Ezekiel 5 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Ezekiel 5:1-17

Ang Palaabuton nga Kalaglagan sang Jerusalem

1Nagsiling pa gid ang Ginoo sa akon, “Tawo, kuha ka sang matalom nga espada kag gamita nga pangkiskis sa imo buhok kag burangos. Dayon kiluha ang imo buhok kag burangos sa pagpartida sini sa tatlo ka parte. 2Ibutang ang isa ka parte sa tisa nga gindrowingan mo sang Jerusalem, kag sunuga ini dira sa tunga sang siyudad pagkatapos sang pagpakita mo sang pagkibon sini. Ibutang ang isa pa ka parte sa palibot sang siyudad kag pang-utda-utda ini sang imo espada. Ang nabilin nga parte isabwag sa kahanginan, kay laptahon ko ang akon katawhan paagi sa espada. 3Pero magbilin ka sang diutay lang nga buhok kag putsa ini sa imo bayo. 4Dayon kuhai ini sang pila ka bilog kag ihaboy sa kalayo agod masunog. Halin sa sini magalapta ang kalayo kag magasunog sa bug-os nga Israel.

5Ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga amo ato ang dangatan sang Jerusalem, ang siyudad nga ginhimo ko nga pinakaimportante nga lugar sa kalibutan. 6Ginlapas niya ang akon mga sugo, kag mas malaot pa siya sang sa iban nga mga nasyon sa iya palibot. Ginsikway niya ang akon mga sugo kag mga pagsulundan. 7Gani ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Kamo nga mga taga-Jerusalem, mas malaot pa kamo sang sa iban nga mga nasyon sa inyo palibot. Wala ninyo pagtumana ang akon mga sugo kag mga pagsulundan, kag wala man gani ninyo pagtumana5:7 wala man gani ninyo pagtumana: Amo ina sa kalabanan nga mga kopya sang Hebreo. Pero sa iban nga mga kopya sini kag sa Syriac, gintuman ninyo. Tan-awa man sa 11:12. ang mga pagsulundan sang mga nasyon sa inyo palibot. 8Gani ako, ang Ginoong Dios, nagakontra sa inyo. Silutan ko kamo nga makita sang mga nasyon. 9Tungod sa inyo makangilil-ad nga mga ginahimo, himuon ko sa inyo ang wala ko pa mahimo kag ang indi ko na paghimuon pa. 10Kaunon sang mga ginikanan ang ila mga anak, kag kaunon sang mga anak ang ila mga ginikanan. Silutan ko gid kamo, kag ang mga mabilin sa inyo laptahon ko sa bug-os nga kalibutan. 11Ako, ang buhi nga Ginoong Dios, nagasumpa nga laglagon ko kamo nga wala sing luoy-luoy tungod nga ginhigkuan ninyo ang akon templo paagi sa pagsimba sa mga dios-dios kag sa paghimo sang makangilil-ad nga mga butang. 12Partihon ko kamo sa tatlo ka parte. Ang isa ka parte magakalamatay paagi sa gutom kag mga balatian dira sa siyudad. Ang isa pa ka parte magakalamatay paagi sa espada sa guwa sang siyudad. Kag ang mabilin nga parte laptahon ko sa bug-os nga kalibutan kag padayon ko sila nga hingabuton.5:12 padayon ko sila nga hingabuton: sa literal, lagson ko sila sang espada.

