Ezekiel 5 – HLGN & BPH

Ang Pulong Sang Dios

Ezekiel 5:1-17

Ang Palaabuton nga Kalaglagan sang Jerusalem

1Nagsiling pa gid ang Ginoo sa akon, “Tawo, kuha ka sang matalom nga espada kag gamita nga pangkiskis sa imo buhok kag burangos. Dayon kiluha ang imo buhok kag burangos sa pagpartida sini sa tatlo ka parte. 2Ibutang ang isa ka parte sa tisa nga gindrowingan mo sang Jerusalem, kag sunuga ini dira sa tunga sang siyudad pagkatapos sang pagpakita mo sang pagkibon sini. Ibutang ang isa pa ka parte sa palibot sang siyudad kag pang-utda-utda ini sang imo espada. Ang nabilin nga parte isabwag sa kahanginan, kay laptahon ko ang akon katawhan paagi sa espada. 3Pero magbilin ka sang diutay lang nga buhok kag putsa ini sa imo bayo. 4Dayon kuhai ini sang pila ka bilog kag ihaboy sa kalayo agod masunog. Halin sa sini magalapta ang kalayo kag magasunog sa bug-os nga Israel.

5Ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga amo ato ang dangatan sang Jerusalem, ang siyudad nga ginhimo ko nga pinakaimportante nga lugar sa kalibutan. 6Ginlapas niya ang akon mga sugo, kag mas malaot pa siya sang sa iban nga mga nasyon sa iya palibot. Ginsikway niya ang akon mga sugo kag mga pagsulundan. 7Gani ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Kamo nga mga taga-Jerusalem, mas malaot pa kamo sang sa iban nga mga nasyon sa inyo palibot. Wala ninyo pagtumana ang akon mga sugo kag mga pagsulundan, kag wala man gani ninyo pagtumana5:7 wala man gani ninyo pagtumana: Amo ina sa kalabanan nga mga kopya sang Hebreo. Pero sa iban nga mga kopya sini kag sa Syriac, gintuman ninyo. Tan-awa man sa 11:12. ang mga pagsulundan sang mga nasyon sa inyo palibot. 8Gani ako, ang Ginoong Dios, nagakontra sa inyo. Silutan ko kamo nga makita sang mga nasyon. 9Tungod sa inyo makangilil-ad nga mga ginahimo, himuon ko sa inyo ang wala ko pa mahimo kag ang indi ko na paghimuon pa. 10Kaunon sang mga ginikanan ang ila mga anak, kag kaunon sang mga anak ang ila mga ginikanan. Silutan ko gid kamo, kag ang mga mabilin sa inyo laptahon ko sa bug-os nga kalibutan. 11Ako, ang buhi nga Ginoong Dios, nagasumpa nga laglagon ko kamo nga wala sing luoy-luoy tungod nga ginhigkuan ninyo ang akon templo paagi sa pagsimba sa mga dios-dios kag sa paghimo sang makangilil-ad nga mga butang. 12Partihon ko kamo sa tatlo ka parte. Ang isa ka parte magakalamatay paagi sa gutom kag mga balatian dira sa siyudad. Ang isa pa ka parte magakalamatay paagi sa espada sa guwa sang siyudad. Kag ang mabilin nga parte laptahon ko sa bug-os nga kalibutan kag padayon ko sila nga hingabuton.5:12 padayon ko sila nga hingabuton: sa literal, lagson ko sila sang espada.

13“Kon matabo na ini maumpawan na ako sa akon puwerte nga kaakig sa inyo, kag makabalos na ako. Kon mapatilaw ko na kamo sang akon kaakig, mahibaluan ninyo nga ako, ang Ginoo, nagpakighambal sa inyo tungod sa akon puwerte nga balatyagon sa inyo. 14Gub-on ko ang inyo siyudad kag pakahuy-an kamo sang mga nasyon sa inyo palibot kag sang mga nagaalagi sa inyo lugar. 15Pakahuy-an, yagutaon, kag kangidlisan kamo sang mga nasyon sa inyo palibot. Mangin paandam kamo sa ila sa tion nga silutan ko kamo sa akon puwerte nga kaakig. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 16Padal-an ko kamo sang gutom nga pareho sang pana nga magalaglag sa inyo. Magagrabe nga magagrabe ang gutom hasta nga wala na kamo sang may makaon. 17Wala labot sa gutom padal-an ko man kamo sang mapintas nga mga sapat kag pamatyon nila ang inyo mga anak. Magakalamatay man kamo sa mga balatian kag sa inaway. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

Bibelen på hverdagsdansk

Ezekiels Bog 5:1-17

Dommen over Jerusalem

1„Du menneske,” fortsatte Herren. „Når belejringstiden er omme, skal du tage et skarpt sværd og bruge det som barberkniv til at rage alt dit hår og skæg af. Tag så en vægt og vej det i tre lige store portioner. 2En portion skal du brænde inden for bymuren på din tegning. En anden portion skal du hugge i småstykker med sværdet rundt om byen. Den sidste portion skal du sprede for vinden, for jeg vil jage de overlevende af mit folk bort med magt. 3Tag lidt af det hår, der blev spredt for vinden, og bind det som kvaster på din kappe. 4Tag så deraf nogle få hår og kast dem i ilden, så de brændes op. Derefter vil den rensende ild brede sig til hele Israels folk.”

5Hør, hvad Gud Herren siger: „Det er, hvad der skal ske med Jerusalems befolkning. Jeg udvalgte byen til at være som et centrum for alle andre lande. 6Men folket gjorde oprør imod mine love og forordninger, og de blev endnu værre end nabolandenes folk.”

7Derfor siger Gud Herren: „I har nægtet at adlyde mine love og forskrifter og er blevet endnu mere ugudelige og oprørske end jeres nabofolk. I overholder ikke engang de almindelige samfundslove, som jeres nabofolk overholder.

8Derfor vil jeg dømme jer og straffe jer for øjnene af alle de andre nationer. 9På grund af de modbydelige synder, I har begået, vil jeg straffe jer værre, end jeg nogen sinde tidligere har gjort, og som jeg aldrig vil gøre igen. 10Forældre vil spise deres egne børn, og børnene vil spise deres egne forældre, og den rest af befolkningen, som overlever, spreder jeg for alle vinde.”

11„Så sandt jeg lever,” siger Gud Herren, „skal I komme til at bøde, fordi I har forurenet mit tempel med jeres afguder og afskyelige ofre. Jeg vil bruge sværdet som barberkniv og meje jer ned. Jeg vil ikke lægge fingrene imellem eller vise medlidenhed. 12En tredjedel af jer vil dø af sult og epidemier inde i byen, en tredjedel af jer bliver dræbt i kampen mod fjenderne, og en tredjedel af jer bliver spredt for alle vinde, for jeg vil selv jage jer væk med magt. 13Når dommen er udført, og jeg er færdig med at udøse min straf over dem, vil de overlevende indse, at jeg er en nidkær Gud, som er nødt til at straffe mit folks synder.

14-15Jeg gør jeres land øde til skræk og advarsel for jeres nabolande. Enhver, som kommer forbi og ser ødelæggelsen, vil udtale nedladende ord imod jer. I bliver et skræmmende eksempel på hvilke voldsomme konsekvenser det får, når Herren udøser sin straf over en nation.

16Jeg sender hungersnødens grusomme pile ind over jer. Sulten vil tage til, indtil den sidste bid brød er borte, og alt er forbi. 17I bliver angrebet af vilde dyr, som vil tage jeres børn. Sygdom og krig hærger i landet, for jeg vil kæmpe imod jer. Jeg, Herren, har talt.”