Isaias 22 – HLGN & TNCV

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 22:1-25

Ang Mensahi Parte sa Jerusalem

1Ini nga mensahi parte sa pulopatag nga sa diin makita ang mga palanan-awon:22:1 pulopatag nga sa diin makita ang mga palanan-awon: Siguro amo ang Jerusalem.

Ano ang nagakatabo? Ngaa nagasalaka kamo tanan sa mga atop? 2Nagakinagula kag nagasininggit ang mga tawo sa bug-os nga siyudad. Ang mga nagkalamatay sa inyo wala napatay sa inaway. 3Nagpalalagyo ang tanan ninyo nga pangulo, kag nadakpan sila nga wala sing gamo. Ang iban sa inyo nagtinguha nga magpalagyo, pero nadakpan man sila. 4Karon, pabay-i ninyo ako nga maghibi sa akon mga kasimanwa nga nagkalamatay. Indi ninyo ako pag-uloulohi. 5Kay gintalana sang Ginoong Dios nga Makagagahom ang ini nga tion sang pagkinagula, pagdinalagan, kag pagsinalasala sang mga tawo sa pulopatag nga sa diin makita ang mga palanan-awon. Ang mga pader sini nagakalaguba, kag ang pagsininggit sang mga tawo mabatian hasta sa mga bukid. 6Nagasalakay ang mga soldado sang Elam nga may mga pana kag nagasakay sa mga kabayo. Ang mga soldado sang Kir nagasalakay man nga may ginauyatan nga mga taming. 7Ginalikupan nila ang inyo mapatubason nga mga kapatagan, kag nagatipon sila sa mga puwertahan sang inyo siyudad. 8Naagaw nila ang mga depensa sang Juda.

Nagkuha kamo sang inyo mga armas sa talaguan sini. 9Gintan-aw ninyo ang mga pader sang Banwa ni David agod mahibaluan ninyo kon diin ang mga guba sini. Nagtipon kamo sang tubig halin sa punong sa ubos. 10Gintan-aw ninyo ang mga balay sa Jerusalem kag gin-guba ang iban sini agod gamiton ang mga bato sa pagkay-o sa pader sang siyudad. 11Naghimo kamo sang pulunduhan sang tubig sa tunga sang duha ka pader, kag ginpuno ninyo ini sang tubig halin sa daan nga punong. Pero wala kamo nagsalig kag nagsapak sa Dios nga amo ang nagplano sini sang una pa, kag nagbuot nga matabo ini.

12Nagtawag sa inyo ang Ginoong Dios nga Makagagahom nga magpangasubo kag maghibi kamo. Ginhambalan niya kamo nga magpakalbo kag magsuksok sang sako sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. 13Sa baylo, nagkinasadya kag nagselebrar kamo. Nag-ihaw kamo sang mga baka kag mga karnero, kag nagkinaon sang karne kag nag-ininom sang bino. Kay ang inyo rason, “Magpagusto kita, magkaon kag mag-inom, kay basi kon mapatay na kita buwas.”

14Nagsiling sa akon ang Ginoo, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, nga ining sala ninyo indi gid niya pagpatawaron hasta nga mapatay kamo.

Ang Mensahi para kay Shebna

15Ginsugo ako sang Ginoong Dios nga Makagagahom nga kadtuan ko si Shebna, ang administrador sang palasyo, kag ihambal ini sa iya: 16“Sin-o ka gid bala nga magguhab sa banglid kag maghimo sang imo lulubngan upod sa mga dungganon? Sin-o ang nagtugot sa imo sa paghimo sini? 17Mag-andam ka! Bisan gamhanan ka pa, dakpon ka sang Ginoo kag ihaboy. 18Tipulunon niya ikaw nga daw sa bola kag ihaboy sa isa ka malapad nga lugar. Didto ka mapatay, kag didto man magkalaguba ang ginapabugal mo nga mga karwahe. Nagahatag ka sang kahuy-anan sa panimalay sang imo agalon. 19Nagasiling ang Ginoo sa imo, ‘Pahalinon ko ikaw sa imo obra! 20Sa sina nga adlaw, ipatawag ko ang akon alagad nga si Eliakim nga anak ni Helkia. 21Ipasuksok ko sa iya ang imo pang-opisyal nga bayo kag wagkos, kag ihatag ko sa iya ang imo awtoridad. Mangin pareho siya sa isa ka amay sa mga taga-Jerusalem kag mga taga-Juda. 22Itugyan ko sa iya ang yabi sang ginharian ni David. Kon abrihan niya ang puwertahan, wala sing may makasirado; kag kon siradhan niya, wala sing may makaabri. 23Palig-unon ko siya sa iya posisyon pareho sang kalabitan sa dingding. Kag magahatag siya sang dungog sa iya pamilya. 24Ang iya mga kabataan kag mga paryente magadepende sa iya. Pareho siya sa kalabitan nga may nagakalabit nga nagkalain-lain nga mga suludlan nga mga magagmay, halin sa mga yahong hasta sa mga tibod. 25Sa sina nga tion nga damo na ang nagakalabit sa iya, mahulog siya kag magakalawasak ang tanan nga nagakabit sa iya. Matabo gid ini, kay ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.’ ”

