Ang Anghel sang Ginoo sa Bokim
1Nagkadto ang anghel sang Ginoo sa Bokim halin sa Gilgal. Kag nagsiling siya sa mga Israelinhon, “Ginpaguwa ko kamo sa Egipto kag gindala sa sini nga duta nga ginpromisa ko sa inyo mga katigulangan. Nagsiling ako sadto nga indi ko paggub-on ang akon kasugtanan sa inyo. 2Nagsiling man ako nga indi kamo maghimo sang kasugtanan sa mga tawo sang sini nga duta kundi gub-on ninyo ang ila mga halaran. Pero ano ang inyo ginhimo? Wala ninyo ako pagtumana! 3Gani karon, indi ko sila pagtabugon sa inyo duta. Mangin pareho sila sang tunok sa inyo alagyan kag ang ila mga dios mangin dako nga pagsulay sa inyo.”
4Sang mabatian ini sang mga Israelinhon, naghibi sila sing tudo. 5Gani gintawag nila ato nga lugar nga Bokim.2:5 Bokim: buot silingon, mga nagahibi. Kag naghalad sila didto sa Ginoo.
6Sang ginpalakat na ni Josue ang mga Israelinhon, gin-angkon nila ang duta nga para sa kada isa sa ila. 7Nag-alagad sila sa Ginoo samtang buhi pa si Josue. Kag bisan sang patay na si Josue, nagpadayon gihapon sila sa pag-alagad sa Ginoo samtang buhi pa ang mga manugdumala sang Israel nga nakakita sang tanan nga makatilingala nga ginhimo sang Ginoo para sa Israel. 8Napatay si Josue nga anak ni Nun kag alagad sang Ginoo sa edad nga 110 ka tuig. 9Ginlubong siya sa iya duta didto sa Timnat Heres, sa kabukiran sang Efraim, sa aminhan sang Bukid sang Gaash.
Nag-untat ang mga Israelinhon sa Pag-alagad sa Dios
10Sang nagkalamatay ang mga tawo sa sina nga henerasyon, nagbulos ang sunod nga henerasyon nga wala nakakilala sa Ginoo kag wala sing may nahibaluan kon ano ang ginhimo sang Ginoo para sa Israel. 11Naghimo sing malain ang mga Israelinhon sa panulok sang Ginoo kag nagsimba sa mga imahen ni Baal. 12Ginsikway nila ang Ginoo, ang Dios sang ila mga katigulangan, nga amo ang nagpaguwa sa ila sa Egipto. Ginsunod nila kag ginsimba ang nagkalain-lain nga mga dios sang mga tawo sa palibot nila. Ginpaakig nila ang Ginoo, 13kay ginsikway nila siya kag nag-alagad kay Baal kag kay Ashtoret. 14Tungod sa kaakig sang Ginoo sa Israel, ginpabay-an niya sila nga salakayon sang mga tulisan agod kuhaon ang ila mga pagkabutang. Ginpabay-an man sila sang Ginoo nga mapierdi sang ila mga kaaway sa palibot nga indi na nila masarangan nga tapnaon. 15Kon magpakig-away sila, ginapapierdi sila sang Ginoo, suno sa ginsiling niya. Gani puwerte gid ang ila kalisod.
16Karon, ginhatagan sang Ginoo ang Israel sang mga pangulo nga magluwas sa ila sa mga tulisan nga nagasalakay sa ila. 17Pero wala sila magsapak sa ila mga pangulo. Sa baylo, nagtalikod sila sa Ginoo kag nagsimba sa iban nga mga dios. Indi sila pareho sa ila mga katigulangan tungod kay kadali lang sa ila magtalikod sa mga sugo sang Ginoo nga gintuman sadto sang ila mga katigulangan. 18Ang tanan nga pangulo nga ginhatag sang Ginoo sa ila ginbuligan sang Ginoo. Kag samtang buhi ang ila pangulo ginluwas sila sang Ginoo sa ila mga kaaway. Kay naluoy siya sa ila tungod sa ila mga pag-antos sa mga nagapigos kag nagahalit sa ila. 19Pero kon mapatay na gani ang pangulo, nagabalik naman sila sa ila daan nga pagginawi nga amo ang pag-alagad kag pagsimba sa iban nga mga dios. Sobra pa ang ila pagpakasala sang sa ginhimo sang ila mga katigulangan. Indi nila gusto nga bayaan ang ila malaot nga mga ginahimo kag ang pagkatig-a sang ila mga ulo.
