Magabalik ang mga Israelinhon Halin sa Pagkabihag
1Sa pagkamatuod, kaluoyan sang Ginoo ang Israel kag pilion niya liwat sila bilang iya katawhan. Paestaron niya liwat sila sa ila kaugalingon nga duta, kag may mga taga-iban nga lugar nga magaestar upod sa ila. 2Buligan sang iban nga mga nasyon ang katawhan sang Israel agod makabalik sila sa lugar nga ginhatag sang Ginoo sa ila. Kag mangin ulipon nila didto ang taga-iban nga nasyon. Mangin bihag nila ang mga nagbihag sa ila sang una, kag sakupon nila ang mga nagpigos sa ila.
Mapatay ang Hari sang Babilonia
3Mga taga-Israel, sa adlaw nga papahuwayon kamo sang Ginoo sa inyo mga pag-antos, kabudlayan, kag pagkaulipon, 4yagutaon ninyo ang hari sang Babilonia. Amo ini ang inyo isiling:
“Nalaglag na ang nagapamigos nga hari. Natapos na ang iya pagpabugal.14:4 pagpabugal: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. 5Gindula na sang Ginoo ang awtoridad sang malaot nga mga pangulo, 6nga sa ila kaakig wala untat ang ila pagpaantos sa mga tawo, kag wala pugong-pugong ang ila paghingabot sa mga nasyon. 7Sa katapusan, malinong na ang bug-os nga kalibutan, kag ang mga tawo nagakanta sa kalipay. 8Bisan ang mga kahoy nga sipres kag sedro sang Lebanon nagakalipay tungod sa natabo sa hari. Daw sa tawo sila nga nagasiling, ‘Karon nga wala ka na, wala na sing may mag-utod sa amon!’
9“Ang lugar sang mga patay daw maano na sa imo pag-abot; handa na ini para sugataon ka. Ang mga kalag sang mga tawo nga gamhanan sang una sa kalibutan nagaginual sa pag-abiabi sa imo. Nagtindog ang mga kalag sang mga hari sa ila mga trono sa pagsugata sa imo. 10Magasiling sila tanan sa imo: ‘Maluya ka na karon pareho sa amon. Palareho na kita. 11Karon nga patay ka na, ang imo pagkagamhanan nadula na pati ang tinukar sang imo mga arpa. Ulod ang imo hiligdaan kag ulod man ang imo habol.’
12“Nahulog ka halin sa langit, ikaw nga ginatawag kabugwason.14:12 kabugwason: sa English, morning star. Ginpilak ka sa duta, ikaw nga nagpanglaglag sa mga nasyon. 13Nagsiling ka sa imo kaugalingon, ‘Masaka ako sa langit, kag ibutang ko ang akon trono sa ibabaw sang mga bituon sang Dios. Mapungko ako sa ibabaw sang bukid nga ginatipunan sang mga dios didto sa aminhan. 14Masaka ako sa ibabaw sang mga panganod; tupungan ko ang Labing Mataas nga Dios.’
15“Pero ang matabo sa imo, pagadal-on ka sa lugar sang mga patay, sa kadadalman sang buho. 16Himutaran ka sang mga patay kag magasiling sila, ‘Indi bala nga amo ini ang tawo nga nagpakurog sa mga tawo sa kalibutan kag nagpahadlok sa mga ginharian? 17Kag indi bala nga siya ang nagguba sang mga siyudad kag naghimo sang kalibutan nga daw desierto, kag wala naghilway sang iya mga ginbihag?’
18“Ang tanan nga hari sa kalibutan nagahamyang nga may dungog sa ila kaugalingon nga lulubngan. 19Pero ikaw iya, indi pag-ilubong sa imo lulubngan kundi ihaboy ang imo bangkay pareho sa sanga nga wala sing pulos. Tabunan ka sang mga bangkay sang mga soldado nga napatay sa inaway, kag ihulog ka kaupod nila sa buho kag tampukan sang mga bato. Mangin pareho ka sa bangkay nga ginatasak-tasak lang. 20Indi ka pag-ilubong pareho sang iban nga mga hari, kay ginlaglag mo ang imo nasyon kag ginpamatay ang imo katawhan. Wala sing may mabilin nga buhi sa imo malaot nga pamilya.
21“Preparaha na ang lugar nga pagapatyan sang iya mga anak tungod sa mga sala sang ila mga katigulangan! Indi na sila dapat magpanakop sang mga duta ukon magpatindog sang mga siyudad sa bug-os nga kalibutan.”
22Nagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, “Salakayon ko kag laglagon ang Babilonia. Wala ako sing may ibilin nga buhi sa sini nga lugar. Wala gid sing may mabilin sa ila mga kaliwat. 23Himuon ko ini nga kamingawan, nga madamo sang mga danaw. Laglagon ko ini pareho nga daw silhigon ko. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.”
Ang Mensahi Parte sa Asiria
24Nagpanumpa ang Ginoo nga Makagagahom, “Matuman gid ang akon plano kag tinutuyo. 25Laglagon ko ang mga taga-Asiria kon ara sila sa Israel nga akon duta. Tasak-tasakon ko sila sa akon mga bukid. Indi na nila pag-ulipunon ang akon katawhan. 26Amo ini ang plano nga himuon ko sa bug-os nga kalibutan. Amo ini ang silot nga ipakita ko sa tanan nga nasyon.” 27Sin-o bala ang makaliwat sa plano sang Ginoo nga Makagagahom? Sin-o bala ang makapugong sa iya pagsilot?