Thai New Contemporary Bible

อิสยาห์ 22:1-25

คำพยากรณ์กล่าวโทษเกี่ยวกับเยรูซาเล็ม

1พระดำรัสเกี่ยวกับหุบเขาแห่งนิมิตมีดังนี้ว่า

เกิดอะไรขึ้นนี่

ทุกคนถึงได้วิ่งขึ้นบนหลังคา

2โอ เมืองอันเต็มไปด้วยความอึกทึกครึกโครม

นครแห่งการจลาจลและความสำมะเลเทเมา

ผู้ตายไม่ได้ถูกฆ่าด้วยคมดาบ

ทั้งไม่ได้ตายในสงคราม

3พวกผู้นำของเจ้าหนีไปกันหมด

พวกเขายอมจำนนโดยไม่ได้หยิบธนูขึ้นต่อสู้

ทุกคนที่ถูกจับได้ต้องกลายเป็นนักโทษ

เป็นคนที่พ่ายหนีตั้งแต่ศัตรูยังอยู่แต่ไกล

4ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ปล่อยข้าพเจ้า

ร้องไห้อยู่คนเดียวเถอะ

อย่าพยายามปลอบข้าพเจ้าเลย

ปล่อยให้ข้าพเจ้าหลั่งน้ำตาเพราะหายนะของพี่น้องร่วมชาติ”

5องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์กำหนดวันหนึ่งไว้

เป็นวันชุลมุนวุ่นวาย ยุ่งเหยิง สยดสยอง

ในหุบเขาแห่งนิมิต

วันแห่งการทลายกำแพง

และการป่าวร้องแก่ภูเขาทั้งหลาย

6เอลามหยิบแล่งธนู

มีพลรถรบและม้า

คีร์ถือโล่มา

7หุบเขาที่ดีที่สุดของท่านเต็มไปด้วยรถรบ

และพลม้าประจำอยู่ที่ประตูเมือง

8องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำจัดเครื่องป้องกันของยูดาห์ออกไป

ในวันนั้นท่านมองหาอาวุธ

ในตำหนักพนาเลบานอน

9ท่านเห็นแนวป้องกันของเมืองดาวิด

มีช่องโหว่หลายแห่ง

ท่านเก็บน้ำ

ไว้ที่สระล่าง

10ท่านนับอาคารบ้านเรือนในเยรูซาเล็ม

และรื้อเรือนมาเสริมกำแพง

11ท่านสร้างที่กักเก็บน้ำไว้ระหว่างกำแพงทั้งสอง

เพื่อรับน้ำของบ่อเดิม

แต่ท่านไม่ได้มุ่งมองพระองค์ผู้ทรงทำสิ่งนี้

ไม่ใส่ใจพระองค์ผู้ทรงดำริสิ่งนี้ไว้เมื่อนานมาแล้ว

12องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์

ตรัสเรียกท่านในวันนั้น

ให้ร่ำไห้และคร่ำครวญ

ให้ทึ้งผมและสวมเสื้อผ้ากระสอบ

13แต่ดูเถิดกลับกลายเป็นว่ามีแต่ความบันเทิง

และการสำมะเลเทเมา

มีการล้มวัวล้มแกะ กินเนื้อ ดื่มเหล้าองุ่น!

ท่านกล่าวว่า “ให้เรากินและดื่ม

เพราะพรุ่งนี้เราก็ตายแล้ว!”

14พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ทรงเปิดเผยโดยให้ข้าพเจ้าได้ยินว่า “บาปนี้จะไม่ได้รับการอภัยจวบจนวันตายของเจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสดังนั้น

15องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า

“จงไปบอกเชบนาห์ผู้เป็นกรมวังว่า

16เจ้ามาทำอะไรอยู่ที่นี่?

ใครอนุญาตให้เจ้าสกัดอุโมงค์ฝังศพ

ให้ตัวเองบนที่สูงนี้

และสกัดศิลาทำเป็นที่พักของเจ้า?

17“ระวังไว้เถิด เจ้าผู้ยิ่งใหญ่

องค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังจะจับเจ้าไว้และเหวี่ยงออกไป

18พระองค์จะทรงขยำเจ้าไว้ในพระหัตถ์เหมือนลูกบอล

และทรงเหวี่ยงเจ้าไปยังดินแดนกว้างขวาง

เจ้าจะตายที่นั่น เหลือไว้แต่รถรบคันงามของเจ้า

เจ้าผู้ก่อความอัปยศแก่เรือนของนาย!

19เราจะถอดเจ้าจากหน้าที่ของเจ้า

และเจ้าจะถูกปลดออกจากตำแหน่ง

20“ในวันนั้นเราจะเรียกเอลียาคิมบุตรฮิลคียาห์ผู้รับใช้ของเรามา 21เราจะสวมเสื้อคลุมและผูกสายรัดเอวของเจ้าให้แก่เขา และมอบสิทธิอำนาจของเจ้าแก่เขา เขาจะเป็นบิดาของชาวเยรูซาเล็มและชาวยูดาห์ทั้งปวง 22เราจะวางกุญแจแห่งราชวงศ์ดาวิดไว้เหนือบ่าของเขา สิ่งที่เขาเปิดจะไม่มีผู้ใดปิดได้ และสิ่งที่เขาปิดจะไม่มีผู้ใดเปิดได้ 23เราจะตอกเขาเหมือนตอกหมุดในที่มั่น เขาจะเป็นบัลลังก์22:23 หรือที่นั่งแห่งเกียรติสำหรับวงศ์วานบิดา 24ศักดิ์ศรีทั้งปวงแห่งครอบครัวของเขาจะแขวนอยู่บนเขา อยู่บนลูกหลานและหน่อเนื้อเชื้อไข หรือแม้แต่ผู้เล็กน้อยของครอบครัวของเขา”

25พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า “ในวันนั้น หมุดที่ตอกเข้ากับที่มั่นจะหลุดร่วงลงมา และสิ่งที่อยู่บนนั้นจะถูกตัดทิ้ง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น