Ang Mensahi Parte sa Babilonia
1Amo ini ang mensahi parte sa Babilonia nga ginpahayag sang Ginoo kay Isaias nga anak ni Amoz:
2Bayawa ang isa ka bandera didto sa putokputokan sang mahawan nga bukid. Dayon magsinggit kamo sing mabaskog sa mga soldado kag magsenyas sa ila agod salakayon nila ang mga puwertahan sang siyudad sang dungganon nga mga tawo. 3Ginsugo ko na ang akon pinili nga mga soldado sa pagsilot sa mga tawo nga akon ginakaugtan. Ini nga mga soldado nagakalipay kay nagasalig gid sila nga himuon ko ini nga pagsilot.
4Pamatii ninyo ang ginahod sa mga bukid sang puwerte kadamo nga mga tawo. Pamatii ninyo ang ginahod sang mga ginharian kag mga nasyon nga nagatilipon. Ginatipon sang Ginoo nga Makagagahom ang iya mga soldado para sa inaway. 5Nagahalin sila sa malayo gid nga mga lugar. Laglagon sang Ginoo kag sang iya mga soldado ang bug-os nga duta.
6Maghibi kamo tungod kay malapit na lang ang adlaw sang Ginoo, ang adlaw sang pagpanglaglag sang Makagagahom nga Dios. 7Sa sina nga tion, magaluya ang tanan nga kamot. Madulaan sing kaisog ang tanan nga tawo. 8Magakurog sila sa kahadlok. Mabatyagan nila ang puwerte nga kasakit pareho sang pagpasakit sang babayi nga manugbata. Magatinulukay sila sa isa kag isa, kag ang ila mga guya mamula sa kahuya. 9Pamati! Magaabot na ang adlaw sang Ginoo, ang adlaw sang kapintas kag puwerte nga kaakig. Laglagon ang duta hasta nga indi na maestaran, kag pati ang mga makasasala dira laglagon. 10Indi na magsiga ang mga bituon. Magaguwa ang adlaw nga madulom, kag pati ang bulan indi na magsanag.
11Nagasiling ang Ginoo, “Silutan ko ang kalibutan tungod sang iya kalautan, kag ang mga makasasala tungod sang ila mga sala. Tapnaon ko ang mga bugalon, kag pauntaton ko ang pagkamatinaas-taason sang mga tawo nga wala sing kaluoy. 12Diutay lang ang mabilin nga mga tawo. Mas mabudlay pa sila pangitaon sang sa puro nga bulawan nga halin sa Ofir. 13Uyugon ko ang langit kag ang kalibutan. Himuon ko ini sa sina nga adlaw nga ipakita ko ang akon puwerte nga kaakig.”
14Ang mga dumuluong sa Babilonia magapalagyo pabalik sa ila tagsa-tagsa ka lugar nga pareho sa usa nga ginalagas. Magapauli sila nga daw sa karnero nga wala sing manugbantay. 15Ang kada madakpan patyon paagi sa espada hasta mapatay. 16Dugmukon ang ila magagmay nga mga bata sa ila atubangan. Kuhaon ang ila mga pagkabutang sa ila mga balay kag luguson ang ila mga asawa.
17Pamati! Ipasalakay ko ang Babilonia sa mga taga-Media nga wala nagasapak sa pilak kag bulawan. 18Pamatyon nila paagi sa pana ang pamatan-on nga mga lalaki sang Babilonia. Indi nila pagkaluoyan ang mga kabataan pati ang mga lapsag. 19Pagalaglagon ko pareho sang Sodom kag Gomora ang Babilonia, ang labing matahom nga ginharian sa tanan, ang bugal kag dungog sang mga pumuluyo sini.13:19 sang mga pumuluyo sini: sa literal, sang mga Kaldeanhon. Amo ini kon kaisa ang tawag sa mga taga-Babilonia. 20Indi na gid ini pag-estaran pa hasta san-o. Wala sing Arabo nga magpatindog didto sang iya tolda. Kag wala man sing manugbantay sang karnero nga magpaharab sang iya mga karnero didto. 21Estaran na lang ini sang talunon nga mga sapat. Ang ila mga balay estaran sang mga bukaw kag sang iban pa nga mga sapat. Magalukso-lukso didto ang talunon nga mga kanding. 22Ang mga sapat nga daw mga ido magauwang sa mga tore kag mga palasyo sang Babilonia. Dali na lang ang katapusan sang Babilonia; indi na ini magdugay.
