Genesis 27 – HLGN & CARST

Ang Pulong Sang Dios

Genesis 27:1-46

Ginbendisyunan ni Isaac si Jacob

1Tigulang na gid si Isaac kag halos indi na makakita. Isa sadto ka tion, gintawag niya ang kamagulangan niya nga anak nga si Esau. Siling niya, “Anak.” Nagsabat si Esau, “Ano, tay?” 2Nagsiling si Isaac, “Tigulang na gid ako kag sa indi siguro madugay mapatay na ako. 3Maayo pa nga kuhaon mo ang imo pana kag magkadto ka sa latagon kag magpangayam para sa akon. 4Dayon, lutui ako sang akon paborito nga pagkaon kag dal-on mo dayon sa akon kay kaunon ko. Pagkatapos bendisyunan ko ikaw sa wala pa ako mapatay.”

5Nagapamati gali si Rebeka samtang nagahambal si Isaac kay Esau. Gani sang nakalakat na si Esau sa latagon sa pagpangayam, 6ginsilingan ni Rebeka ang iya anak nga si Jacob, “Nabatian ko nga ginsilingan ni tatay mo si Esau nga 7magpangayam kag lutuan siya dayon sang iya paborito nga pagkaon. Kay sa wala pa kuno siya mapatay bendisyunan niya si Esau sa presensya sang Ginoo. 8Gani anak, tumana ang akon isugo sa imo: 9Kadto didto sa aton mga kasapatan kag magkuha ka sang duha ka bataon kag matambok nga kanding, kay lutuan ko ang imo amay sang paborito niya nga pagkaon. 10Dayon dal-on mo ini sa iya agod bendisyunan ka niya sa wala pa siya mapatay.”

11Pero nagsiling si Jacob sa iya iloy, “Nakahibalo ka nga balahibuhon si Esau kag ako iya indi. 12Basi hikapon ako ni tatay kag mahibaluan niya nga ginatunto ko lang siya kag pakamalauton niya ako imbes nga bendisyunan.” 13Nagsabat si Rebeka, “Anak, ako ang manabat kon pakamalauton ka, basta himua lang ang akon ginasugo sa imo. Lakat na kag kuhai ako sang kanding.”

14Gani nagkuha si Jacob sang duha ka kanding kag gindala niya sa iya iloy, kag ginluto ni Rebeka ang paborito nga pagkaon ni Isaac. 15Dayon ginkuha niya ang pinakamaayo nga bayo ni Esau nga didto sa balay kag ginpasuksok kay Jacob. 16Ginbutangan niya sang panit sang kanding ang butkon ni Jacob pati ang iya liog nga indi balahibuhon. 17Dayon ginhatag niya kay Jacob ang pagkaon kag ang tinapay nga ginluto niya.

18Gindala ato ni Jacob sa iya amay kag nagsiling, “Tay!” Nagsiling si Isaac, “Sin-o ka nga anak ko?” 19Nagsabat si Jacob, “Ako si Esau, ang kamagulangan mo nga anak. Nahimo ko na ang imo ginsugo sa akon. Bangon anay kag magkaon sining akon pinangayaman agod mabendisyunan mo ako.” 20Nagsiling si Isaac, “Anak, paano mo ini nakuha dayon?” Nagsabat si Jacob, “Ginbuligan ako sang Ginoo nga imo Dios.” 21Nagsiling si Isaac, “Palapit pa gid sa akon anak agod mahikap ko kon ikaw gid bala matuod si Esau.” 22Gani nagpalapit si Jacob, kag ginhikap siya sang iya amay kag nagsiling, “Ang imo tingog daw iya ni Jacob pero ang imo butkon daw iya ni Esau.” 23Wala ni Isaac makilal-i si Jacob, kay ang iya butkon balahibuhon pareho sang iya ni Esau.

