Magabalik ang mga Israelinhon Halin sa Pagkabihag
1Sa pagkamatuod, kaluoyan sang Ginoo ang Israel kag pilion niya liwat sila bilang iya katawhan. Paestaron niya liwat sila sa ila kaugalingon nga duta, kag may mga taga-iban nga lugar nga magaestar upod sa ila. 2Buligan sang iban nga mga nasyon ang katawhan sang Israel agod makabalik sila sa lugar nga ginhatag sang Ginoo sa ila. Kag mangin ulipon nila didto ang taga-iban nga nasyon. Mangin bihag nila ang mga nagbihag sa ila sang una, kag sakupon nila ang mga nagpigos sa ila.
Mapatay ang Hari sang Babilonia
3Mga taga-Israel, sa adlaw nga papahuwayon kamo sang Ginoo sa inyo mga pag-antos, kabudlayan, kag pagkaulipon, 4yagutaon ninyo ang hari sang Babilonia. Amo ini ang inyo isiling:
“Nalaglag na ang nagapamigos nga hari. Natapos na ang iya pagpabugal.14:4 pagpabugal: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. 5Gindula na sang Ginoo ang awtoridad sang malaot nga mga pangulo, 6nga sa ila kaakig wala untat ang ila pagpaantos sa mga tawo, kag wala pugong-pugong ang ila paghingabot sa mga nasyon. 7Sa katapusan, malinong na ang bug-os nga kalibutan, kag ang mga tawo nagakanta sa kalipay. 8Bisan ang mga kahoy nga sipres kag sedro sang Lebanon nagakalipay tungod sa natabo sa hari. Daw sa tawo sila nga nagasiling, ‘Karon nga wala ka na, wala na sing may mag-utod sa amon!’
9“Ang lugar sang mga patay daw maano na sa imo pag-abot; handa na ini para sugataon ka. Ang mga kalag sang mga tawo nga gamhanan sang una sa kalibutan nagaginual sa pag-abiabi sa imo. Nagtindog ang mga kalag sang mga hari sa ila mga trono sa pagsugata sa imo. 10Magasiling sila tanan sa imo: ‘Maluya ka na karon pareho sa amon. Palareho na kita. 11Karon nga patay ka na, ang imo pagkagamhanan nadula na pati ang tinukar sang imo mga arpa. Ulod ang imo hiligdaan kag ulod man ang imo habol.’
12“Nahulog ka halin sa langit, ikaw nga ginatawag kabugwason.14:12 kabugwason: sa English, morning star. Ginpilak ka sa duta, ikaw nga nagpanglaglag sa mga nasyon. 13Nagsiling ka sa imo kaugalingon, ‘Masaka ako sa langit, kag ibutang ko ang akon trono sa ibabaw sang mga bituon sang Dios. Mapungko ako sa ibabaw sang bukid nga ginatipunan sang mga dios didto sa aminhan. 14Masaka ako sa ibabaw sang mga panganod; tupungan ko ang Labing Mataas nga Dios.’
15“Pero ang matabo sa imo, pagadal-on ka sa lugar sang mga patay, sa kadadalman sang buho. 16Himutaran ka sang mga patay kag magasiling sila, ‘Indi bala nga amo ini ang tawo nga nagpakurog sa mga tawo sa kalibutan kag nagpahadlok sa mga ginharian? 17Kag indi bala nga siya ang nagguba sang mga siyudad kag naghimo sang kalibutan nga daw desierto, kag wala naghilway sang iya mga ginbihag?’
18“Ang tanan nga hari sa kalibutan nagahamyang nga may dungog sa ila kaugalingon nga lulubngan. 19Pero ikaw iya, indi pag-ilubong sa imo lulubngan kundi ihaboy ang imo bangkay pareho sa sanga nga wala sing pulos. Tabunan ka sang mga bangkay sang mga soldado nga napatay sa inaway, kag ihulog ka kaupod nila sa buho kag tampukan sang mga bato. Mangin pareho ka sa bangkay nga ginatasak-tasak lang. 20Indi ka pag-ilubong pareho sang iban nga mga hari, kay ginlaglag mo ang imo nasyon kag ginpamatay ang imo katawhan. Wala sing may mabilin nga buhi sa imo malaot nga pamilya.