Profecia contra a Babilónia
1Esta é a mensagem que Deus revelou a Isaías, filho de Amós, referente à condenação da Babilónia. 2Levantem uma bandeira sobre o monte pelado. Gritem alto para os que combatem e façam-lhes sinais com as mãos para que marchem sobre a Babilónia, entrando pelas portas dos poderosos. 3Fui eu, quem convocou estes exércitos para uma tal intervenção. Chamei aqueles que se orgulham da minha força para fazer este trabalho, a fim de satisfazer a minha ira. 4Ouçam todo este tumulto sobre as montanhas, como se fosse de uma imensa multidão! Escutem o tumulto e o clamor de muitas nações. É o Senhor dos exércitos que passa revista ao seu exército para a guerra. 5Foi o Senhor quem os trouxe aqui, vindos de terras distantes; são as suas armas contra ti, ó Babilónia; são os instrumentos que usará para destruir toda a tua terra.
6Grita de terror, porque chegou o dia do Senhor, a altura em que o Todo-Poderoso te vai esmagar. 7Os teus braços descaem paralisados de terror; o coração dos mais valentes desfalece de medo. 8O pavor aperta-te com terríveis angústias, como uma mulher antes do parto. Olham uns para os outros, absolutamente desamparados, enquanto as chamas da cidade a arder se refletem nas vossas faces empalidecidas.
9Vejam como o dia do Senhor está a chegar, o terrível dia do seu juízo, da sua tremenda ira. A terra será destruída e com ela todos os pecadores. 10Os céus tornar-se-ão negros por cima da cidade; luz alguma lhes virá, seja do Sol da Lua ou das estrelas. 11Castigarei o mundo pela sua maldade e o pecador pela sua iniquidade. Esmagarei a arrogância do orgulhoso e humilharei o orgulho dos tiranos. 12Poucos sobrevirão após eu ter terminado a minha ação. Os homens tornar-se-ão mais raros que o ouro; serão mais raros que o ouro de Ofir. 13Porque farei abalar os céus com a minha cólera, a minha terrível ira; até a Terra alterará a sua posição no universo. É a manifestação da ira do Senhor dos exércitos.
14Os exércitos da Babilónia desgastar-se-ão até ficarem exaustos, batendo em retirada para a sua terra, como uma gazela perseguida por cães de caça, ou vagueando perdidos como ovelhas cujo pastor fugiu. 15Aqueles que não fugirem serão abatidos. 16Os seus meninos serão despedaçados contra o chão à vista deles; as suas casas serão saqueadas e as mulheres violadas pelos exércitos atacantes. 17Incitarei contra a Babilónia os medos, que não estimam a prata nem se deleitam com o ouro. 18Com os seus arcos abaterão os jovens; eles não terão compaixão nem das crianças, nem dos bebés da Babilónia.
19Então Babilónia, o mais glorioso dos reinos, a fina flor da cultura da Caldeia, será destruída tão completamente como foram Sodoma e Gomorra, as cidades sobre as quais Deus mandou fogo do céu. 20Nunca mais será reconstruída e habitada. Novas gerações se sucederão umas às outras, mas naquela terra nunca mais viverá ninguém. Nem sequer os nómadas ali acamparão, nem os pastores deixarão os rebanhos ali passar a noite. 21Os animais selvagens feitos à vida nos desertos, esses sim, habitarão naquele sítio. As suas ruínas ficarão cheias de animais horríveis. Viverão ali corujas do deserto e virão bodes para ali dançar. 22Hienas e chacais farão dos seus palácios tocas. Os dias da Babilónia estão contados. A hora da sua condenação chegará em breve!