Ang Mensahi Parte sa mga Filistinhon
28Ang ini nga mensahi ginpahayag sang Dios sadtong tuig nga napatay si Haring Ahaz:
29Mga Filistinhon, indi kamo magkalipay tungod nga napatay ang hari nga nagsalakay sa inyo.14:29 napatay… sa inyo: sa literal, nabali ang baston nga ginhampak sa inyo. Kay magabulos sa iya ang iya anak nga mas makahalalit sang sa iya, pareho sa isa ka man-og nga natawo sa iya ang mas dalitan pa nga man-og nga daw nagalupad. 30Ang akon katawhan nga mga imol atipanon ko kag papahuwayon nga wala sing may mag-ano sa ila. Pero pamatyon ko ang inyo mga kaliwat sa gutom. Kag ang mabilin sa ila pamatyon ko man. 31Maghibi kamo sing tudo, kamo nga mga pumuluyo sang mga banwa sang Filistia. Kay magasalakay sa inyo ang inyo kaaway nga daw sa aso nga halin sa aminhan. Tanan sila maisog.
32Ano ang isabat naton sa mga mensahero sang sina nga nasyon? Sugiran naton sila nga ang Ginoo amo ang nagtukod sang Jerusalem14:32 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. kag dalangpan ini sang iya katawhan nga nagaantos.
1The Lord will have compassion on Jacob;
once again he will choose Israel
and will settle them in their own land.
Foreigners will join them
and unite with the descendants of Jacob.
2Nations will take them
and bring them to their own place.
And Israel will take possession of the nations
and make them male and female servants in the Lord’s land.
They will make captives of their captors
and rule over their oppressors.
3On the day the Lord gives you relief from your suffering and turmoil and from the harsh labour forced on you, 4you will take up this taunt against the king of Babylon:
How the oppressor has come to an end!
How his fury14:4 Dead Sea Scrolls, Septuagint and Syriac; the meaning of the word in the Masoretic Text is uncertain. has ended!
5The Lord has broken the rod of the wicked,
the sceptre of the rulers,
6which in anger struck down peoples
with unceasing blows,
and in fury subdued nations
with relentless aggression.
7All the lands are at rest and at peace;
they break into singing.
8Even the junipers and the cedars of Lebanon
gloat over you and say,
‘Now that you have been laid low,
no-one comes to cut us down.’
9The realm of the dead below is all astir
to meet you at your coming;
it rouses the spirits of the departed to greet you –
all those who were leaders in the world;
it makes them rise from their thrones –
all those who were kings over the nations.
10They will all respond,
they will say to you,
‘You also have become weak, as we are;
you have become like us.’
11All your pomp has been brought down to the grave,
along with the noise of your harps;
maggots are spread out beneath you
and worms cover you.
12How you have fallen from heaven,
morning star, son of the dawn!
You have been cast down to the earth,
you who once laid low the nations!
13You said in your heart,
‘I will ascend to the heavens;
I will raise my throne
above the stars of God;
I will sit enthroned on the mount of assembly,
on the utmost heights of Mount Zaphon.14:13 Or of the north; Zaphon was the most sacred mountain of the Canaanites.
14I will ascend above the tops of the clouds;
I will make myself like the Most High.’
15But you are brought down to the realm of the dead,
to the depths of the pit.
16Those who see you stare at you,
they ponder your fate:
‘Is this the man who shook the earth
and made kingdoms tremble,
17the man who made the world a wilderness,
who overthrew its cities
and would not let his captives go home?’
18All the kings of the nations lie in state,
each in his own tomb.
19But you are cast out of your tomb
like a rejected branch;
you are covered with the slain,
with those pierced by the sword,
those who descend to the stones of the pit.
Like a corpse trampled underfoot,
20you will not join them in burial,
for you have destroyed your land
and killed your people.
Let the offspring of the wicked
never be mentioned again.
21Prepare a place to slaughter his children
for the sins of their ancestors;
they are not to rise to inherit the land
and cover the earth with their cities.
22‘I will rise up against them,’
declares the Lord Almighty.
‘I will wipe out Babylon’s name and survivors,
her offspring and descendants,’
declares the Lord.
23‘I will turn her into a place for owls
and into swampland;
I will sweep her with the broom of destruction,’
declares the Lord Almighty.
24The Lord Almighty has sworn,
‘Surely, as I have planned, so it will be,
and as I have purposed, so it will happen.
25I will crush the Assyrian in my land;
on my mountains I will trample him down.
His yoke will be taken from my people,
and his burden removed from their shoulders.’
26This is the plan determined for the whole world;
this is the hand stretched out over all nations.
27For the Lord Almighty has purposed, and who can thwart him?
His hand is stretched out, and who can turn it back?
A prophecy against the Philistines
28This prophecy came in the year King Ahaz died:
29Do not rejoice, all you Philistines,
that the rod that struck you is broken;
from the root of that snake will spring up a viper,
its fruit will be a darting, venomous serpent.
30The poorest of the poor will find pasture,
and the needy will lie down in safety.
But your root I will destroy by famine;
it will slay your survivors.
31Wail, you gate! Howl, you city!
Melt away, all you Philistines!
A cloud of smoke comes from the north,
and there is not a straggler in its ranks.
32What answer shall be given
to the envoys of that nation?
‘The Lord has established Zion,
and in her his afflicted people will find refuge.’
