Ang Mensahi Parte sa Damascus
1Ini nga mensahi parte sa Damascus:17:1 Damascus: Ang Damascus amo ang kapital sang Syria kag nagarepresentar sang bug-os nga nasyon sang Syria.
“Pamati! Indi na mangin isa ka siyudad ang Damascus tungod kay maguba ini. 2Wala na gid sing may mag-estar sa mga banwa sang Aroer. Mangin palahalban na lang ini sang mga sapat, kag wala sing may magatabog sini sa ila. 3Magakalaguba ang napaderan nga mga banwa sang Israel,17:3 Israel: sa Hebreo, Efraim. Isa ka tawag sa ginharian sang Israel. kag madula ang pagkagamhanan sang Damascus. Ang dangatan sang mga nagkalabilin nga mga taga-Aram17:3 Aram: ukon, Syria. mangin pareho sa gindangatan sang mga Israelinhon. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.
4“Pag-abot sang sina nga adlaw, mauntat na ang pagkagamhanan sang Israel, kag ang iya pagkamanggaranon pagabayluhan sang kaimulon. 5Mangin pareho siya sa talamnan nga ang mga uhay gin-garab sang manug-ani, pareho sa talamnan sa Kapatagan sang Refaim matapos nga gin-anihan. 6Diutay lang ang mabilin sa iya katawhan. Pareho bala sa kahoy nga olibo pagkatapos nga gindugos ang mga bunga sini: duha ukon tatlo lang ka bunga ang mabilin sa pinakamataas nga mga sanga; apat ukon lima lang ka bunga sa iban nga mga sanga. Ako, ang Ginoo nga Dios sang Israel, ang nagasiling sini.”
7Sa sina nga adlaw, magadangop ang mga tawo sa nagtuga sa ila, sa Balaan nga Dios sang Israel. 8Indi na sila magdangop sa mga halaran nga sila man lang mismo ang naghimo. Indi na nila pagsapakon ang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera, kag ang mga halaran nga ginasunugan nila sang insenso, nga ginhimo man lang nila.
9Sa sina nga adlaw, ang ila mabakod nga mga banwa maguba kag bayaan na lang nila. Pareho sa mga banwa sang mga Amornon kag Hivhanon17:9 mga banwa sang mga Amornon kag Hivhanon: Amo ini sa Septuagint. Sa Hebreo, sa kakahuyan kag mga kahoy-kahoy. nga ginbayaan nila sang nag-abot ang mga Israelinhon.
10Matabo ini sa inyo mga taga-Israel, kay ginkalimtan ninyo ang Dios nga inyo manluluwas kag ang inyo palalipdan nga bato. Gani bisan magtanom kamo sang maayo nga klase sang mga tanom, pareho sang ubas nga halin pa sa iban nga lugar, 11kag bisan magtubo man ini kag mamulak sa sina mismo nga adlaw nga gintanom ninyo, wala kamo sing bunga nga makuha kundi puro lang kabudlayan kag wala untat nga kasakit.
12Abaw! Ang kinagula sang madamo nga mga katawhan daw sa huganas sang dalagko nga mga balod. 13Pero bisan pareho pa sila sa dalagko nga mga balod nga nagahuganas, magapalagyo sila kon sabdungon sila sang Dios. Pareho sila sa upa sa bukid nga ginapalid sang hangin, kag pareho sang dagami nga ginapalid sang buhawi. 14Sa gab-i nagadala sila sang kahadlok, pero pagkaaga nagakalaglag sila. Amo ina ang matabo sa mga nagasalakay sa aton kag nagapanguha sang aton pagkabutang.
Guds dom over Aram og Nordriget
1Guds budskab om Damaskus: „Se, Damaskus vil forsvinde. Byen bliver en ruindynge. 2Aroers byer17,2 Sandsynligvis skulle der have stået „Arams byer”. Aram svarer til det nuværende Syrien. bliver forladte, så fåreflokkene kan græsse frit i gaderne. Ingen vil forstyrre dem. 3Nordrigets befæstede byer bliver også ødelagt, og Damaskus’ magt får ende. De få, som er tilbage i Aram, vil dele skæbne med Nordriget,” erklærer Herren, den Almægtige.
4„Da vil Nordrigets tidligere herlighed høre en tåget fortid til, for hungersnød sætter ind. 5Landet vil ligge øde hen som Refaimdalens stubmarker, efter at kornet er høstet. 6Kun enkelte indbyggere bliver tilbage, ligesom de få oliven, der endnu sidder på et oliventræ efter høsten, et par stykker i toppen og nogle enkelte på de yderste grene,” siger Herren, Israels Gud.
7Engang vil de erkende, at Herren er deres Skaber, og de vil vende tilbage til Israels hellige Gud. 8Da vil de ikke længere bede afguderne om hjælp, dyrke deres menneskeskabte guder, tilbede og ofre til Asherapælene eller brænde røgelse på deres afgudsaltre.
9Dine prægtige byer vil blive lagt i ruiner som en fældet skov på en bakketop,17,9 Teksten er uklar, og LXX taler om amoritter og hivvitter. akkurat som byerne blev lagt i ruiner, dengang israelitterne først indtog landet. Alt skal ligge øde hen. 10Hvorfor? Fordi du har forladt den Gud, som kan frelse dig, og ikke ænser Klippen, hvor du kunne have søgt tilflugt. Du kan plante de bedste vinsorter,17,10 Teksten er uklar. 11og selv om de skulle spire og blomstre, når du planter dem, så kommer du aldrig til at plukke druer fra dem. Du vil kun høste sorg og bitter smerte.
12Hør larmen fra folkeslagenes hære. De larmer som havets oprørte bølger. 13Men Gud truer ad dem, så de flygter langt bort. De jages som avner af bjergvinden, som tidselfrø for slettens hvirvelvind. 14Aftenen er mættet af frygt, men før morgenen kommer, er fjenden borte. Sådan går det dem, der vil plyndre og gå på rov hos os.
