Isaias 25 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 25:1-12

Dalayawon ang Dios

1Ginoo, ikaw ang akon Dios! Dayawon kag padunggan ko ikaw, kay makatilingala gid ang imo mga ginhimo. Gintuman mo gid ang imo mga ginplano sang una nga panahon. 2Gin-guba mo ang napaderan nga mga banwa sang mga taga-iban nga nasyon. Ginwasak mo ang mabakod nga mga parte sang ila mga banwa, kag indi na ini mapatindog liwat. 3Gani padunggan ka sang gamhanan nga mga katawhan, kag tahuron sang mapintas nga mga nasyon. 4Ikaw ang mabakod nga dalangpan sang mga imol sa tion sang kalisod. Palasilungan ka sa mabaskog nga ulan kag init. Kay ang pagsalakay sang mapintas nga mga tawo pareho sang bagyo nga nagahampak sa pader, 5kag pareho sang init sa desierto. Pero ginpahipos mo ang pagsininggit sang mga taga-iban nga nasyon. Ginpauntat mo ang pagkinanta sang mapintas nga mga tawo, pareho sang init nga nadula kay gintabunan sang panganod.

6Diri sa Bukid sang Zion, magapreparar ang Ginoo nga Makagagahom sang isa ka punsyon para sa tanan nga katawhan. Mga manamit nga pagkaon kag ilimnon ang iya ipreparar. 7Kag sa sini man nga bukid, pagakuhaon niya ang kasubo25:7 kasubo: sa literal, tabon, nga ginasuksok sang mga tawo sang una nga panahon sa tion sang pagpangasubo. sang mga katawhan sa tanan nga nasyon. 8Dulaon sang Ginoong Dios ang kamatayon kag pahiran niya ang mga luha sang tanan nga tawo. Kuhaon niya ang kahuy-anan sang iya katawhan sa bug-os nga kalibutan. Matabo gid ini, kay ang Ginoo mismo ang nagsiling sini.

9Kon matabo na ini, magasiling ang mga tawo: “Siya ang aton Dios! Nagsalig kita sa iya, kag ginluwas niya kita. Siya ang Ginoo nga aton ginsaligan. Magkalipay kita kag magkinasadya kay ginluwas niya kita.”

10Sa pagkamatuod, buligan sang Ginoo ining Bukid sang Zion, pero silutan niya ang Moab. Tasakon niya ini pareho sa dagami nga ginatasak sa ipot. 11Tinguhaan nila nga makaluwas sa sina nga kahimtangan pareho sa tawo nga nagakapaykapay sa tubig. Pero bisan maayo pa sila maglangoy, lumsan gihapon sila sang Ginoo; paubuson sila sang Ginoo sa ila pagkabugalon. 12Rumpagon niya ang ila mataas kag mabakod nga mga pader hasta nga maglalapta ini sa duta.

Nueva Versión Internacional

Isaías 25:1-12

Canto de alabanza al Señor

1Señor, tú eres mi Dios;

te exaltaré y alabaré tu nombre

porque has hecho maravillas.

Desde tiempos antiguos

tus planes son fieles y seguros.

2Has convertido la ciudad en un montón de escombros,

la ciudad fortificada en una ruina.

Ya no existe la ciudad, la fortaleza de extranjeros;

nunca más volverá a ser reconstruida.

3Por eso te glorifica un pueblo poderoso;

te honrarán las ciudades de las naciones violentas.

4Porque tú has sido en su angustia un baluarte para el desvalido,

un refugio para el necesitado,

un resguardo contra la tormenta,

una sombra en el calor.

Porque el aliento de los violentos

es como una tormenta contra un muro,

5como el calor en el desierto.

Tú aplacas el tumulto de los extranjeros,

como se aplaca el calor bajo la sombra de una nube

y ahogas el alboroto de los violentos.

6Sobre este monte el Señor de los Ejércitos

preparará para todos los pueblos

un banquete de manjares especiales.

Un banquete de vinos añejos,

las mejores carnes y vinos selectos.

7Sobre este monte rasgará

el velo que cubre a todos los pueblos,

el manto que envuelve a todas las naciones.

8Devorará a la muerte para siempre.

El Señor y Dios enjugará las lágrimas

de todo rostro

y quitará de toda la tierra

la deshonra de su pueblo.

El Señor mismo lo ha dicho.

9En aquel día se dirá:

«¡Sí, este es nuestro Dios;

en él confiamos y él nos salvó!

¡Este es el Señor, en él hemos confiado;

regocijémonos y alegrémonos en su salvación!».

10La mano del Señor se posará sobre este monte,

pero Moab será pisoteada en su sitio,

como se pisotea la paja en el muladar.

11Allí extenderán sus manos,

como al nadar las extiende un nadador.

Pero Dios abatirá su orgullo,

junto con la destreza25:11 la destreza. Palabra de difícil traducción. de sus manos.

12Derribará, hará caer y abatirá

tus muros altos y fortificados,

hasta dejarlos hechos polvo sobre la tierra.