Antes niya ginbendisyunan si Jacob, 24nagpamangkot pa gid siya, “Ikaw gid bala matuod si Esau?” Nagsabat si Jacob, “Huo, ako gid.” 25Nagsiling si Isaac, “Abi, dal-a diri ang imo ginluto halin sa imo pinangayaman, kay pagkatapos ko kaon bendisyunan ko ikaw.” Gani ginhatagan siya ni Jacob sang pagkaon kag ilimnon, kag nagkaon siya kag nag-inom. 26Dayon nagsiling si Isaac sa iya, “Palapit sa akon, anak, kag haluki ako.” 27Nagpalapit si Jacob sa iya kag naghalok. Sang nasimhutan ni Isaac ang iya bayo, ginbendisyunan niya dayon si Jacob nga nagasiling,

“Ining baho sang akon anak pareho sa baho sang latagon nga ginbendisyunan sang Ginoo.

28Kabay pa nga hatagan ka sang Dios sang mapatubason nga duta nga permi may tun-og nga bugay niya,27:28 tun-og nga bugay niya: sa literal, tun-og sang langit. agod bugana ang imo mga uyas kag duga sang ubas.

29Kabay pa nga magapasakop sa imo ang madamo nga mga katawhan kag magaalagad sila sa imo.

Kabay pa nga magagahom ka sa imo mga paryente kag magapasakop sila sa imo.

Kabay pa nga ang nagapakamalaot sa imo pakamalauton man,

kag ang nagapakamaayo sa imo pakamaayuhon man.”

Nagpakitluoy si Esau nga Bendisyunan man Siya

30Pagkatapos bendisyon ni Isaac kay Jacob, naglakat dayon si Jacob. Bag-o lang gid siya nakalakat kag umabot man dayon si Esau halin sa pagpangayam. 31Nagluto man siya sang manamit nga pagkaon kag iya ini gindala sa iya amay. Nagsiling siya, “Tay, bangon ka kag magkaon sining akon pinangayaman agod mabendisyunan mo ako.” 32Nagpamangkot si Isaac sa iya, “Sin-o ka?” Nagsabat siya, “Ako si Esau, ang kamagulangan mo nga anak.” 33Pagkabati sadto ni Isaac, nagpalangurog siya kag nagsiling, “Sin-o gali atong nagpangayam kag nagdala diri sa akon sang pagkaon? Bag-o ko pa lang ato ginkaon kag umabot ka dayon. Ginhatag ko na sa iya ang akon bendisyon kag indi ko na gid ato mabawi.” 34Pagkabati sadto ni Esau, puwerte gid ang iya hilibion. Siling niya, “Tay, bendisyuni man ako!” 35Pero nagsabat si Isaac, “Gintunto ako sang imo manghod kag nakuha na niya ang akon bendisyon nga para kuntani sa imo.” 36Nagsiling si Esau, “Ikaduha na ini ka beses nga iya ako gintunto. Gai ko man nga Jacob27:36 Jacob: buot silingon sa Hebreo, nangtunto. ang iya ngalan. Ginkuha na niya ang akon kinamatarong bilang magulang, kag karon ginkuha pa gid niya ang bendisyon nga para sa akon.” Dayon nagpamangkot siya, “Tay, wala ka na gid bala sing nabilin nga bendisyon para sa akon?” 37Nagsabat si Isaac, “Ginhimo ko na siya nga imo agalon kag ginhimo ko man ang tanan niya nga mga paryente nga iya mga suluguon. Nahatag ko na sa iya ang bugana nga mga uyas kag duga sang ubas. Gani ano pa ang akon mahimo para sa imo anak?” 38Nagpakitluoy pa gid si Esau sa iya amay, “Tay, wala ka na gid bala sing bisan isa lang ka bendisyon? Bendisyuni man ko bi.” Kag naghibi pa gid siya.

39Nagsiling si Isaac sa iya,

“Indi mapatubason ang duta nga imo pagaestaran,

kag wala ini permi sang tun-og nga bugay sang Dios.27:39 tun-og nga bugay sang Dios: sa literal, tun-og sang langit.

40Permi ka lang magapakig-away,

kag magaalagad ka sa imo manghod.

Pero kon magpamatok ka sa iya,

mahilway ka sa iya gahom.”

