Nagpakilala si Jose sa Iya mga Utod
1Indi na mapunggan ni Jose ang iya kaugalingon, gani ginpaguwa niya ang iya mga suluguon. Kag sang wala na sing iban nga tawo nga kaupod si Jose, nagpakilala siya sa iya mga utod. 2Naghibi sing tudo si Jose, gani nabatian ini sang mga Egiptohanon, kag nabalitaan ini sa palasyo sang hari.
3Nagsiling si Jose sa iya mga utod, “Ako si Jose! Matuod gid bala nga buhi pa si tatay?” Pero wala makasabat ang iya mga utod sa iya kay naurungan sila. 4Gani nagsiling si Jose, “Palapit kamo sa akon.” Sang nagpalapit na sila, nagsiling siya, “Ako si Jose nga inyo utod, ang inyo ginbaligya nga gindala diri sa Egipto. 5Karon indi kamo magkalisod kag indi ninyo pagkaugti ang inyo kaugalingon nga ginbaligya ninyo ako diri, tungod ang Dios amo ang nagpauna sa akon diri sa pagluwas sang inyo kabuhi. 6Ikaduha pa lang ini nga tuig sang tiggulutom, kag may masunod pa nga lima ka tuig nga wala sing patubas. 7Pero ginpauna ako diri sang Dios agod maluwas ko kamo kag mapreserbar ang madamo sa inyo diri sa kalibutan. 8Gani, indi kamo ang nagpadala diri sa akon kundi ang Dios. Ginhimo niya ako nga manuglaygay sa hari sang Egipto kag manugdumala sang iya palasyo, kag manugdumala sang bug-os nga Egipto. 9Karon, dali-dali kamo balik sa akon amay kag sugiran ninyo siya nga ang iya anak nga si Jose ginhimo sang Dios nga manugdumala sang bug-os nga Egipto. Kag silingon ninyo siya nga ginapakadto ko siya diri sa akon sa labing madali. 10Silingon man ninyo siya nga puwede siya makaestar sa duta sang Goshen upod ang iya mga kabataan kag mga kaapuhan, mga kasapatan, kag ang tanan niya nga pagkabutang, agod malapit siya sa akon. 11Atipanon ko siya didto sa Goshen tungod kay may lima pa ka tuig nga gutom nga magaabot. Indi ko gusto nga magutuman siya kag ang iya panimalay kag pati ang iya kasapatan.”
12Nagpadayon si Jose sa pagsiling, “Karon indi na lipod sa inyo, kag amo man sa akon utod nga si Benjamin, nga ako amo gid si Jose ang nagapakighambal sa inyo. 13Sugiri ninyo ang akon amay parte sa kadungganan nga naangkon ko diri sa Egipto kag sa tanan nga inyo nakita parte sa akon. Kag dal-a ninyo siya diri gilayon sa akon.” 14Dayon ginhakos ni Jose ang iya utod nga si Benjamin kag naghibi; amo man si Benjamin, nagahibi man siya samtang nagahakos kay Jose. 15Dayon ginpanghalukan ni Jose ang tanan niya nga mga utod kag nagahibi siya sa ila. Amo ato nga nakapakighambal ang iya mga utod sa iya.
16Sang nakaabot ang balita sa palasyo sang hari sang Egipto nga ang mga utod ni Jose nag-abot, nalipay ang hari kag ang iya mga opisyal. 17Nagsiling ang hari kay Jose, “Silingon mo ang imo mga utod nga kargahan nila sang pagkaon ang ila mga sapat kag magbalik sa Canaan. 18Dayon dal-on nila diri ang ila amay kag ang ila mga pamilya, kay ihatag ko sa ila ang maayo nga duta sa Egipto kag matilawan nila ang pinakamaayo nga mga produkto sini. 19Silingon mo man sila nga magdala sang mga karo halin diri sa Egipto para masakyan sang ila mga asawa kag mga kabataan sa pagsaylo diri. Kag dal-on gid nila diri ang ila amay. 20Indi sila magkanugon sa ila mga pagkabutang nga mabilin tungod kay ang maayo nga mga butang sa bug-os nga Egipto mangin ila.”
21Gintuman ini sang mga anak ni Jacob.45:21 Jacob: sa Hebreo, Israel. Kag suno sa sugo sang hari sang Egipto, ginhatagan ni Jose ang iya mga utod sang mga karo kag ginpabalunan sang pagkaon sa ila nga pagbiyahe. 22Ginhatagan man niya ang kada isa sa ila sang bayo, pero ang ginhatag niya kay Benjamin lima ka bayo kag 300 ka bilog nga pilak. 23Ginpadal-an man niya ang iya amay sang 10 ka asno nga may karga nga pinakamaayo nga mga produkto sang Egipto, kag 10 ka babayi nga asno nga may karga nga mga uyas, tinapay kag mga balalunon sang iya amay sa pagbiyahe. 24Sang ginpalakat na niya ang iya mga utod, ginsilingan niya sila nga indi sila mag-away sa dalan.
