Hebreo 3 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Hebreo 3:1-19

Mas Labaw si Jesus sang sa kay Moises

1Gani mga utod ko nga mga katawhan sang Dios, kag kapareho ko nga mga gintawag sang Dios nga mangin kaupod niya sa langit, dumduma ninyo si Jesus. Siya ang apostol kag pangulo nga pari sang aton ginatuohan.3:1 Siya ang apostol kag pangulo nga pari sang aton ginatuohan: buot silingon, ang kamatuoran nga aton ginatuohan ginpahayag ni Jesus bilang pinadala sang Dios, kag naangkon ta ini nga kamatuoran tungod sa ginhimo niya nga pagpatunga sa aton kag sa Dios. 2Ginsunod niya ang mga ginsugo sang Dios sa iya, pareho bala kay Moises nga nagsunod man sa mga ginsugo sang Dios sa iya pagdumala sa pamilya sang Dios. 3Pero ginakabig sang Dios si Jesus nga mas labaw sang sa kay Moises, tungod kay kon sa balay pa, mas may dungog ang naghimo sang balay kaysa balay mismo. 4Kay nahibaluan ta nga kon may balay, may naghimo sini, kag ang naghimo sang tanan nga butang wala sing iban kundi ang Dios. 5Bilang alagad sang Dios, masaligan si Moises sa iya pag-asikaso sa pamilya sang Dios. Kag ang mga butang nga iya ginhimo landong sang mga butang nga magakalatabo sa palaabuton. 6Pero si Cristo iya masaligan bilang Anak nga gintugyanan sang pamilya sang Dios. Kag kita ang pamilya sang Dios, kon nagapadayon kita nga matutom sa aton paglaom nga aton ginapabugal.

Ang Kapahuwayan para sa mga Anak sang Dios

7Gani pareho sang ginasiling sang Espiritu Santo,

“Kon mabatian ninyo subong ang tingog sang Dios,

8indi pagpatig-aha ang inyo mga tagipusuon

pareho sang ginhimo sang inyo mga katigulangan sang una.

Kay sang didto sila sa kamingawan

ginkontra nila kag ginsulay ang Dios.

9Nagsiling ang Dios,

‘Didto gintilawan nila ako bisan nakita na nila ang akon ginhimo sa ila sa sulod sang 40 ka tuig.

10Gani naakig gid ako sa sina nga henerasyon.

Kag nagsiling ako nga permi gid sila nagatalang

kag wala nagasunod sa akon mga ginatudlo sa ila.

11Gani sa akon kaakig nagpanumpa ako

nga indi gid nila mabaton ang kapahuwayan nga halin sa akon.’ ”3:11 Salmo 95:7-11.

12Mga utod ko kay Cristo, mag-andam kamo nga wala sing malain sa inyo tagipusuon nga amo ang magapaluya sang inyo pagtuo hasta nga makapalayo kamo sa buhi nga Dios. 13Ang inyo himuon, magpadumdumanay kamo adlaw-adlaw samtang may tiyempo pa, agod indi kamo mapatalang sang sala nga makapatig-a sang inyo tagipusuon. 14Kay kita kaupod ni Cristo kon ginahuptan ta sing malig-on ang aton pagsalig sa iya hasta sa katapusan. 15Indi bala nagasiling ang Kasulatan nga,

“Kon mabatian ninyo subong ang tingog sang Dios,

indi pagpatig-aha ang inyo mga tagipusuon pareho sang ginhimo sang inyo mga katigulangan sang una sang nagrebelde sila sa Dios.”3:15 Salmo 95:7, 8.

16Sin-o bala nga mga tawo ang nakabati sadto sang tingog sang Dios pero nagkontra sa iya? Indi bala ang tanan nga ginpangunahan ni Moises paguwa sa Egipto? 17Kag sin-o bala ang naakigan sang Dios sa sulod sang 40 ka tuig? Indi bala ang mga tawo nga nagpakasala kag nagkalamatay didto sa kamingawan? 18Kag sin-o bala ang gintumod sang Dios sa iya pagpanumpa nga indi gid sila makabaton sang kapahuwayan nga halin sa iya? Indi bala ang mga tawo nga wala nagsunod sa iya? 19Gani maathag sa aton nga wala sila nakabaton sang kapahuwayan tungod kay wala sila nagtuo sa Dios.