21“Preparaha na ang lugar nga pagapatyan sang iya mga anak tungod sa mga sala sang ila mga katigulangan! Indi na sila dapat magpanakop sang mga duta ukon magpatindog sang mga siyudad sa bug-os nga kalibutan.”
22Nagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, “Salakayon ko kag laglagon ang Babilonia. Wala ako sing may ibilin nga buhi sa sini nga lugar. Wala gid sing may mabilin sa ila mga kaliwat. 23Himuon ko ini nga kamingawan, nga madamo sang mga danaw. Laglagon ko ini pareho nga daw silhigon ko. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.”
Ang Mensahi Parte sa Asiria
24Nagpanumpa ang Ginoo nga Makagagahom, “Matuman gid ang akon plano kag tinutuyo. 25Laglagon ko ang mga taga-Asiria kon ara sila sa Israel nga akon duta. Tasak-tasakon ko sila sa akon mga bukid. Indi na nila pag-ulipunon ang akon katawhan. 26Amo ini ang plano nga himuon ko sa bug-os nga kalibutan. Amo ini ang silot nga ipakita ko sa tanan nga nasyon.” 27Sin-o bala ang makaliwat sa plano sang Ginoo nga Makagagahom? Sin-o bala ang makapugong sa iya pagsilot?
Ang Mensahi Parte sa mga Filistinhon
28Ang ini nga mensahi ginpahayag sang Dios sadtong tuig nga napatay si Haring Ahaz:
29Mga Filistinhon, indi kamo magkalipay tungod nga napatay ang hari nga nagsalakay sa inyo.14:29 napatay… sa inyo: sa literal, nabali ang baston nga ginhampak sa inyo. Kay magabulos sa iya ang iya anak nga mas makahalalit sang sa iya, pareho sa isa ka man-og nga natawo sa iya ang mas dalitan pa nga man-og nga daw nagalupad. 30Ang akon katawhan nga mga imol atipanon ko kag papahuwayon nga wala sing may mag-ano sa ila. Pero pamatyon ko ang inyo mga kaliwat sa gutom. Kag ang mabilin sa ila pamatyon ko man. 31Maghibi kamo sing tudo, kamo nga mga pumuluyo sang mga banwa sang Filistia. Kay magasalakay sa inyo ang inyo kaaway nga daw sa aso nga halin sa aminhan. Tanan sila maisog.
32Ano ang isabat naton sa mga mensahero sang sina nga nasyon? Sugiran naton sila nga ang Ginoo amo ang nagtukod sang Jerusalem14:32 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. kag dalangpan ini sang iya katawhan nga nagaantos.
1O Senhor terá compaixão de Jacó;
tornará a escolher Israel
e os estabelecerá em sua própria terra.
Os estrangeiros se juntarão a eles
e farão parte da descendência de Jacó.
2Povos os apanharão e os levarão ao seu próprio lugar.
E a descendência de Israel possuirá os povos
como servos e servas na terra do Senhor.
Farão prisioneiros os seus captores
e dominarão sobre os seus opressores.
3No dia em que o Senhor der descanso do sofrimento, da perturbação e da cruel escravidão que sobre você foi imposta, 4você zombará assim do rei da Babilônia:
Como chegou ao fim o opressor!
Sua arrogância14.4 Conforme os manuscritos do mar Morto, a Septuaginta e a Versão Siríaca. acabou-se!
5O Senhor quebrou a vara dos ímpios,
o cetro dos governantes
6que irados feriram os povos
com golpes incessantes
e enfurecidos subjugaram as nações
com perseguição implacável.
7Toda a terra descansa tranquila,
todos irrompem em gritos de alegria.
