Ginpaanggid ang Egipto sa Kahoy nga Sedro
1Sang nahauna nga adlaw sang ikatatlo nga bulan, sang ikaonse nga tuig sang amon pagkabihag, nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, ihambal ini sa Faraon nga hari sang Egipto, kag sa iya katawhan:
“Sa kay sin-o ko bala ipaanggid ang imo pagkagamhanan? 3Ah, ipaanggid ko gali ikaw sa Asiria, ang nasyon nga pareho sa kahoy nga sedro sa Lebanon. Ini nga kahoy may matahom nga mga sanga nga nagahandong sa kakahuyan kag nagalabaw sa iban nga madabong nga mga kahoy. 4May bugana nga tubig halin sa madalom nga tuburan nga nagabulig patubo sini. (Nagailig man ini nga tubig sa tanan nga kahoy sa kagulangan.) 5Ini nga kahoy nagalabaw sa tanan nga kahoy sa kakahuyan. Ang iya mga sanga nagdabong kag naglaba pa gid tungod sa bugana nga tubig. 6Ang tanan nga klase sang mga pispis nagpugad sa iya mga sanga, kag ang tanan nga klase sang talunon nga mga sapat nagbata sa idalom sang iya mga sanga. Ang tanan nga bantog nga mga nasyon nagpahandong sa iya. 7Matahom gid ini nga kahoy kag malaba ang mga sanga, kay ang iya mga gamot nagalambot sa madalom kag bugana nga tubig. 8Bisan gani ang mga kahoy nga sedro sa katamnan sang Dios indi makatupong sa katahom sang sini nga kahoy. Bisan ang mga kahoy nga sipres kag mga kahoy nga platano indi mapaanggid sa katahom sang iya mga sanga. Wala gid sing kahoy sa katamnan sang Dios nga makatupong sa katahom sang sini nga kahoy. 9Ginpatahom ko ini nga kahoy nga may madabong nga mga sanga. Gani nahisa sa iya ang tanan nga kahoy sa katamnan sang Dios.”
10Gani karon, nagsiling ang Ginoong Dios, “Tungod kay ginpataas sang sini nga kahoy ang iya kaugalingon kag ginpalabaw sa iban nga madabong nga mga kahoy, kag tungod kay nagpabugal siya, 11itugyan ko siya sa pinakagamhanan nga nasyon nga amo ang magsilot sa iya sing nagakabagay sa iya kalautan. Huo, sikwayon ko siya; 12tapson siya sang taga-iban nga lugar nga pinakamapintas sa tanan nga nasyon, kag dayon pabay-an. Magalalapta ang iya nagkalabali nga mga sanga sa mga bukid, mga patag, kag sa mga ililigan sang tubig. Magahalin sa iya atong mga nasyon nga nagapahandong sa iya. 13Magahapon ang tanan nga klase sang mga pispis sa puno sini nga natumba, kag magaluko ang talunon nga mga sapat sa mga sanga sini. 14Gani dapat wala na sing kahoy nga magtaas pa kag maglabaw sa iban nga madabong nga mga kahoy, bisan bugana pa ini sa tubig. Kay mapatay ang tanan nga kahoy pareho sang tawo, kag magapadulong sa kadadalman sang duta.”
15Nagpadayon pa gid sa pagsiling ang Ginoong Dios, “Sa adlaw nga dal-on na ini nga kahoy sa lugar sang mga patay, tabunan ko ang madalom nga mga tuburan bilang tanda sang pagpangasubo. Indi na mag-ilig ang tubig sa mga suba, kag wala na sing bugana nga tubig. Tungod sini, magadulom ang Lebanon kag magakalalaya ang tanan nga kahoy sa latagon. 16Magakurog sa kahadlok ang mga nasyon kon mabatian nila ang pagkalaglag sang sadto nga kahoy, sa tion nga dal-on ko ini sa lugar sang mga patay upod sadtong mga nagkalamatay. Dayon ang tanan nga kahoy sang Eden kag ang tanan nga maayo kag matahom nga kahoy sang Lebanon nga napatubigan sing maayo malipay didto sa idalom sang duta. 17Ang mga nasyon nga nagapasilong kag nagadampig sa iya magaupod man sa iya sa lugar sang mga patay upod didto sa mga nagkalamatay sa inaway.