Hoffnung für Alle

Hebräer 3:1-19

Christus – höher als Mose

1Euch, meine lieben Brüder und Schwestern, hat Gott es geschenkt, dass ihr zu ihm gehören dürft. Seht deshalb auf Jesus, den Gesandten Gottes und Hohenpriester, zu dem wir uns bekennen. 2Er ist seinem Vater, der ihn dazu beauftragt hat, ebenso treu gewesen, wie Mose dem Volk Gottes treu gedient hat. 3Und doch ist Christus viel höher zu ehren als Mose; ein Baumeister genießt ja auch ein größeres Ansehen als das Haus selbst. 4Jedes Haus hat seinen Baumeister. Gott aber ist der Baumeister, der alle Dinge geschaffen hat.

5Mose war Gottes treuer Diener im Volk Israel, dem Haus, das ihm der Herr anvertraut hatte. So wurde er zum Hinweis für die Botschaft, die jetzt verkündet wird. 6Christus dagegen ist Gottes treuer Sohn und Herr über Gottes Haus. Dieses Haus sind wir, seine Gemeinde, wenn wir bis zum Ende entschlossen und freudig auf Christus vertrauen und uns durch nichts von der Hoffnung abbringen lassen, die unser Glaube uns schenkt.

Verschließt euch nicht vor Gott!

7Deshalb fordert uns der Heilige Geist auf:

»Heute, wenn ihr meine Stimme hört, 8-9dann verschließt eure Herzen nicht wie eure Vorfahren, als sie sich erbittert gegen mich auflehnten. Vierzig Jahre lang haben sie jeden Tag erlebt, dass ich sie führte. Und trotzdem haben sie immer wieder neue Beweise meiner Macht verlangt. 10Voller Zorn über dieses Volk habe ich deshalb gesagt: ›Ihr ganzes Wünschen und Wollen ist verkehrt und leitet sie in die Irre. Die Wege, die ich sie führen will, verstehen sie nicht.‹ 11So habe ich in meinem Zorn geschworen: ›Niemals sollen sie in das verheißene Land kommen, nie die Ruhe finden, die ich ihnen geben wollte!‹«3,11 Psalm 95,8‒11

12Achtet deshalb darauf, liebe Brüder und Schwestern, dass ihr euch nicht ebenso durch eure Widerspenstigkeit zum Unglauben verleiten lasst und euch – wie eure Vorfahren – von dem lebendigen Gott abwendet. 13Ermahnt und ermutigt einander Tag für Tag, solange jenes »Heute« gilt und Gott zu euch redet. Nur so entgeht ihr der Gefahr, euch vor ihm zu verschließen, weil euch die Sünde betrogen hat. 14Denn nur wenn wir wirklich bis zuletzt an der Zuversicht festhalten, die der Glaube uns schenkt, gehören wir zu Christus. 15Darum gilt, was Gott gesagt hat: »Heute, wenn ihr meine Stimme hört, dann verschließt eure Herzen nicht wie eure Vorfahren, als sie sich erbittert gegen mich auflehnten.«

16Wer hat denn Gottes Worte gehört und sich trotzdem gegen ihn aufgelehnt? Es waren doch dieselben Leute, die Mose aus Ägypten geführt hatte! 17Und wer forderte vierzig Jahre lang Gottes Zorn heraus? Waren es nicht dieselben, die sich gegen Gott auflehnten und deshalb in der Wüste so elend umkamen? 18Wem hatte Gott geschworen, dass sie niemals in das verheißene Land gelangen und zur Ruhe kommen sollten? Doch nur denen, die nicht auf ihn hören wollten. 19Das alles zeigt uns ganz klar: Sie konnten ihr Ziel, das von Gott verheißene Land, nicht erreichen, weil sie Gott nicht vertrauen wollten.