41Gindumtan ni Esau si Jacob tungod sa bendisyon nga ginhatag sang iya amay kay Jacob. Nagsiling si Esau sa iya kaugalingon, “Dali na lang mapatay si tatay; kon mapatay na gani siya, patyon ko si Jacob.” 42Pero nabalitaan ni Rebeka ang plano ni Esau, gani ginpatawag niya si Jacob kag ginhambalan, “Ang imo magulang nga si Esau nagaplano sa pagpatay sa imo agod maumpawan siya sa iya kaakig sa imo. 43Gani pamati ka sa akon isiling: Magpalagyo ka sa Haran, didto sa akon utod nga si Laban. 44Didto ka lang anay hasta nga maghaganhagan ang kaakig sang imo magulang, 45kag malipatan na niya ang imo ginhimo sa iya. Ipasugat ko lang ugaling ikaw didto kon indi na siya akig sa imo. Indi ko gusto nga madula kamo nga duha sa akon sa isa lang ka adlaw kon magpatyanay kamo.”

Ginpakadto ni Isaac si Jacob kay Laban

46Karon, nagsiling si Rebeka kay Isaac, “Ginatak-an na gid ako sang akon kabuhi tungod sining mga asawa ni Esau nga mga Hithanon. Kon ang mangin asawa ni Jacob taga-diri man nga babayi nga Hithanon maayo pa nga mapatay na lang ako.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Начало 27:1-46

Якуб обманом получает благословение отца

1Когда Исхок состарился, и глаза его так ослабли, что он ничего не видел, он позвал Эсова, своего старшего сына, и сказал ему:

– Сын мой!

– Я здесь, – ответил Эсов.

2Исхок сказал:

– Я уже стар и не знаю, сколько мне ещё осталось жить. 3Возьми же своё оружие – колчан и лук – и выйди в поле добыть мне дичи. 4Приготовь мою любимую еду и принеси мне поесть, чтобы я благословил тебя перед смертью.

5Рабига слышала, как Исхок говорил со своим сыном Эсовом, и когда Эсов ушёл в поле, чтобы настрелять и принести дичи, 6Рабига сказала своему сыну Якубу:

– Я слышала, как твой отец сказал твоему брату Эсову: 7«Принеси дичи и приготовь мне вкусной еды, чтобы я благословил тебя перед Вечным, прежде чем умру». 8Слушай же меня внимательно, сын мой, и делай, как я тебе скажу. 9Пойди к стаду и принеси мне двух лучших козлят, чтобы мне приготовить вкусную еду для твоего отца, такую, как он любит. 10Потом отнеси её отцу, он поест и благословит тебя перед смертью.

11Якуб сказал Рабиге, своей матери:

– Но мой брат Эсов весь волосат, а у меня кожа гладкая. 12Что, если отец ощупает меня? Я окажусь перед ним обманщиком и скорее навлеку на себя проклятие, а не благословение.

13Мать сказала ему:

– Проклятие пусть будет на мне, сын мой, а ты делай, как я говорю: пойди и принеси козлят.

14Он пошёл, взял козлят и принёс их матери, и она приготовила вкусную еду, такую, как любил его отец. 15Потом Рабига взяла лучшую одежду своего старшего сына Эсова, какая была у неё в доме, и надела на младшего Якуба, 16а его руки и гладкую часть шеи покрыла шкурами козлят. 17И она дала своему сыну Якубу вкусную еду и лепёшки, которые приготовила.

18Он пришёл к отцу и сказал:

– Отец мой.

– Вот я, – ответил тот. – Ты который из моих сыновей?

19Якуб сказал отцу:

– Я – Эсов, твой первенец. Я сделал, как ты сказал. Прошу, приподнимись, сядь и поешь моей дичи, чтобы ты мог благословить меня.

20Исхок спросил сына:

– Как же ты нашёл её так быстро, сын мой?

– Вечный, твой Бог, даровал мне успех, – ответил он.