18“Hari sang Egipto, wala gid sing kahoy sa Eden nga makatupong sa imo katahom kag kagamhanan. Pero ihulog ka man sa idalom sang duta upod sa mga kahoy sang Eden. Didto magaupod kamo sadtong mga tawo nga wala nagtuo sa Dios31:18 wala nagtuo sa Dios: sa literal, wala matuli. nga nagkalamatay sa inaway.
“Amo sini ang matabo sa hari sang Egipto31:18 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. kag sa iya katawhan. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
Um Cedro no Líbano
1No primeiro dia do terceiro mês do décimo primeiro ano, a palavra do Senhor veio a mim: 2“Filho do homem, diga ao faraó, rei do Egito, e ao seu povo:
“Quem é comparável a você em majestade?
3Considere a Assíria, outrora um cedro no Líbano,
com belos galhos que faziam sombra à floresta;
era alto;
seu topo ficava acima da espessa folhagem.
4As águas o nutriam,
correntes profundas o faziam crescer em grande altura;
seus riachos fluíam de onde ele estava
para todas as árvores do campo.
5Erguia-se mais alto que todas as árvores do campo;
brotaram muitos ramos e seus galhos cresceram,
espalhando-se, graças à fartura de água.
6Todas as aves do céu
se aninhavam em seus ramos,
todos os animais do campo davam à luz
debaixo dos seus galhos;
todas as grandes nações
viviam à sua sombra.
7Era de uma beleza majestosa,
com seus ramos que tanto se espalhavam,
pois as suas raízes desciam
até as muitas águas.
8Os cedros do jardim de Deus
não eram rivais para ele,
nem os pinheiros conseguiam
igualar-se aos seus ramos,
nem os plátanos podiam
comparar-se com os seus galhos;
nenhuma árvore do jardim de Deus
podia equiparar-se à sua beleza.
9Eu o fiz belo com rica ramagem,
a inveja de todas as árvores do Éden,
do jardim de Deus.
10“Portanto, assim diz o Soberano, o Senhor: Como ele se ergueu e se tornou tão alto, alçando seu topo acima da folhagem espessa, e como ficou orgulhoso da sua altura, 11eu o entreguei ao governante das nações para que este o tratasse de acordo com a sua maldade. Eu o rejeitei, 12e a mais impiedosa das nações estrangeiras o derrubou e o deixou. Seus ramos caíram sobre os montes e em todos os vales; seus galhos jazeram quebrados em todas as ravinas da terra. Todas as nações da terra saíram de sua sombra e o abandonaram. 13Todas as aves do céu se instalaram na árvore caída, e todos os animais do campo se abrigaram em seus galhos. 14Por isso nenhuma outra árvore junto às águas chegará a erguer-se orgulhosamente tão alto, alçando o seu topo acima da folhagem espessa. Nenhuma outra árvore igualmente bem regada chegará a essa altura; estão todas destinadas à morte, e irão para debaixo da terra, entre os homens mortais, com os que descem à cova.
15“Assim diz o Soberano, o Senhor: No dia em que ele foi baixado à sepultura31.15 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por profundezas, pó ou morte; também nos versículos 16 e 17., fiz o abismo encher-se de pranto por ele; estanquei os seus riachos, e a sua fartura de água foi retida. Por causa dele vesti o Líbano de trevas, e todas as árvores do campo secaram-se completamente. 16Fiz as nações tremerem ao som da sua queda, quando o fiz descer à sepultura com os que descem à cova. Então todas as árvores do Éden, as mais belas e melhores do Líbano, todas as árvores bem regadas, consolavam-se embaixo da terra. 17Todos os que viviam à sombra dele, seus aliados entre as nações, também haviam descido com ele à sepultura, juntando-se aos que foram mortos à espada.
18“Qual das árvores do Éden pode comparar-se com você em esplendor e majestade? No entanto, você também será derrubado e irá para baixo da terra com as árvores do Éden; você jazerá entre os incircuncisos, com os que foram mortos à espada.
“Eis aí o faraó e todo o seu grande povo. Palavra do Soberano, o Senhor”.
