Hulubaton 8 – HLGN & NVI-PT

Ang Pulong Sang Dios

Hulubaton 8:1-36

Ginadayaw ang Kaalam

1Ang kaalam kag pag-intiendi pareho sa tawo nga nagawali. 2Nagatindog siya sa mataas nga mga lugar sa kilid sang dalan, sa mga ginsang-an sang mga dalan, 3sa mga puwertahan sang siyudad, kag sa mga alagyan. Kag nagawali siya sing mabaskog,

4“Tanan kamo nga katawhan, nagapakighambal ako sa inyo.

5Kamo nga mga wala sing alam, magmaalamon kamo.

Kamo nga mga buang-buang, maghangop kamo.

6Pamati kamo sa akon ginahambal, kay mapuslanon ini kag husto.

7Matuod gid ang akon ginahambal kag ginakangil-aran ko ang maghambal sing malain.

8Matarong ang tanan ko nga ginahambal kag wala ako nagahambal sang binutig ukon dinaya.

9Maathag ini tanan kag wala sing sayop sa mga tawo nga may pag-intiendi.

10Palabiha ang kaalam kag ang pagtadlong ko sa imo pamatasan sang sa pilak kag bulawan.

11Kay ang kaalam mas bilidhon pa sang sa malahalon nga mga bato kag wala gid sing bisan ano nga butang nga imo ginahandom nga makatupong sini.

12Ako, nga amo ang kaalam, nakahibalo magtimbang-timbang kon diin ang husto ukon indi, kag nahibaluan ko magdesisyon sing husto.

13Ang nagatahod sa Ginoo nagakaugot sa malaot. Ginakaugtan ko ang pagpabugal, ang pagpakamatinaas-taason, ang malaot nga pagginawi, kag ang pagbinutig.

14Maayo ako maglaygay kag may husto nga kaalam. May pag-intiendi ako kag gahom.

15Paagi sa akon makadumala ang mga hari, kag makahimo ang mga pangulo sang matarong nga mga kasuguan.

16Paagi sa akon makadumala ang mga manugdumala kag mga opisyal—ang tanan nga nagadumala sing matarong.8:16 mga opisyal… matarong: sa Septuagint kag sa iban nga mga kopya sang Hebreo, mga opisyal nga nagadumala sa kalibutan.

17Ginahigugma ko ang mga nagahigugma sa akon;

ang mga nagapangita sa akon makakita sa akon.

18Makahatag ako sang manggad, dungog, kauswagan kag kadalag-an nga nagapadayon.

19Ang makuha sa akon mas bilidhon pa sang sa puro gid nga bulawan ukon pilak.

20Ginasunod ko ang matarong kag husto.

21Ang nagahigugma sa akon hatagan ko sang manggad;

pun-on ko ang ginataguan nila sang manggad.

22Sang una pa nga daan kaupod8:22 kaupod: ukon, gintuga. na ako sang Ginoo antes niya gintuga ang tanan.

23-26Ginbuot niya nga ara na ako halin pa sang una.8:23-26 Ginbuot… una: ukon, Ginporma niya ako sang dugay na.

Ara na ako sang wala pa ang kalibutan: ang dagat, ang mga tuburan, ang mga bukid, ang mga kaumahan, kag bisan pa ang mga yab-ok.

27Ara na ako sang pagtuga niya sang langit,

sang pagbutang niya sang daw tinabuan sang langit kag sang duta,8:27 daw tinabuan sang langit kag sang duta: sa English, horizon.

28sang pagtuga niya sang mga panganod,

sang pagpatubod niya sang mga tuburan sa kadadalman,

29sang pagbutang niya sang dulunan sang dagat agod indi ini maglapaw,

kag sang pagbutang niya sang mga pundasyon sang kalibutan.

30Pareho ako sa isa ka arkitekto8:30 arkitekto: ukon, gamay nga bata; ukon, masaligan nga abyan. sa tupad sang Ginoo.

Ako ang iya kalipayan adlaw-adlaw, kag malipayon ako permi sa iya presensya.

31Nagakalipay ako sa kalibutan nga iya gintuga kag sa mga katawhan.