21Исхок сказал Якубу:

– Подойди ближе, чтобы мне ощупать тебя, сын мой, действительно ли ты мой сын Эсов или нет.

22Якуб подошёл ближе к своему отцу Исхоку, который ощупал его и сказал:

– Голос – как голос Якуба, но руки – как руки Эсова.

23Он не узнал его, потому что руки у него были волосатые, как у Эсова; и он благословил его.

24– Действительно ли ты сын мой Эсов? – спросил Исхок; и он ответил:

– Да, это я.

25Исхок сказал:

– Сын мой, поднеси мне твою дичь поближе, и я поем, а потом благословлю тебя.

Якуб дал ему еду, и он поел, принёс вина, и он выпил.

26Потом его отец Исхок сказал ему:

– Подойди, сын мой, и поцелуй меня.

27Он подошёл и поцеловал его, и Исхок почувствовал запах его одежды и благословил его, сказав:

– Ах, запах моего сына, как запах поля, которое благословил Вечный. 28Пусть даст тебе Всевышний от небесной росы и от плодородия земли в изобилии зерна и молодого вина. 29Да служат тебе племена, и да поклонятся тебе народы. Будь господином над твоими братьями, и да склонятся перед тобой сыновья твоей матери. Да будет проклят проклинающий тебя, а благословляющий да будет благословен.

30Как только Исхок закончил благословение, и едва лишь Якуб вышел от отца, как пришёл с охоты его брат Эсов. 31Он тоже приготовил вкусной еды и принёс отцу. Он сказал ему:

– Отец, приподнимись, сядь и поешь моей дичи, а потом благослови меня.

32Его отец Исхок спросил:

– Кто ты?

– Я твой сын, – ответил он, – твой первенец, Эсов.

33Исхок весь задрожал и сказал:

– Кто же был тот, другой, который добыл дичи и принёс мне? Я ел её как раз перед твоим приходом и благословил его – он теперь и будет благословен!

34Услышав слова отца, Эсов громко и горько закричал и сказал отцу:

– Благослови и меня, и меня тоже, отец!

35Но тот ответил:

– Твой брат пришёл с хитростью и отнял у тебя благословение.

36Эсов сказал:

– Не по праву ли он назван Якубом?27:36 На языке оригинала наблюдается игра слов: имя Якуб (Яаков) и глагол «перехитрить» (акав). Дважды он обошёл меня: взял моё первородство, а теперь и моё благословение! – И спросил: – Не осталось ли у тебя благословения и для меня?

37Исхок ответил Эсову:

– Я сделал его господином над тобой, и всю его родню отдал ему в слуги, и одарил его хлебом и молодым вином. Что же я могу теперь сделать для тебя, мой сын?

38Эсов сказал отцу:

– У тебя что же, только одно благословение, отец? Благослови и меня, отец мой!

И громко заплакал.

39Его отец Исхок ответил ему:

– Будет обитание твоё вдали от плодородия земли, вдали от росы небесной свыше. 40Ты будешь жить мечом и будешь служить своему брату. Но когда ты восстанешь, ты сбросишь его ярмо со своей шеи.

Побег Якуба в Харран к Лобону

41Эсов затаил злобу на Якуба из-за благословения, которое дал ему отец, и сказал себе: «Дни плача по отцу близки – тогда я убью моего брата Якуба».

42Рабиге передали, что сказал её старший сын Эсов, и она послала за младшим сыном, Якубом, и сказала ему:

– Твой брат Эсов утешает себя мыслью убить тебя. 43Мой сын, сделай, как я скажу: немедленно беги в Харран к моему брату Лобону. 44Поживи у него какое-то время, пока не утихнет ярость твоего брата; 45когда же его гнев утихнет, и он забудет то, что ты ему сделал, тогда я пошлю сказать тебе, что пора возвращаться. Зачем мне терять вас обоих в один день?

46Потом Рабига сказала Исхоку:

– Я жизни не рада из-за этих дочерей хеттейских. Если Якуб возьмёт себе в жёны местную женщину, такую вот хеттеянку, как эти, то зачем мне и жить?