25Gani naghalin sila sa Egipto kag nagkadto sa ila amay sa Canaan. 26Pag-abot nila didto, ginsugiran nila ang ila amay nga buhi si Jose, kag siya pa gani ang manugdumala sang bug-os nga Egipto. Naurungan si Jacob; indi siya makapati. 27Pero sang ginsugiran nila siya sang tanan nga ginsiling ni Jose sa ila, kag sang makita niya ang mga karo nga ginpadala ni Jose sa pagdala sa iya sa Egipto, nagbaskog siya. 28Nagsiling si Jacob,45:28 Jacob: sa Hebreo, Israel. “Kombinsido na ako! Ang akon anak nga si Jose buhi pa gali. Kadtuan ko siya antes ako mapatay.”
José dá-se a conhecer
1Então José não se pôde conter mais e mandou: “Saiam todos!” As pessoas que estavam ali a ver a cena retiraram-se, ficando ele sozinho com os irmãos. 2Depois começou a chorar, mas com tal emoção e intensidade que todos no palácio se deram conta disso, tendo a notícia chegado depressa aos ouvidos do Faraó.
3“Eu sou José! Meu pai ainda está vivo?” Os irmãos, apanhados de surpresa, estavam de tal maneira espantados que não podiam proferir uma palavra. 4“Cheguem-se cá!” Aproximaram-se e ele repetiu: “Eu sou José, o vosso irmão, que vocês venderam para o Egito. 5Mas não se aflijam por causa do que me fizeram, porque afinal foi Deus quem o planeou para que vocês todos pudessem continuar com vida. 6Esta fome, que já dura há dois anos, vai prolongar-se ainda por mais cinco, durante os quais não servirá de nada lavrar a terra; não haverá colheitas de espécie alguma. 7Deus mandou-me para aqui para vos conservar com vida, assim como à vossa descendência. É uma grande salvação que ele vos dá. 8Sim, com efeito foi Deus mesmo que me mandou para cá, e não vocês. Por isso, me pôs como conselheiro do Faraó, governador de toda esta nação, chefe sobre toda a terra do Egito.
9Agora vão, vão depressa ter com meu pai. Comuniquem-lhe que o seu filho José lhe manda dizer que é governador de toda a terra do Egito e que lhe pede que venha depressa ter com ele! 10Ficará a viver na fértil terra de Gosen e viverá assim perto de mim com os seus filhos, netos, rebanhos, o gado e tudo o que tem. 11Tomarei ao meu cuidado o seu sustento durante os cinco anos que ainda restam de fome. Para que não venham a empobrecer, ele e todos os seus.
12Vocês são testemunhas de todas estas promessas que acabo de fazer; vocês e o meu irmão Benjamim bem ouviram tudo o que eu disse. 13Contem igualmente ao meu pai a alta posição que aqui tenho no Egito, como tudo e todos dependem de mim, e tragam-no depressa para cá.”
14Então, chorando de alegria, abraçou-se a Benjamim e este chorou também com ele. 15Fez o mesmo com os outros irmãos, ficando ali a falar com eles.
16O Faraó rapidamente teve conhecimento do que se passava: “Chegaram os irmãos de José”, foram-lhe dizer. E toda a gente ficou muito satisfeita com aquilo, tanto o rei como os seus súbditos.
17O Faraó mandou dizer a José: “Diz aos teus irmãos que carreguem os animais, que regressem à terra de Canaã, que tragam o pai assim como as suas famílias e venham viver para cá.” 18E frisou: “O rei vos dará o melhor solo do Egito e comereis o que há de melhor no país. 19Diz igualmente aos teus irmãos que levem daqui carros do Egito para poderem transportar para cá as mulheres, os filhos e o vosso pai. 20Não se preocupem quanto àquilo que tenham de deixar na vossa terra porque o melhor que há por cá será vosso.”
21José deu-lhes carros, como o rei mandara, e provisões para a viagem; 22deu-lhes também roupas novas. Mas a Benjamim, em especial, deu-lhe cinco mudas de roupa e trezentas peças de prata. 23Ao pai mandou dez jumentos carregados de belos presentes do Egito e de toda a espécie de alimentos para a viagem. 24E mandou-os embora. “Sobretudo não discutam durante o caminho!”, avisou-os à despedida.
25E chegaram, vindos do Egito, à terra de Canaã, à casa do seu pai Jacob. 26“José está vivo!”, gritaram-lhe logo à chegada. “Ele é o governador de toda a terra do Egito!” Mas Jacob não reagiu, porque já não acreditava neles; o seu coração tinha perdido a sensibilidade. 27Mas quando começaram a dar-lhe conta de tudo o que José lhe mandava dizer, quando viu os carros e todos os carregamentos com os alimentos e com o que José lhe enviava, o seu espírito reviveu. 28E disse: “Agora acredito! O meu filho José está vivo e poderei vê-lo ainda antes de morrer!”
