Isaias 13 – HLGN & NAV

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 13:1-22

Ang Mensahi Parte sa Babilonia

1Amo ini ang mensahi parte sa Babilonia nga ginpahayag sang Ginoo kay Isaias nga anak ni Amoz:

2Bayawa ang isa ka bandera didto sa putokputokan sang mahawan nga bukid. Dayon magsinggit kamo sing mabaskog sa mga soldado kag magsenyas sa ila agod salakayon nila ang mga puwertahan sang siyudad sang dungganon nga mga tawo. 3Ginsugo ko na ang akon pinili nga mga soldado sa pagsilot sa mga tawo nga akon ginakaugtan. Ini nga mga soldado nagakalipay kay nagasalig gid sila nga himuon ko ini nga pagsilot.

4Pamatii ninyo ang ginahod sa mga bukid sang puwerte kadamo nga mga tawo. Pamatii ninyo ang ginahod sang mga ginharian kag mga nasyon nga nagatilipon. Ginatipon sang Ginoo nga Makagagahom ang iya mga soldado para sa inaway. 5Nagahalin sila sa malayo gid nga mga lugar. Laglagon sang Ginoo kag sang iya mga soldado ang bug-os nga duta.

6Maghibi kamo tungod kay malapit na lang ang adlaw sang Ginoo, ang adlaw sang pagpanglaglag sang Makagagahom nga Dios. 7Sa sina nga tion, magaluya ang tanan nga kamot. Madulaan sing kaisog ang tanan nga tawo. 8Magakurog sila sa kahadlok. Mabatyagan nila ang puwerte nga kasakit pareho sang pagpasakit sang babayi nga manugbata. Magatinulukay sila sa isa kag isa, kag ang ila mga guya mamula sa kahuya. 9Pamati! Magaabot na ang adlaw sang Ginoo, ang adlaw sang kapintas kag puwerte nga kaakig. Laglagon ang duta hasta nga indi na maestaran, kag pati ang mga makasasala dira laglagon. 10Indi na magsiga ang mga bituon. Magaguwa ang adlaw nga madulom, kag pati ang bulan indi na magsanag.

11Nagasiling ang Ginoo, “Silutan ko ang kalibutan tungod sang iya kalautan, kag ang mga makasasala tungod sang ila mga sala. Tapnaon ko ang mga bugalon, kag pauntaton ko ang pagkamatinaas-taason sang mga tawo nga wala sing kaluoy. 12Diutay lang ang mabilin nga mga tawo. Mas mabudlay pa sila pangitaon sang sa puro nga bulawan nga halin sa Ofir. 13Uyugon ko ang langit kag ang kalibutan. Himuon ko ini sa sina nga adlaw nga ipakita ko ang akon puwerte nga kaakig.”

14Ang mga dumuluong sa Babilonia magapalagyo pabalik sa ila tagsa-tagsa ka lugar nga pareho sa usa nga ginalagas. Magapauli sila nga daw sa karnero nga wala sing manugbantay. 15Ang kada madakpan patyon paagi sa espada hasta mapatay. 16Dugmukon ang ila magagmay nga mga bata sa ila atubangan. Kuhaon ang ila mga pagkabutang sa ila mga balay kag luguson ang ila mga asawa.

17Pamati! Ipasalakay ko ang Babilonia sa mga taga-Media nga wala nagasapak sa pilak kag bulawan. 18Pamatyon nila paagi sa pana ang pamatan-on nga mga lalaki sang Babilonia. Indi nila pagkaluoyan ang mga kabataan pati ang mga lapsag. 19Pagalaglagon ko pareho sang Sodom kag Gomora ang Babilonia, ang labing matahom nga ginharian sa tanan, ang bugal kag dungog sang mga pumuluyo sini.13:19 sang mga pumuluyo sini: sa literal, sang mga Kaldeanhon. Amo ini kon kaisa ang tawag sa mga taga-Babilonia. 20Indi na gid ini pag-estaran pa hasta san-o. Wala sing Arabo nga magpatindog didto sang iya tolda. Kag wala man sing manugbantay sang karnero nga magpaharab sang iya mga karnero didto. 21Estaran na lang ini sang talunon nga mga sapat. Ang ila mga balay estaran sang mga bukaw kag sang iban pa nga mga sapat. Magalukso-lukso didto ang talunon nga mga kanding. 22Ang mga sapat nga daw mga ido magauwang sa mga tore kag mga palasyo sang Babilonia. Dali na lang ang katapusan sang Babilonia; indi na ini magdugay.

Ketab El Hayat

إشعياء 13:1-22

نبوءة ضد بابل

1رُؤْيَا إِشَعْيَاءَ بْنِ آمُوصَ بِشَأْنِ بَابِلَ:

2انْصُبُوا رَايَةً فَوْقَ جَبَلٍ أَجْرَدَ. اصْرُخُوا فِيهِمْ. لَوِّحُوا بِأَيْدِيكُمْ حَتَّى يَدْخُلُوا أَبْوَابَ الْعُظَمَاءِ. 3إِنِّي أَمَرْتُ مُقَدَّسِيَّ وَاسْتَدْعَيْتُ جَبَابِرَتِي الْمُفْتَخِرِينَ بِعَظَمَتِي لِيُنَفِّذُوا عِقَابَ غَضَبِي. 4هَا جَلَبَةٌ عَلَى الْجِبَالِ مِثْلُ صَوْتِ أَقْوَامٍ غَفِيرَةٍ. صَوْتُ صَخَبِ مَمَالِكِ أُمَمٍ مُجْتَمِعَةٍ، لأَنَّ الرَّبَّ الْقَدِيرَ يَسْتَعْرِضُ جُنُودَ الْقِتَالِ. 5يُقْبِلُونَ مِنْ أَرْضٍ نَائِيَةٍ، مِنْ أَقْصَى السَّمَاوَاتِ. هُمْ جُنُودُ الرَّبِّ وَأَسْلِحَةُ سَخَطِهِ لِتَدْمِيرِ الأَرْضِ كُلِّهَا.

