Isaias 15 – HLGN & CARS

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 15:1-9

Ang Mensahi Parte sa Moab

1Ini nga mensahi parte sa Moab:

Sa isa lang ka gab-i naguba ang mga banwa sang Ar kag Kir nga sakop sang Moab. 2Nagtaklad ang mga taga-Dibon sa ila templo kag sa ila mga simbahan sa mataas nga mga lugar agod maghibi didto. Ginahibian sang mga taga-Moab ang Nebo kag Medeba. Kada isa sa ila nagpakalbo kag nagpabarbas sang ila mga burangos sa pagpakita sang ila pagpangasubo. 3Nagasuksok sila sang sako samtang nagalakat sa karsada. Nagahinibi sila sing tudo sa atop sang ila mga balay kag sa mga plasa. 4Nagahinibi ang mga taga-Heshbon kag ang mga taga-Eleale, kag mabatian ini hasta sa Jahaz. Gani ang mga soldado sang Moab nagasinggit sa kahadlok.

5Nasubuan gid ako sa natabo sa Moab. Nagpalalagyo ang iya katawhan sa Zoar hasta sa Eglat Shelishiya. Nagahinibi sila nga nagataklad sa Luhit. Ang iban sa ila nagagurahab pakadto sa Horonaim tungod sa ila nga nadangatan. 6Nagmala ang sapa15:6 sapa: ukon, mga sapa. sang Nimrim kag nalaya ang mga hilamon. Wala na sing may nagatubo nga tanom. 7Gani gindala nila sa tabok sang ililigan sang tubig sang Arabim ang mga pagkabutang nga ila ginpangabudlayan kag ang ila mga natipon. 8Mabatian ang ila paghinibi sa dulunan sang Moab hasta sa Eglaim kag sa Beer Elim. 9Nagpula sa dugo ang tubig sang Dibon,15:9 Dibon: ukon, Dimon. pero may ipadala pa ako nga sobra pa gid sa sina: isa ka leon nga magatukob sa mga nagpalalagyo halin sa Moab kag sa mga nagkalabilin dira.

Священное Писание

Исаия 15:1-9

Пророчество о Моаве

1Пророчество о Моаве.

Как город Ар-Моав опустошён –

уничтожен за ночь!

Как город Кир-Моав опустошён –

уничтожен за ночь!

2Восходят жители Дивона к храму,

к капищу на возвышенности, чтобы плакать,

и рыдает Моав над Невом и Медевой.

Острижены головы в знак траура,

бороды сбриты.

3А на улицах – народ в рубище;

на крышах домов и на площадях

все рыдают, заливаясь слезами.

4Вопят Хешбон и Элеале,

голоса их слышны до Иахаца.

Вот и воины Моава рыдают,

их душа трепещет.

5Плачет сердце моё о Моаве;

жители его бегут к Цоару,

бегут к Эглат-Шлешии.

Поднимаются они на Лухит

и плачут на ходу;

на дороге, ведущей в Хоронаим,

поднимают плач о разорении.

6Пересохли воды Нимрима,

трава выгорела,

завяла мурава,

и зелени не осталось.

7Богатства, что накопили и сберегли,

уносят они Ивовою долиной.

8Плачем полнятся границы Моава,

их рыдание – до Эглаима,

их рыдание – до Беэр-Елима,

9потому что воды Дивона полны крови.

Но Я наведу на Дивон большее зло –

льва на беженцев из Моава

и на тех, кто остался в стране.