
3Leurs victimes seront jetées,
l’odeur de leurs cadavres ╵se répandra,
leur sang ruissellera ╵sur les montagnes.
4Toute l’armée du ciel ╵en pourriture tombera ;
le ciel s’enroulera ╵comme on enroule un livre,
tous les astres se décomposeront
comme se décomposent ╵les feuilles de la vigne
ou celles du figuier34.4 Voir Mt 24.29 ; Mc 13.25 ; Ap 6.13-14..
5Dans le ciel, mon épée est ivre34.5 est ivre: selon le texte hébreu traditionnel. Le texte hébreu de Qumrân et la version syriaque ont : apparaît.,
et la voici qui s’abat sur Edom,
oui, sur ce peuple ╵que j’ai voué au jugement.
6L’épée de l’Eternel ╵est saturée de sang ╵et couverte de graisse,
du sang des boucs ╵et des agneaux,
des parties grasses ╵des rognons de béliers.
Car pour l’Eternel est prévu ╵un sacrifice dans Botsra
et un grand carnage en Edom.
7En même temps, les buffles tomberont,
avec les bœufs et les taureaux,
le pays tout entier ╵est abreuvé de sang,
la poussière du sol ╵est imprégnée de graisse,
8car il y a un jour ╵où l’Eternel rétribuera,
et une année ╵où il fera rendre des comptes ╵pour défendre la cause de Sion.
9Les rivières d’Edom ╵seront changées en poix
et sa poussière en soufre,
et tout son territoire ╵deviendra de la poix brûlante.
10Ni la nuit ni le jour, ╵elle ne s’éteindra,
sa fumée montera ╵à perpétuité
et, pour toujours34.10 Voir Ap 14.11 ; 19.3., ╵Edom restera ravagé :
personne n’y passera plus.
11Le hibou et le hérisson ╵en prendront possession,
la chouette et le corbeau ╵en feront leur demeure,
et l’Eternel y étendra ╵le cordeau du chaos,
le fil à plomb du vide.
12Ses nobles ne pourront ╵plus proclamer de roi34.12 Autre traduction : ses nobles n’auront plus rien qui puisse s’appeler royaume.,
et tous ses grands ╵seront réduits à rien.
13Les épineux croîtront ╵dans ses palais,
les orties et les ronces ╵dans ses fortins.
Ce sera un repaire ╵pour les chacals,
un domaine pour les autruches :
14les bêtes du désert ╵y trouveront les hyènes,
les boucs sauvages ╵s’y héleront l’un l’autre.
La chouette nocturne ╵viendra s’y reposer
car elle y trouvera ╵un endroit bien tranquille.
15Le serpent y fera son nid ╵et y pondra ses œufs,
il les y couvera ╵et les fera éclore sous son ombre.
Là, les vautours ╵se rassembleront tous,
chacun avec son compagnon.
Le nouvel exode
16Consultez et lisez le livre ╵de l’Eternel :
aucun des membres de son peuple, ╵ne manquera,
aucun d’eux n’aura à chercher34.16 D’autres comprennent : aucune de ces bêtes… aucune n’aura à chercher. ╵en vain son compagnon,
car l’Eternel, ╵de sa bouche, en a donné l’ordre,
c’est son Esprit ╵qui les a rassemblées.
17Il a lui-même ╵tiré au sort ╵pour assigner ╵à chacun d’eux son lot,
il leur a partagé ╵le pays au cordeau :
ils l’auront en partage ╵à tout jamais,
ils y habiteront toujours.