13“Kon matabo na ini maumpawan na ako sa akon puwerte nga kaakig sa inyo, kag makabalos na ako. Kon mapatilaw ko na kamo sang akon kaakig, mahibaluan ninyo nga ako, ang Ginoo, nagpakighambal sa inyo tungod sa akon puwerte nga balatyagon sa inyo. 14Gub-on ko ang inyo siyudad kag pakahuy-an kamo sang mga nasyon sa inyo palibot kag sang mga nagaalagi sa inyo lugar. 15Pakahuy-an, yagutaon, kag kangidlisan kamo sang mga nasyon sa inyo palibot. Mangin paandam kamo sa ila sa tion nga silutan ko kamo sa akon puwerte nga kaakig. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 16Padal-an ko kamo sang gutom nga pareho sang pana nga magalaglag sa inyo. Magagrabe nga magagrabe ang gutom hasta nga wala na kamo sang may makaon. 17Wala labot sa gutom padal-an ko man kamo sang mapintas nga mga sapat kag pamatyon nila ang inyo mga anak. Magakalamatay man kamo sa mga balatian kag sa inaway. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 5:1-17

1»Tú, hijo de hombre, toma ahora una espada afilada, y úsala como navaja de afeitar para raparte la cabeza y afeitarte la barba. Toma luego una balanza y divide tu cabello cortado. 2Cuando se cumplan los días del sitio, quemarás en medio de la ciudad una tercera parte del cabello; otra tercera parte la cortarás con la espada alrededor de la ciudad; la parte restante la esparcirás al viento. Yo, por mi parte, desenvainaré la espada y los perseguiré. 3Toma algunos de los cabellos y átalos al borde de tu manto. 4Y de ellos, toma otros pocos y arrójalos en el fuego para que se quemen. Desde allí se extenderá el fuego sobre todo el pueblo de Israel.

5»Así dice el Señor y Dios: Esta es la ciudad de Jerusalén. Yo la coloqué en medio de las naciones y de los territorios a su alrededor. 6Pero ella se rebeló contra mis leyes y estatutos, con una perversidad mayor a la de las naciones y territorios vecinos. En otras palabras, rechazó por completo mis leyes y estatutos.

7»Por eso yo, el Señor y Dios, declaro: Ustedes han sido más rebeldes que las naciones a su alrededor. No han seguido mis estatutos ni obedecido mis leyes; ni siquiera se han sujetado a las costumbres de esas naciones.

8»Por lo tanto yo, el Señor y Dios, declaro: Estoy contra ti, Jerusalén, y te voy a castigar a la vista de todas las naciones. 9Por causa de tus prácticas detestables, haré contigo lo que jamás he hecho ni volveré a hacer. 10Entre ustedes habrá padres que se comerán a sus hijos y también hijos que se comerán a sus padres. Yo los castigaré y a quien sobreviva lo dispersaré por los cuatro vientos.

11»Por tanto, tan cierto como que yo vivo, declara el Señor y Dios: como ustedes han profanado mi santuario con sus ídolos repugnantes y con prácticas detestables, yo mismo los destruiré sin piedad ni compasión. 12Una tercera parte de tu pueblo morirá en tus calles por la plaga y por el hambre; otra tercera parte caerá a filo de espada en tus alrededores; a la tercera parte restante la dispersaré por los cuatro vientos. Yo desenvainaré la espada y perseguiré a la gente.

13»Entonces se apaciguará mi ira, mi enojo contra ellos será saciado y me daré por satisfecho. Y, cuando en mi celo haya desahogado mi enojo contra ellos, sabrán que yo, el Señor, lo he dicho.

14»Yo te convertiré en un montón de ruinas; te haré objeto de burla de todas las naciones que te rodean. Todos los que pasen junto a ti lo verán. 15Cuando yo te castigue con indignación, enojo y durísimos reproches, serás objeto de burla y deshonra, y motivo de advertencia y escarmiento para las naciones que te rodean. Yo, el Señor, lo he dicho. 16Yo te haré blanco del hambre, esa mortífera flecha que todo lo destruye. Dispararé a matar, pues traeré sobre ti hambre y escasez de alimentos. 17Por si fuera poco, lanzaré contra ti animales salvajes que te dejarán sin hijos. Te verás abrumado por las plagas y por el derramamiento de sangre, pues haré que caigas a filo de espada. Yo, el Señor, lo he dicho».