Kanta sa Pagdayaw sa Dios
1Sa sina nga tion, ini nga kanta pagakantahon sa Juda: “Mapag-on na ang aton siyudad. Ang kaluwasan sang Dios pareho sa pader nga nagapalibot sa aton. 2Abrihi ang mga puwertahan sang siyudad agod makasulod ang matarong nga nasyon, ang nasyon nga matutom sa Ginoo.
3“Hatagan mo, Ginoo, sang kompleto nga kalinong ang tawo nga ang iya hunahuna nasintro sa imo, kay nagasalig siya sa imo.
4“Magsalig kamo permi sa Ginoo kay ang Ginoo amo ang aton palalipdan nga bato hasta san-o. 5Sa pagkamatuod, ginpaubos niya ang mga bugalon. Ginlaglag niya ang ila siyudad hasta nga nagkalarumpag ini sa duta. 6Gintapak-tapak ini sang ginpigos nga mga imol.
7“Matapan ang dalanon sang mga matarong, kag ikaw, Matarong nga Dios, ang nagtapan sini. 8Ginoo, ginasunod namon ang imo mga sugo, kag nagasalig kami sa imo. Ang amon handom amo nga mapadunggan ka. 9Ginahandom ko gid ikaw kon gab-i, sa bug-os ko nga tagipusuon. Matuod nga kon maghukom ka sa mga tawo sa kalibutan, makatuon sila nga magkabuhi nga matarong. 10Bisan ginakaluoyan mo ang malaot nga mga tawo, wala gihapon sila nagatuon sa pagkabuhi nga matarong. Bisan nagaestar sila sa duta sang mga matarong, padayon gihapon sila sa paghimo sang malain, kag wala nila ginakilala ang imo pagkagamhanan. 11Ginoo, handa ka na nga magsilot sa ila, pero wala sila kahibalo. Pahibalua sila, Ginoo! Pakahuy-i sila paagi sa pagpakita sa ila kon daw ano ang imo paghigugma sa imo katawhan. Sila nga imo mga kaaway laglaga sang imo kalayo.
12“Ginoo, hatagan mo kami sang maayo nga kahimtangan. Kay ang tanan nga hinimuan namon nahimo namon tungod sa imo bulig. 13Ginoo, nga amon Dios, gin-gamhan kami sang iban, pero ikaw lang gid ang amon ginasimba. 14Patay na sila subong kag indi na mabuhi liwat. Ginsilutan mo sila kag ginlaglag; kag ginkalimtan na sila. 15Ginoo, ginpadako mo ang amon nasyon; ginpasangkad mo ang mga dulunan sini, kag naghatag ini sang kadungganan sa imo. 16Ginoo, gindisiplina mo ang imo katawhan, kag sa ila kalisod nagdangop sila kag nagpanawag26:16 nagpanawag: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. sa imo. 17Nakita mo, Ginoo, ang amon pag-antos. Pareho kami sa babayi nga manugbata, nga nagasinggit tungod sa puwerte nga kasakit. 18Nag-ugayong kami sa kasakit, pero wala man kami sing may ginbata. Wala kami sing may nahimo para luwason ang amon duta,26:18 ang amon duta: ukon, ang kalibutan. kag wala man namon nalaglag ang mga katawhan sa kalibutan nga amon mga kaaway.26:18 wala man… kaaway: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. 19Pero mabanhaw ang imo mga katawhan nga nagkalamatay. Magabangon ang ila mga bangkay kag magakanta sa kalipay. Subong nga ang tun-og sa kaagahon nagapabugnaw sang duta, ikaw Ginoo magabanhaw sang mga patay.”
20Mga kasimanwa, magsulod kamo sa inyo mga balay kag siraduhi ninyo ang inyo mga puwertahan. Panago anay kamo hasta madula ang kaakig sang Ginoo. 21Kay nagaabot na siya halin sa iya ginaestaran agod silutan ang mga pumuluyo sang kalibutan tungod sa ila mga sala. Ipahayag na sang duta ang mga tawo nga ginpamatay; indi na niya ini pagtaguon pa.
Israels lovsang
1Til den tid vil man i Judas land synge en lovsang til Herren:
Vores by er godt befæstet,
Herren selv er dens mure og volde.
2Luk portene op for et retskaffent folk,
som holder fast ved troen på Gud.
3De, som stoler på Herren,
skal bo der i fred.
4Stol altid på Herren,
for han er den evige klippe.
5Han nedstyrter alle de stolte,
knuser de knejsende byer,
jævner dem med jorden
og smider dem i støvet,
6så de trampes ned
af de undertryktes fødder.
7De retskafne vandrer uden at snuble,
for Herren baner vej for dem.
8Herre, vi ønsker at gøre din vilje,
vi ønsker af hjertet at ære dit navn.
9Om natten længes min sjæl efter dig,
min ånd søger dig hele tiden.
Når din dom rammer jorden,
vil folk forstå, hvad retfærdighed er.
10Viser du nåde mod de gudløse,
lærer de ikke at gøre det gode.
De kan bo i et land med retfærdighed
uden at fatte Herrens storhed.
11Herre, de lytter ikke til dine trusler,
ser ikke din hånd, som er parat til slag.
Vis dem din nidkærhed for dit folk,
så de med skam erkender din magt,
mens dine fjender fortæres af ilden.
12Herre, lad din fred hvile over os.
Alt, hvad vi har udført, har du jo gjort.
13Herre, vor Gud, andre har hersket over os,
men kun dig vil vi anerkende og ære.
14De andre herskere er døde og borte,
de kommer ikke til live igen.
Din straf ramte dem, og de blev udryddet.
De huskes ikke mere.
15Herre, du har gjort os til et talrigt folk
og udvidet vore grænser.
Derved har du vist din storhed.
16Herre, i vores fortvivlelse søgte vi dig,
hviskede vore bønner, mens du straffede os.
17Herre, vi var som en fødende kvinde,
der vrider sig i smerte.
18Ja, vi vred os i fødselsveer,
men intet kom der ud af det.
Vi kunne ikke selv redde vores land.
Intet fødtes af vore anstrengelser.
19Men ét ved vi:
De, som hører dig til, skal leve,
deres legemer skal opstå på ny.
De, der ligger begravet i jorden,
skal engang vågne og juble.
Som duggen indvarsler dagens lys,
vil Herren lade sine døde se livets lys.
Israels befrielse
20Mit folk, gå hjem og lås jeres døre. Skjul jer for en kort tid, indtil Gud i sin vrede har taget sig af jeres fjender. 21Se, Herren kommer fra Himlen for at straffe jordens folk for deres synd. De mord, som blev begået i det skjulte, skal afsløres, for jorden kan ikke længere dække over de dræbte.
