Ang Pagkatawo ni Isaac
1Karon, gindumdom sang Ginoo si Sara suno sa iya ginpromisa. 2Nagbusong si Sara kag nagbata sing lalaki bisan tigulang na si Abraham. Natawo ang bata sa tion gid nga ginsiling sadto sang Dios. 3Gin-ngalanan ni Abraham ang bata nga Isaac.
4Sang walo na ka adlaw ang bata, gintuli siya ni Abraham suno sa ginsugo sa iya sang Dios. 5Nagaedad si Abraham sang 100 ka tuig sang natawo si Isaac. 6Nagsiling si Sara, “Ginpakadlaw ako sang Dios sa kalipay, kag ang bisan sin-o nga makabati parte sining natabo sa akon magakadlaw man. 7Sin-o ang makahunahuna nga magsiling kay Abraham nga makapatiti pa ako sang bata? Pero nakabata pa ako bisan tigulang na siya.”
8Nagdako si Isaac, kag sang adlaw nga ginlutas siya naghiwat si Abraham sang isa ka dako nga punsyon.
Ginpalayas si Hagar kag si Ishmael
9Isa ka adlaw, nakita ni Sara nga ginasunlog ni Ishmael si Isaac. (Si Ishmael anak ni Abraham kay Hagar nga Egiptohanon.) 10Gani nagsiling si Sara kay Abraham, “Palayasa inang babayi nga ulipon kag ang iya anak, kay ang anak sinang ulipon indi dapat partihan sa palanublion sang akon anak nga si Isaac.” 11Naglain gid ang buot ni Abraham tungod kay anak man niya si Ishmael. 12Pero nagsiling ang Dios sa iya, “Indi maglain ang buot mo parte kay Ishmael kag kay Hagar. Tumana ang gusto ni Sara, tungod sa kay Isaac magahalin ang imo mga kaliwat nga akon ginpromisa. 13Kag kon parte kay Ishmael, hatagan ko man siya sang madamo nga mga kaliwat kag mangin isa man sila ka nasyon, tungod kay anak mo man siya.”
14Aga pa gid sang madason nga adlaw, nagkuha si Abraham sang pagkaon kag tubig nga nasulod sa panit nga suludlan, kag ginpapas-an niya ini kay Hagar. Dayon ginpalakat niya si Hagar kaupod ang bata. Nagpanglakaton sila sa kamingawan sang Beersheba nga wala kahibalo kon sa diin sila pakadto. 15Sang naubos na ang ila tubig, ginbilin niya ang iya bata sa idalom sang isa ka kahoy-kahoy 16kag naglakat siya sa unhan nga ang kalayuon mga 100 ka metros halin sa bata. Didto siya nagpungko kag naghilibion nga nagasiling sa iya kaugalingon, “Indi ako makaantos nga magtan-aw sa akon anak nga mapatay.”
17Karon, nabatian sang Dios ang hibi sang bata. Gani nagsiling ang anghel sang Dios kay Hagar halin didto sa langit, “Ano ang imo ginapaligban Hagar? Indi ka magkahadlok; nabatian sang Dios ang hibi sang imo anak. 18Tindog ka kag pabanguna ang bata, kay himuon ko nga dako nga nasyon ang iya mga kaliwat.” 19Dayon may ginpakita ang Dios sa iya nga isa ka bubon. Nagkadto siya didto kag ginsudlan sang tubig ang iya suludlan, dayon ginpainom niya ang iya anak.
20-21Wala pagpabay-i sang Dios si Ishmael hasta nga nagdako siya. Didto siya nag-estar sa kamingawan sang Paran kag nangin isa siya ka manugpana. Sang ulihi, ginpaasawa siya sang iya iloy sa isa ka Egiptohanon.
Ang Kasugtanan ni Abraham kag ni Abimelec
22Sang sadto nga tion,21:22 Sang sadto nga tion nga ginpahalin ni Abraham si Hagar kag si Ishmael, ukon sang nagapangabuhi na sila sa kamingawan sang Paran. nagkadto si Abimelec kay Abraham upod ang pangulo sang iya mga soldado nga si Ficol. Nagsiling si Abimelec kay Abraham, “Ginabuligan ka gid sang Dios sa tanan mo nga ginahimo. 23Gani, magsumpa ka diri sa ngalan sang Dios nga indi mo gid ako pagtraiduran pati ang akon mga kaliwat. Ipakita mo ang imo kaayo sa akon kag sa sining lugar nga sa diin nagaestar ka karon bilang dumuluong, subong nga nangin maayo man ako sa imo.” 24Nagsabat si Abraham, “Ginasumpa ko.”
25Pero nagreklamo si Abraham kay Abimelec parte sa bubon nga gin-agaw sang iya mga suluguon. 26Nagsiling si Abimelec, “Wala ako kahibalo kon sin-o ang naghimo sina. Wala mo man ako ginsugiran, kag subong ko lang nabatian ina.” 27Gani nagkuha si Abraham sang mga karnero kag mga baka kag ginhatag niya kay Abimelec, dayon naghimo sila nga duha sang kasugtanan. 28Nagkuha pa gid si Abraham sang pito ka babayi nga karnero kag iya ini ginpain. 29Nagpamangkot si Abimelec, “Para sa ano inang pito ka karnero nga imo ginpain?” 30Nagsabat si Abraham, “Batuna ining pito ka karnero bilang pamatuod nga ako ang nagkutkot sang sina nga bubon.” 31Tungod sining pagsumpaanay nila, ang ato nga lugar gintawag Beersheba.21:31 Beersheba: buot silingon sa Hebreo, ginsumpaan nga bubon.
