Kalinong sa Kalibutan
(Micas 4:1-3)
1Amo ini ang ginpahayag sang Dios kay Isaias nga anak ni Amoz parte sa Juda kag Jerusalem:
2Sa palaabuton nga mga inadlaw, ang bukid nga ginatindugan sang templo sang Ginoo mangin pinakaimportante sa tanan nga bukid.
Kag magadagsa sa sini nga bukid ang madamo nga mga tawo nga halin sa tanan nga nasyon.
3Magasiling sila, “Dali, mataklad kita sa bukid sang Ginoo, didto sa templo sang Dios ni Jacob.
Kay tudluan niya kita sang iya mga pamaagi agod tumanon ta ini.”
Gani magapauli ang mga tawo halin sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem, nga dala ang kasuguan sang Ginoo.
4Kag paagi sa iya nga kasuguan, husayon niya ang mga pagbinais-bais sang madamo nga mga nasyon.
Gani indi na mag-ilinaway ang mga nasyon, kag indi na man sila maghanas sang mga tawo sa pagpakig-away.
Himuon na lang nila nga punta sang mga arado ang ila mga espada, kag himuon na lang nila nga mga inughagbas ang ila mga bangkaw.
5Dali, kamo nga mga kaliwat ni Jacob, magkabuhi kita sa kamatuoran2:5 kamatuoran: sa literal, kasanag. nga ginahatag sang Ginoo sa aton.
Ang Adlaw nga Magasilot ang Dios
6Matuod nga ginsikway mo, Ginoo, ang imo katawhan, ang mga kaliwat ni Jacob, kay nagapati sila sa mga pagtuluohan nga halin sa sidlangan kag sa mga manugpakot pareho sang mga Filistinhon. Nagasunod sila sa mga pagginawi sang mga taga-iban nga lugar. 7Madamo gid ang ila duta sang pilak kag bulawan, kag wala nagakaubos ang ila manggad. Madamo gid ang ila mga kabayo, kag wala nagakaubos ang ila mga karwahe. 8Madamo sila sang mga dios-dios. Nagasimba sila sa sini nga mga butang nga ginhimo lang nila. 9Gani paubuson mo ang tagsa-tagsa sa ila kag pakahuy-an. Indi sila pagpatawara, Ginoo!
10Mga Israelinhon, magpalagyo kamo pakadto sa mga kuweba ukon sa mga buho agod magpanago sa kaakig sang Ginoo kag sa iya puwerte nga gahom. 11Magaabot ang adlaw nga ang Ginoo lang gid ang pagadayawon. Paubuson niya ang mga bugalon kag matinaas-taason. 12Kay may adlaw nga gintalana ang Ginoo nga Makagagahom sa pagpaubos sa tanan nga bugalon, matinaas-taason, kag nagakabig sang ila kaugalingon nga gamhanan. 13Tapson niya ang tanan nga mataas nga kahoy nga sedro sang Lebanon, kag ang tanan nga kahoy nga terebinto sang Bashan. 14Tapanon niya ang tanan nga mataas nga mga bukid, 15kag rumpagon niya ang tanan nga mataas nga mga tore kag mga pader. 16Lunuron niya ang tanan nga barko sang Tarshish kag ang matahom nga mga sakayan. 17Sa sina nga adlaw, ang Ginoo lang gid ang pagadayawon. Paubuson niya ang mga bugalon kag mga matinaas-taason. 18Kag madula sing bug-os ang mga dios-dios.
19Magapalagyo ang mga tawo pakadto sa mga kuweba sa banglid kag sa mga buho sa duta agod magpanago sa kaakig sang Ginoo kag sa iya puwerte nga gahom kon uyugon na niya ang kalibutan. 20Sa sina nga adlaw, ipanghaboy nila sa mga ilaga kag sa mga kabog ang mga dios-dios nga pilak kag bulawan nga ila ginhimo agod simbahon. 21Magapalagyo sila pakadto sa mga kuweba sa banglid kag sa dalagko nga mga bato agod magpanago sa kaakig sang Ginoo kag sa iya gahom kon uyugon na niya ang kalibutan.
22Indi kamo magsalig sa tawo nga mapatay man lang. Ano gid bala ang iya mabulig?
El monte del Señor
2:1-4 – Mi 4:1-3
1Palabra que Isaías hijo de Amoz recibió en visión acerca de Judá y Jerusalén:
2En los últimos días,
el monte de la casa del Señor será establecido
como el más alto de los montes;
se alzará por encima de las colinas,
y hacia él confluirán todas las naciones.
3Muchos pueblos vendrán y dirán:
«¡Venid, subamos al monte del Señor,
a la casa del Dios de Jacob!,
para que nos enseñe sus caminos
y andemos por sus sendas».
Porque de Sión saldrá la ley,
de Jerusalén, la palabra del Señor.
4Él juzgará entre las naciones
y será árbitro de muchos pueblos.
Convertirán sus espadas en arados
y sus lanzas en hoces.
No levantará espada nación contra nación,
y nunca más se adiestrarán para la guerra.
5¡Ven, pueblo de Jacob,
y caminemos a la luz del Señor!
El día del Señor
6Has abandonado a tu pueblo,
a los descendientes de Jacob,
porque están llenos de astrólogos de Oriente,
de adivinos como los filisteos,
y hacen tratos con extranjeros.
7Su tierra está llena de oro y plata,
y sus tesoros son incalculables.
En su tierra abundan los caballos,
y sus carros de guerra son incontables.
8Su país está lleno de ídolos;
el pueblo adora la obra de sus manos,
lo que han hecho con sus propios dedos.
9Al hombre se le humilla,
a la humanidad se la degrada.
¡Imposible que los perdones!
10¡Métete en la roca,
y escóndete en el polvo
ante el terror del Señor
y el esplendor de su majestad!
11Los ojos del altivo serán humillados
y la arrogancia humana será doblegada.
¡En aquel día solo el Señor será exaltado!
12Un día vendrá el Señor Todopoderoso
contra todos los orgullosos y arrogantes,
contra todos los altaneros, para humillarlos;
13contra todos los cedros del Líbano, arrogantes y erguidos,
contra todas las encinas de Basán,
14contra todas las montañas altivas,
contra todas las colinas erguidas,
15contra todas las torres altas,
contra todo muro fortificado,
16contra todas las naves de Tarsis,
contra todos los barcos lujosos.
17La altivez del hombre será abatida,
y la arrogancia humana será humillada.
En aquel día solo el Señor será exaltado,
18y los ídolos desaparecerán por completo.
19Los hombres se meterán en las cuevas de las rocas,
y en las grietas del suelo,
ante el terror del Señor
y el esplendor de su majestad,
cuando él se levante
para hacer temblar la tierra.
20En aquel día la gente
arrojará a los topos y murciélagos
los ídolos de oro y plata
que había fabricado para adorarlos.
21Se meterá en las grutas de las rocas
y en las hendiduras de los peñascos,
ante el terror del Señor
y el esplendor de su majestad,
cuando él se levante
para hacer temblar la tierra.
22¡Dejad de confiar en el hombre,
que es muy poco lo que vale!
¡Su vida es un soplo nada más!