8Até os pinheiros e os cedros do Líbano
alegram-se por sua causa e dizem:
“Agora que você foi derrubado,
nenhum lenhador vem derrubar-nos!”
9Nas profundezas o Sheol14.9 Essa palavra pode ser traduzida por sepultura, profundezas, pó ou morte; também no versículo 15 está todo agitado
para recebê-lo quando chegar.
Por sua causa ele desperta os espíritos dos mortos,
todos os governantes da terra.
Ele os faz levantar-se dos seus tronos,
todos os reis dos povos.
10Todos responderão e dirão a você:
“Você também perdeu as forças como nós,
e tornou-se como um de nós”.
11Sua soberba foi lançada na sepultura,
junto com o som das suas liras;
sua cama é de larvas,
sua coberta, de vermes.
12Como você caiu dos céus,
ó estrela da manhã, filho da alvorada!
Como foi atirado à terra,
você, que derrubava as nações!
13Você, que dizia no seu coração:
“Subirei aos céus;
erguerei o meu trono acima das estrelas de Deus;
eu me assentarei no monte da assembleia,
no ponto mais elevado do monte santo14.13 Ou alto do norte. Hebraico: zafon..
14Subirei mais alto que as mais altas nuvens;
serei como o Altíssimo”.
15Mas às profundezas do Sheol você será levado,
irá ao fundo do abismo!
16Os que olham para você admiram-se da sua situação,
e a seu respeito ponderam:
“É esse o homem que fazia tremer a terra,
abalava os reinos,
17fez do mundo um deserto,
conquistou cidades
e não deixou que os seus prisioneiros voltassem para casa?”
18Todos os reis das nações jazem honrosamente,
cada um em seu próprio túmulo.
19Mas você é atirado fora do seu túmulo,
como um galho rejeitado;
como as roupas dos mortos
que foram feridos à espada;
como os que descem às pedras da cova;
como um cadáver pisoteado,
20você não se unirá a eles num sepultamento,
pois destruiu a sua própria terra
e matou o seu próprio povo.
Nunca se mencione
a descendência dos malfeitores!
21Preparem um local para matar os filhos dele
por causa da iniquidade dos seus antepassados;
para que eles não se levantem para herdar a terra
e cobri-la de cidades.
22“Eu me levantarei contra eles”,
diz o Senhor dos Exércitos.
“Eliminarei da Babilônia o seu nome
e os seus sobreviventes,
sua prole e os seus descendentes”,
diz o Senhor.
23“Farei dela um lugar para corujas
e uma terra pantanosa;
vou varrê-la com a vassoura da destruição”,
diz o Senhor dos Exércitos.
Profecia contra a Assíria
24O Senhor dos Exércitos jurou:
“Certamente, como planejei, assim acontecerá,
e, como pensei, assim será.
25Esmagarei a Assíria na minha terra;
nos meus montes a pisotearei.
O seu jugo será tirado do meu povo,
e o seu fardo, dos ombros dele”.
26Esse é o plano estabelecido para toda a terra;
essa é a mão estendida sobre todas as nações.
27Pois esse é o propósito do Senhor dos Exércitos;
quem pode impedi-lo?
Sua mão está estendida;
quem pode fazê-la recuar?
Profecia contra os Filisteus
28Esta advertência veio no ano em que o rei Acaz morreu:
29Vocês, filisteus, todos vocês, não se alegrem
porque a vara que os feria está quebrada!
Da raiz da cobra brotará uma víbora,
e o seu fruto será uma serpente veloz.
30O mais pobre dos pobres achará pastagem,
e os necessitados descansarão em segurança.
Mas eu matarei de fome a raiz de vocês,
e ela matará os seus sobreviventes.
31Lamente, ó porta! Clame, ó cidade!
Derretam-se todos vocês, filisteus!
Do norte vem um exército,
e ninguém desertou de suas fileiras.
32Que resposta se dará
aos emissários daquela nação?
Esta: “O Senhor estabeleceu Sião,
e nela encontrarão refúgio os aflitos do seu povo”.
