1Ang mga taga-Moab nga nagpalalagyo sa Sela, nga isa ka banwa sa kamingawan, nagpadala sang bataon nga mga karnero sa nagahari sa bukid sang Zion16:1 Zion: sa literal, anak nga babayi sang Zion. bilang regalo. 2Ang mga babayi sang Moab nga ara sa talabukan sang Arnon pareho sa mga pispis nga gintabog sa ila nga pugad.
3Nagsiling ang mga taga-Moab sa mga taga-Juda: “Laygayi ninyo kami kon ano ang amon himuon. Protektari ninyo kami, pareho sang paghandong sang kahoy kon udtong-adlaw. Nagpalalagyo kami sa amon lugar kag wala na kami sang amon kaugalingon nga elistaran. Tagua ninyo kami kag indi ninyo kami pagpabay-i. 4Paestara ninyo kami nga mga taga-Moab sa inyo duta. Protektari ninyo kami sa gusto maglaglag sa amon.”
Magauntat ang pagpamigos kag ang pagpanglaglag. Madula na ang nagapamigos sa duta sang Israel. 5Kag magahari ang isa ka kaliwat ni David nga may katutom kag paghigugma. Sa iya nga paghukom, gusto niya gid nga maghatag sang hustisya. Kag maabtik siya maghimo sang matarong.
6Nabalitaan namon kon daw ano ka bugalon ang mga taga-Moab. Mga hambog sila kag matinaas-taason, pero wala ini sing pulos. 7Gani hibian nila ang ila nasyon. Magahibi sila tanan tungod sa pagkadula sang ila manamit nga pagkaon sa Kir Hareset. 8Nagkalaguba ang mga uma sa Heshbon kag pati ang mga talamnan sang ubas sa Sibma. Gin-guba sang mga pangulo sang mga nasyon ining mga talamnan sang ubas16:8 Gin-guba… ubas: ukon, nga ang bino sini naghubog sa mga pangulo sang mga nasyon. nga nagalambot sa Jazer, pakadto sa desierto, kag nagalambot pa gid hasta sa Patay nga Dagat. 9Gani nagahibi ako, subong nga nagahibi ang taga-Jazer, tungod sang talamnan sang ubas sang Sibma. Ginahibian ko ang Heshbon kag Eleale kay indi na mabatian ang paghinugyaw sa kalipay sa ila mga patubas. 10Nadula ang kalipay kag ang kasadya sa mapatubason nga mga uma. Wala na sing may nagakanta ukon nagahinugyaw sa mga talamnan sang ubas. Wala na sing may nagapuga sang ubas agod himuon nga bino. Ginpauntat na sang Ginoo16:10 Ginpauntat na sang Ginoo: sa Hebreo, Ginpauntat ko na. Nagahambal diri ang Ginoo paagi kay Isaias. ang ila paghinugyaw. 11Gani nagakasubo ako sa nadangatan sang Moab pareho sa masubo nga tunog sang arpa. Nagakasubo man ako sa nadangatan sang Kir Haseret. 12Kapuyon lang ang mga taga-Moab sa ila pagbalik-balik sa ila mga simbahan sa mataas nga mga lugar. Wala sing pulos ang ila pagkadto sa templo sa pagpangamuyo.
13Amo ato ang ginsiling sang una sang Ginoo parte sa Moab. 14Kag karon, amo naman ini ang iya ginasiling, “Sa sulod sang tatlo gid ka tuig, madula ang manggad sang Moab kag mahuy-an ang iya katawhan. Diutay lang ang mabilin nga buhi sa iya katawhan kag ini sila mga maluya pa.”
1Send lambs as tribute
to the ruler of the land,
from Sela, across the desert,
to the mount of Daughter Zion.
2Like fluttering birds
pushed from the nest,
so are the women of Moab
at the fords of the Arnon.
3‘Make up your mind,’ Moab says.
‘Render a decision.
Make your shadow like night –
at high noon.
Hide the fugitives,
do not betray the refugees.
4Let the Moabite fugitives stay with you;
be their shelter from the destroyer.’
The oppressor will come to an end,
and destruction will cease;
the aggressor will vanish from the land.
5In love a throne will be established;
in faithfulness a man will sit on it –
one from the house16:5 Hebrew tent of David –
one who in judging seeks justice
and speeds the cause of righteousness.
6We have heard of Moab’s pride –
how great is her arrogance! –
of her conceit, her pride and her insolence;
but her boasts are empty.
7Therefore the Moabites wail,
they wail together for Moab.
Lament and grieve
for the raisin cakes of Kir Hareseth.
8The fields of Heshbon wither,
the vines of Sibmah also.
The rulers of the nations
have trampled down the choicest vines,
which once reached Jazer
and spread towards the desert.
Their shoots spread out
and went as far as the sea.16:8 Probably the Dead Sea
9So I weep, as Jazer weeps,
for the vines of Sibmah.
Heshbon and Elealeh,
I drench you with tears!
The shouts of joy over your ripened fruit
and over your harvests have been stilled.
10Joy and gladness are taken away from the orchards;
no-one sings or shouts in the vineyards;
no-one treads out wine at the presses,
for I have put an end to the shouting.
11My heart laments for Moab like a harp,
my inmost being for Kir Hareseth.
12When Moab appears at her high place,
she only wears herself out;
when she goes to her shrine to pray,
it is to no avail.
13This is the word the Lord has already spoken concerning Moab. 14But now the Lord says: ‘Within three years, as a servant bound by contract would count them, Moab’s splendour and all her many people will be despised, and her survivors will be very few and feeble.’