6وَلْوِلُوا، فَإِنَّ يَوْمَ الرَّبِّ بَاتَ وَشِيكاً قَادِماً مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ مُحَمَّلاً بِالدَّمَارِ. 7لِذَلِكَ تَرْتَخِي كُلُّ يَدٍ، وَيَذُوبُ قَلْبُ كُلِّ إِنْسَانٍ. 8يَنْتَابُهُمُ الْفَزَعُ، وَتَأْخُذُهُمْ أَوْجَاعٌ وَمَخَاضٌ، يَتَلَوَّوْنَ كَوَالِدَةٍ تُقَاسِي مِنْ آلامِ الْمَخَاضِ. وَيُحَمْلِقُ بَعْضُهُمْ بِبَعْضٍ مَبْهُوتِينَ بِوُجُوهٍ مُلْتَهِبَةٍ.

9هَا هُوَ يَوْمُ الرَّبِّ آتٍ مُفْعَماً بِالْقَسْوَةِ وَالسَّخَطِ وَالْغَضَبِ الْعَنِيفِ، لِيَجْعَلَ الأَرْضَ خَرَاباً وَيُبِيدَ مِنْهَا الْخُطَاةَ. 10فَإِنَّ نُجُومَ السَّمَاءِ وَكَوَاكِبَهَا لَا تُشْرِقُ بِنُورِهَا، وَالشَّمْسَ تُظْلِمُ عِنْدَ بُزُوغِهَا، وَالْقَمَرَ لَا يُشِعُّ بِضَوْئِهِ. 11وَأُعَاقِبُ الْعَالَمَ عَلَى شَرِّهِ وَالْمُنَافِقِينَ عَلَى آثَامِهِمْ، وَأَضَعُ حَدّاً لِصَلَفِ الْمُتَغَطْرِسِينَ وَأُذِلُّ كِبْرِيَاءَ الْعُتَاةِ، 12فَيُصْبِحُ الرِّجَالُ لِقِلَّةِ عَدَدِهِمْ أَنْدَرَ مِنَ الذَّهَبِ النَّقِيِّ وَأَعَزَّ مِنْ ذَهَبِ أُوفِيرَ. 13وَأُزَلْزِلُ السَّمَاوَاتِ فَتَتَزَعْزَعُ الأَرْضُ فِي مَوْضِعِهَا مِنْ غَضَبِ الرَّبِّ الْقَدِيرِ فِي يَوْمِ احْتِدَامِ سَخَطِهِ. 14وَتُوَلِّي جُيُوشُ بَابِلَ الأَدْبَارَ حَتَّى يَنْهَكَهَا التَّعَبُ، عَائِدِينَ إِلَى أَرْضِهِمْ كَأَنَّهُمْ غَزَالٌ مُطَارَدٌ أَوْ غَنَمٌ لَا رَاعِيَ لَهَا. 15كُلُّ مَنْ يُؤْسَرْ يُطْعَنْ، وَمَنْ يُقْبَضْ عَلَيْهِ يُصْرَعْ بِالسَّيْفِ، 16وَيُمَزَّقْ أَطْفَالُهُمْ عَلَى مَرْأىً مِنْهُمْ، وَتُنْهَبْ بُيُوتُهُمْ، وَتُغْتَصَبْ نِسَاؤُهُمْ.

17هَا أَنَا أُثِيرُ عَلَيْهِمِ الْمَادِيِّينَ الَّذِينَ لَا يَكْتَرِثُونَ لِلْفِضَّةِ وَلا يُسَرُّونَ بِالذَّهَبِ، 18تُمَزِّقُ قِسِيُّهُمُ الْفِتْيَانَ وَلا يَرْحَمُونَ الأَوْلادَ أَوِ الرُّضَّعَ. 19أَمَّا بَابِلُ، مَجْدُ الْمَمَالِكِ وَبَهَاءُ وَفَخْرُ الْكَلْدَانِيِّينَ، فَتُصْبِحُ كَسَدُومَ وَعَمُورَةَ اللَّتَيْنِ قَلَبَهُمَا اللهُ. 20لَا يُسْكَنُ فِيهَا، وَلا تُعْمَرُ مِنْ جِيلٍ إِلَى جِيلٍ، لَا يَنْصِبُ فِيهَا بَدَوِيٌّ خَيْمَتَهُ، وَلا يُرْبِضُ فِيهَا رَاعٍ قُطْعَانَهُ. 21إِنَّمَا تَأْوِي إِلَيْهَا وُحُوشُ الْقَفْرِ وَتَعِجُّ بُيُوتُ خَرَائِبِهَا بِالْبُومِ، وَتَلْجَأُ إِلَيْهَا بَنَاتُ النَّعَامِ، وَتَتَوَاثَبُ فِيهَا الْمَاعِزُ الْبَرِّيَّةُ، 22وَتَتَعَاوَى الضِّبَاعُ بَيْنَ أَبْرَاجِهَا، وَبَنَاتُ آوَى بَيْنَ قُصُورِهَا الْفَخْمَةِ. إِنَّ وَقْتَ عِقَابِهَا بَاتَ وَشِيكاً، وَأَيَّامَهَا لَنْ تَطُولَ!