Ang Mensahi Parte sa Babilonia
1Amo ini ang mensahi parte sa Babilonia nga ginpahayag sang Ginoo kay Isaias nga anak ni Amoz:
2Bayawa ang isa ka bandera didto sa putokputokan sang mahawan nga bukid. Dayon magsinggit kamo sing mabaskog sa mga soldado kag magsenyas sa ila agod salakayon nila ang mga puwertahan sang siyudad sang dungganon nga mga tawo. 3Ginsugo ko na ang akon pinili nga mga soldado sa pagsilot sa mga tawo nga akon ginakaugtan. Ini nga mga soldado nagakalipay kay nagasalig gid sila nga himuon ko ini nga pagsilot.
4Pamatii ninyo ang ginahod sa mga bukid sang puwerte kadamo nga mga tawo. Pamatii ninyo ang ginahod sang mga ginharian kag mga nasyon nga nagatilipon. Ginatipon sang Ginoo nga Makagagahom ang iya mga soldado para sa inaway. 5Nagahalin sila sa malayo gid nga mga lugar. Laglagon sang Ginoo kag sang iya mga soldado ang bug-os nga duta.
6Maghibi kamo tungod kay malapit na lang ang adlaw sang Ginoo, ang adlaw sang pagpanglaglag sang Makagagahom nga Dios. 7Sa sina nga tion, magaluya ang tanan nga kamot. Madulaan sing kaisog ang tanan nga tawo. 8Magakurog sila sa kahadlok. Mabatyagan nila ang puwerte nga kasakit pareho sang pagpasakit sang babayi nga manugbata. Magatinulukay sila sa isa kag isa, kag ang ila mga guya mamula sa kahuya. 9Pamati! Magaabot na ang adlaw sang Ginoo, ang adlaw sang kapintas kag puwerte nga kaakig. Laglagon ang duta hasta nga indi na maestaran, kag pati ang mga makasasala dira laglagon. 10Indi na magsiga ang mga bituon. Magaguwa ang adlaw nga madulom, kag pati ang bulan indi na magsanag.
11Nagasiling ang Ginoo, “Silutan ko ang kalibutan tungod sang iya kalautan, kag ang mga makasasala tungod sang ila mga sala. Tapnaon ko ang mga bugalon, kag pauntaton ko ang pagkamatinaas-taason sang mga tawo nga wala sing kaluoy. 12Diutay lang ang mabilin nga mga tawo. Mas mabudlay pa sila pangitaon sang sa puro nga bulawan nga halin sa Ofir. 13Uyugon ko ang langit kag ang kalibutan. Himuon ko ini sa sina nga adlaw nga ipakita ko ang akon puwerte nga kaakig.”
14Ang mga dumuluong sa Babilonia magapalagyo pabalik sa ila tagsa-tagsa ka lugar nga pareho sa usa nga ginalagas. Magapauli sila nga daw sa karnero nga wala sing manugbantay. 15Ang kada madakpan patyon paagi sa espada hasta mapatay. 16Dugmukon ang ila magagmay nga mga bata sa ila atubangan. Kuhaon ang ila mga pagkabutang sa ila mga balay kag luguson ang ila mga asawa.
17Pamati! Ipasalakay ko ang Babilonia sa mga taga-Media nga wala nagasapak sa pilak kag bulawan. 18Pamatyon nila paagi sa pana ang pamatan-on nga mga lalaki sang Babilonia. Indi nila pagkaluoyan ang mga kabataan pati ang mga lapsag. 19Pagalaglagon ko pareho sang Sodom kag Gomora ang Babilonia, ang labing matahom nga ginharian sa tanan, ang bugal kag dungog sang mga pumuluyo sini.13:19 sang mga pumuluyo sini: sa literal, sang mga Kaldeanhon. Amo ini kon kaisa ang tawag sa mga taga-Babilonia. 20Indi na gid ini pag-estaran pa hasta san-o. Wala sing Arabo nga magpatindog didto sang iya tolda. Kag wala man sing manugbantay sang karnero nga magpaharab sang iya mga karnero didto. 21Estaran na lang ini sang talunon nga mga sapat. Ang ila mga balay estaran sang mga bukaw kag sang iban pa nga mga sapat. Magalukso-lukso didto ang talunon nga mga kanding. 22Ang mga sapat nga daw mga ido magauwang sa mga tore kag mga palasyo sang Babilonia. Dali na lang ang katapusan sang Babilonia; indi na ini magdugay.
Et profetisk syn om Babyloniens fald
1Esajas så Babyloniens ødelæggelse i et syn, hvor Herren sagde:
2„Løft signalet til angreb på toppen af en høj! Lad kommandoråbet lyde! Giv tegn til hæren om at marchere mod Babylon og jævne de riges paladser med jorden! 3Jeg har udvalgt disse hære til at straffe dem, der har fremkaldt min vrede. Jeg har kaldt mine helte til denne opgave, og de vil juble, når jeg sejrer.
4Hør larmen fra bjergene! Lyt til hærene under fremmarch! Det er krigslarm fra mange folkeslags hære. Jeg er Herren, den Almægtige, og jeg mønstrer min hær. 5De kommer langvejsfra, og de er mit redskab imod dig, Babylon. De er udtryk for min vrede, og de skal ødelægge hele landet.
6Skrig af rædsel, for Herrens time er kommet. Den Almægtige vil knuse jer. 7-8Jeres arme er lammet af frygt, og selv de modigste mænd ryster af skræk. Frygt og smerte sætter ind som veerne hos en kvinde, der skal føde. I stirrer hjælpeløse på hinanden, hede om ørerne. 9Se, Herrens dag kommer, Herrens frygtelige vredesdag. Landet skal ødelægges, og alle syndere med det. 10Der ses ingen stjerner på himlen, solen er formørket, månen skinner ikke.
11Jeg, Herren, straffer verden for dens ondskab og de ugudelige for deres synd. Jeg knuser de stoltes overlegenhed og tyrannernes hovmod. 12Når dommen er fuldbyrdet, er der ikke mange tilbage. Til den tid er mennesker sjældnere end det fineste guld. 13I min vrede ryster jeg himlen, og jorden skal rokkes fra sin plads. Jeg, Herren den Almægtige, viser min vrede.
14Som skræmte gazeller, som forvildede får, der er kommet bort fra deres hyrde, flygter enhver hjem til sit eget land. 15Enhver, der bliver taget til fange, bliver gennemboret af sværdet. 16Deres småbørn knuses for øjnene af dem, deres hjem bliver plyndret og deres kvinder voldtaget.
17Jeg vækker nemlig medernes vrede imod det babyloniske rige. De kan ikke købe sig fri med guld og sølv. 18Medernes pile rammer de unge, de har ingen medynk med børnene.
19Det går Babylon, den herlige storby, den kaldæiske kulturs stolthed og pryd, som det gik Sodoma og Gomorra, dengang Herren sendte ild fra himlen. 20Aldrig igen skal Babylon genopbygges og blive beboet. Selv nomaderne undgår at slå lejr der. Ingen hyrder søger nattely på det sted. 21Kun ørkenens vilde dyr bor der, ugler tuder fra de forladte huse. Strudse slår sig ned, og vilde geder springer rundt på ruinerne. 22I de tomme borge og fine paladser lyder ekkoet af hyæners og sjakalers hyl. Babylons dage er talte, dommens time er nær.”