20Gani naakig gid ang Ginoo sa ila. Nagsiling ang Ginoo, “Tungod nga ginlapas sini nga nasyon ang akon kasugtanan sa ila mga katigulangan, kag wala sila magtuman sa akon, 21indi ko pag-ipatabog sa ila ang nabilin nga mga katawhan nga wala masakop ni Josue antes siya napatay. 22Gamiton ko ini nga mga katawhan agod testingan ang mga Israelinhon kon bala tumanon nila ang akon mga sugo, pareho sang ila mga katigulangan.” 23Amo ina kon ngaa wala pagtabuga dayon sang Ginoo ang nabilin nga mga katawhan kag wala niya pagtuguti nga pierdihon sila ni Josue.
O anjo do Senhor em Boquim
1Certo dia, o anjo do Senhor chegou a Boquim, vindo de Gilgal, e fez este anúncio ao povo de Israel: “Tirei-vos do Egito, trouxe-vos para esta terra que prometi aos vossos antepassados e garanti-vos que nunca quebraria a aliança que fiz convosco na condição de, da vossa parte, 2não fazerem qualquer espécie de tratado com os povos que vivem aqui; disse-vos que deveriam destruir os altares destas gentes. Porque não obedeceram? 3Agora, visto que quebraram a aliança feita comigo, esta deixou de ter efeito, e já não prometo destruir as nações que vivem nesta terra; pelo contrário, elas serão como espinhos na carne; os seus deuses tornar-se-ão uma armadilha fatal para vocês.”
4O povo começou a lamentar-se e a chorar, quando o anjo do Senhor acabou de falar. 5Por isso, o nome daquele lugar ficou a chamar-se Boquim (eles choram). Então ofereceram sacrifícios ao Senhor.
Josué morre
6Quando Josué finalmente licenciou os exércitos de Israel, cada tribo foi para os seus novos territórios e tomaram posse das terras que lhes tinham sido doadas. 7O povo permaneceu fiel ao Senhor durante o tempo de vida de Josué, e também enquanto viveram aqueles anciãos da sua geração que tinham visto os poderosos milagres feitos pelo Senhor a favor de Israel. 8Josué, o homem de Deus, morreu com a idade de 110 anos; 9foi enterrado no limite da sua propriedade em Timenate-Heres, nas colinas de Efraim, a norte do monte Gaás.
Desobediência e derrota
10Contudo, essa geração acabou por morrer; veio depois outra que ignorou o Senhor e tudo o que tinha feito por Israel. 11O povo de Israel fez o que era mau aos olhos do Senhor, incluindo a adoração aos ídolos de Baal. 12Abandonaram o Senhor, o Deus dos seus antepassados, que os tinha arrancado do Egito e puseram-se a prestar adoração aos ídolos das nações vizinhas. Por isso, a ira do Senhor acendeu-se contra Israel. 13Os israelitas afastaram-se do Senhor e puseram-se a adorar a Baal e os ídolos astarotes. 14Isto fez com que o Senhor ardesse de ira contra Israel. Então entregou-os nas mãos de salteadores que roubaram as suas propriedades. Entregou-os nas mãos dos seus inimigos ao seu redor e eles já não foram capazes de lhes resistir.
15Assim, sempre que a nação de Israel saía, o Senhor dificultava-lhes a ação. Tinha-os avisado disso mesmo; tinha-lhes até prometido que o faria. Mas quando o povo se encontrava em grande aperto, 16o Senhor fazia levantarem-se juízes para os livrar dos inimigos. 17Mesmo assim, Israel não quis ouvir esses juízes, pondo-se a adorar outros deuses. Bem depressa se desviaram da verdadeira fé dos seus pais, pois recusaram obedecer aos mandamentos do Senhor. 18Cada juiz salvava o povo de Israel dos seus inimigos, enquanto vivia, porque o Senhor se apiedava com o clamor do povo sob o peso da opressão; e assim os ajudava enquanto o juiz vivia. 19Mas quando este morria, deixavam de viver com justiça e faziam ainda pior do que os seus pais. Dirigiam novamente preces aos ídolos pagãos, lançando-se ao chão em atitudes de humilde adoração. Voltavam obstinadamente aos hábitos malvados das nações que se situavam à sua volta.
20Então a ira do Senhor tornava a acender-se contra Israel e declarava: “Visto que este povo violou a aliança que fiz com os seus antecessores e não me obedeceu, 21nunca mais expulsarei as nações que Josué deixou por conquistar quando morreu. 22Pelo contrário, usarei estas nações para testar o meu povo, para me certificar se obedecem ao Senhor como fizeram os seus pais.” 23Foi assim que o Senhor não expulsou os povos que não tinha entregado nas mãos de Josué, antes permitiu que lá permanecessem.