32Pagkatapos sang ila pagsumpaanay didto sa Beersheba, nagbalik si Abimelec kag si Ficol sa duta sang mga Filistinhon. 33Nagtanom si Abraham sang isa ka kahoy nga tamarisko didto sa Beersheba kag nagsimba siya didto sa Ginoo, ang Dios nga wala sing katapusan. 34Nag-estar si Abraham sa duta sang mga Filistinhon sa malawig nga panahon.
O nascimento de Isaque
1O Senhor fez conforme tinha prometido. 2Sara, ainda que fosse já uma mulher idosa, ficou grávida e deu um filho a Abraão, na altura que Deus lhes tinha indicado. 3Abraão pôs-lhe o nome de Isaque. 4Oito dias após o nascimento circuncidou-o, segundo o que Deus tinha ordenado. 5Tinha então Abraão 100 anos de idade.
6E Sara declarou: “Deus fez com que eu me risse. E todos os que souberem o que me aconteceu hão de alegrar-se comigo. 7Porque quem haveria de dizer a Abraão que eu poderia vir a ter um menino? E a verdade é que acabo de dar um filho a Abraão, já em plena velhice!”
Agar e Ismael mandados embora
8O tempo foi passando, e o bebé foi crescendo e foi desmamado. Abraão deu nessa altura uma grande festa para comemorar o acontecimento. 9No entanto, Sara reparou que Ismael, o filho de Abraão e da sua criada egípcia, Agar, se divertia com aquilo tudo e fazia troça. 10Então disse a Abraão: “Manda embora essa escrava e o seu filho, pois este não será herdeiro juntamente com o meu filho, Isaque!”
11Abraão ficou bastante contrariado porque, apesar de tudo, Ismael também era seu filho. 12Mas Deus disse-lhe: “Não fiques contrariado quanto ao filho da criada da tua mulher. Faz como Sara te disse. Porque realmente só através de Isaque é que a minha promessa terá cumprimento. 13Contudo, sem dúvida que os descendentes do filho da criada formarão também uma grande nação, pois é igualmente teu filho.”
14Abraão levantou-se muito cedo, na manhã seguinte, para os despedir e preparar-lhes alimento para a viagem. Deu-o a Agar, mais uma vasilha de água e ela pôs tudo aos ombros. E mandou-a embora com o filho. Ela foi andando e vagueando através do deserto de Berseba. 15Quando a água se acabou, colocou o menino à sombra duns arbustos, 16e afastou-se dali, à distância mais ou menos de um tiro de arco. Então, rompendo em choro, clamava: “Não posso ver morrer o meu menino!”
17Deus respondeu aos apelos da criança e o anjo de Deus chamou Agar, desde o céu: “Que tens tu, Agar? Nada receies! Porque Deus ouviu o menino, ali onde ele está. 18Vai, pega no teu filho e consola-o, porque os seus descendentes hão de constituir uma grande nação.”
19Naquela altura, Deus abriu-lhe os olhos e viu um poço, mesmo ali. Pôde então encher de água a vasilha e dar de beber ao filho.
20Deus acompanhou o rapaz enquanto crescia e vivia no deserto de Parã, onde se tornou atirador de arco. 21A mãe arranjou-lhe casamento com uma rapariga do Egito.
O acordo em Berseba
22Por essa altura, o rei Abimeleque, e Ficol, comandante das suas tropas, veio ter com Abraão e disse-lhe: “É evidente que Deus está contigo e te ajuda em tudo. 23Jura-me que não me defraudarás; que não me enganarás nem a mim nem aos meus descendentes, e que as tuas relações comigo e com a minha terra serão sempre de boa amizade, como eu fui para contigo.”
24Abraão respondeu-lhe: “Pois sim, juro.” 25No entanto, Abraão aproveitou para apresentar-lhe uma queixa a respeito de um poço que os criados do rei tinham tomado pela força aos de Abraão.
26“É a primeira vez que ouço falar nisso!”, exclamou Abimeleque. “E nem faço ideia de quem possa ser a responsabilidade. Porque não mo disseste há mais tempo?”
27Então Abraão deu ao rei ovelhas e vacas como sacrifícios que selassem aquela aliança que faziam entre si. 28Entretanto, Abraão pôs de parte sete ovelhas do rebanho, 29e o rei perguntou-lhe porque fazia aquilo.
30Abraão respondeu: “São um presente especial que te dou, como testemunho público de que este poço, que eu próprio abri, me pertence.” 31Por isso, a partir de então aquele sítio passou a chamar-se Berseba21.31 Este nome pode significar em hebraico poço do juramento e poço das sete (ovelhas)., porque ali ambos fizeram um juramento. Foi pois assim que se realizou aquela aliança entre eles. 32E o rei Abimeleque, com Ficol, o comandante das suas tropas, foram-se de volta para a terra dos filisteus. 33Abraão plantou um carvalho naquele sítio, junto ao poço, orando e adorando ao Senhor, o Deus eterno. 34E viveu ali na terra dos filisteus ainda por muito tempo.