32Gani karon mga anak, pamatii ninyo ako,

kay bulahan ang mga nagasunod sa akon mga ginasiling.

33Pamatii ninyo ang mga pagtadlong ko sa inyo pamatasan agod mangin maalamon kamo;

kag indi gid ninyo ini pagkalimti.

34Bulahan ang tawo nga permi nagabantay kag nagahulat sa pagpamati sa akon.

35Kay ang tawo nga nagapangita sa akon makaangkon sang maayo kag malawig nga kabuhi,

kag pakamaayuhon siya sang Ginoo.

36Pero ang tawo nga wala nagapangita sa akon, ginahalitan lang niya ang iya kaugalingon.

Ang tanan nga akig sa akon naluyag sang kamatayon.”

Nova Versão Internacional

Provérbios 8:1-36

O Chamado da Sabedoria

1A sabedoria está clamando,

o discernimento ergue a sua voz;

2nos lugares altos, junto ao caminho,

nos cruzamentos ela se coloca;

3ao lado das portas, à entrada da cidade,

portas adentro, ela clama em alta voz:

4“A vocês, homens, eu clamo;

a todos levanto a minha voz.

5Vocês, inexperientes, adquiram a prudência;

e vocês, tolos, tenham bom senso.

6Ouçam, pois tenho coisas importantes para dizer;

os meus lábios falarão do que é certo.

7Minha boca fala a verdade,

pois a maldade causa repulsa aos meus lábios.

8Todas as minhas palavras são justas;

nenhuma delas é distorcida ou perversa.

9Para os que têm discernimento, são todas claras,

e retas para os que têm conhecimento.

10Prefiram a minha instrução à prata,

e o conhecimento ao ouro puro,

11pois a sabedoria é mais preciosa do que rubis;

nada do que vocês possam desejar compara-se a ela.

12“Eu, a sabedoria, moro com a prudência,

e tenho o conhecimento que vem do bom senso.

13Temer o Senhor é odiar o mal;

odeio o orgulho e a arrogância,

o mau comportamento e o falar perverso.

14Meu é o conselho sensato;

a mim pertencem o entendimento e o poder.

15Por meu intermédio os reis governam,

e as autoridades exercem a justiça;

16também por meu intermédio governam os nobres,

todos os juízes da terra.

17Amo os que me amam,

e quem me procura me encontra.

18Comigo estão riquezas e honra,

prosperidade e justiça duradouras.

19Meu fruto é melhor do que o ouro, do que o ouro puro;

o que ofereço é superior à prata escolhida.

20Ando pelo caminho da retidão,

pelas veredas da justiça,

21concedendo riqueza aos que me amam

e enchendo os seus tesouros.

22“O Senhor me criou8.22 Ou me possuía como o princípio de seu caminho8.22 Ou domínio,

antes das suas obras mais antigas;

23fui formada desde a eternidade,

desde o princípio, antes de existir a terra.

24Nasci quando ainda não havia abismos,

quando não existiam fontes de águas;

25antes de serem estabelecidos os montes

e de existirem colinas eu nasci.

26Ele ainda não havia feito a terra,

nem os campos,

nem o pó com o qual formou o mundo.

27Quando ele estabeleceu os céus, lá estava eu;

quando traçou o horizonte sobre a superfície do abismo,

28quando colocou as nuvens em cima

e estabeleceu as fontes do abismo,

29quando determinou as fronteiras do mar

para que as águas não violassem a sua ordem,

quando marcou os limites dos alicerces da terra,

30eu estava ao seu lado

e era o seu arquiteto; dia a dia eu era o seu prazer

e me alegrava continuamente com a sua presença.

31Eu me alegrava com o mundo que ele criou,

e a humanidade me dava alegria.

32“Ouçam-me agora, meus filhos:

Como são felizes os que guardam os meus caminhos!

33Ouçam a minha instrução e serão sábios.

Não a desprezem.

34Como é feliz o homem que me ouve,

vigiando diariamente à minha porta,

esperando junto às portas da minha casa.

35Pois todo aquele que me encontra,

encontra a vida e recebe o favor do Senhor.

36Mas aquele que de mim se afasta, a si mesmo se agride;

todos os que me odeiam amam a morte”.