Genesis 12 – HLGN & KJV

Ang Pulong Sang Dios

Genesis 12:1-20

Ang Pagtawag sang Dios kay Abram

1Karon, nagsiling ang Ginoo kay Abram, “Bayai ang imo nasyon, mga paryente, kag ang pamilya sang imo amay, kag magkadto ka sa lugar nga akon itudlo sa imo. 2Himuon ko ang imo mga kaliwat nga isa ka bantog nga nasyon. Pakamaayuhon ko ikaw kag mangin bantog ang imo ngalan. Paagi sa imo, madamo ang makabaton sang pagpakamaayo. 3Pakamaayuhon ko ang nagapakamaayo sa imo. Pero pakamalauton ko ang nagapakamalaot sa imo. Pakamaayuhon ko ang tanan nga katawhan sa kalibutan paagi sa imo.”

4-5Gani naghalin si Abram sa Haran kag nagkadto sa Canaan, suno sa ginsiling sang Ginoo sa iya. Nagaedad sadto si Abram sing 75 ka tuig. Nag-upod sa iya ang iya hinablos nga si Lot. Gindala man niya ang iya asawa nga si Sarai kag ang tanan nila nga mga pagkabutang kag mga suluguon nga natipon nila sa Haran.

Pag-abot nila sa Canaan, 6nagpadayon sila hasta nga nakalambot sila sa dako nga kahoy12:6 dako nga kahoy: posible, oak tree. Siguro balaan ini nga kahoy sa ila. sang More didto sa Shekem. (Sadto nga panahon didto pa ang mga Canaanhon.) 7Dayon nagpakita ang Ginoo kay Abram kag nagsiling sa iya, “Amo ini nga duta ang ihatag ko sa imo mga kaliwat.”12:7 mga kaliwat: Ang Hebreo sini singular, pero puwede man nga plural ang iya kahulugan. Sa English ginatawag ini nga collective noun. Gani naghimo si Abram sang halaran para sa Ginoo nga nagpakita sa iya. 8Halin didto, nagsaylo sila sa bukid sa sidlangan12:8 sidlangan: sa English, east. sang Betel, kag didto sila nagpatindog sang tolda, sa tunga-tunga sang Betel kag Ai. Ang Betel sa nakatundan12:8 nakatundan: sa English, west. kag ang Ai sa sidlangan. Naghimo man didto si Abram sang halaran kag nagsimba sa Ginoo. 9Sang ulihi nagsaylo naman sila. Sige ang ila panglakaton pakadto sa Negev.

Nagkadto si Abram sa Egipto

10Pero may puwerte nga gutom sa Canaan, gani nagderetso si Abram sa Egipto agod didto lang anay mag-estar. 11Sang nagahinampot na sila sa Egipto, nagsiling si Abram sa iya asawa, “Sarai, matahom ka nga babayi. 12Kon makita ka sang mga Egiptohanon masiling sila nga asawa ko ikaw, gani patyon nila ako kag ikaw iya indi. 13Mas maayo pa siguro nga silingon mo sila nga mag-utod kita12:13 mag-utod kita: Mag-utod si Abram kag si Sarai sa amay suno sa Genesis 20:12. agod indi nila ako pagpatyon kag agod maayo ang ila pagtratar sa akon tungod sa imo.”

14Gani pag-abot nila sa Egipto, nakita sang mga Egiptohanon nga matahom gid si Sarai. 15Kag sang makita siya sang mga opisyal sang hari,12:15 hari: sa Hebreo, Faraon. Amo man sa bersikulo 15, 17, 18, 20. ginsugiran nila ang hari kon daw ano siya katahom. Gani gindala si Sarai didto sa palasyo. 16Tungod kay Sarai, maayo gid ang pagtratar sang hari kay Abram kag ginhatagan pa siya sang mga karnero, kanding, baka, asno,12:16 asno: Tan-awa ang Lista sang mga Pulong sa likod. kamelyo, kag mga suluguon nga lalaki kag babayi.

17Pero ginhatagan sang Ginoo sang makangilidlis nga balatian ang hari kag ang mga sinakpan niya sa palasyo tungod kay Sarai. 18Sang mahibaluan sang hari ang kabangdanan sini tanan, ginpatawag niya si Abram kag ginpamangkot, “Ano bala ining ginhimo mo sa akon? Ngaa wala ka magsugid nga asawa mo gali siya? 19Ngaa nagsiling ka nga mag-utod kamo? Ti kundi ginkuha ko siya nga mangin akon asawa. Karon, ari ang imo asawa, kuhaa siya kag maglakat kamo!” 20Dayon nagsugo ang hari sa iya mga tinawo nga pahalinon na sila. Gani gindala nila si Abram paguwa sa sadto nga lugar kag ginpahalin upod ang iya asawa kag dala ang tanan niya nga pagkabutang.

King James Version

Genesis 12:1-20

1Now the LORD had said unto Abram, Get thee out of thy country, and from thy kindred, and from thy father’s house, unto a land that I will shew thee: 2And I will make of thee a great nation, and I will bless thee, and make thy name great; and thou shalt be a blessing: 3And I will bless them that bless thee, and curse him that curseth thee: and in thee shall all families of the earth be blessed.

4So Abram departed, as the LORD had spoken unto him; and Lot went with him: and Abram was seventy and five years old when he departed out of Haran. 5And Abram took Sarai his wife, and Lot his brother’s son, and all their substance that they had gathered, and the souls that they had gotten in Haran; and they went forth to go into the land of Canaan; and into the land of Canaan they came.

6¶ And Abram passed through the land unto the place of Sichem, unto the plain of Moreh. And the Canaanite was then in the land.12.6 plain: Heb. plains 7And the LORD appeared unto Abram, and said, Unto thy seed will I give this land: and there builded he an altar unto the LORD, who appeared unto him. 8And he removed from thence unto a mountain on the east of Beth-el, and pitched his tent, having Beth-el on the west, and Hai on the east: and there he builded an altar unto the LORD, and called upon the name of the LORD. 9And Abram journeyed, going on still toward the south.12.9 going…: Heb. in going and journeying

10¶ And there was a famine in the land: and Abram went down into Egypt to sojourn there; for the famine was grievous in the land. 11And it came to pass, when he was come near to enter into Egypt, that he said unto Sarai his wife, Behold now, I know that thou art a fair woman to look upon: 12Therefore it shall come to pass, when the Egyptians shall see thee, that they shall say, This is his wife: and they will kill me, but they will save thee alive. 13Say, I pray thee, thou art my sister: that it may be well with me for thy sake; and my soul shall live because of thee.

14¶ And it came to pass, that, when Abram was come into Egypt, the Egyptians beheld the woman that she was very fair. 15The princes also of Pharaoh saw her, and commended her before Pharaoh: and the woman was taken into Pharaoh’s house. 16And he entreated Abram well for her sake: and he had sheep, and oxen, and he asses, and menservants, and maidservants, and she asses, and camels. 17And the LORD plagued Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai Abram’s wife. 18And Pharaoh called Abram, and said, What is this that thou hast done unto me? why didst thou not tell me that she was thy wife? 19Why saidst thou, She is my sister? so I might have taken her to me to wife: now therefore behold thy wife, take her, and go thy way. 20And Pharaoh commanded his men concerning him: and they sent him away, and his wife, and all that he had.